• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

6 aylık evliyim artık dayanamıyorum her şey çok kötü..

Yani o zaman baristiginizda açık açık söyle, seni bir daha o halde görürsem tımarhaneye kapattiririm diye. Madem deli gitsin tedavi olsun. İnşallah en sağlıklı yolu bulursun

Evet varoş avam kınama beddua geldiğine göre kesin devam edecek bir evlilik. Bana pek işlemez çünkü 20 senelik evliyim. Kapı duvar tekmeleyen apartmanı birbirine katan böğüren adamla evli değilim. Çok şükür kibar medeni bir eşim var. Hayatımda iyi olan her şeyin sizde de hatta tüm hemcinslerimde olmasını isterim. Siz beddua edeceğinize bu adamdan nasıl kurtulacağınızı düşünün. Var mı ayrılma boşanma düşünceniz? Nişandan beri böyle olan ve böyle kabul edilen bir adam niye değişsin? Höt dese siz özür diliyorsunuz.
Varoş avam asıl sensin. Kendini nasıl da üstün görüyor. Var mı sende de bir narsistlik? Bak bakalım beddua mı var. Sen şuursuzun önde gidenisin insanları yargılayarak konuşma hakkını kendinde görenden daha avam daha alt tabaka seviyesizi var mı acaba. Sen önce insan olmayı öğren insanları eleştirmek yerine insanlara bi fikrim veya bi katkım olur mu diye insan ol. Zira burayı benim kocaaaammmm çok iyi benim kocam iyilemeleri yapıp insanları eleştirmek için kullanıyorsan yanlış yerdesin. Ha bu arada 20 senelik evliysen muhtemelen yaşın benden çok çok büyük sen bunca yılın tecrübesiyle nasıl böyle emin oluyorsun kocandan? Benim senin kadar yaşım yok ama yıllar sonra değişen yıllar sonra en büyük kazığı atan insanların hikayesini çok dinledim. Dilerim ki olmaz kimsenin yuvası yıkılmasın kimsenin huzuru kaçmasın. Ha bu arada umarım hep iyi hep kibar olsun. Ben senin gibi seviyesiz değilim hiç bir insanın kötülüğünü de istemem. Sen insan olsan bu yaşına göre karşındakilere yön yol gösterirsin. İnsanlıktan nasibini almamış narsist işine bak
 
Varoş avam asıl sensin. Kendini nasıl da üstün görüyor. Var mı sende de bir narsistlik? Bak bakalım beddua mı var. Sen şuursuzun önde gidenisin insanları yargılayarak konuşma hakkını kendinde görenden daha avam daha alt tabaka seviyesizi var mı acaba. Sen önce insan olmayı öğren insanları eleştirmek yerine insanlara bi fikrim veya bi katkım olur mu diye insan ol. Zira burayı benim kocaaaammmm çok iyi benim kocam iyilemeleri yapıp insanları eleştirmek için kullanıyorsan yanlış yerdesin. Ha bu arada 20 senelik evliysen muhtemelen yaşın benden çok çok büyük sen bunca yılın tecrübesiyle nasıl böyle emin oluyorsun kocandan? Benim senin kadar yaşım yok ama yıllar sonra değişen yıllar sonra en büyük kazığı atan insanların hikayesini çok dinledim. Dilerim ki olmaz kimsenin yuvası yıkılmasın kimsenin huzuru kaçmasın. Ha bu arada umarım hep iyi hep kibar olsun. Ben senin gibi seviyesiz değilim hiç bir insanın kötülüğünü de istemem. Sen insan olsan bu yaşına göre karşındakilere yön yol gösterirsin. İnsanlıktan nasibini almamış narsist işine bak
Arada ben de dayak yedim sanki, beni de etiketlemişsin:) kız ben ne dedim de
 
Evet olabilir uzatmış olabilirim bunu bırakmıştım ama son günlerde gözüme çok batmaya başladı biraz doluydum ona karşı bir şey oldu sinirimi öyle almak istedim belkide benim hatam olabilir bunu kabul ediyorum. Şu konudada haklısınız anlamayana birşeyler diretmek çok aptalca.

