hazeran, seni çok iyi anlıyorum..anlıyoruz... hepimiz kimi zaman kurduk senin cümlelerini.. ama pes etmedik.. etmeyeceğiz de.... moral bozmak yok... olacak inş....
kızlar merhaba uzuuunnn bi aradan sonra bu sitede tekrardan yazmaya karar verdim.Moralim o kadar kötüydü ki ne bu siteye girmek nede bu sayfalara duygularımı yazmak istemedim.ama şimdi kendimi daha iyi hissediyorum ama aynı zamanda da çok yalnız hissediyorum.Sanki bu dünyada bu sorunu sadece ben yaşıyorum ve sadece ben acı çekiyormuşum gibi hissediyorum.Kısaca kendimden bahsetmek istiyorum.34 yaşındayım ve 4 yıllık evliyim.Sadece 4 ay korundum ve sonra bıraktım.Ozamandan bu zamana her ay hayal kırıklığı yaşayarak geçiyorum.Bende sizler gibi sebepsiz interfilite yaşıyorum.Bu güne kadar defalarca yumurta takibi ve çatlatma iğneleri vurdurdum.Artından olumsuz bi aşılama ve tüp bebek deneyimim oldu.Bunun yanında aşılama olurken doktorum rahmimin yapısının dik olduğunu söyledi ve aşılamam inanılmaz derecede ağrılı yapıldı.Aşılama bittiğinde kesinlikle tutmayacağından adım gibi emindim.Bu kadar acılı ve stresli bi aşılama sonunda olumlu bişey düşünemiyordum ama yinede aşılama sonunda regl olunca dünyam yıkıldı.6 ay sonra kendimi toparladım ve doktorum bana aşılama ile zaman kaybetmememi direk tüp bebek yapmamızı önerdi.%90 olur diyordu bana.Çünkü regl dönemim çok düzenliydi hiç bi sorunum yoktu rahim filmim tertemiz çıkmıştı.Eşimin sperm sayılarıda oldukça yüksekti.Neyse tüp bebek transferi yapılırken aşılamada yaşadığım acı ve stresi yine yaşadım ve transferim yapılamadı.Aynı günün akşamı narkoz ile bayıltılarak transferim yapılmıştı.Sebebi ise bu sefer rahim ağzının dar olmasıydı.Her zaman günü gününe regl olurken bu bekleme süresisinin 9.günü regl oldum.Test dahi yaptırmadım kendime.Ama tamamen yıkılmıştım.Ve sonra hayata küstüm inanın.Hep kendi kendime nedenler aramaya başladım.Nerde yanlış yapmıştım neden olmuyor.Ben çok kötü bi günah işledimde onun cezasını böylemi çekiyorum.Peki ben çekiyorsam eşimin günahı neydi.Çevremde o kadar kötü insanlar varki ve hepsinin çocukları vardı o zaman bu düşüncem yanlıştı.ama peki neden ? neden ? neden ? bunları o kadar çok düşünmeye başladım ki ve hayatımın içine o kadar aldım ki dünyalar iyisi melek gibi eşime bile resmen işkence yapıyordum.İş ortamımda çok sevecen sempatik ve herkes tarafından sevilen biriyken şuan gergin sinirli ve kimseyle konuşmak istemeyen bambaşka bi karakter oldum.Ne yazık ki bunu farkındayım ama kendimi değiştiremiyorum.Eşim beni ne kadar anladığını söylesede beni anlamadığını çok iyi biliyordum.Hayatım tamamen bebek üzerine kuruluydu.Tabi bu zamanda çocuğu olan arkadaşlarımla görüşmemeye başladım.Çocukluğumun gençliğimin geçtiği ailemin yanına gitmez oldum.Neden mi ? nedeni çok basitdi.O kadar densiz insanlar vardı ki çevremde ve ben bu insanlar yüzünden bu hale gelmiştim.Sonra baktım ki gerçekten bebek istiyormuydum yoksa sadece bu baskılardan dolayımı bebek yapmaya çalışıyordum.Bunları düşünmeye başlamıştım.Ve sonunda %50 baskı %50 kendim istiyordum.İster istemezde bunu stres yaparak hayatımı mahvetmeye başladım.Ama şimdi daha iyiyim sonuçta bunun sonunda zararı görecek kişi yine bendim.Ve kimse bana benden daha fazla yardımcı olamazdı.Bu arada tüp bebekden sonra bide histeraskopi yapıldı bana ve bunun sonucunda da bişey çıkmadı ve ben bi kez daha yıkılmıştım.Hep dua ettim allahım umarım bi sorun vardır ve bu sorun tedavi olduktan sonra hamile kalabilirim diye.İnsan sağlıksız olmak için dua edermi ? Evet eder arkadaşlar ? Ve operasyon sonrası problem olmadığı anlaşılınca daha da yıkıldım ve nasıl ağladığımı anlatamam size.Neyse sonuçta bunların hepsini geride bıraktım.3 aydır ne doktoruma kontrole gidiyorum nede yumurta takibi yapıyorum.Herşeyi oluruna bıraktım.Şuan kendim ve eşim için yaşamaya başladım.Ve biliyorum ki er yada geç bende anne olacağım.Hatta biraz evvel işyerindeki bi arkadaşımın hamile olduğunu öğrendim benden 1 sene sonra evlenmişti.Wc giderek ağladım ağladım ağladım.... sonra kendimi toparlayarak bu yazıyı yazıyorum sizlere.Ne zaman ve nasıl hamile kalacağımı bilmiyorum ama bu bekleyiş süresince sizlerle olup hamile kalan arkadaşların sevincine ortak olmaya çalışacam.Sanırım bu kadar konuştuktan sonra benide listeye eklersiniz.
