ahh bee kızlar biz bu kadar istiyoruz acaba onlar büyüdüğünde bizi sayıp kıymet bileceklermi neelr duyuyoruz etrafımızda RABBİM ÖNCE SAĞLIKLI SONRA HAYIRLI BİR EVLAT VERSİN BEN HEP ÖLE DUA EDİYORUM inanıyorum bizde yaşıycaz o güzel duyguyu sadece bizimkiler biraz nazlı okadar zaten kızım olursa naz koycam baksanıza naz edip duruyolar :))
canımcım misafirin yakınlığı önemli tabi, dün akşam bana çok yakın bi arkadaşım geldi iş yerimden birlikte gittik menemen yaptım bol domotesli , patatesleri kızartıcak gibi doğrayıp derin bir kapta üzerinden hafif zeytinyağı gezdirdim sonra kekik sumak tuz karabiberleyip harmanlardım fırın tepsisine serdim üzerinede sosis koydum fırınladım simit sıcacık , peynir zeytin falan filan şeklinde yaptık çünkü dediğin gibi hava çok sıcakk hiçbirşey yenmiyor
mesela yoğurtlu bi salata yapabilirsin semizotu salatası yufkadanda gözleme yapabilirsin yanınada domates falan oldu bitti :))) karpuz tatlı olarakta dondurmaa
ben geçen sene bu zamanlar bebek düşünmeye başladım.sadece düşünüyordum ama.eyleme geçmedik:) sağlık sigortası yaptırdım ve 6 ay bekledim. sigortanın doğum teminatından faydalanabilmek için 6 ay beklemek gerekiyor. aralıkta bu süre bitti.ocak başında hiç deneme yapmadan yumurtlama problemim olduğunu bildiğim için doktora gittim. nitekim doktor da iyi ki gelmişsin dedi. (haccettepe de daha önce tedavi görmüştüm pko yüzünden) önce geciken adetimi bekledik. olmayınca progestonla adet olmamı sağladı(3 şubat). sonra klomenle yumurta tedavisi oldum. 2 yumurtam oluştu. 9 martta hamile olduğumu öğrendim. çok şaşırdım. hiç beklemiyordum. hayatıma olduğu gibi devam ettim. sadece ağır iş yapmadım. ve eşya kaldırmadım. derken 2 nisanda da bebeğin kalbinin durduğunu öğrendim. hemen kürtaj oldum. doktorum zaten öncesinde bazı problemler olduğunu sezmiş ve sezdirmişti. hatta kalp atışını görünce doktor da şaşırmıştı.neyse hücreden kaynaklanan bir sıkıntı olduğuna kanaat getirdik doktorumla. benim yaptığım hiçbirşeyin atan bir kalbi durduramayacağını söyledi. olmayacakmış zaten dedi. sonra 45 gün adet lolma süresini bekledim.45. gün(15 mayıs) adet oldum. bir ay doktora gitmeden denedik. olmadı. sonra gene dayanamadım. 16 haziran(adetimin ilk günü) doktora gittim.puregon ve ovitrelle den sonra beklemedeyim. 15-16 temmuz gibi adet olmam ya da olmamam gerekiyor. yumurtlama günüm 1 temmuz idi. o ıralar akıntı artışı oldu. ama şimdi herşey normal. yani vücudumu dinlediğimde faklı hiçbirşey hissetmiyorum.
puregon ve ovitrelle den sonra hamile kalıp ta bekleme sürecinde belirti yaşayan var mı? varsa belirtilerin neler olduğunu bana yazar mısınız?
