Kusura bakmayın ama özlemenize sebep hormonlardan dolayı duygusallaşmam gibi yazmışsınız peki o günkü tartışma da duygusal tepki verdiğinizden dolayı olabilir mi?
Bebeği aldır tripleri yanlış ama onun dışında aranızda iletişim eksikliği var gibi geldi bana sadece. Bu sebeple yuvanızın yıkılmasına gerek göremedim ben. Bana düşmez tabi ki, belki anlatmadıklarınız da vardır ama hem kendiniz için hem de doğacak bebeğiniz için tekrar denemeniz doğru olmaz mı. Eşinizden özür dileseniz o da diler hatta bence. Ama mutlaka bir terapiste gidin ardından. Kaç yıllık evlisiniz bilmiyorum ama hani belki oturmamıştır bir şeyler henüz. Üstüne bir de çocuk sorumluluğu eklenince paniklemiştir, sizi anlayamamıştır. Aile büyükleriniz de kendi halinize mi bıraktılar. Siz sevgili değilsiniz şu an boşansanız bile çocuk için görüşmeniz gerekecek. Aile terapistine gitmeden önce hatta kendiniz bir psikoloğa gitseniz, şu an sağlıklı düşünüyor musunuz bir uzman değerlendirse.
Eşinizin aile yapıcı değilse de yıkıcı değilmiş bence, onu hiç düşünmeyin öncelikle. Bence önce siz bir psikoloğa gidin, genel olarak evliliğinizde problemlerin, tartışmaların nereden çıktığını, sizin tepkilerinizin yanlışlarınızın neler olduğunu bir görün. Eşinizle bir gün görüşün, kat ettiğiniz farkındalığınızı anlatın, erkekler genelde hatalarını göremez denir. Son bir şans vermek için bir terapiste gitmeyi teklif edin ama bunu söylerken sorun sende olduğu için gidiyoruz gibi söylemeyin. Psikoloğum beni bir de senin gözünden dinlemek istedi, ben evliliğimiz için kendimdeki sivri noktaları törpülemek istiyorum. Bana yardım eder misin gibi bir yaklaşımla konuşursanız o da aslında kendiki problemleri de görecektir. Size söylemese bile farkına varıp düzeltmeye çalışabilir. Yazdıklarınızdan ben bu potansiyeli hissettim. Yuvanızı kurtarmanızı gerçekten çok isterim. Gerçekten bitmiş bir evlilikse uzatmayabilirdiniz ama sanki sevgilisiniz ve ayrılıyorsunuz gibi olmuş bu şekilde.
Sonuçta kaç aylık hamileyken bile çocuğu aldır demesi zaten mantıksız. Kürtajın da bir müddeti var, nasıl aldıracaksınız kaç aylık bebeği. O da biliyor ama kendince sorunlardan kaçıyor, yüzleşemiyor. Eşinize yardım edin bence, o da bitmesini istemiyor ama çözüm de getiremiyor.
Keşke elimizden gelse ama ben eşinizin sizi ikna etmeye gücü yetmediğini hissediyorum. Sizin ne hissettiğinizi anlayamıyor çünkü. “Kadın sevgiye ihtiyaç duyduğu kadar hırçın, erkek sevgiye ihtiyacı olduğu kadar duyarsız olur”Tüm bu dediklerini yapmaya gururum el vermiyor..
Benim için, bebeği için çabalamayan bi adam için çabalayamıyorum.
Henüz 7 aylık evliliğinde, karısına zaman ayırmayan, sürekli 10 yıl önce boşanmış annesinin sorunlarını çözen, benimle tek bir akşam yemeğine bile çıkmamış, tek bir hediye almamış, doğum günümü bile kutlamamış, ben onunla başbaşa vakit geçirmek için plan yaparken boşver anneme, dayıma gidelim diyen bi adam için çabalamaya gururum el vermiyor..
3,5 ay boyunca bebek yaşıyormu, sen iy misin, ne aldın, eksiğin var mı, bende babayım yapacağım bi şey varmı demeyen, bir kere doktor kontrolüne gelmeyen, hala daha demeyen adam için evliliği kurtarmak adına terapistlere para dökmeye elim gitmiyor.
3 aydır bebeğime tüm hazırlıkları, avukat masrafı vs olmak üzere maddi olarak da bitik durumdayım, istesem de yapamam zaten..
Keşke birileri de sizin gibi onunla konuşsa, ona dese, o da çözüm yolu arasa da, o uğraşaa birazcıkta..