kızlar merhaba uzuuunnn bi aradan sonra bu sitede tekrardan yazmaya karar verdim.Moralim o kadar kötüydü ki ne bu siteye girmek nede bu sayfalara duygularımı yazmak istemedim.ama şimdi kendimi daha iyi hissediyorum ama aynı zamanda da çok yalnız hissediyorum.Sanki bu dünyada bu sorunu sadece ben yaşıyorum ve sadece ben acı çekiyormuşum gibi hissediyorum.Kısaca kendimden bahsetmek istiyorum.34 yaşındayım ve 4 yıllık evliyim.Sadece 4 ay korundum ve sonra bıraktım.Ozamandan bu zamana her ay hayal kırıklığı yaşayarak geçiyorum.Bende sizler gibi sebepsiz interfilite yaşıyorum.Bu güne kadar defalarca yumurta takibi ve çatlatma iğneleri vurdurdum.Artından olumsuz bi aşılama ve tüp bebek deneyimim oldu.Bunun yanında aşılama olurken doktorum rahmimin yapısının dik olduğunu söyledi ve aşılamam inanılmaz derecede ağrılı yapıldı.Aşılama bittiğinde kesinlikle tutmayacağından adım gibi emindim.Bu kadar acılı ve stresli bi aşılama sonunda olumlu bişey düşünemiyordum ama yinede aşılama sonunda regl olunca dünyam yıkıldı.6 ay sonra kendimi toparladım ve doktorum bana aşılama ile zaman kaybetmememi direk tüp bebek yapmamızı önerdi.%90 olur diyordu bana.Çünkü regl dönemim çok düzenliydi hiç bi sorunum yoktu rahim filmim tertemiz çıkmıştı.Eşimin sperm sayılarıda oldukça yüksekti.Neyse tüp bebek transferi yapılırken aşılamada yaşadığım acı ve stresi yine yaşadım ve transferim yapılamadı.Aynı günün akşamı narkoz ile bayıltılarak transferim yapılmıştı.Sebebi ise bu sefer rahim ağzının dar olmasıydı.Her zaman günü gününe regl olurken bu bekleme süresisinin 9.günü regl oldum.Test dahi yaptırmadım kendime.Ama tamamen yıkılmıştım.Ve sonra hayata küstüm inanın.Hep kendi kendime nedenler aramaya başladım.Nerde yanlış yapmıştım neden olmuyor.Ben çok kötü bi günah işledimde onun cezasını böylemi çekiyorum.Peki ben çekiyorsam eşimin günahı neydi.Çevremde o kadar kötü insanlar varki ve hepsinin çocukları vardı o zaman bu düşüncem yanlıştı.ama peki neden ? neden ? neden ? bunları o kadar çok düşünmeye başladım ki ve hayatımın içine o kadar aldım ki dünyalar iyisi melek gibi eşime bile resmen işkence yapıyordum.İş ortamımda çok sevecen sempatik ve herkes tarafından sevilen biriyken şuan gergin sinirli ve kimseyle konuşmak istemeyen bambaşka bi karakter oldum.Ne yazık ki bunu farkındayım ama kendimi değiştiremiyorum.Eşim beni ne kadar anladığını söylesede beni anlamadığını çok iyi biliyordum.Hayatım tamamen bebek üzerine kuruluydu.Tabi bu zamanda çocuğu olan arkadaşlarımla görüşmemeye başladım.Çocukluğumun gençliğimin geçtiği ailemin yanına gitmez oldum.Neden mi ? nedeni çok basitdi.O kadar densiz insanlar vardı ki çevremde ve ben bu insanlar yüzünden bu hale gelmiştim.Sonra baktım ki gerçekten bebek istiyormuydum yoksa sadece bu baskılardan dolayımı bebek yapmaya çalışıyordum.Bunları düşünmeye başlamıştım.Ve sonunda %50 baskı %50 kendim istiyordum.İster istemezde bunu stres yaparak hayatımı mahvetmeye başladım.Ama şimdi daha iyiyim sonuçta bunun sonunda zararı görecek kişi yine bendim.Ve kimse bana benden daha fazla yardımcı olamazdı.Bu arada tüp bebekden sonra bide histeraskopi yapıldı bana ve bunun sonucunda da bişey çıkmadı ve ben bi kez daha yıkılmıştım.Hep dua ettim allahım umarım bi sorun vardır ve bu sorun tedavi olduktan sonra hamile kalabilirim diye.İnsan sağlıksız olmak için dua edermi ? Evet eder arkadaşlar ? Ve operasyon sonrası problem olmadığı anlaşılınca daha da yıkıldım ve nasıl ağladığımı anlatamam size.Neyse sonuçta bunların hepsini geride bıraktım.3 aydır ne doktoruma kontrole gidiyorum nede yumurta takibi yapıyorum.Herşeyi oluruna bıraktım.Şuan kendim ve eşim için yaşamaya başladım.Ve biliyorum ki er yada geç bende anne olacağım.Hatta biraz evvel işyerindeki bi arkadaşımın hamile olduğunu öğrendim benden 1 sene sonra evlenmişti.Wc giderek ağladım ağladım ağladım.... sonra kendimi toparlayarak bu yazıyı yazıyorum sizlere.Ne zaman ve nasıl hamile kalacağımı bilmiyorum ama bu bekleyiş süresince sizlerle olup hamile kalan arkadaşların sevincine ortak olmaya çalışacam.Sanırım bu kadar konuştuktan sonra benide listeye eklersiniz.