Şimdi geçmişe dönüp bakıyorum o kadar çok işaret gelmiş ki bana ben çok büyük bi aptalmışım belkide evliliği çok afedersiniz bi bok sandım. Mantığımla değil duygularımla hareket ettim. Ben en çok kendime kızgınım kendime aşırı kırgınım. Tek bit dilek hakkım olsa geçmişe dönmeyi dilerdim. Evet imaksnzı değil boşanmak dünyanın sonu da değil ama bilmiyorum
canım benim herkese bir hak verilse emin ol bir çok kişi geçmişe dönüp hatalarını düzeltmek ister. ama geçmiş geçmişte kaldı malesef. bir çoğumuzun hayatta pişmanlıkları var. evlilik zor bir müessese kim ne derse desin. ilk zamanlar kavgalar tartışmalar bizdede çok oldu ama saygıyı korumak çok önemli. evlilik zamanla oturuyor ama sizde saygı sevgi en başta bitmiş. bir süre sonra iki kişilik yalnızlık yaşayacaksın o evde bak sana söyleyeyim. ve her gün bir önceki güne döneyim diye pişmanlık duyacaksın şimdi olduğu gibi. böyle böyle yıllar geçecek. düzeleceğine dair inancın varsa devam et ama bir pişmanlık daha yaşama. ailenlede paylaş istersen durumu
 