Keşke elimizden gelse ama ben eşinizin sizi ikna etmeye gücü yetmediğini hissediyorum. Sizin ne hissettiğinizi anlayamıyor çünkü. “Kadın sevgiye ihtiyaç duyduğu kadar hırçın, erkek sevgiye ihtiyacı olduğu kadar duyarsız olur”
Siz yapamıyorsanız ailenizin veya ortak arkadaşlarınızdan biri konuşsun. Bu evliliğin bitmesine gönlümüz razı değil. Evliliğiniz henüz oturmadan çocuk gibi büyük bir sorumluluk altına girdiniz, bu da sizi belki gerdi biraz ama birlikte oturun meselenizi çözün hem sizin için hem çocuğunuz için desin. Şu an belki kendinizi çok yorgun hissediyorsunuz, gururunuz kırılmış ama onun da gururu kırılmış olabilir. Belki sizi anlayamadı, sevgisini gösteremedi ama büyük bir yanlış da yapmadı. Ki atacağınız adım büyük olmayacak ki gururunuz el vermesin. Sadece onun kendini izah etmesine izin verin. Terapistlere para vermek istemiyorsanız youtubedan izleyin bi şeyler. Mesela pedagog adem güneş in evlilikle ilgili videoları var. Çocuğunuz olunca eğitimi için de işinize yarar şeyler öğrenirsiniz. Siz biraz düşünün eğer gerçekten ben kesin karar verdim diyorsanız tamam ayrılın ama değilse, bir yol arayın bulacağınıza eminim.
Bizim durumumuz çok vahimdi. Bizde onun ailesi o kadar yıkıcı oldu ki anlatsam şaşırırsınız. Kendisinde öfke kontrol bozukluğu var ve şu an eminim diyebilirim ki kardeşi onu o kadar doldurdu ki durduk yerde kelimenin tam anlamıyla cinnet geçirdi. İstanbulda ailemin yanındayım. Eylülde dava açtım, martta ilk duruşma oldu, 2.duruşma temmuzda. Haftada bir gün gelip kızımızı götürüyor, 5saat izni var. Çocuk daha şimdiden bir orda bir burda. Zor yani, babaya hasret kalsa zor, bir annede bir babada olsa zor.Onu görene kadar kesin kararımı vermiştim ve davamı da açmıştım ama sevgi demekki bi yerlere gizlenen ve sonra ortaya çıkabilen bir şeymiş, aşk depreşmesi diye bi şey varmış..
Cumartesi günü doktor kontrolünde görüşeceğiz, tekrar dinleyeceğim onu dediğinizi yapıp. Bakalım belki içimizi yumuşatan bi şeyler olur..
Sizin de 1,5 yaşında çocuğunuz varmış, ben henüz doğurmasam da çocuk için elimden geleni yapmam gerektiğine inanıyorum. Adım da atarım ancak uzun vadede iyi gelmeyeceğini gördüm bize. Dediğim gibi 7 ay boyunca her değişim adımımı, her düzelme teklifimi, her özürümü ‘bak sen hatalısın gördün mü’ diye karşıladığı için artık uzun vadeli çözüm istiyorum. Çünkü artık bir evladımız olacak, 7 ay boyunca olan saçma sapan tartışmalara alınganlıklara şahit olsun, o huzursuzluğu yaşasın istemiyorum..
Siz nerede yaşıyorsunuz? Davanız nerede açıldı? Ne durumdasınız? Biz henüz cevaplaşma aşamasındayız, daha çok başındayız bu yolun..
Bizim durumumuz çok vahimdi. Bizde onun ailesi o kadar yıkıcı oldu ki anlatsam şaşırırsınız. Kendisinde öfke kontrol bozukluğu var ve şu an eminim diyebilirim ki kardeşi onu o kadar doldurdu ki durduk yerde kelimenin tam anlamıyla cinnet geçirdi. İstanbulda ailemin yanındayım. Eylülde dava açtım, martta ilk duruşma oldu, 2.duruşma temmuzda. Haftada bir gün gelip kızımızı götürüyor, 5saat izni var. Çocuk daha şimdiden bir orda bir burda. Zor yani, babaya hasret kalsa zor, bir annede bir babada olsa zor.
