- 8 Haziran 2010
- 6.067
- 2.654
- 248
Öz babam.
Daha var da burada anlatamam ne olur ne olmaz.
Bende sadece anneme üzülüyorum. Zamanında anneme boşan dedim. Avukat tutalım dedim. Yanaşmadı. Çünkü annemin kendi ailesi akbabalar gibi üstüne çullanacak diye korktu.bir de arada berdel gibi bir şey var. Annemle babam kuzen halamlada dayım evliler. Teyze çocukları birbirinden kıl al ver olayı olmuş. Tam berdel değil severek isteyerek evlenmişler. Lakin dayımda babam gibi. Bizimkiler boşansa annanem dayımlar halama ve çocuklarına daha beter çektirecekti. Çünkü onlarda 4 kız. bizde. Annem onları da düşünerek tahammül etmeye çalışıyor.
Şimdi babam eskisine göre iyi. Ama içinde bir hayvan varSadece anneme üzülüyorum. Onun için iyisini istiyorum ama ben napabilirim ki ?
Keşke benim ailemde seninki gibi olsaydı. Olmadığı için yok derdim ona göre davranırdım.
Bugün niyetliyim (İyi niyetliyim dermişim:)) Dün gece aklıma geldi yarın Perşembe bir ilk yapıp şu Borçlarıma ucundan el atayım dedim birşeyler yiyip yattım. Her Pazartesi perşembe tutabilssem keşke.
Gece (12:30)
2 dilim ekmek
1 kk kadar peynir
2 zeytin
4-5 çiğ kaju
yaseminli yeşil çay
sabah tam 1 kilo fazla çıktım inşallah yemek yiyip yattığım içindir. Akşam eve gider gitmez aç karna bakıcam almışmıyım diye yoksa çok üzülürüm :26: sabaha kadar bisiklet sürerim herhalde
Günaydinnn
Ben az önce uyandigimdan bana günaydin daha
Nasilsiniz canlarim..
ben hic iyi degilim,tartiyla küsüz daha..bu hafta cok kötü bir hafta benim icin
Kahvalti yapip geliyorum..gecmise o zaman bakicam..öptüm hepinizi
canım şöyle düşünürsen daha iyi gelebilir, bu dünya fani, ve burası imtihan yeri.. bitti.. bu kadar aslında. ben doğumsonrası depresyon için psikoloğa gittim, affedemediğim insanlar vardı,bana o süreçte çok sıkıntı yaşattılar, eşimle aramı bozdular.. hep kafamda onlarla geziyordum. burada sıkıntılar olmasa zaten dünya olmazdı, cennet olurdu demişti, çok doğru.. bi kere bunu kabul etmemiz lazım (bunları aslında en başta kendime yazıyorum) ikincisi affetmek en çok insanın kendisine iyi geliyor. ha ben affedebildim mi bilemiyorum, çünkü bana edenler bulmaya başladı, gözümün önünde ettiklerini buluyorlar, bi de gelip bana dert yanıyorlar orası da daha komedi tabi:) oh bana ettiğini buluyor diyorum malesef..demekki affedememişim tam olarak.. aslında insan "değersiz" görülüşünü sindiremiyor..
Ama biz sahipsiz miyiz.. hayır.. bizi insan olarak yaratan bizi unutur mu hiç, ve haksızlık edeni görmez mi.. o babaysa, babalık görevini yapmadıysa bundan yırtacak mı, hayır.. ama sen evlatlık görevini yap ki onunla eşit konumda olma..
canım karatay yapmasan da aynı hormonla zayıflaman gerektiği için söylüyorum, sahuru 4ten sonra yapman gereki yani leptin hormonu işini bitirdikten sonra.. gece 12.30da yiyip yatarsan o seni hem tok tutmaz hem de direkt yağ olur.. sahurun sabaha karşı olmasındaki hikmetlerden biri de bu sanırım..
Kesinlikle hem mantıklı hemde hikmetlerine inanıyorum ama kalkamam diye korktumyiyip yattım hemende yatmadım hatta bayağı büyük bir bardak su doldurdum yavaş yavaş onu içtim öyle yattım.
