Anlatsam oo destan gibi. Kısaca özet geçeyim. Orta okulda sınıf birincisiydim. Anadolu meslek lisesi bilgisayar programcılığı kazanmıştım hayalimdi gerçek oldu. Fakat gittiğim okuldaki ortam benim psikolojimi bozdu. Sonra aileme dedim yatay geçişle geçmek istedim babam hayır dedi. ya devam ya mahalle okuluna gideceksin dedi. bende okulu bırakıp mahalledeki liseye gittim ama toparlanamadım.
Liseyi ders çalışmadan bitirdim. öss ye girdim. Tabi beni o zamanlar yönlendiren yoktu. Niye giriyoruz ki falan diyordum. Benim zamanımda yanlış hatırlamıyorsam tavan puan 380 di benim 289 falan geldi. (bir önceki yıl kuzenim bu puanla % 100 burslu haliç işletmeye girmişti ) Şehir dışına gidebilirdim ama babam göndermedi.
Tabi sonra babam zorla çalıştırmak istedi. Tekrar sınava girmeme müsade etmedi. Bende isyan ettim. Çok sağlam dayak yedim.
1 hafta yürüyemediğimi hatırlıyorum.Dedim madem öyle bari açıktan okuyayım. diğer yandan bir yerden çalışmaya başlıyım dedim. 350 tl ye 2009 da işe başladım. o parada yemek ve yola gidiyordu.Dedim babamın zulmunden kurtulayım hiç biri önemli değil.
Sonra adam akıllı para kazanana kadar 2 yıl geçti. (asgari ücrettten bahsediyorum) Benim yaş oldu 20 para biriktir (1 sene dersaneye git tekrar kazan yaş olacak 21 dedim. Öyle olunca vazgeçtim çünkü kazanmak yetmeyecekti.
Çünkü babam bana çöp bile almazdı. Kazansam bu sefer üstte başta kıyafet yok cebimde para yok rezillik diz boyu. Biraz da para kazanmak tatlı geldi sefilliğimizi düşününce. (bu arada babamın durumu o zamanlar iyiydi. Kendisine müslümandı sadece. Örnek vereyim. Bana 20 liralık ayakkabı alırdı tabi 2 ay sonra yırtılırdı.Yırtılınca kızardı. yırtık yırtık giyer giderdim okula. hiç bir zaman harçlık vermedi. üniversiteye bu şekilde gitmek istemedim. En zoruda varlık içinde yokluk yaşamaktı yani. (Çünkü o zamanlar dahi babamın durumu çok güzeldi. her sene araba değiştirir. Kendine en iyi markalardan ayakkabılar kıyafetler alırdı. sürekli gezerdi. Arkadaşlarıyla yerdi. Bizimlede dışarı çıkmazdı. Bir kere bana size hayrım olduğunda kendimi yolunmuş tavuk gibi hissediyorum dedi. Bizden utanıyormuş yanımızda gezdiremezmiş falan filan. Sanki üstümüzde başımızda olmayan kendi rezilliği değilde benim rezilliğimdi. Daha başka şeyler de varda buraya yazamam. Neyse işte o zamanlarda psikolojik olarak kötüydüm ve düzelmedim. Aşırı güven problemim var. Sonra zaten yeme krizleri falan 5 senede 108 kilo oldum.)
Erkek arkadaşım hayatıma girdikten sonra düzelmeye başladım, okulumu bitiriyorum.Devamıda gelecek. O okul bitecek. Ha bu arada tekrar sınava girmiştim öss ye hiç çalışmadan. Namık kemal işletmeyi kazandım örgün. Ama babam yine gitmeme müsade etmedi ve ben ben üniversiteyi kazandım sen yine beni göndermedin diyebiliyorum.
Artık umurumda değil. Allah biliyor düşse düştü diyip arkama dönüp bakmam. İçimdeki acı ve nefret hiç gitmiyor. bazen gitti sanıyorum ama orada. Affedemiyorum. Ne zaman takılıp düşsem aklıma geliyor.