Rica ediyorum değişimi önce kendinizde yapmayı bir deneyin. Sadece deneyin. Adem güneş in evlilikle ilgili videolarından sadece bir tanesini biraz dinleyin. Ben bile hamuru bu kadar bozuk olan bu adama rağmen acaba diyorum. Acaba Ben ilk zamanlar biraz daha idareli olsaydım da ailesi onu doldurmaya kalksa da dengeleyebilir miydim diye. Kaldı ki sizin yıkıcı olaylarınız yokken... ben hala umut gördüm, hayırlısı neyse öyle olsun dilerim ki
Son yaşattığının üzerine ne yapsa düzelemezdik. Durduk yerde tartışma çıkartıp darp etmenin üzerine evlilikten bahsetmek olmazdı. Ona rağmen annesi önce vah vah diye üzülür gibi yaptı. Sonra da kardeşi artık ne anlattıysa ben suçlu oldum. Oğullarına kalp krizi geçirtecekmişim diye. Ben zaten planlamışım gibi akıl almaz laflar. Çocuk olmadan önce benim fevri tepkilerim olurdu ama şimdi anlıyorum ki hepsinin sebebi varmış. Öyle adama başka tepki verilmezmiş. Ama seviyoruz sanıyordum birbirimizi. Hamileliğimin son ayına kadar da iyiydik ama ne zaman ki kardeşi devreye girdi bizimkinin içindeki canavar yavaş yavaş çıkmaya başladı. Hala da bana düşman.Boşanmamak adına bi şey yapmadı mı eşin? Siz terapi denediniz, faydasını gördünüz mü? Çabalayan bi eş olmuşsunuzdur eminim aon noktadır sizin için de.. off çok zor çocuk olunca
Aile çok önemli gerçekten. Bizdr anne pasif görünen ama ezikliği ve eksiklikleriyle oğlunun aklını her daim kendinde kalmasını sağlayan bi kadın. Maddi manevi sürekli acındırma halindeydi. E o da evlat olarak dengeyi tutturamadı. Ben güçlüyüm nasılsa hep geriye atılan ben oldum. 7 ayda yeni evli bi çift bir kere akşam yemeğine çıkmaz mı? Çıkamadık çünkü her haftasonumuz neredeyse annesinin ezikliğini gidermekle geçti..
Kolay bir durum değil, baştan bipolar olduğunu bilip kabul edip evlenmişsiniz bu tür sorumsuzluklar sürpriz olmamalıydı aslında. Boşanma konusunda da kimse boşan veya boşanma diyemez sanırım, sizin evlilikten beklentiniz ve neleri tolere edebildiğinize bağlı.Kızlar,merhaba ben de aranızdayım bana da yardımcı olur musunuz?Eşimle 2014senesinin sonunda tanıştık ve bir yıl sonra da evlendik.Eşim bipolar hastası ancak bu hastalığı hiçbir zaman sorun etmedim.Sonuçta bu hastalık Allah’tan gelen bir hastalık ve ilaçlarını alırsa da hiçbir sorun yaşanmıyor.Ancak bizim sorunumuz eşimin iş konusunda çalışmaması,emek harcamaması.Çok iyi bir üniversitenin çok iyi bir bölümünden mezun.Kendilerine ait iş yerleri de var.Be de aynı meslektenim hatta benim babam da aynı meslekten.Eşim çok tembel çalışmıyor,kendisine ait iş yerini on birde açar saat üçte kapatır gelir.Babam yanında da çalışsın diye kendi iş yerinde oda bile açtı ama türlü çeşitli bahanelerle işe gereken özeni göstermedi.Evliliğimiz boyunca benim birikmiş paramı harcadık ve babamon bana her ay yatırdığı maaştan harcama yaptık.Sıfır alınmış arabamı hatalı kullanma sonucu mahvetti.Evde yemek yaparım et ister sebze yemeğini sevmez.Doğru düZgün evimizde ne kahvaltı ne de akşam yemeği yendi.Çocuğumuz yok,ben vajinusmusum,o konuda bile beni yalnız bıraktı.Ve bu adam kırk yaşında.Boşanacağım dedim ailesi bir kez bile aramadı.Çalışmamasına çözüm olarak ,teyzesinden ve annesinden gelecek parayı söylüyorlar.Ailem çok merhametlidir onlar bile bu evlilikten bir şey olmaz dedi.Ne yapmalıyım,ben düzeleceğine inanmıyorum ve boşanmanın en doğru yol olduğunu düşünüyorum.