Merhaba! Aranıza yeni katıldım, ara ara takip ediyorum sizleri çok güzel paylaşımlarda bulunuyorsunuz.Ben de 3 yıllık evliyim, 1,5 yılı geçti bebek istiyoruz ama olmuyor.Hiçbir problem yok olmaması için.Bu ay ikinci aşılamamı oldum, bekliyorum .Sormak istediğim birincide hiç ilaç kullanmadım sadece çatlatma iğnesi oldum sonra da aşılama yapıldı.Bu kez klomen verdi doktor 12. gün takip için gittim yumurtanın çok büyüdüğünü çatlamış olabileceğini söyledi ve aşılamayı aynı gün yaptı.Daha önce aşılama yaptıranlar , öncesi ve sonrasında kullandıkları ilaçları görünce benimkinde bir gariplik var sanki.Bir de doktor ilk yarım saat dinlendirdi sonra günlük hayatıma dönmemi istedi.Sizler de nasıl oldu, dinlendiniz mi hani birinci tutmadıya dinlenmediğim için oldu diye düşündüm ve şu an daha tedirginim.
Canım asllında kötü niyet aramıyorum bu tür davranışlarda heleki anne kardeş bunlarda hiç kötü niyet aramıyorum..Allah derdi verince sabrıda veriyor inan bana..inşallah senelere bırakmaz en kısa zaman biriminde hamile kalmayı nasip eder allah isteyen herkese canım ...Ancak seneler geçsede acı aynı acı oluyor sadece sabır abidesi olmayı öğreniyorsun,allah bunun yanında ferahlıkta gönderiyor ...Hepimizin hakkkında hayırlısını düşünen rabbim yine hepimize hayır dolu haberler güzellikler versin ...:Saruboceq:
Canım standart protokol.. ben dört kez aşılama yaptırdım 2sinde klomensiz direkt çatlatma iğnesi diğer ikisinde klomen+pregnyl benim dr.umda yarım saat dinlendikten sonra rutin hayatına devam edebilirsin demişti ...bir kaç yakın arkadaşım var hatta akraba diyebilirim onlarada aynı protokol uygulandı normal hayata devam ettiler onların çocukları oldu bana kısmet olmadı ...diyeceğim şuki kısmette varsa istersen hopla zıpla tutuyor yoksa 9 ay yat olmuyor olmuyor...Hakkında hayırlısı olsun canım umarım muradına kavuşursun güzel haberinide burda paylaşırsın birlikte seviniriz :teselli:
merhaba arkadaşlar...
ben de 31 yaşındayım 3 yıllık evliyim. 2 yıldır çocuk istiyoruz. erkek infertilitesi nedeniyle 2 kez tüp bebek yaptırdık ama olmadı. belki 20'li yaşlarda olsam bu kadar dert etmeyecem ama yaş ilerledikçe panik oluyorum açıkçası.
bizim normal yolla olması çok düşük bi ihtimal ama her ay umutlanıp, hayal kırıklığı yaşıyorum.
Rabbim inşallah hayırlısıyla bana ve isteyen herkese sağlıklı, hayırlı evlatlar nasip eder. Amin.
