canım benimcim. kişisel olarak doktora sevgi duymak çok olağan bir durum. ben hastanede çalışırken de hastalar bir sürü hediye getirir, vermeye çalışır, kendilerine göre sevgilerini göstermek isterlerdi psikologlara ve diğer doktorlara da. burada senin bu şekilde davranmış olmanda ya da böyle bir yakınlık kurma girişiminde bulman olağan görülebilir. senin psikologundan bağımsız olarak, bunun önüne geçmesi gereken ve ilişkinizi psikolog-danışan seviyesinde tutması gereken kişi profesyonel olan taraf. bunun standardını sen ben belirlemiyoruz, onlarca yıldır süregelen standartlar var. şahsen senin psikologunu da kimse tanımıyor, anlatmak istediğimiz olması gereken çerçeve. bu kişiler bizim arkadaşımız olmadığı için evet, yolda görüp selam vermesen bile bu ayıp değildir. bunun mantığı örneğin, senin psikologa gittiğinin bilinmesini istemiyorsan, psikologun bunu açık etmemesi gerektiğidir. sen sürecinden memnunsan ne ala, fayda görüyor olmana seviniriz elbet. sadece belli samimiyet sınırları aşılmaması gerekiyor bundan bahsediyoruz.
güzel amaçlar için bir aradayız, kırgınlıklar olmasın. birbirimizi yanlış anladığımız ve kendimizi ifade edemediğimiz zamanlar olabiliyor.
sen nasılsın nasıl gidiyor
ya hindiba kahve içicem oğlan uyusa ( ki hiç niyeti yok) ya da chialı ayran içicem