kızlar merhaba uzuuunnn bi aradan sonra bu sitede tekrardan yazmaya karar verdim.Moralim o kadar kötüydü ki ne bu siteye girmek nede bu sayfalara duygularımı yazmak istemedim.ama şimdi kendimi daha iyi hissediyorum ama aynı zamanda da çok yalnız hissediyorum.Sanki bu dünyada bu sorunu sadece ben yaşıyorum ve sadece ben acı çekiyormuşum gibi hissediyorum.Kısaca kendimden bahsetmek istiyorum.34 yaşındayım ve 4 yıllık evliyim.Sadece 4 ay korundum ve sonra bıraktım.Ozamandan bu zamana her ay hayal kırıklığı yaşayarak geçiyorum.Bende sizler gibi sebepsiz interfilite yaşıyorum.Bu güne kadar defalarca yumurta takibi ve çatlatma iğneleri vurdurdum.Artından olumsuz bi aşılama ve tüp bebek deneyimim oldu.Bunun yanında aşılama olurken doktorum rahmimin yapısının dik olduğunu söyledi ve aşılamam inanılmaz derecede ağrılı yapıldı.Aşılama bittiğinde kesinlikle tutmayacağından adım gibi emindim.Bu kadar acılı ve stresli bi aşılama sonunda olumlu bişey düşünemiyordum ama yinede aşılama sonunda regl olunca dünyam yıkıldı.6 ay sonra kendimi toparladım ve doktorum bana aşılama ile zaman kaybetmememi direk tüp bebek yapmamızı önerdi.%90 olur diyordu bana.Çünkü regl dönemim çok düzenliydi hiç bi sorunum yoktu rahim filmim tertemiz çıkmıştı.Eşimin sperm sayılarıda oldukça yüksekti.Neyse tüp bebek transferi yapılırken aşılamada yaşadığım acı ve stresi yine yaşadım ve transferim yapılamadı.Aynı günün akşamı narkoz ile bayıltılarak transferim yapılmıştı.Sebebi ise bu sefer rahim ağzının dar olmasıydı.Her zaman günü gününe regl olurken bu bekleme süresisinin 9.günü regl oldum.Test dahi yaptırmadım kendime.Ama tamamen yıkılmıştım.Ve sonra hayata küstüm inanın.Hep kendi kendime nedenler aramaya başladım.Nerde yanlış yapmıştım neden olmuyor.Ben çok kötü bi günah işledimde onun cezasını böylemi çekiyorum.Peki ben çekiyorsam eşimin günahı neydi.Çevremde o kadar kötü insanlar varki ve hepsinin çocukları vardı o zaman bu düşüncem yanlıştı.ama peki neden ? neden ? neden ? bunları o kadar çok düşünmeye başladım ki ve hayatımın içine o kadar aldım ki dünyalar iyisi melek gibi eşime bile resmen işkence yapıyordum.İş ortamımda çok sevecen sempatik ve herkes tarafından sevilen biriyken şuan gergin sinirli ve kimseyle konuşmak istemeyen bambaşka bi karakter oldum.Ne yazık ki bunu farkındayım ama kendimi değiştiremiyorum.Eşim beni ne kadar anladığını söylesede beni anlamadığını çok iyi biliyordum.Hayatım tamamen bebek üzerine kuruluydu.Tabi bu zamanda çocuğu olan arkadaşlarımla görüşmemeye başladım.Çocukluğumun gençliğimin geçtiği ailemin yanına gitmez oldum.Neden mi ? nedeni çok basitdi.O kadar densiz insanlar vardı ki çevremde ve ben bu insanlar yüzünden bu hale gelmiştim.Sonra baktım ki gerçekten bebek istiyormuydum yoksa sadece bu baskılardan dolayımı bebek yapmaya çalışıyordum.Bunları düşünmeye başlamıştım.Ve sonunda %50 baskı %50 kendim istiyordum.İster istemezde bunu stres yaparak hayatımı mahvetmeye başladım.Ama şimdi daha iyiyim sonuçta bunun sonunda zararı görecek kişi yine bendim.Ve kimse bana benden daha fazla yardımcı olamazdı.Bu arada tüp bebekden sonra bide histeraskopi yapıldı bana ve bunun sonucunda da bişey çıkmadı ve ben bi kez daha yıkılmıştım.Hep dua ettim allahım umarım bi sorun vardır ve bu sorun tedavi olduktan sonra hamile kalabilirim diye.İnsan sağlıksız olmak için dua edermi ? Evet eder arkadaşlar ? Ve operasyon sonrası problem olmadığı anlaşılınca daha da yıkıldım ve nasıl ağladığımı anlatamam size.Neyse sonuçta bunların hepsini geride bıraktım.3 aydır ne doktoruma kontrole gidiyorum nede yumurta takibi yapıyorum.Herşeyi oluruna bıraktım.Şuan kendim ve eşim için yaşamaya başladım.Ve biliyorum ki er yada geç bende anne olacağım.Hatta biraz evvel işyerindeki bi arkadaşımın hamile olduğunu öğrendim benden 1 sene sonra evlenmişti.Wc giderek ağladım ağladım ağladım.... sonra kendimi toparlayarak bu yazıyı yazıyorum sizlere.Ne zaman ve nasıl hamile kalacağımı bilmiyorum ama bu bekleyiş süresince sizlerle olup hamile kalan arkadaşların sevincine ortak olmaya çalışacam.Sanırım bu kadar konuştuktan sonra benide listeye eklersiniz.