Arkadaşlar ablalar lütfen bana yol gösterin. Eşim narsist büyük ihtimalle. Bencil kendine hayran ve çıkarcı ve cimri birisi. Bana değil herkese her şeye karşı kimsenin işini görmez para veya çıkarı olmayan hiç bir insana yardımcı olmaz. Bu huyu beni ziyadesiyle soğuttu. İnsan olabilmek çok önemli ben ailemden hep bolluğu hayrı veren el alan elden üstündür kafasıyla büyüdüm. Yapı gereği böyledir. Aşırı moloz gibi ağır hareket eden ağır yemek yiyen ağır yürüyen bi insan ( kilolu değil) yapı olarak. Ve telefon bağımlısı. Tabi bunlar büyük eksi. Bunların yanında kavga anında iyice kaba saba çemkiren kavgacı deli biri olduğunu gösterdi iyice. Kendimi inkar etmicem. Hatam var bağırıyorum ve kavgacı davranıyorum çünkü beni anlamıyor beni çileden çıkarıyor ben naif dişil enerjisi yüksek biriydim ben iyice kavgacı bi kadın oldum sayesinde. Beyefendide bağırılmasından hoşlanmıyor erkeğe bağırılmaz kadın naif olur diyor kendisi erkekliğini çok yapıyor gibi. Ben bana güzel yaklaşırsa uzatmıyorum yapıcı gelirse yapıcı oluyorum ama tam tersi durumda uzatıyorum ve öfkemi atamıyorum bu benim kusurum olabilir başımın üstünde. Dün tartıştık saatlerce hemde bana kaba davranıyor beni anlamıyor konuşmak istemiyor mal gibi suratıma bakıyor. resmen sevgisiz ilgisiz kıymetsizim. Tartışmanın ortasında bile eline telefon alıyor. Benide Allah kahretsin ki üstüne düşer gibi hep ben konuştum. Ama ben ona değil sinirime yenik düştüm. En son otururken yine laf soktum hazmedemiyorum diye duşa girdi duştan çıktı yemek yok buzdolabına bakıyor bende açım dedim dışarda yiyelim diye. Bi baktım öfke patlaması yaşıyor lan falan dediki onu uyarmıştım. Sonra bağırmalar gözlerini pörtlek gibi açmalar falan. Apartmana rezil olacaz diye sus dedim baktım dahada öfkeleniyor bi yerlere vuruyor. Aynı sitede iki akrabası var hemde birisi amcası direk yakın. Komşular hemen yetişiyor yâda gruptan yazıyorlar polis falan çağırıyorlar siteye başka birine yaptılar. Kimseye rezilliğimiz belli olmasın diye bunu tutmaya çalıştım bu bildiğiniz kendini ordan oraya attı. Bırak beni lan bırak gidicem dedim seni böyle göndermem otur bi sus iç bu evden insan gibi çık. Hem o sinirle çıkıp başına birşey gelse vicdanen kötü olurdum. Yok zaptedemedim sabır çektim özür dilerim bi sakinleş tamam sen haklısın geç bi otur dedim bildiğiniz savaş verdik evde. En son kolum kanadım kırılmış gibi hissettim kalbim çarpıyor yüreğim ağzıma geldi ağzım kurudu bu çelik kapıya evin dış kapısına tekmeler atıyor çekil kırarım falan. Baktım bırakmazsam zaten yine komşulara rezil olacaz. Zaten susmuyor daha beter rezillik çıkıyor hatta. Bıraktım, sen ruh hastasısın delisin sen dedim. Nefes nefeseyim ama. Koltuklardan koltuklara attı kendini yakasını falan parçalıyordu. Git bir daha bu eve gelme hadi yallah yürü git dedim sinir tepeme vurdu. Sonra geldi 5 6 saat sonra ama 2.kez zile bastı rezillik çıkarmasın diye açtım kapıyı yüzüne bakmadan geçtm balkona telefonda konuşuyordum geldi karşıma oturdu sanırım konuşacaktı. Bende kalktım arka odaya gittim sonra bi yemek söyledim kendime yedim uyumaya geçtm sabaha karşı 4 gibi yatağa geldiğini hatırlıyorum uyku sersemi. Uyumuşum geri. Uyandım öğlen gitti diye daha gitmemiş balkondaydım yine geldi ben çıkıyorum görüşürüz dedi ne yüzüne baktım ne cevap verdim gitti. 12 de geldi eve çoğu zamqn işi geç bitiyor açtım kapıyı yine yüzüne bakmadan balkona geçtm. Yemeğimi yapmıştım ama hazırlamadım. Kendi yarım saat sonra kalktı dolap kapaklarını mikrodalga kapağını çarpa çarpa hazırladı zıkkımlandı. Şimdide çay demlemiş kurtlar vadisi izliyor. Ne bir konuşmaya çalışma ne bir sorun çözme yok. Ben zaten artık sevilmediğimi değersizliğimi görüyorum. Aileme anlatamadım. Kendimle yaşıyorum sessizliğe büründüm boşanmak ağır geliyor kolay gelmiyor öyle işte napabilirim bu durumda
Rezillik çıkmasın deyip durmussun hatalı olan karşıdaki olduğu halde özür dilemissin birak s.ktirip gitsin ne uğraşıyorusun. 6 ayda bu hale nasıl geldiniz? Sen bu adamı tanımadan mi evlendin her şeyi batmış sana. Adam da manyagin teki galiba nereden buldun bunu

Bu aptal kendini oradan oraya atarken video cekseydin keşke. Telefonuna mutlaka KADES kur.
 
Rezillik çıkmasın deyip durmussun hatalı olan karşıdaki olduğu halde özür dilemissin birak s.ktirip gitsin ne uğraşıyorusun. 6 ayda bu hale nasıl geldiniz? Sen bu adamı tanımadan mi evlendin her şeyi batmış sana. Adam da manyagin teki galiba nereden buldun bunu

Bu aptal kendini oradan oraya atarken video cekseydin keşke. Telefonuna mutlaka KADES kur.
Öyle yaptım zaten baktım zaten dahada rezillik çıkacak yürü git hadi dedim delisin ruh hastasısın gelme bi dahada bu eve dedim orda çok şükür bi kendime geldim
 