Canım allah şifa versin keçiboynuzu kürüne çok güveniyorum ben ama yanında çinko+selenyum+e vitamini takfiyesi ile daha etkili olduğunu söylüyor arkadaşlar..Ben 14. yılın içindeyim 13 yıldır bebek istiyoruz ancak 13 yılı dolu dolu değerlendirdik demicem ilk 6 sene yapılması gereken herşeyi yaptık ameliyatlar tedaviler aşılama tüp bebek baktık dengemiz bozuluyor bıraktık öylece son 2.5 aydır yeniden el attım ama şimdilik bitkilerle tedavi,keçiboynuzu kürünü bende eşime kullandım ancak 1.ayın sonunda aşırı karın ağrısı yaptı bıraktık şimdi bitkisel bir karışım kullanıyoruz ek olarak sperm dostu denilen bir ilaç siparişi verdim yurt dışından onu bekliyoruz hepimiz için hayırlısı allahtan ne diyelim
ahh bee kızlar biz bu kadar istiyoruz acaba onlar büyüdüğünde bizi sayıp kıymet bileceklermi neelr duyuyoruz etrafımızda RABBİM ÖNCE SAĞLIKLI SONRA HAYIRLI BİR EVLAT VERSİN BEN HEP ÖLE DUA EDİYORUM inanıyorum bizde yaşıycaz o güzel duyguyu sadece bizimkiler biraz nazlı okadar zaten kızım olursa naz koycam baksanıza naz edip duruyolar :))
günaydın kızlar hepinize :):) acaba diyorum bugün bi değişiklik yapsakda böyle ahlanıp vahlanmak yerine hayatımızda yaşadığımız en güzel anıları paylaşalım mesela ne dersiniz ? Mukakkak herkesin ömrü boyunca asla unutamadığı komik yada duygusal yada hüzünlü ne bilim hafızasında aynı heyecanla hatırladığı anıları vardır . Sonuçta hep aynı şeyi konuşarak moralimizi bozmayalım hatta bunu beynimizden silmeye çalışalım ne dersiniz ? Mesela ben hayatımda unutamadığım anılarımdan birini sizinle paylaşayım.Madem böyle bi fikir attım başı çekeyim dimi :):)
Eveett çokk eskilere giderek başlayayım anlatmaya.ben işçi bi ailenin kızıyım ve kıt kanaat zor geçinirdik.ailem biz çocukken bunu bize asla hissettirmezdi ama insan büyüdükçe anlıyor ki meğerse çok sıkıntı çekmişler.Neyse ilkokul 2.yada 3.sınıfa gidiyordum ve karne tatilinde hep bi bisikletim olsun istiyordum ama bunun çok büyük bi hayal olduğunuda o kadar iyi biliyordum ki.ama her gece uyumadan önce dua eder ve sonunda da rabbimden bi bisiklet isterdim.Arkadaşlarımın çoğununda bisikleti vardı bırakın bindirmeyi dokundurtmuyorlardı bile.Ve bu bende resmen saplantı olmuştu.Devamli bisiklet resimleri çizerdim eğer arkadaşlarımdan birini kandırabilirsem bisikletinin üzerine çıkardım ve sağda solda bi cam gibi bişey varsa ordan kendimi bisiklet üzerinde görmeye çalışırdım.Her gece rüyamda bisikletimi alır ve bulutların üzerinde uçardım ve devamlı aynı rüyayı görürdüm.Gel zaman git zaman annemle babam abimle bana ortak bi tane iki tekerlikli kırmızı bi bisiklet almışlar ve onuda yatak odasına saklamışlar.O gün annem devamlı benden yatakodasından bişeyler getirmemi istiyor ama bende inatla yapmıyordum.Bu inatçı kişiliğim hala ne yazık ki devam ediyor :):) En sonunda annem bana kızarak terliğide eline alarak koş benim hırkamı getir dedi ben istemeye istemeye gittim yatakodasına ve kapıyı açtığım anda gözlerime inanamadım.Ve bunun bi rüya olduğunu düşündüm bisikletin yanına gittim dokundum ama hala inanamıyordum.Bi anda kalbim küt küt atmaya başladı ve o bisiklete nasıl sarıldığımı inanın tahmin edemezsiniz.Annem ve babam kapıda durmuş beni seyrediyorlardı ve annem tipik bi anne gibi gözyaşlarına sahip olamamıştı.Çünkü şimdi biliyorum ki o bisikleti alabilmek için aylarca para biriktirmişlerdir gerek özel ihtiyaçlarından ve gerekse mutfak masraflarından kısmışlardır onun için benim o halimi görmek onlara çok büyük mutluluk vermiştir.
Şimdi bakıyorumda çevremdeki çocuklara hiçbişeyden memnun olmuyorlar.HEp bi doyumsuzlukları var ve istediklerini yaptırana kadar uğraşıyorlar elde edince hiçbir değeri kalmıyor.Bunun için ileride anne olduğumuzda biz bunu yapmayalım.Varlığın ve yokluğun ne olduğunu bilsinler.Bilsinlerki hayattan zevk alsınlar.Bu dünyaya ne istediğini bilmeyen eğlenmeyi para harcamak olarak gören çocuklar getirmeyelim.