Arkadaşlar yanımda olduğunuz için hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim.Kahvelokum,Mumudihaba,Cicekcik,Librarian,Loveli yazdıklarınız için çok teşekkürler.Tabiki hepimiz bi gün anne olacaz olmazsakda buna alışıp hayata devam etmeye çalışacaz.Ömürümüzün sonuna kadar bu psikolojide olmayacaz bunu çok iyi biliyorum.Zaman herşeyin ilacı hepsi geçecek.Ama bu zaman içinde bizden de çok şeyler geçecek.Şimdi sizinle yeni bişey paylaşmak istiyorum.Eşimle aynı yerde çalışıyoruz ve bana pazartesi akşamı evde tv seyrederken iş yerinde pek sevmediğim kıskanç hain bi mesai arkadaşım var ve bu kişinin bana hamile olduğunu söyledi.Bende ister istemez sitem ederken onun bile bebeği olacak bu nasıl adalet dedim.Ve sustum.Sonra içim içimi yemeye başladı işyerinde çoğu kişi bu konuda sıkıntım olduğunu biliyor ve bundan dolayı kimse bana bu kızın hamile olduğunu söylemiyor.Aslında inanın onun hamile kalmasına hiçmi hiç üzülmedim yada kıskanmadım.Beni en çok üzen şey çevremdeki arkadaşlarımın bu konuda hassasiyet gösterip bana söylememiş olmaları.Bu benim içimi inanın daha çok acıttı.Kendimi resmen bi sakat yada yarım insanmış gibi hissettim bu beni çok üzdü.Ve dünde işe gelmedim ve tek sebebi buydu hiçbirinin yüzünü bile görmek istemiyordum.Dün akşamda eşim benimle bi konuşma yaptı ve bana bi psikoloğa gitmemi hatta ikimizin beraber gitmemiz gerektiğini söyledi.Çünkü eşimi çok seviyorum ve hiçbi sorunumuz yok ama bu bebek düşüncesi artık evliliğimizi etkilemeye başladı.Bana bu konuda yardımcı olabilecek tanıdığınız bi doktor varmı ? Sizce ne yapayım gerçekten bi psikologdan destek almam gerekiyormu ? Kendimce aslında benim bi sorunum yok beni üzen çevremdekiler ben kendimi düzeltsem bile olnları kim düzeltecek ?
