- 3 Eylül 2024
- 365
- 452
- 23
Kızlar başıma bi şey gelmeyecekse size bir şey danışacağım37 yaşındayım, akademik kariyer yapıcam diye ikinci çocuğu bu zamana kadar ertelemiştim. Kızım yalnız büyüdü şimdi bana vicdan yaptırıyor keşke yaşımız daha az olsaydı diye (9yaşında). Birde bu oğlan, bi tane daha yap kız olsun diyor
eşimde istiyor bu bari yalnız büyümesin diyor. Ben ikinciye bile çok zor ikna oldum, gebeliğim zor geçmişti ve ilk numara çok zor bi bebekti. Ancak şu an bebeği ne kadar özlediğimi fark ettim ve ilki kadar da zor olmadı. Birde ilerde destek olurlar birbirlerine kardeş iyidir diye düşünüyorum. Eşim düğünde bayramda senin tezlerin gelmeyecek el öpmeye diyor. O da haklı
biz 3 kardeşiz en yakın arkadaşım benden 8 yaş küçük kız kardeşim. Kızkardeş çok başka bir şey.
Diyorum ki yani acaba 3. Yü yapsam mı (tabiki hemen değil daha çok küçük en az 3 yıl beklemek lazım bence). 40 yaşında olcam belki o zamana fikrim de değişir ama siz ne düşünüyorsunuz? Çok zorlandığım günler oldu ama tüm bu zorluklara değiyor günün sonunda.
Kariyer ya da iş diyeyim, noktasında üstümde bir baskı hissediyorum ancak bunun aileme yansımasını da istemiyorum.
Bana söylenince çok kızıyordum ama haklılarmış sanırım kızlar ikinci için arayı çok açmayın. 3 yaş bence ideal. Emzirme ve tuvalet eğitimi de bitmiş oluyor. Çok ara vermek annenin ruh sağlığı için çok iyi ama arkadaş olamıyorlar oynayamıyorlar. Vicdan azabı olarak dönüyor. Sonra her çocuk farklı. İkincide daha rahat oluyorsun. Biliyorum bunları konuşmak için çok erken ama günlerdir kafamın içinde dönüyordu paylaşmak istedim![]()
İkinci çocuk fikrine ne kadar uzak olunabilecekse o kadar uzaktik. Ancak oğlum çok kardeş istiyordu. O kadar ince düşünüyordu ki "siz benim artik yanimda olamadiginizda ben yapayalniz kalmış olacağım" diyordu. Yaklaşık 2 sene düşünüp 2. Çocuk kararini verdik. Açıkçası hamileyken pek bir şey hissetmedim. Ama şu an