Yaa kızlar benim çenem açıldı sanırım sabah sabah umarım sıkmamışımdır.Ne bilim içimden bu sabah böyle bi sohbet konusu açmak istedim.Eğer sizlerinde varsa unutamadığı keyifli anıları okumak isterim.
Hepinizi çok seviyorum...
Teşekkür ediyorum canım akşam hallettim basit birşeyler ile, biraz da annem destekledi saolsun bitirdim şükür iyi geçti akşam.
Canım hiç belirti arama deim ben, dua et hayırlısı olsun diye normal hayatına devam et.
2 aşılama geçirdim dinlendim yada dinlenmedim ama tutmadı. Hayırlı değilmiş diyorum, bunlara kafanı takma, dua et canım...
amiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnnnnnnnn
inşallah canım inşallah..Yazdıklarına katılıyorum olacaksa geliyor zaten...
Amin canım, beklemekten başka çaremiz yok..
Bitkisel karışım derken bu Saraçoğlu'nun kürlerinden mi canım?
Duana amin diyorum canım...
Çok teşekkürler canım. Sonra o bisiklete binmede sorun yaşadın mı? Abinle ne kavgalar olmuştur kimbilir??:)) Sen böyle anlatınca aklıma ilkokuldayken nöbet sırasıyla simit ve ayran sattığımız günler geldi. Bir erkek bir kız simit-ayran satardık. O gün bize bedava 1 simit verirlerdi. O simidi alıp eve götürürdüm kardeşimle paylaşıp tatlı tatlı yerdik. Şimdi cepleri harçlıkla dolu çocukları gördükçe hangisi doğru acaba diye düşünmeden edemiyorum. Hazeran canım sanırım bizler elimizdekinin kıymetini bilelim diye herşeye hemen sahip olamayan ancak Yaradan'ın sevdiği kullardanız.
günaydın kızlar hepinize :):) acaba diyorum bugün bi değişiklik yapsakda böyle ahlanıp vahlanmak yerine hayatımızda yaşadığımız en güzel anıları paylaşalım mesela ne dersiniz ? Mukakkak herkesin ömrü boyunca asla unutamadığı komik yada duygusal yada hüzünlü ne bilim hafızasında aynı heyecanla hatırladığı anıları vardır . Sonuçta hep aynı şeyi konuşarak moralimizi bozmayalım hatta bunu beynimizden silmeye çalışalım ne dersiniz ? Mesela ben hayatımda unutamadığım anılarımdan birini sizinle paylaşayım.Madem böyle bi fikir attım başı çekeyim dimi :):)
Eveett çokk eskilere giderek başlayayım anlatmaya.ben işçi bi ailenin kızıyım ve kıt kanaat zor geçinirdik.ailem biz çocukken bunu bize asla hissettirmezdi ama insan büyüdükçe anlıyor ki meğerse çok sıkıntı çekmişler.Neyse ilkokul 2.yada 3.sınıfa gidiyordum ve karne tatilinde hep bi bisikletim olsun istiyordum ama bunun çok büyük bi hayal olduğunuda o kadar iyi biliyordum ki.ama her gece uyumadan önce dua eder ve sonunda da rabbimden bi bisiklet isterdim.Arkadaşlarımın çoğununda bisikleti vardı bırakın bindirmeyi dokundurtmuyorlardı bile.Ve bu bende