canımcım o güzel canını sıkma tatile gitmen çok iyi çiftlerin tatilden sonra gebelik elde etme şansı çok yüksek oluyormuşşşş çünkü kafa daha rahat stressiz sorunsuz kafandan at bakalım bunları inşallah beklenmedik anda gelcek bebişinnnnnn :Saruboceq:
cee yapan arkadaşlarımız hakkında senin düşüncelerine saygım var arkideşim sen bilirsin yani içinden ne geliyorsa yappp
ben valla bal tarçın çörek otu olayına giriyim dedim bir gün yaptım son dakika fikir değiştirdim dün soğan kürüne başladımm kaydirigubbakcemile3 kaydirigubbakcemile3 benim rahimde iki miyom vardı doktor engel değil demişti ama neme lazım büyümüştür falan yılanın başını küçükken ezmek gerek kaydirigubbakcemile3 hakkımızda hayırlısı olsun canım
günaydın kızlar nasılsınız
bence ceeeee diyenleri hiç görmeyelim zaten birdaha da görünmüyorlar
Zaten bu bir başarısızlık da değil dimi, Yaradan verirse olur. Vermezsede elbet bildiği vardır...Evet canım, dualar zaten bize bu sabrı veriyor, Başaracağız, buna bütün gönlümle inanıyorum.Öpüyorum hepinizi kocaman.opuyorumnanaktan
kızlar bende aynı durumdayım maalesefhepinizi anlıyorum ve burda birilerininde beni anlayabileceğini bilmek çok güzel hepinize şimdiden teşekkür ediyorum...ben 33 yaşında ve 6 senelik evliyim hiç korunmadığımız halde hala hamiş kalamadım git gide umutlarım tükeniyor.Kafama çok takıyorum.rahim filmi çektirdim tüpler açık çıktı.3 kez yumurtlama hapı kullandın 1 kez çatlatma iğnesi yaptırdım olmadı,3. yumurtlama hapından sonra dr.sakın ilişkiye girme 4üz 5iz olur kurtaramayız seni dedi...problemim ne artık tam olarak bilmek istediğimi sordum dr birşeyin yok dedi %10 bizim bilmediğimiz nedenler dedi eee o zaman neden bu kadar ilaç verdin bana bu yüzden dr lara güvenip gidemiyorum hastanelere dua ediyorum ama onu bile eksik ediyorum galiba ne yapmalıyım bilmiyorum allahım benim ve tüm bebek isteyen annelerin sesini tez zamanda duysun ve evlerimizi bebeklerle süslesin inşallah( psikolojim o kadar bozuk ki yazdıklarımdan anlayacağınıza eminim) GEL ARTIK BEBEĞİM YAAAAA
olucak inşallah canım yaa üzme o tatlı canını valla burdan üzülen arkadaşlarımı görünce daha çok üzülüyorumm inan elbett bir gün olucakk er yada geç hayırlısıyla canım benimm inşallahh unutma her şerde bir hayır vardırr bunu aklından çıkarma biliyorum çok zor yaşarken ama başka türlü zaman geçmezki hepimiz yoksa kafayı yerizz lütfen inancını yitirme bakk burdan basbağırıcaz inşallahhh hamişiz diyeeeee :Saruboceq: :Saruboceq: :Saruboceq:
canım benimmm niye varızki elbette destek olcaz birbirimize yoksa şu hayatın çekilcek derdi yokki hayatı biraz daha katlanılır kılmak için varız tek başımıza herbirimiz bir hiçiz kaydirigubbakcemile5
amin canımm aminn inşallahhhh allahım o güzel günler yakındırrrr :Saruboceq: :Saruboceq:
merhaba sevgili 30 çıtırlarım ben buranın ilk hamilesiyim ama bir süredir meleğimin gelişme göstermediği ve hala kalp atışını duymadığımız için büyük olasılıkla kürtajla sona ereceğini söyleyeyim bir türlü gereken büyümeyi sağlayamadık ilk kontrolumudan beri hep geriden geliyordu şimdi 6haftalık hamileyim ama minik kalbi atmadı bebişimin ptesi dr bakacak gelişme aynı ise alacak ama şimdi iyiyim durum ne olacak bilmiyorum allah verdi alacaksa allahım alacak size tavsiye rahat olun inanın ben rahat ettiğim ay hamile kaldım okurdum burada rahat bırak olur diye ama nasıl olacağını bilmiyordum o ay dr herşey güzel diyordu ben de içimden heee güzel diye içimden söyleniyordum söylediği tarihlerde anneler gününe denk geliyordu ama ben yine gittim tam yumurtlama gününden bir gün önce eve geldim sadece yumurtlama günü ilişki oldu kafamıza göre takıldık bi de o ay taşınmıştım temizlikti yerleşmekti derken baktım adet ünüme 2 gün kalmış ateşimi ölçmeye başladım baktım ateşim düşmüyor dedimki hamile olabilirim adet günüm geldi geçti ama ben hala test yapmadım tam bir hafta sonra direk kan testi yaptım ve hamileydim sizinle paylaştım burada şimdi bebeğim gidebilir giderse biliyorum ki allah nasip ederse bir daha hamile olacak içimde öyle güçlü bir his var lütfen adet gününüz geçince yapın öncesi yııcı oluyor ya da ateşinizi ölçün düşerse adet olursunuz zaten ben testi 1 yıl içinde 2 defa yaptım hamileliğimde kan testinde pozitif yazmıyor diye idrar testi yaptım yapar yapmaz kıpkırmızı çıktı adetim 9 gün geçince yaptım olmayacak dediğiniz sürece olmuyor olcak hayırlısıyla değin ve tekrarlayın bana ve meleğime de dua edin hakkımızda hayırlısı olsun diye ve cümle bekleyenlere
loveli, merhaba, ne kadar güçlü görünüyorsun, öncelikle tebrik etmek istiyorum seni.. inş kalp atışını duyarsınız bebişinin. sana tavsiyem 8. haftanın sonuna kadar beklemeniz.. benim doktorum kendi hastalarında bazen 12. haftaya kadar bekliyor..acele etmeyin.. umarım her şey yoluna girer....
