Evet canım biraz depresif ve inatçı bir yapım var sanırım. Olduğu kdarla da yetinemiyorum, bebekle dağ taş geziyoruz çok da uslu henüz yormadı beni ama ben zevk almak yerine çoğu zaman "eskiden ne güzel elimi kolumu sallayarak gezerdim, istediğim saatte eve giderdim" diye düşünüyorum. Biraz daha iyi gibiyim ama 3 ayda bunca desteğe rağmen daha iyi olmayı umuyordum.
Sanırım şu kafada bitirmek olayını yapmam lazım, artık hayatım bu, bunu kabullenip nasıl adapte oluruma geçmem lazım ama mutsuz hissettiğim için bebek bakımı hariç hiç bir şey yapamıyorum. Böyle bir kısır döngü işte...