resmen saplantı olmuştu.Devamli bisiklet resimleri çizerdim eğer arkadaşlarımdan birini kandırabilirsem bisikletinin üzerine çıkardım ve sağda solda bi cam gibi bişey varsa ordan kendimi bisiklet üzerinde görmeye çalışırdım.Her gece rüyamda bisikletimi alır ve bulutların üzerinde uçardım ve devamlı aynı rüyayı görürdüm.Gel zaman git zaman annemle babam abimle bana ortak bi tane iki tekerlikli kırmızı bi bisiklet almışlar ve onuda yatak odasına saklamışlar.O gün annem devamlı benden yatakodasından bişeyler getirmemi istiyor ama bende inatla yapmıyordum.Bu inatçı kişiliğim hala ne yazık ki devam ediyor :):) En sonunda annem bana kızarak terliğide eline alarak koş benim hırkamı getir dedi ben istemeye istemeye gittim yatakodasına ve kapıyı açtığım anda gözlerime inanamadım.Ve bunun bi rüya olduğunu düşündüm bisikletin yanına gittim dokundum ama hala inanamıyordum.Bi anda kalbim küt küt atmaya başladı ve o bisiklete nasıl sarıldığımı inanın tahmin edemezsiniz.Annem ve babam kapıda durmuş beni seyrediyorlardı ve annem tipik bi anne gibi gözyaşlarına sahip olamamıştı.Çünkü şimdi biliyorum ki o bisikleti alabilmek için aylarca para biriktirmişlerdir gerek özel ihtiyaçlarından ve gerekse mutfak masraflarından kısmışlardır onun için benim o halimi görmek onlara çok büyük mutluluk vermiştir.
Şimdi bakıyorumda çevremdeki çocuklara hiçbişeyden memnun olmuyorlar.HEp bi doyumsuzlukları var ve istediklerini yaptırana kadar uğraşıyorlar elde edince hiçbir değeri kalmıyor.Bunun için ileride anne olduğumuzda biz bunu yapmayalım.Varlığın ve yokluğun ne olduğunu bilsinler.Bilsinlerki hayattan zevk alsınlar.Bu dünyaya ne istediğini bilmeyen eğlenmeyi para harcamak olarak gören çocuklar getirmeyelim.
Yaa kızlar benim çenem açıldı sanırım sabah sabah umarım sıkmamışımdır.Ne bilim içimden bu sabah böyle bi sohbet konusu açmak istedim.Eğer sizlerinde varsa unutamadığı keyifli anıları okumak isterim.
Hepinizi çok seviyorum...
Hemde abimle nasıl kavgalarımız oldu anlatamam en sonunda babam bu işi sıraya soktu da halledebildik.Ama ben ufakken biraz fazla cadıydım abim ise daha sakin biriydi ve küçük olmanın avantajınıda çokda iyi kullanıyordum :):):) yaa sorma mesela ben ilkokuldayken yemiş olduğum simitle gazozun tadının inan hala hiçbiyerde bulamıyorum.canım benim ben böyle yetiştirildiğim için ve bunları yaşadığım için o kadar memnunum ki anlatamam.Allaha şükürler olsun ki ufak şeylerden mutlu olabiliyoruz.Ve ben eminim ki bizim çocuklarımızda bizden bişeyler alacaklar.Herşey anne babada bitiyor ben böyle düşünüyorum.