canım benim metanetli olman çok güzel öncelikle
çok doğru söylüyorsun canım canı verende yaratan alanda o, biraz sabırlı olmalıyız elbette her şerde bir hayır vardır diyoruz hepte bazen bunu yaşamakta söylemekte zor gelebiliyor hepimize. allahım sana sabır versin inşallah gelişimini sağlıkla tamamlar allahım sana bağışlar bebeğini herşeyin hakkımızda hayırlısı arkadaşım dualarımız seninlee inşallah bizlerede pazartesi günü güzel haberlerini verirsin canım :Saruboceq: :Saruboceq: :Saruboceq: :Saruboceq:
günaydın hatunlarŞeniz
canlarım sağolun bekleyeceğim artık ne olacak herşeyin hayırlısı şimdi yağmur yağıyor buraya bu bereketler gibi hamilelerimiz de artar allahın izniyle opuyorumnanaktan
kızlar merhaba uzuuunnn bi aradan sonra bu sitede tekrardan yazmaya karar verdim.Moralim o kadar kötüydü ki ne bu siteye girmek nede bu sayfalara duygularımı yazmak istemedim.ama şimdi kendimi daha iyi hissediyorum ama aynı zamanda da çok yalnız hissediyorum.Sanki bu dünyada bu sorunu sadece ben yaşıyorum ve sadece ben acı çekiyormuşum gibi hissediyorum.Kısaca kendimden bahsetmek istiyorum.34 yaşındayım ve 4 yıllık evliyim.Sadece 4 ay korundum ve sonra bıraktım.Ozamandan bu zamana her ay hayal kırıklığı yaşayarak geçiyorum.Bende sizler gibi sebepsiz interfilite yaşıyorum.Bu güne kadar defalarca yumurta takibi ve çatlatma iğneleri vurdurdum.Artından olumsuz bi aşılama ve tüp bebek deneyimim oldu.Bunun yanında aşılama olurken doktorum rahmimin yapısının dik olduğunu söyledi ve aşılamam inanılmaz derecede ağrılı yapıldı.Aşılama bittiğinde kesinlikle tutmayacağından adım gibi emindim.Bu kadar acılı ve stresli bi aşılama sonunda olumlu bişey düşünemiyordum ama yinede aşılama sonunda regl olunca dünyam yıkıldı.6 ay sonra kendimi toparladım ve doktorum bana aşılama ile zaman kaybetmememi direk tüp bebek yapmamızı önerdi.%90 olur diyordu bana.Çünkü regl dönemim çok düzenliydi hiç bi sorunum yoktu rahim filmim tertemiz çıkmıştı.Eşimin sperm sayılarıda oldukça yüksekti.Neyse tüp bebek transferi yapılırken aşılamada yaşadığım acı ve stresi yine yaşadım ve transferim yapılamadı.Aynı günün akşamı narkoz ile bayıltılarak transferim yapılmıştı.Sebebi ise bu sefer rahim ağzının dar olmasıydı.Her zaman günü gününe regl olurken bu bekleme süresisinin 9.günü regl oldum.Test dahi yaptırmadım kendime.Ama tamamen yıkılmıştım.Ve sonra hayata küstüm inanın.Hep kendi kendime nedenler aramaya başladım.Nerde yanlış yapmıştım neden olmuyor.Ben çok kötü bi günah işledimde onun cezasını böylemi çekiyorum.Peki ben çekiyorsam eşimin günahı neydi.Çevremde o kadar kötü insanlar varki ve hepsinin çocukları vardı o zaman bu düşüncem yanlıştı.ama peki neden ? neden ? neden ? bunları o kadar çok düşünmeye başladım ki ve hayatımın içine o kadar aldım ki dünyalar iyisi melek gibi eşime bile resmen işkence yapıyordum.İş ortamımda çok sevecen sempatik ve herkes tarafından sevilen biriyken şuan gergin sinirli ve kimseyle konuşmak istemeyen bambaşka bi karakter oldum.Ne yazık ki bunu farkındayım ama kendimi değiştiremiyorum.Eşim beni ne kadar anladığını söylesede beni anlamadığını çok iyi biliyordum.Hayatım tamamen bebek üzerine kuruluydu.Tabi bu zamanda çocuğu olan arkadaşlarımla görüşmemeye başladım.Çocukluğumun gençliğimin geçtiği ailemin yanına gitmez oldum.Neden mi ? nedeni çok basitdi.O kadar densiz insanlar vardı ki çevremde ve ben bu insanlar yüzünden bu hale gelmiştim.Sonra baktım ki gerçekten bebek istiyormuydum yoksa sadece bu baskılardan dolayımı bebek yapmaya çalışıyordum.Bunları düşünmeye başlamıştım.Ve sonunda %50 baskı %50 kendim istiyordum.İster istemezde bunu stres yaparak hayatımı mahvetmeye başladım.Ama şimdi daha iyiyim sonuçta bunun sonunda zararı görecek kişi yine bendim.Ve kimse bana benden daha fazla yardımcı olamazdı.Bu arada tüp bebekden sonra bide histeraskopi yapıldı bana ve bunun sonucunda da bişey çıkmadı ve ben bi kez daha yıkılmıştım.Hep dua ettim allahım umarım bi sorun vardır ve bu sorun tedavi olduktan sonra hamile kalabilirim diye.İnsan sağlıksız olmak için dua edermi ? Evet eder arkadaşlar ? Ve operasyon sonrası problem olmadığı anlaşılınca daha da yıkıldım ve nasıl ağladığımı anlatamam size.Neyse sonuçta bunların hepsini geride bıraktım.3 aydır ne doktoruma kontrole gidiyorum nede yumurta takibi yapıyorum.Herşeyi oluruna bıraktım.Şuan kendim ve eşim için yaşamaya başladım.Ve biliyorum ki er yada geç bende anne olacağım.Hatta biraz evvel işyerindeki bi arkadaşımın hamile olduğunu öğrendim benden 1 sene sonra evlenmişti.Wc giderek ağladım ağladım ağladım.... sonra kendimi toparlayarak bu yazıyı yazıyorum sizlere.Ne zaman ve nasıl hamile kalacağımı bilmiyorum ama bu bekleyiş süresince sizlerle olup hamile kalan arkadaşların sevincine ortak olmaya çalışacam.Sanırım bu kadar konuştuktan sonra benide listeye eklersiniz.