Sevgili Meyra ailen bu durumu biliyor mu, bilseler destek olurlar mı? Yaşını bilmiyorum ama benden küçüksün gibi hissettim. Bu şekilde devam eden bir hayat illa boşanmayla sonuçlanır, en azından ne kadar erken olursa ruh sağlığını o kadar muhafaza edebilirsin diye düşünüyorum.
aileme durumu anlatmadım. Üzülmesinler diye aslında tamamen düşünme aşamasındayım boşanmayı düşünmüyorum değil insanlar burda boşanmıyorsun diye eleştiriyorlar ama düşünüyorum zaten. Sadece öfkeyle hareket etmek yerine her şeyi beni bekleyen her şeyi düşünüyorum. Yaşım 27 daha yeni 27 oldum ailem arkamda dururlar beni atmazlar tabi ama çokta lafını yaparlar
 
aileme durumu anlatmadım. Üzülmesinler diye aslında tamamen düşünme aşamasındayım boşanmayı düşünmüyorum değil insanlar burda boşanmıyorsun diye eleştiriyorlar ama düşünüyorum zaten. Sadece öfkeyle hareket etmek yerine her şeyi beni bekleyen her şeyi düşünüyorum. Yaşım 27 daha yeni 27 oldum ailem arkamda dururlar beni atmazlar tabi ama çokta lafını yaparlar
Ben anne değilim ama şunu biliyorum kimse doğurduğu çocuğu bu halde görmeye tahammül edemez, laf ederler burnundan getirirler ama yine de bu halde yasamana izin vermezler. Hiçbir şey yapmasalar damadın iyi bi kulağını bukerler. Daha küçücüksün herşey yoluna girer 🥰
 