Zaten dediğiniz her şeyi yaptık psikiyatristine birlİkte gittik,benim sıkıntım hastalığı değil,ayrıca vajinusmus için sde psikologumuz var.Daha sonra paikologuma ben tek başına gidip sorunlarımı anlatınca da vajinusmus sürecine katılmadığı kkonusunda a paikologumun da dikkatini ıçekmiş.Babam kendi işi konusunda çok önemli şeyleri gösterdi yaklaşık iki buçuk yıl önce ona bile bakmadı.Yani yapılması gereken her şeyi elimden geldiğince yaptım.Yine psikologum ile görüştüğümde bu hastalıkla mücadele edip doktorluk yapan insanların da olduğunu söylüyor .Yani benim eşimdeki sorunun kaynağı bipolarlık değil de tembellik.Böyle bir durrumda çuk olmaması sanırım en büyük şansım.Aile kavramı çok fazla gelişmemiş bir aile,sanırım onlar da oğullarına çok güvenemiyor.Yorumunuz için teşekkür ederim.Kolay bir durum değil, baştan bipolar olduğunu bilip kabul edip evlenmişsiniz bu tür sorumsuzluklar sürpriz olmamalıydı aslında. Boşanma konusunda da kimse boşan veya boşanma diyemez sanırım, sizin evlilikten beklentiniz ve neleri tolere edebildiğinize bağlı.
Ayrıca ailesinin duyarsız gözükmesine de çok şaşırmamalı. Zira siz problemi biliyorsunuz eşinizden kaynaklı, aile de biliyor. Kızım idare et deseler, edemem diyecekseniz onlar ne dese sizi ikna edemez. Aileler yıkıcı değilse sitem etmeye de gerek yok bence.
Eşinizin kontrollerine bir gün siz de katılın ve doktoruna şikayetlerinizi anlatın. Bunların değişme ihtimali var mı bir de bir uzmandan dinleyin. Hani belki doktor çok da bilmiyordur sorunlarını ve gerekirse farklı tedavi önerir. (Bipolarsa takip olduğu bir paikiyatrist vardır diye düşünüyorum)
Sonra eşinizle bu böyle olmaz, ben bu kadarını tahmin etmemiştim diyip anlatın sorununuzu. Ona göre de karar verirsiniz. Ama vajinismus için de siz bir psikoterapi görün bence. Boşanmadan önce o sorununuzu çözseniz daha iyi olur bence. belki eşiniz için de iyi olur.
Hakkınızda hayırlısı olsun.
Canım bir gelecek görmüyorsan direk boşan... güvenle sırtını yaslayamadığın bir koca bize lazım değil ( aynı sorumsuzluk benim eşimdede var) çok geçdçmeden boşan canım çok zor bir süreç, git gellerin fazlasıyla olacak ama en sonunda iyiki diyeceksin:) sen şimdi önce sakin rahat bi kafayla otur yada uzan bi düşün bakalım böyle bi düzende evliliğini sürdükmek, böyle bir adamla ömür geçirmek istiyormusun? Eğer cevabın hayırsa bir gün bile vakit kaybetme kafada bitirmeye başlayıp boşanKızlar,merhaba ben de aranızdayım bana da yardımcı olur musunuz?Eşimle 2014senesinin sonunda tanıştık ve bir yıl sonra da evlendik.Eşim bipolar hastası ancak bu hastalığı hiçbir zaman sorun etmedim.Sonuçta bu hastalık Allah’tan gelen bir hastalık ve ilaçlarını alırsa da hiçbir sorun yaşanmıyor.Ancak bizim sorunumuz eşimin iş konusunda çalışmaması,emek harcamaması.Çok iyi bir üniversitenin çok iyi bir bölümünden mezun.Kendilerine ait iş yerleri de var.Be de aynı meslektenim hatta benim babam da aynı meslekten.Eşim çok tembel çalışmıyor,kendisine ait iş yerini on birde açar saat üçte kapatır gelir.Babam yanında da çalışsın diye kendi iş yerinde oda bile açtı ama türlü çeşitli bahanelerle işe gereken özeni göstermedi.Evliliğimiz boyunca benim birikmiş paramı harcadık ve babamon bana her ay yatırdığı maaştan harcama yaptık.Sıfır alınmış arabamı hatalı kullanma sonucu mahvetti.Evde yemek yaparım et ister sebze yemeğini sevmez.Doğru düZgün evimizde ne kahvaltı ne de akşam yemeği yendi.Çocuğumuz yok,ben vajinusmusum,o konuda bile beni yalnız bıraktı.Ve bu adam kırk yaşında.Boşanacağım dedim ailesi bir kez bile aramadı.Çalışmamasına çözüm olarak ,teyzesinden ve annesinden gelecek parayı söylüyorlar.Ailem çok merhametlidir onlar bile bu evlilikten bir şey olmaz dedi.Ne yapmalıyım,ben düzeleceğine inanmıyorum ve boşanmanın en doğru yol olduğunu düşünüyorum.