slm arkadaşlar bende sizler gibi çoçuk özlemiyle yanan kadınım 6 yılımız bitiyo çoçuğumuz yok dr ye gittim tüp bebek için beni geri gönderdi herşey normal dedi ama olmadı aşılama yaptırdım 4 kere 2 cisi tutdu ama ben tutduğunu öğrenemeden kaybettiğimi öğrendim çok zor bişey ogün bittim sonra 2 defa yaptırdım piskoleji iyi olmadığı için olmadı dr bana beyinde bitiyoo diyor halada rahat olacaksın takmıyacaksın nasıl olacak bilmiyorum ama çok takıyorum..aşılama benim labaratuar ortamında olmadı sizlerin nasıl oldu acıklarmısınız bidaha denemek istiyorum yardımcı olursanız sevinirim yaş 31
evet yaa küçükkene abimle bizde ne kavgalar ederdik özelliklede sana alındığı gibi alınan bizimde bisikletimiz vardı kıymetli yani hahahaaa aay ne güzeldii aah aahh
ben 4 yaşındayken arefe günü abimde 7 yaşında bizi evde bırakıp pazara gitmişler bizde tv de şirinleri izliyoruz ben annemlerle gitcem diyip annemlerin arkasından çıkıp gitmişim tabi annesini küçücük kız nerden bulsun pazarda o kadar kalabalıkta süslü püslüymüşümde neyse pazarda bi teyze beni bulmuş sormuş annemi babamı onları arıyorum ben deyince kadın uyanmış beni karakola götürmüş gece yarısı ancak annemler beni ordan almışlar polislerin bana gazoz ve çikolata ikram ettiklerini hatırlıyorum :))) yazık annem çok kötü olmuş aramadıkları bakmadıkları yer kalmamışş biraz yaramazmışım galibaa:)))) aslında o dönem için oldukça acı olan şey ama yıllardır ailede anlatılır durulur benim yaptığım haylazlıklarr yaramazlıklar derler cilt olur diye kaydirigubbakcemile3 varyaaa benim gibi bi bebem olursa yandımm:))))) ondan derim hep çocuk dediğin yaramaz olur diyeeee
kesinlikle katılıyorum kızda olsa erkekde olsa yaramaz olcak.çocukluğunu yaşayacak düşecek kalkacak ne bilim kafasını yaracak okulda kavga edecek ya dövecek ya dayak yiyecek.okul hayatımda hiç sevmemişimdir örnek öğrencileri.hep yapmacık gelirlerdi bana.ben küçükken yaramazdım ama cinfikirliydim de.abimle aramızda tam 1 yaş var ama çocukcağız benden çektiğini kimseden çekmemiştir.halada anlatıp durur herkese.bu kız çocukluk anılarımın baş kahramanıdır ama hep kötü karakterdedir ve hala izlerini taşırım der.mesela lise zamanlarıda çok keyifli geçmştir benim.Hadi kızlar lise anılarına dönelimm yaptığınız kaçamakları yalanları aşkları ihtirasları anlatalım :):):):)
benimde çok keyifli geçti lise dönemim ama daha çok kız arkideşlerimle eğleniyorduk çocuk gibiydim ben lisede şimdiki kızlar gibim değil yani lise bitene kadar ikii örgüydü saçım hahahaaa aay düşündükçe gülüyorum
öğretmenlerimle çok didişirdim sınıfta hahaaa çok sınıfdan kovuldumm ama derlerim iyi olduğu için bana pek aldırmıyorlardı biraz asiydim ya en ufak haksızlığa basbas bağırırdım hoş şimdide öyleyimde kaydirigubbakcemile3 yaa lise döneminde aşklar vardı ama plotonikti kaydirigubbakcemile3 abimden o zamanlar korkuyordumda o bakımdan sonradan o üniversiteye gidince bayağı bir değişti inanamamıştım hatta anlat anlat bitmez benim lise maceram yaw sayende geriye döndümde ne dolu dolu yaşamışımm
