Canım duygularını paylaşmak istemeni anlıyorum ama çok fazla dillendiriyorsun bence bu mutsuzluğunu. Hem kendini olumsuz anlamda devamlı pekiştirmiş oluyorsun hem de çevredeki insanların sana yüklenmesine sebep oluyorsun. Bizim toplumumuzda tabu annelik. Emin ol kendi annen de dahil herkes zaman zaman nefret ediyordur annelikten ama kimse dillendiremiyor bunu.
Şu an sana bağımlılığı çok fazla olduğu için kendini bu kadar kötü hissediyorsun. Tabi ki büyüdükçe kalkacak üzerindeki bu hava. Eskiden yaptığin bı çok şeyi bı sure yapamayacaksin belki ama onların yerini dolduracak keyifli şeyler de girecek hayatına. Mesela biz yazları çok güzel dolu dolu tatiller yapardık şimdi bı kaç sene olmayacak hayatımızda muhtemelen ama ben şimdiden heyecanlanıyorum yaz gelse de kızımı denizle tanıştırsam suda oynasak filan diye. Ya da gecenin bi vakti kalkıp yemeğe gidemeyiz belki ama çocuğumuz olmasa da asla mutfakta bi çocukla birlikte yemek yapmanın keyfine varamayacaktik.
Yani anne olsan da olmasan da hayatta bi seyleri illa ki kaçiriyorsun. Şu an hepimiz binevi yatalak hasta bakıcısı gibi bı seyiz. Keyif alamaman çok normal. Tüm hayatımız onlara hizmet etmekle geçiyor. Zamanla sana bagimliligi azalıp aranızdaki etkileşim arttıkça bence keyif aldığın bı şeyler illa bulacaksın sen de annelikte.