Hazeran Hoşgeldin aramıza...Hepimiz hemen hemen aynı sorunlarla başbaşayız tatlım.Hiç canını sıkma, neden yalnız olasın ki, bak biz varız.Bizler de aynı senin gibi umutla yaşayıp arada bir yıkılan ama sonradan azimle yılmadan tekrar hayata kaldığımız yerden devam eden insanlarız. Herşeyden önce bu yola başkoyduğumda öğrendiğim tek gerçek biz ne yaparsak yapalım, hatta şartlar ve ortam olarak herşey dört dörtlük olsa bile gebelik olmayacaksa, takdiri ilahi ne dilerse o olur, olmayacaksa olmaz. Tekrar hoşgeldin...Asla yalnız değilsin:)
inan ne diyeceğimi bilemiyorum bende bir yıl bkledim insanların her ay sormalarına artık saçma cevaplar verir oldum ağladım sızlandım yıkıldım kalktım ve artık sıkılmıştım her ay gidilen yumurta takiplerinden he ay çok güzel deyip gidiyordum olamayacak dedim ikinci klomen kullanımında ben sonraki klomen başarılı olmayacak aşılama yollarını araştırır oldum ama beklemediğim anda hamile kaldm sevincimi burada paylaştım ama sevincim uzun sürmedi çünkü meleğim büyüyemiyordu kalbini annesine babasına duyuramıyordu dr bunu söylediğinde ağladım bekle 2 hafta geç dölllenmedir dedi olamazdı kontorülndeydim meleğim büyüsün diye öyle güzel beslendim ve 2 hafta geçti olmamıştı büyümemişti miniğim niye büyümüyordu acaba az mı yedim de beslenemedi çamaşır suyundan olabilirmiydi nazar mı değdi yoksa ben ağır bişey taşıdımmmı kendimimi yordum yoksa sağlıksız sperme ya da sağlıksız yumurtayamı denk geldi 1 hafta böyle geçti ben iyice bırakmıştım kendimi ama buna rağmen beslenemye çalıştım son çırpınışlarımı yapıyordum dr güveniyordum ama yanılmasını diledim olamaz mı yanılır diyordum amaiçimdeki ses yanılmadığını biliyordu ama konduramıyor bebeğimi bırakmak istemiyordum farklı dr aynı şeyleri söyledi 1 hafta bekleyelim dedi kendi dr dün gittim iyice bozulmuş artık alalım dedi ben düşünmek istedim burada bir dr gideyim öyle dedim ama sonuç aynı olacak
şimdi bana hangisi acı dersen hamile kalıp bebeği aldırmak daha acı çünkü ümit yok gidecek seni bırakacak mafoldumbenmafoldumben şimdi tekrar anne olmayı istiyorum sağlıklı ve hayırlı olsun beni bırakmasın mafoldumbenmafoldumbenmafoldumbençok uzun oldu yalnız değilsin o kadar çokuz ki mafoldumben
Arkadaşlar yanımda olduğunuz için hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim.Kahvelokum,Mumudihaba,Cicekcik,Librarian,Loveli yazdıklarınız için çok teşekkürler.Tabiki hepimiz bi gün anne olacaz olmazsakda buna alışıp hayata devam etmeye çalışacaz.Ömürümüzün sonuna kadar bu psikolojide olmayacaz bunu çok iyi biliyorum.Zaman herşeyin ilacı hepsi geçecek.Ama bu zaman içinde bizden de çok şeyler geçecek.Şimdi sizinle yeni bişey paylaşmak istiyorum.Eşimle aynı yerde çalışıyoruz ve bana pazartesi akşamı evde tv seyrederken iş yerinde pek sevmediğim kıskanç hain bi mesai arkadaşım var ve bu kişinin bana hamile olduğunu söyledi.Bende ister istemez sitem ederken onun bile bebeği olacak bu nasıl adalet dedim.Ve sustum.Sonra içim içimi yemeye başladı işyerinde çoğu kişi bu konuda sıkıntım olduğunu biliyor ve bundan dolayı kimse bana bu kızın hamile olduğunu söylemiyor.Aslında inanın onun hamile kalmasına hiçmi hiç üzülmedim yada kıskanmadım.Beni en çok üzen şey çevremdeki arkadaşlarımın bu konuda hassasiyet gösterip bana söylememiş olmaları.Bu benim içimi inanın daha çok acıttı.Kendimi resmen bi sakat yada yarım insanmış gibi hissettim bu beni çok üzdü.Ve dünde işe gelmedim ve tek sebebi buydu hiçbirinin yüzünü bile görmek istemiyordum.Dün akşamda eşim benimle bi konuşma yaptı ve bana bi psikoloğa gitmemi hatta ikimizin beraber gitmemiz gerektiğini söyledi.Çünkü eşimi çok seviyorum ve hiçbi sorunumuz yok ama bu bebek düşüncesi artık evliliğimizi etkilemeye başladı.Bana bu konuda yardımcı olabilecek tanıdığınız bi doktor varmı ? Sizce ne yapayım gerçekten bi psikologdan destek almam gerekiyormu ? Kendimce aslında benim bi sorunum yok beni üzen çevremdekiler ben kendimi düzeltsem bile olnları kim düzeltecek ?