Bipolarlar zeki ama kalıplara sığamayan insanlar oluyor genelde. İyi bir mesleğe sahip olabilir ama sıkıya gelemez. İş konusunda disiplinli olamaz diye biliyorum ben. Yani tembelliğin sebebini bipolar bozukluğuna bağladım ben.Zaten dediğiniz her şeyi yaptık psikiyatristine birlİkte gittik,benim sıkıntım hastalığı değil,ayrıca vajinusmus için sde psikologumuz var.Daha sonra paikologuma ben tek başına gidip sorunlarımı anlatınca da vajinusmus sürecine katılmadığı kkonusunda a paikologumun da dikkatini ıçekmiş.Babam kendi işi konusunda çok önemli şeyleri gösterdi yaklaşık iki buçuk yıl önce ona bile bakmadı.Yani yapılması gereken her şeyi elimden geldiğince yaptım.Yine psikologum ile görüştüğümde bu hastalıkla mücadele edip doktorluk yapan insanların da olduğunu söylüyor .Yani benim eşimdeki sorunun kaynağı bipolarlık değil de tembellik.Böyle bir durrumda çuk olmaması sanırım en büyük şansım.Aile kavramı çok fazla gelişmemiş bir aile,sanırım onlar da oğullarına çok güvenemiyor.Yorumunuz için teşekkür ederim.
Canım,düzelmiyor bir türlü.Hastalığın ardına sığınıyor.Yaklaşık on gündür annemlerrdeyim,mesaj attı aradı,Ama ardımdan gelmedi bile.Bu evliliğin sonunu göremiyorum maalesef.evlenirken otuz bine yakın param vardı,evlendikten sonra da üzerine daha fazla eklendi.Şimdi bankada azıcık param kaldı.Neredeyse bütün her şey benden gitmiş ,düğün altınları da cabası.Hep ben alttan aldım.olmuyor nasip buymuş.Teşekkür ederim canım.Psikolojik olarak bAna zarar veriyor bu ilişki.Canım bir gelecek görmüyorsan direk boşan... güvenle sırtını yaslayamadığın bir koca bize lazım değil ( aynı sorumsuzluk benim eşimdede var) çok geçdçmeden boşan canım çok zor bir süreç, git gellerin fazlasıyla olacak ama en sonunda iyiki diyeceksin:) sen şimdi önce sakin rahat bi kafayla otur yada uzan bi düşün bakalım böyle bi düzende evliliğini sürdükmek, böyle gündbir adamla ömür geçirmek istiyormusun? Eğer cevabın hayırsa bir gün bile vakit kaybetme kafada bitirmeye başlayıp boşan
zBipolarlar zeki ama kalıplara sığamayan insanlar oluyor genelde. İyi bir mesleğe sahip olabilir ama sıkıya gelemez. İş konusunda disiplinli olamaz diye biliyorum ben. Yani tembelliğin sebebini bipolar bozukluğuna bağladım ben.
Bipolarların zeki olduğu konusunda ben de çok şey okudum,ama bazı yerlerdee de böyle bir genellemeye varılamaz diyor.Profesör,doktor,akademisyen,sanatçı olqnlar da var ama onlar bu hastalığı başka bir alana yöneltmeyii başarmış insanlar sanırım.Benim eşim de ise böyle bir çaba yok,sürekli bir şeyler yapacağım deyip bir adım bile ilerlemedi.O zaman da evlilik de yürümüyor çünkü evlilik de bir denge işi.Her şeyi maddi ,manevi benim üstlenmem de zor oluyor.Ayrıca benim de mesleğim dikkat gerektiren zor bir meslek.Bipolarlar zeki ama kalıplara sığamayan insanlar oluyor genelde. İyi bir mesleğe sahip olabilir ama sıkıya gelemez. İş konusunda disiplinli olamaz diye biliyorumm ben. Yani tembelliğin sebebini bipolar bozukluğuna bağladım ben.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?