aslında güzel olanda bu biliyormusun.herşeyi dolu dolu yaşabilmek bir yerlere sıkışıp kalmamak.bak eğer lise zamanın böyle geçmeseydi anlatacak bişey bulamazdın.bulamadığın içinde o günlere geri dönemezdin :):) ben lisedeyken kızdan çok erkek arkadaşım vardı ama sevgilim yoktu.Platonik bi aşkım vardı.Onun bi bakmasıyla bi tebesseüm etmesiyle o günüm nasıl keyifli geçerdi anlatamam sana.dünya yıkılsa umrumda olmazdı.yada bi gün hiç bi şekilde bi bakış yada gülüş olmadıysa nasıl mutsuz ve sinirli olurdum.Halbuki çocuğun umrunda bile değil haberi yok ki umrunda olsun.Bi kelimeden bi bakışdan ne anlamlar çıkarırdım.Şimdi aklıma gelince yüzümde bi tebessüm oluyor bunu yaşamak bile güzel valla :):)
şimdiki çocuklar okadar fazla imkanlarla büyüyorlarki nitekim doyumsuz oluyorlar. Yiğenimi 4 yaşındayken aldım haşim işcan geçidine bisiklet almaya götürdüm. Onunla birlkte öyle güzel bir bisiklet aldımki ona rüya gibi bir bisiklet süslü püslü melodili zilleri bagajı olan şirin mi şirin boyundan büyük bir bisiklet. Yolda dikiz aynasından surat ifadesini takip ediyorum bir baktım en ufak bir mutluluk belirtisi yok. Kızım bagajda ne var diyorum bisikleeeet diyor beğenmedinmi diyorum beğendiiiim diyor ama zerre umurunda değildi. Ve çok fakir olmadığı sürece tüm çocukların böyle olduğunu malesef görmekteyim bilgisayarlar lezzetli abur cuburlar scooterlar patenler şişme havuzlar bizim çocukluğumuzda bunların hiç biri yoktu tabiki. Şimdi ki çocuklar tüm bunları fazlasıyla elde edebildikleri için onlar için hiç biri bir şey ifade etmiyor malesef.
çocuklardan bahsetmişken burada bir çok kişi çocuk hasreti ile yanıp tutuşup deli gibi ovulasyon takip edip çocuk sahibi olabilmek için elinden geleni yapıyor ( yapmadığım şey değil ondan biliyorum :) ) ve hepimizin önünde bir süreç var malesef ve bu süreçte çocuk özleminizi paylaşabileceğiniz annelik içgüdülerinize deli gibi ihtiyaç duyanların olduğu bir yeri tavsiye etmek istiyorum. ÇOCUK ESİRGEME KURUMLARINI. Sizlere evlat edinin demiyorum hatta koruyucu aile olmanızada gerek yok eminim oturduğunuz yere yakın bir çocuk esirgeme kurumu vardır. Sadece ziyaret edin. Ben eminönünde kilo ile satılan şekerlerden alıp kilo ile sarelle alıp ( böyle şeyler söylenmez ama size nasıl gidebileceğinize dair öneri sunuyorum çok cüzri ücrete alabilirsiniz boş gitseniz bile olur yada büyük marketlerden büyük paketlerde satılan bir kaç şey alabilirsiniz) birkaç toptan satılan basit oyuncaklardan alıp gittim eşimle. Zaten önceden arayıp geleceğimi müdüriyete haber vermiştim. Ama haber vermeseniz bile geri çevireceklerini sanmıyorum. Kapıda aldıklarınızı teslim ediyorsunuz sonra onlar kendi kontrollerinde çocuklara dağıtmanıza müsade ediyorlar. ( her kurumun farklı olabilir prensibi) İsterseniz önceden internetten bulabileceğiniz telefon numaralarıyla neye ihtiyaç duyduklarını bütçeniz dahilinde sorabilirsiniz. Yada dediğim gibi sadece gitmeniz bile yeter.
Bir keresinde yeni banyo yapmışlardı büyükler saçlarını kurutabiliyor ama minikler kış olmasına rağmen ıslak saçlarla dolaşıyor. Tek tek hepsinin saçlarını bakıcıların kurutabilmesi mümkün değil. Hemen anne diye etrafında dönüyorlar birbirlerini paralıyorlar ilginizi çekebilip biraz olsun ilgilenebilmeniz için. Gözlerinde sevgi açlığı okunuyor. Küçücük şevkate okadar muhtaçlarki tek istedikleri bir çift şevkatli elin kafalarını okşaması.
İnanın hayatınızda geçirdiğiniz en anlamlı dakikalar olacak ne olur bir kerede olsa içinizdeki yeri doldurulmamış anne şefkatinden kendi bebeğiniz gelene kadar bile olsa birazını onlarla paylaşın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?