İnanın akşam 21:00'da yatıyor diyelim mesela saat 22:00'da maksimum 22:30'da başlıyor uyanmaya, o yüzden diyorum ya derdi meme de değil zaten emzirmiyorum sabaha kadar. Ondan hiç umudum kalmadı artık, ne diyim Allah sabır ve dayanma gücü versin. Ben Allahtan uykuyu pek sevmezdim, yoksa nasıl dayanırdım bilmiyorum. Ki uykuya dalma ile ilgili sorunlarım da var şu an, yani gece 1-2 saat ya uyuyorum ya uyumuyorum. 15-20 dkda bir kalkınca maalesef uykuya geçememiş oluyorum, bir süre de zaten uyutmak için uğraşıyorum. Çok zormuş cidden acaba bu günlerim bana bir film şeridi gibi gösterilse bu kararı verir miydim diye çok düşündüğüm oluyor. Bağırdığım zamanlar özellikle daha çok düşünüyorum, kötü bir anneyim bu çocuğu haketmiyorum diye geçiyor içimden. Bir de öyle dilli, algısı açık bir çocuk ki. Çevremdeki herkes nazar değiyor diyor ama yani buna da ben dua etmekten başka ne yapabilirim bilmiyorum