benim küçük kizim Güneş gibiydi. 9 aylik yürütmüştü. sonrasi tam bir maymundu. düz duvara tırmanan cinsten. ben bayağı bir sure mutfak sandalyelerini yemekten sonra balkona kitliyordum. evde yerden yüksek herseyi de kullanmadığımız odaya kitlerdim. sehpalar, küçük sandalyeler vs vs. bir tek oturduğumuz koltuklar vardi iste tırmanacagi. Ona rağmen illa birsey bulurdu. bir gün bir baktim ki sekil atma oyuncak küpünu basamak yapmış camin kenarına tünemis. mutfak tezgahına çıkmak cocuk oyuncağıydi zaten. çekmeceleri merdiven gibi yapıyordu. ama karıştırmayı sevmezdi. tezgahın üstüne çıkınca baharatliklari alayım vs demezdi. tırmanma eylemini seviyordu.
sonra değişti. bakıcısı tam bir evcilik oynama aşığıydi. ablasj dersen oyle. iyi mi oldu dersen bilmiyorum. çok yetenekliydi ve esnek bir vücudu vardi. artik öyle degil mesela. gelişmesi için yüzmeye gittik 3 yasinda yoktu, bayağı devam etti. sonra havuz kapandı. tam basladi pandemi patladı. ortalık düzelse jimnastik istiyor ama dur bakalım.
değişiyor yani sonsuzcugum. ama değişmesi iyi mi kötü mu bilmem.
