Canım bence eşinle konuş o söylesin. Böyle bir salgın varken de normal endişelerin. Ben insanları da anlamıyorum. Sana gelip teklif eder istersen yardıma gelebilirim diye. Sen de teşekkür edip kendim hallederim, ihtiyacım olursa haber veririm dersin ve olay biter. Normali budur yani. Karşı taraf hiç düşünmüyor. Boşu boşuna geriliyor insan. Ben de mesela ilk tecrübem olacak bu. Ne yapacağım, nasıl yapacağım bilmiyorum. Ama bu süreçte sürekli anneler yanımda olsun istemem yani. Benim tecrübe kazanmam lazım, baş edebilmem lazım.Kızlar demin görümcem (böyle deyince de tuhaf oluyor) eşime mesaj yazmış. Bebek doğunca size geleyim, geceleri falan bebek uyumaz yardım ederim diye.. İyi niyetinden yüzde yüz eminim ona hiçbir şey diyemem ama keşke bana yazsaydı. Kaldı ki ben doğumdan sonra eve kimseyi sokmayı düşünmüyorum aileler dahil.. Hem biz hastane ortamından gelmiş olacağız hem de kimsenin izolasyonuna güvenemiyorum, dışarı çıkıyorlar çünkü.. Bu arada görümcem bekar, bebek bakma deneyimi de yok hani.. Birini alacak olsam zaten ya annemi ya kayınvalidemi alırdım eve kalmaya.. Ben ziyaret için bile istemiyorum. Eşime de dedim ben hastane sonrasında bir süre eve kimse gelsin istemiyorum diye.. Yorum yapmadı, ablasına ne dedi bilmiyorum.
Ve bu arada aritmi problemim var benim çocukluğumdan beri, zaten burada da konuşmuştuk, holter vs taktırdım hamilelikte zorladığı için.. Dün bir doktor tvde virüsün aritmi problemi olanlarda da riskli olduğunu söylediDünden beri canım sıkkın zaten bu konuda, öyle olunca daha bir temkinli olmam gerekiyor. Ne yapacağım, kimseyi de kırmak istemiyorum. Kendi anne babama gelmeyin derim, kırılsalar bile unutulur gider ama eş ailesine nasıl denir bilemedim.