Takılıp düşebilirsin hayat bu! önemli olan tekrar ayağa kalkabilmek . Babaya kızacak birşey yok sonuçda eğer üvey değilse o senin baban.Şu anki sen olmanda rol oynayan kişi. Kızarak yaşama, bunun ne demek olduğunu biliyorumöfkeler insanı zayıf kılıyor bence tabiii. Ama sen bu sayede güçlü olmuş bir kızsın çok belli. Teşekkür et seni sen yaptığı için. Ve zaten ispatlanmış bir gerçekle savaşıyorsun, hayattaki zorluklar duygusal açlığımıza dönüşüyor ve kendimize bir koruma duvarı oluşturuyoruz vücudumuzdaki yağlarla...Sen zaten affetmişsin, aferin sana tebrik ediyorum çünkü ona karşı koyduğun duvarı yıkıyorsun. Sevgilin şanslı biri senin gibi güçlü bir kızla birlikte sende şasnlısınki hayatının en güzel döneminde karşına çıkıp kafandaki erkek anlayışını farklılaştırdığı için :)
Katılıyorum sana affetme konusunda aynı şeyi düşünüyoruz. Bende uzun süre psikologa gittim, önce fazla kilolarım için gidiyordum ama sonra öfkelerim ve unutamadıklarım için devam ettim. Aklıma bir hikaye geldi.(hemen netten alıp yapıştırayım)
Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir teklife bulunur:
“Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?’
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler.
"O zaman" der öğretmen : "Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin"
Öğrenciler bunu da yaparlar.
"Şimdi yarınki ödevlerinize hazır olun.Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!"
Öğrenciler, bu işten pek bir şey anlamışlardır. Ama ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdı.
Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen:
"Şimdi, bugüne dek affetmeyi reddettiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını patatesin üzerine yazıp torbaya koyun."
Bazı öğrenciler üçer-beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzını kadar dolmuştur. Öğretmen, kendisine:
"Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar:
"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız.Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde hep yanınızda olacaktır.'
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:
"Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor."
"Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf bakıyorlar bana artık. Hem sıkıldık, hem yorulduk."
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:
"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkum ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir iyilik olarak düşünüyoruz. Halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir.
kiii birde bana sorun "evet bunun cidden herşeyi kolaylaştıracağını biliyorum ama affedemediğim insanlar var" bluejum sana hak veriyorum ,edajım sanada bir abla olarak denemeni tavsiye ediyorum. Senin önünde uzun ve güzel bir hayat var çürük ve ağırlaşan bir patates ile dolaşma
canım şöyle düşünürsen daha iyi gelebilir, bu dünya fani, ve burası imtihan yeri.. bitti.. bu kadar aslında. ben doğumsonrası depresyon için psikoloğa gittim, affedemediğim insanlar vardı,bana o süreçte çok sıkıntı yaşattılar, eşimle aramı bozdular.. hep kafamda onlarla geziyordum. burada sıkıntılar olmasa zaten dünya olmazdı, cennet olurdu demişti, çok doğru.. bi kere bunu kabul etmemiz lazım (bunları aslında en başta kendime yazıyorum) ikincisi affetmek en çok insanın kendisine iyi geliyor. ha ben affedebildim mi bilemiyorum, çünkü bana edenler bulmaya başladı, gözümün önünde ettiklerini buluyorlar, bi de gelip bana dert yanıyorlar orası da daha komedi tabi:) oh bana ettiğini buluyor diyorum malesef..demekki affedememişim tam olarak.. aslında insan "değersiz" görülüşünü sindiremiyor..
Ama biz sahipsiz miyiz.. hayır.. bizi insan olarak yaratan bizi unutur mu hiç, ve haksızlık edeni görmez mi.. o babaysa, babalık görevini yapmadıysa bundan yırtacak mı, hayır.. ama sen evlatlık görevini yap ki onunla eşit konumda olma..
sulofe canım çok güzel hikaye..kesinlikle doğru.. bir de insanların ne dertleri var.. bakıyorum Filistine, birileri geliyor topraklarını ellerinden alıyor, etraflarına duvar örüp dışardan yardım almalarına bile izin vermiyor.. suriyeye bakıyorum, her gün onlarca insan ölüyor, ailesinden etrafından ölmeyen biri kalmadı.. o çocuklar ülkesiz anasız babasız kaldılar.. açlıktan ölüyorlar..benim derdim ne ki, dert mi yani.. artık çokşükür bana verilen nimetleri görebiliyorum en azından..
ankaradasın sen dimi? keşke ben de orada olsaydım buluşurduk dimi:)
ben saat 1 den önce yatamıyorum eskiden olsa (Bekar zamanlarımda) Evde sürekli yatarak tv izler kitap okur,Sabahları geç kalkardım ama şimdi uyumak eziyet geliyor hem ağrılarım artıyor hemde vakit yok yaaa geç yatıncada tabii kalkamıyorum.. O yüzden de ramazanda uyanamam diye çok zaman yatmıyorum tüm 1 ay boyu 3-4 saatlik uykuyla işe geliyorum.ben de çok zorlanıyorum uyanmakta.. sabahları o yüzden yürüyüş bile yapamaz oldum.. akşam çok erken yatmam lazım ki uyanayım ama nerde..
