- 20 Mart 2015
- 2.261
- 1.932
- 133
- 29
- Konu Sahibi lonelybuthappy
-
- #41
Okul uzadı benim o daha kötü ya.Onlar da devam et okula dediler ama yine de belli bir yaşa geldikten sonra kötü hissediyorsun.
Okul uzadı benim o daha kötü ya.Onlar da devam et okula dediler ama yine de belli bir yaşa geldikten sonra kötü hissediyorsun.Ben de baba parası yiyorum :) Bursum vs yok hiçbir yerden
Okulun uzaması mezun olup işsiz olmaktan daha iyi inanın. Aileniz de anlayışlıymış hemOkul uzadı benim o daha kötü ya.Onlar da devam et okula dediler ama yine de belli bir yaşa geldikten sonra kötü hissediyorsun.
Beni de atanmak mutlu edecek gibi görünüyor. Atandıktan sonra doktoramı da yaparım ama yeterki düzenli işim olsun diyorum:)Bence siz icten ice kendi kararınızı sorguluyorsunuz. Yüksek lisans yapnak yerine kpss ye mi calışsaydım diye düsünüyorsunuz. sizi bu dusunceye itende etrafınızdaki insanlar.
Bransınız ne bilmiyorum ama eger 1-2 tane alınan cok uc bir brans degilse oturun ciddi anlamda kpss calısın.
Sizi mutlu edecek bu gibi duruyor. Akrabaların lafı da sizi uzmesin percinlesin. Bende atanmadan once ne laflar duydum. Simdi atandım yüzlerine bakmıyorum soğuğum bana zamanında laf vuranlara. onlara en iyi cevap onlari takmamak karsilarinda tabiri caizse duvar gibi olmaktır.
Öğretmenim. Branşımı ifşa olmamak için söylemiyorum ama alımı kötü değilHangi bölüm mezunusunuz
Branşı ifşa olmamak için söylememek ilginç ama tabiki tercih meselesi ama matematik yada okul öncesi burada pek çok öğretmen var ifşalık bir durum olduğunu düşünmüyorum yinede yaşadığınız ildeki özel okullara başvurabilirsiniz bende atanamadım okul öncesi mezunuyum özel bir kolejde öğretmenlik yapıyorum yani ailenizin eline bakmaktansa bu yolu tercih edebilirsiniz hala alım yapan özel okullar var çünkü yada küçük bir yerdeyseniz ve alımlarbittiyse etüt merkezi dershane deneyebilirsinizÖğretmenim. Branşımı ifşa olmamak için söylemiyorum ama alımı kötü değil
Öğretmenim. Branşımı ifşa olmamak için söylemiyorum ama alımı kötü değil
Kaç defa dedim onlara bırakayım mı diye yaz okuluna da para ödedik gerçi bu dönem toparladım.Bölüm tarih ve bende işsiz adayıyım.Olmazsa baba mesleğini yapacağım.Okulun uzaması mezun olup işsiz olmaktan daha iyi inanın. Aileniz de anlayışlıymış hem
Senin şuan geçtiğin zor görünen yollardan biz de geçtik tabi. Ben 2 seneye yakın evde oturmuşumdur herhalde. Benim de çok psikolojim bozulmuştu. Ama sonra iş buldum. İlk işim öyle berbattı ki sabahın köründen akşamın körüne kadar çalışıyordum... Dayanmaya çalıştım ama olmadı en sonunda sinir krizi geçirip işi bıraktım. Patronumu çok seviyordum hala daha konuşuruz ama öyle saçma sapan insanlar oluyor ki... Yüzüne gülüp arkandan kuyunu kazanlar falan çıkabiliyor karşına. Şimdiki işimin saatleri iyi haftasonu tatili falan var ama inanır mısın o evde oturduğum annemle kahve yapıp muhabbet ettiğimiz bunalıma girdiğimi düşündüğüm günlerimi özlüyorum.22 yaş bitti 23e geldi çattı ama hiçbir doğumgünümde bu kadar mutsuz umutsuz olmamıştım.
