Yaşlanıyorum psikolojisi bende de vardı şimdi biraz hafifledi. Fark ettim ki hayatın ilk bölümü aslında bize ait değil. Çocukluk, ailemizin ve çevremizin bizi şekillendirdiği bir dönem 18-20ye kadar biz de böyle denebilir.
Sonra 20’li yaşlar özgürlük, keşif, adrenalin gençliğin en parlak dönemi.
Ama 30’larda başka bir şey taşlar yerine oturuyor, kim olduğun, ne istediğin, neye tahammül etmeyeceğin netleşiyor. Eğer 70–80 yıl yaşayacaksam, 30’dan sonrası 50–60 yılı, 20-30 yaşında yaşadığım gençliği düşünerek sürekli yaşlanıyorum diye üzülerek mi geçireceğim.
Ölüm akla geliyorsa da bu da doğada ki en normal, en sıradan gerçeği milyonlarca yıldır hayatın normal döngüsü bu. Bazı şeyleri basitleştirmek lazım belki de beynimize onca yük edeceğimize.