Ay kızlar bu arada bugün aşırı sinir olduğum bir şey oldu. Benim şimdi gebeliğim oldukça zor geçti ve eşim aşırı aşırı rahat biri. Yani düşünün ki ben gebelik esnasında rahim ağzımdan biyopsi aldırdım ve korkudan ağlıyorum girmek istemiyorum. Eşim diyo ki iki dakika sürecek bir şey abartma. Bu kadar ağlanacak bir şey yok. Empatiden yoksun yani aşırı mekanik bir beyni var.
Neyse normalde de eşimi kan tutar içi kötü olur tıbbi şeylerde. Ama bu süreçte benim çektiğim sıkıntılara abartıyorum muamelesi yapmasına biraz dolduğum için doğuma girmesini istiyordum. Sezeryan olacağım zaten. En azından bebeğin içimden çıktığı anı görsün onu canlı canlı yaşasın istiyordum.
Eşim istemiyordu ve ben söyleyince ya istemiyorum diyor ya da konuyu değiştiriyordu. İstememe sebebi de kanlı şeylerden hoşlanmaması. Hatta bebeğin o ilk çıktığı hali görmek istemiyorum falan bile dedi yüzüme yani. Birkaç kezde istemediği yönünde beni tersledi
Neyse cinnet geçirten kısma geliyorum.
Bugün iş yerinde bilmem ne hanım eşime doğuma girmesini söylemiş. Artık ne konuştular bilmiyorum. Adamın fikri değişmiş bugün gelmiş diyor ben doğuma gircem . O kadar sinir oldum ki. Benim aylardır ikna edemediğim adamı adını bile bilmediğim kadın ikna etmiş. Ay yaşarken kötüydü ama yazarken şimdi daha da yükseldim. Uyandırıp boğsam mı