belki iyi gelir malesef insanlar bu durumlarda bizlerin nasıl tepki vereceğini bilmiyor inan insanlara kızma ben de hassaslaşmıştım insanlar benden çekinir oldu acaba soru sorsak kızar mı üzülür mü diye acaba şöyle yap desek ne der diye düşünürlerdi eşinle git bir psikoloğa rahatlarsın tarafsız bir göz görür rahatlarsın sabır başka elimizde bişey yok ben hamile kaldım ama olmadı olamadı ağladım kabullendim hele hamileyken sigara içen bir arkadaş var ben o zaman hamile değildim hamile kalmadan bir ay önceydi ona senin yerinde olmak isteyen o kadar kadın var neler yapıyorlar sen sigara içip bebği zehirliyorsun ya sakat hasta doğarsa dedim ama dr 5 sigaraya kadar izin veriyor yazık dedim ben hamile kalmak için neler yapıyordım buhara oturdum ayaklarımı tavana diktim bal yedim dua ettim nasip olmadı küçüğüm en son dr döndüğümüz gün gördüm kadını zaten moralim bozuktu bi de onu gördüm daha kötü oldum ben herşeye dikkat ettim sütümü içtim ilaçlarımı aldım yormadım temizlik ürünleriyle uğraşmadım ev kirlensin bebeğimden önemli değildi peynirimi çok yedim oysa penir sevmem balık haftada 3 gün yer olduk folik asit var diye haftada 3 gün bulgur pilavı yaptım anneme gitmedim yolda bişey olabilirdi saçımın beyazları umurumda değildi boya yaparsam ona bişey olabilirdi mesleğimi daha hafif yapmalıydım okulaçılınca beden eğitimciyim hiç arabaya binmiyordum okula giderken yürüyüşü öneriyorla ya dr belimi sıkmasın diye sevdiğim giysilerimi giymedim palyaço gibi dolandım ne önemi vardı meleğim rahat etsin de ama olmadı olamadı büyütemedim onu geliştiremedim oysa onu öyle çok seviyordum ki hele kseyi görünce allahım ne güzel bişeydi o ama her görüşüm azap verici oldu adım adım bozulmasını seyreder oldum artık sütün peynirin buldurun balığın önemi yoktu yesem ne olacaktı ona yetmedi yoksa kanımı pıhtılaşamı yaptı acaba genetiğim mi bozuk düşün düşün cevap bualamadım tek cevap hayırlısı böyleymiş rabbim verdi rabbim aldı ben elimden geleni yaptım kocam da yaptı olmadı olamadı hayatta hep imtihanlar var zor ama geçeceğiz var mı başka yolu yok o zaman olana kadar devam
seni o kadar iyi anlıyırum ki cnm
aynı şeyi 15 gün önce ben yaşadım
2 kuzenim hamileymiş ve herkes benden saklıyordu
annem teyzem kardeşim
öyle acıdıy ki
beni asıl üzen benden saklamalarıydılar
hala acım geçmedi yazarken bile ağlıyorum
baze düşünüyorum kendimi onların yerine koyuyorum.acaba bende öylemi yapardım diye.bilmiyorum belkide yapardım.Aslında çevremdeki insanlara kızamıyorum eminimki onlar biz üzülmeyelim kırılmayalım diye bu tarz hareket ediyorlar ama bilmiyorlar ne kadar canımızın yandığını.halbuki gayet normal ve doğal bi şekilde bu mutluluğu biizmlede paylaşsalar bu kadar canımız yanmayacak.Evet dediğiniz gibi şuan bi imtihandayız ve bunları yaşayarak belkide pişicez bilemiyorum.Belki bi iki sene sonra bu kadar canımız yanmayacak dahada güçlü olacaz ve kabullenmiş olacaz.Allahtan tek dileğim ben ve benim gibi olanlara çok büyük sabır ve dayanma gücü versin.Ve bu sınavı dahada uzatmasın.en kısa zamanda hepimizin kucağına birer tane bebiş kondursun.....
neşecim sağol canım kesinleşti artık gildecek meleğim büyüteemedim onu yiyecek ekmeği yokmuş miniğim ilk göz ağrım bir ay kadar yokum kendinize iyi bakın geldiğimde yeni hamilelerle umut dolacak yüreğimiz sizi önce allaha sonra kendinize emanet ediyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?