Kizlar cok kotu bi haberim var. İnanin ben de uzgunm.3 gundr rahatsizdim yatak dosek yatiyorm.tabi diyet fora mecburen.sabah tartldin hemn kiloda farketms.artim var ve galiba bu artilar yarina da yansiyack
Zaten artık bu dünya fani diyerek güç buluyorum. Maneviyatımı güçlendirmem gerektiğini biliyorum. Sanırım bende psikoloğa gideceğim ama şuan maddi durumum buna el vermiyor. Tüm yaşadıklarım bende sosyal fobi denen şeyi bıraktı.
değersiz görülüşünü çok hissettim. Benim babam beni sevmezken kim beni severki diyordum.
Şuan babamdan tek isteğim evlenirken yüzümü düşürmesin. Maddi bir şey beklemiyorum. Sadece babalığını yapsın ama ondan da şüpheliyim.
Arkadaşlar kusura bakmayın lütfen . takımı bdv ye çevirdim.
dimi yaa ne dertler ne sıkıntılar var gözümüzün önünde ama insanız işte sonuçda çaresiz yetersiz kalıyoruz herşeye güç yetmiyor , değiştiremiyoruz. Ama sabretmek,şükretmek gerek dediğin gibi...
,Evet Ankara dayımseviyorum ben burayı .. Tabi görüşürdük hemde çok mutlu olurdum
ben saat 1 den önce yatamıyorum eskiden olsa (Bekar zamanlarımda) Evde sürekli yatarak tv izler kitap okur,Sabahları geç kalkardım ama şimdi uyumak eziyet geliyor hem ağrılarım artıyor hemde vakit yok yaaa geç yatıncada tabii kalkamıyorum.. O yüzden de ramazanda uyanamam diye çok zaman yatmıyorum tüm 1 ay boyu 3-4 saatlik uykuyla işe geliyorum.
Yettim garikaptan hoşgeldin ben de seni bekliyordum
haftasonu komşular geliyor bana, 20 kadar bayançocukları da gelirse 30u bulur sanırım:))
kol böreğin vardı ya hani senin, ondan yapacam, tarifini almıştım o zaman.. benim merdanem var oklavam yok, hamurları tatlı tabağı olana kadar açalım demiştin ya, merdane yeterli olur dimi..
ilk defa yufka olmadan kendim börek yapacağım:)) ve kendim yemeyeceğim inşallah
bir de senin tek ölçün bu kalabalığa yter mi? 2 ölçü mü yapayım? gerçi baya çeşit var, 5 tuzlu 3 tatlı yapacağım..
Arkadaşlar kusura bakmayın lütfen . takımı bdv ye çevirdim.
Maalesef kızmadan yaşayamıyorum. Önceden tek yaptığım kızmaktı. Her an her yerde bunu düşünüyordum çünkü içinden çıkılamaz çözülemez bir dertti benim için. Şimdi düşünmüyorum vs geride kaldı ileriye bakıyorum. Bu sefer eksikliklerim yüzünden ona kabahat buluyorum. Bu nedenle çokta başarılı değilim.Bana öğrettiği tek şey yalnız olduğum gerçeği. Annem babam arkadaşlarım sevgilim herşey geçici. Bu da beni daha duygusuz yaptı iyi mi kötü mü bilmiyorum. Hiç kimseye minnet etmiyorum. Hiç kimseye muhtaç olmamak için yaşıyorum. Bir arkadaşım bana yamuk yaptığında daha katıyım. Gidene artık üzülmüyorum. Çünkü zaten bir gün gidecek diyorum. Çok taş kalpli oldum. Şuan nerdeyse hiç arkadaşım yok.
Teşekkürler çok güzel bir hikaye ama bunu becerebileceğimden emin değilim. Babam her sabah evde arıza çıkartırken bunu başaramam.
MAneviyat gerçekten önemli :26: psikologa bu ara gidemeyeceksen mutlaka maneviyatını güçlendirecek birşeyler yap.Zaten artık bu dünya fani diyerek güç buluyorum. Maneviyatımı güçlendirmem gerektiğini biliyorum. Sanırım bende psikoloğa gideceğim ama şuan maddi durumum buna el vermiyor. Tüm yaşadıklarım bende sosyal fobi denen şeyi bıraktı.
değersiz görülüşünü çok hissettim. Benim babam beni sevmezken kim beni severki diyordum.
Şuan babamdan tek isteğim evlenirken yüzümü düşürmesin. Maddi bir şey beklemiyorum. Sadece babalığını yapsın ama ondan da şüpheliyim.
Bdv ne demek çözemedimArkadaşlar kusura bakmayın lütfen . takımı bdv ye çevirdim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?