2018de mezun oldum, 1 sene master yaptım şimdi teze geçtim. Atanamadım, bu seneki sınavda da olmayacak okul yüzünden çalışamadım. 1 senemi daha yaktığıma pişmanım ama olan oldu artık diyorum.
O kadar canım sıkkın ki akrabalar artık bana atama sormasınlar diye düğünlere kutlamalara katılmıyorum. Hiç hayatında biri yok mu, atama durumlari ne oldu. Bana benim bile cevabını bilmediğim sorular soruyorlar.
Aileme yükmüşüm gibi hissediyorum. Çok şükür problem etmiyorlar çalış falan diyen yok ama benim ağrıma gidiyor. Çalışmadım suçluyum. Kendime öyle kızıyorum ki.
Artık 23 yaşındayım ve hayatımda hiçbir şey tamam değil. Çırpınıp duruyorum sanki. Yaşıtlarım gibi gezme tozmam yok çünkü ekonomik özgürlüğüm yok. Hayatımda biri yok, işim yok. Eskiden kafamın çalıştığına inanirdim artık ona da inanmıyorum. Günlerce evdeyim kendimi eve kapattım. Lisede durumu benden kötü olup ders çalıştırdığım arkadaşlarım şu anda iş sahibi(tabiki de olsunlar orası ayrı) ama ben işsizim. Ağrıma gidiyor.
Belki de size çok basit gelecek, bu mu derdin diyeceksiniz. En güzel yaşlarım hiç olmuş gibi hissediyorum bazen ağlama krizlerine giriyorum. Kendimi başarısız görüyorum. Yeniden 18 19 20 olmak istiyorum eski fotoğraflarıma bakıp üzülüyorum ne kadar mutluymuşum diyorum. Özlüyorum daha 3 5 sene öncesini özlüyorum.
Hayatımda hep işsiz kalacakmışım gibi hissediyorum. Hatta vücudumda bi rahatsızlık çıktı psikolojik sebebi "bir şeylere geç kalma korkusu, gekecekten kaygı duyma, zamanla yarışma" imiş çok şaşırmıştım.
2020 için çalışmam lazım ama sanki yine üzerimde ölü toprağı var.
Insanlar seviliyor seviyor ben de istiyorum evlenmek de istiyorum. Tabi ki önceliğim iş ve atanmak ama evlenmek de istiyorum. Kimine göre erken gelebilir ama ben reşitim ve bunu da istiyorum. Sanki zaman hep aleyhime işliyor. Derdimin çözümü yine bende biliyorum öyle iç döktüm. Size saçma gelmiş olabilir ama polemik yapmayalım olur mu..
Evlendigin icinmi boyle dusunuyosun canim ?25 yaşında issizim. Bundan 2 yıl öncesine yani sizin yasiniza donebilseydim eğer tabiri caizse eşşşek gibi çalışırdım. Ve eminim ki öyle yapmış olsaydım su anda bi işim olurdu.
Bundan 2 yıl sonra benim durumumda olmak istemiyosan şu an ne yapman gerekiyosa oni yapmalısın canını dişine takarak. Simdi sana kotu geliyo ya 23 yaşına geldim hala isim yok bilmem ne falan.. Hah ışte çalışmazsan seneye de ondan sonraki sene de aynı durumda olacaksın. Iste o zaman gercekten cok uzuleceksin. Keske bunu dert etmek yerine calissaydm şimdi bu halde olmazdım diyeceksin
Bende calisacagim bu 4. Girisim oldu.. 5. Deniycem..2018 mezunuyum ataması bol olan bir bölümden. 25 yaşındayım atanamadım. Bu duyguların aynısını yaşıyorum. Ama ne olursa olsun kpss çalışacağım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?