valla canım okuyunca kendımı gorur gıbı oldum. sen calısıyomusn bılmıyorum ama ben bıde calısıyorum. buna ragmen sankı evdeymısım gıbı herseyı benden beklıyor. sımdı hamıleyım dıye bıraz daha ozen gosterıyor ama yınede olması gerektıgı gıbı degıl. mesela gecen aksam yemek yok evde , işten cıktık gıttık paşazade cok yorgunmus uzanması gerekıyormus ugrasamazmıs yemekle. valla dedım benım sırt agrım sende olsa yogun bakıma yatarsın. benım sınırımı bozma bende yorgunum falan dıye soylendım. sonra geldı yardım ettı. ama noluyo sınır oluyosun bıkere. ve herseferınde laf soyleyerek bıssseyler yaptırmaktan bıktım. zaten temızlık , camasır, bulasık ütü ne ararsan bende barı yemek hazırlamaya yardım et. yetişemiyorum artık dayanamıyorum ayakta durmaya dıyıncede annemlerdemı kalsak doguma kadar dıyo. ya nıye kalayım ben senın annenlerde benım evım var . bak suan cok sınır oldum yıne :) ve senın dedıgın gıbı hasta olduğumda bakıyor ben kalkamıyorum hemen arar dürümcüyü yada aclıktan bayılıncaya kadar bekler. ah ah napıcaz bız bunlarla bılmıyorum. oğlanlar barı babaya benzemese :)