"Kilolu bayanların duyguları" diye bir başlık var, onu okuyordum biraz önce; daha önce onu da benzerlerini de kaç kere okudum. Belki orada yazılan psikolojiden uzağım şu an, okuduğumda çok üzülmüyorum belki... Ama bu o günleri unuttuğum anlamına gelmiyor.
Bizim takımda çocukluğundan beri şişman (kilolu falan değil, bildiğin şişman) olan bir ben varım galiba... O kadar kötü günlerdi ki... 9 yaşında kilo almaya başladım. Sokaktaki çocuklardan, sınıftaki çocuklardan neler çektim... Arkamdan neler denmedi ki... Bu yaşıma geldim, şu anda şişman kategorisine de girmiyorum ama sokakta küçük çocukların yanından her geçişimde korkuyorum bana bir şey diyecekler diye...
Orta okulda karşı apartmandan komşum aynı zamanda da 8 yıllık sınıf arkadaşım olan biri beni sırf şişmanım diye doğumgününe çağırmamıştı. İşin daha da acı yanıysa onlar orda doğumgünü partisi yaparken annem onların camına bakan camı sildirdi bana o gün. Üstelik o da görmüştü o partiyi ve benim çağrılmadığımı... Yıllardır düşünmemiştim bunu... Daha ne doğumgünlerine sırf şişman olduğum için çağrılmadım. Şişmanım diye benim kalemlerime dokununca bile iğrenen insanlar oldu.
Dışarda yürüyemezdim, kabus olurdu. Sanki herkes bana bakardı. Kendi annemin bile bana "ayı" , "pisboğaz" demişliği var. Şişmanım ya da bir zamanlar şişmandım diye hala daha bugün ailemden, akraba çevremden beni sevmeyen insanlar var. Daha aklıma gelmeyen nice acı ve keskin hatıralarım var.
Aranızda bunların benzerlerini kimler yaşadı bilmiyorum ama yaşayan varsa alın size motivasyon. O günkü psikolojinize bir de bugününüze bakın. Asla bir daha yaşamayacağım onları ama asla unutmayacağım. Bir gün 40 kiloya bile düşsem, önünden geçtiğim bir çocuk hep benle dalga geçecek diye korkacağım.
Kiloyla insan adam olur derler, çok doğru... Sadece kiloyla da değil fiziksel herhangi bir başka "genel olmayan" durumla da insan adam olur. Burnum çarpık olsaydı, bir kolum olmasaydı, saçlarım olmasaydı, topal olsaydım, sağır olsaydım, tekerlekli sandalyede olsaydım ve daha niceleri... Yine adam olurdum, bugün olduğum gibi. Bunları yaşayan herkes adam olur mu bilmem tabi, ama ben oldum. :) Ben asla bir başkasının gözlüğüyle, ağzıyla dalga geçmem. Ama bunu yapabilecek çok yetişkin var.
Kilo beni kendi içime yöneltti; soruşturmaya, araştırmaya, eleştirmeye, doğruyu aramaya yöneltti. Erken çocukluğumu da hatırlıyorum, nasıl çekilmez biriydim biliyorum. Üzülerek itiraf ediyorum ki eğer ömrü boyunca 58 kilonun üstüne çıkmamış bir kız olsaydım; bugün sokakta görüp de nefret ettiğim o ukala, düşünmeyi bilmeyen, aptal insanlardan biri olabilirdim. Önümde 120 kiloluk bir insan yürüseydi, yaptığım şeyin kendi acizliğim olduğunun farkına varmadan onla dalga geçebilirdim. Yine bugünkü ben de olabilirdim belki, bunu şimdi bilemiyorum. Ama kendim olmak için ödediğim bedel buysa, "değmiş" diyorum.
Konuyu ne kadar saptırdım. :) Artık keseyim en iyisi... Yani varsa eğer bu durumları yaşamış başkaları; okuyun, görün, hatırlayın ve bu takıma, bu yarışmaya, bu serüvene daha da sıkı sarılın.
ya fundacım nasıl şaşırdım bunları okuyunca
kilo insanı nasıl etkiliyor baksana
birde insanın annesi çocuğuna öyle dermi yaa çok üzüldüm
ama sen artık ipleri eline almışsın bir daha hiç kilolu olmayacak ve özgüven içinde salınacaksın bundan sonra
ben sana güveniyorum
hele ben burda gayet pozitif ve görmüş geçirmiş bir fundayla tanıştım ve önceki hallerini inan tahmin edemiyorum etmeyeyimde bir daha olma zaten:))
Kız funda ben geçmişi okuyana kadar kaçtın,bari selam verseydin
ben bugüne kadar hiç düşünmedim biliyormusun,şişman insanlar ne hisseder,neler yaşar.çok şaşırdım yazdıklarını okuyunca.benim bir arkadaşım var,onun öyle aptal huyları vardı,şişmanlardan iğrenirdi,arkalarından hakaret ederdi,şimdi yetmiş küsür kilo,üstelik boyu 1,45falan.karnı buğum buğum,her baldırı benim belim kadar,beter olsun ukala:)
evet canım bir insan kınadığı bir şeyi yaşamadan ölmezmiş
onun için söylediğimiz şeylere çok dikkat etmek gerek:))
Nasılsınız kızlar,
ben bugün hastaneye gittim,umut iyiymiş,röntgen falan çekildi,kolunda sorun yokmuş,çok şükür.
Bu akşam dizi izledim,söylemiştim,yine herzamanki gibi oldu,önce telefonum çaldı,kapatmayı unuttum,açmak zorunda kaldım,20dakika konuştuk,sonra da komşum geldi,diziden bişey anlamadım.
umutun iyi olmasına çook sevindim , tekrar geçmiş olsun kuzucuğada sanada:))
Cezerye mi tek kaçamak?
"Sabah ve öğle arasında ara yok" derdim aslında ama ne desem bilemiyorum. :)
Hadi bakalım yarın şok var zaten, sen de yapacaktın diye hatırlıyorum ben.
Ay dayanamıyorum yumuşak davranıyorum ben size ya...
Kendi cezanızı kendiniz verin anacım.
Sporlar yapılacak ama lütfen bir daha böyle kaçamaklar (hele hele akşam öğününde) olmasın lütfen.
Ben azarlayamıyorum sizi ama siz birbirinizi azarlayabilirsiniz.
(Not: Takım içi kışkırtma...
)
yok yokkk
bence kıy fundacımm
böyle olmaz bu
birbirimize kıyamadıkça olmayacak bu iş
gayet eli maşalı bi takım olalım
popolarımızda birikecek yağları göze alsakta birbirmizden yiyeceğimiz lafları göze alamayalımmm:)))
Herkesin yediği kendi poposuna gidiyor. :)
Tüm kaçamaklara afiyet olsun.
(Pek bir sinir bozucu oldum bugün galiba...
)
ol oll öyleya herkesinki kendinee
kızamadıkça içinde birikti napacaksın sende
kız git anacım ya atma içinee:)))
Hadi ben gittim canlarım,funda sana yazdığım kremi unutma yap bak,gece sürüp yatıyorum,sabah kalkıyorum yüzümü yıkayınca yüzümde bir ışık,bir güzellik,pudra fondoten sürülmüş gibi.
Bu sitede ladysubaru diye bir arkadaş konu açmış,ana fikir ona ait ama bepanteni falan ben ekledim,başka tavsiyelerle birleştirdim,manyak bişey oldu
ya ben o gün onu not etmemişim şimdide bulamıyorummm
((
tekrar istesem acaba zor olurmukiii
((
M-1
Gunaydinnn
Ay bugun tartıda neler gördüm neler iki gündür bana pek bişey söylemeyen tartım bugun o kadar cok şey söyledi ki şaşırdım inanamadım iki tartı da tatildim ikisi de aynı çıktı. İnşallah yarın da aynı şeyi söyler..,,,
hadi bakalım darısı yarının başınaa:))
GÜNAYYYDINNN.....:))))..
38 yaşında 85 kiloda1.66 boyunda olan ,hayatı boyunca hep inişler çıkışlar yaşıyan bir bayanım.35 yaşına kadar 75 leri hiç geçmeyen ikinci dogumunla 86 yı gören ben 75 lere düştüm ama malesef 4 yıl içinde sürekli gelgit yaşadım ama artık dur deyip hedef kılom 68 inmek istıyorum ,bundan 8 9 yıl önce 75 oldum diye ağlayan ben şimdi 75 olsam sevinçten uçucak durmdayım;yarış ve takım ruhu beni çok motive edecegi için yarışınıza katılmak istıyorum...
hoşgeldin arkadaşımm
hiç merak etme bende doğumdan sonra 87 kiloydummm
nasıl miskindimm nasıl umutsuzz artık böyle kaldım dmeiştim
ve hatta başladığımda diyete aynen snein gibi 75 olsam yeter demiştim
ama bak çok şükür şu an 72 yim ve yetmeeeez diyorum en az 65 olacam inş:)
sende hiç ümitsizliğe düşme yavaş yavaş gidecek o kilolar
karar vermişsinya kararından dönmediğin sürece yavaşta olsa zorda olsa eninde sonunda vereceksin buna inan:))
Oooooohhh canıma değsin fundiiiş
pizzamı da yedim,eksiye de düştüm oooh yandan yandan
aaaa fundaaa bu çok kötü örnek oluyor yaaaaa
Oğlum babasıyla işe gitti bu sabah,aslında spor ve ev işi yapmak için çok müsait bir durum bu ama o olmayınca elim kolum tutmuyor mal mal oturuyorum.
Kahvaltımı ettim kızlar.bugün alışveriş merkezine gitmeyi düşünüyorum,bakalım orda şok diyetime uygun ne bulabilirim,hiç bulamazsam yemiycem,oğluma aldığım yemekten birkaç lokma alırım,ayran ya da diyet kolayla.
Az kaldı,şu tartıda 59.9bile olsa o 50li rakamları gördüğüm gün varya heeeey diye naralar atarak inip caddede arabaların içinde yalınayak halay çekicem var ya
bende 6ları görünce ne yaparım bilmiyorumm
Canım mezun olursan 6 ay boyunca bir daha gelemiyorsun... Ekimin sonuna 1,5 ay var. Hadi kilo verdin gittin yarım kilo aldın döndün olsun... Eninde sonunda burdan ayrılacağız maalesef...
Liste dışı "kilo koruma" adı altında biraz daha takılabiliriz tabi... Ama illaki ayrılacağız.
ya şöyle yaparız pelin edefini 50ye çeker memlekete gideceği zaman geri dönmek üzere ayrıldı deriz gelincede kaldığı yerden devam eder olmazmıkiii:)))