Arkadaşlar ablalar lütfen bana yol gösterin. Eşim narsist büyük ihtimalle. Bencil kendine hayran ve çıkarcı ve cimri birisi. Bana değil herkese her şeye karşı kimsenin işini görmez para veya çıkarı olmayan hiç bir insana yardımcı olmaz. Bu huyu beni ziyadesiyle soğuttu. İnsan olabilmek çok önemli ben ailemden hep bolluğu hayrı veren el alan elden üstündür kafasıyla büyüdüm. Yapı gereği böyledir. Aşırı moloz gibi ağır hareket eden ağır yemek yiyen ağır yürüyen bi insan ( kilolu değil) yapı olarak. Ve telefon bağımlısı. Tabi bunlar büyük eksi. Bunların yanında kavga anında iyice kaba saba çemkiren kavgacı deli biri olduğunu gösterdi iyice. Kendimi inkar etmicem. Hatam var bağırıyorum ve kavgacı davranıyorum çünkü beni anlamıyor beni çileden çıkarıyor ben naif dişil enerjisi yüksek biriydim ben iyice kavgacı bi kadın oldum sayesinde. Beyefendide bağırılmasından hoşlanmıyor erkeğe bağırılmaz kadın naif olur diyor kendisi erkekliğini çok yapıyor gibi. Ben bana güzel yaklaşırsa uzatmıyorum yapıcı gelirse yapıcı oluyorum ama tam tersi durumda uzatıyorum ve öfkemi atamıyorum bu benim kusurum olabilir başımın üstünde. Dün tartıştık saatlerce hemde bana kaba davranıyor beni anlamıyor konuşmak istemiyor mal gibi suratıma bakıyor. resmen sevgisiz ilgisiz kıymetsizim. Tartışmanın ortasında bile eline telefon alıyor. Benide Allah kahretsin ki üstüne düşer gibi hep ben konuştum. Ama ben ona değil sinirime yenik düştüm. En son otururken yine laf soktum hazmedemiyorum diye duşa girdi duştan çıktı yemek yok buzdolabına bakıyor bende açım dedim dışarda yiyelim diye. Bi baktım öfke patlaması yaşıyor lan falan dediki onu uyarmıştım. Sonra bağırmalar gözlerini pörtlek gibi açmalar falan. Apartmana rezil olacaz diye sus dedim baktım dahada öfkeleniyor bi yerlere vuruyor. Aynı sitede iki akrabası var hemde birisi amcası direk yakın. Komşular hemen yetişiyor yâda gruptan yazıyorlar polis falan çağırıyorlar siteye başka birine yaptılar. Kimseye rezilliğimiz belli olmasın diye bunu tutmaya çalıştım bu bildiğiniz kendini ordan oraya attı. Bırak beni lan bırak gidicem dedim seni böyle göndermem otur bi sus iç bu evden insan gibi çık. Hem o sinirle çıkıp başına birşey gelse vicdanen kötü olurdum. Yok zaptedemedim sabır çektim özür dilerim bi sakinleş tamam sen haklısın geç bi otur dedim bildiğiniz savaş verdik evde. En son kolum kanadım kırılmış gibi hissettim kalbim çarpıyor yüreğim ağzıma geldi ağzım kurudu bu çelik kapıya evin dış kapısına tekmeler atıyor çekil kırarım falan. Baktım bırakmazsam zaten yine komşulara rezil olacaz. Zaten susmuyor daha beter rezillik çıkıyor hatta. Bıraktım, sen ruh hastasısın delisin sen dedim. Nefes nefeseyim ama. Koltuklardan koltuklara attı kendini yakasını falan parçalıyordu. Git bir daha bu eve gelme hadi yallah yürü git dedim sinir tepeme vurdu. Sonra geldi 5 6 saat sonra ama 2.kez zile bastı rezillik çıkarmasın diye açtım kapıyı yüzüne bakmadan geçtm balkona telefonda konuşuyordum geldi karşıma oturdu sanırım konuşacaktı. Bende kalktım arka odaya gittim sonra bi yemek söyledim kendime yedim uyumaya geçtm sabaha karşı 4 gibi yatağa geldiğini hatırlıyorum uyku sersemi. Uyumuşum geri. Uyandım öğlen gitti diye daha gitmemiş balkondaydım yine geldi ben çıkıyorum görüşürüz dedi ne yüzüne baktım ne cevap verdim gitti. 12 de geldi eve çoğu zamqn işi geç bitiyor açtım kapıyı yine yüzüne bakmadan balkona geçtm. Yemeğimi yapmıştım ama hazırlamadım. Kendi yarım saat sonra kalktı dolap kapaklarını mikrodalga kapağını çarpa çarpa hazırladı zıkkımlandı. Şimdide çay demlemiş kurtlar vadisi izliyor. Ne bir konuşmaya çalışma ne bir sorun çözme yok. Ben zaten artık sevilmediğimi değersizliğimi görüyorum. Aileme anlatamadım. Kendimle yaşıyorum sessizliğe büründüm boşanmak ağır geliyor kolay gelmiyor öyle işte napabilirim bu durumda
Yani yol gösterin demişsin kardeşim ama ben bir yol göremiyorum çok mu yokluktaydın da evlendin bu adamla. 6 aylık evlilikte böyle kavga oluyorsa ileriki zamanda bu adam size şiddette uygular. Canını seviyorsan kaç kurtul, anlattığınız insan tipi laftan anlamaz bir gün iyi olur sanar yine aynı
 
Yani yol gösterin demişsin kardeşim ama ben bir yol göremiyorum çok mu yokluktaydın da evlendin bu adamla. 6 aylık evlilikte böyle kavga oluyorsa ileriki zamanda bu adam size şiddette uygular. Canını seviyorsan kaç kurtul, anlattığınız insan tipi laftan anlamaz bir gün iyi olur sanar yine aynı
Abla yoklukta bile evlenilecek adam değilmiş bekar ölseydim keşke. Bende aynı şeyi düşünüyorum niye evlendim diye
 
Bir şekilde çevresi tarafından idare edildiğimi gördükçe düzelmez. Ama size zarar verme ihtimali de var çok diklenmenizi de önermem. Sizde de biraz fevrilik sezdim.
 
Evet varoş avam kınama beddua geldiğine göre kesin devam edecek bir evlilik. Bana pek işlemez çünkü 20 senelik evliyim. Kapı duvar tekmeleyen apartmanı birbirine katan böğüren adamla evli değilim. Çok şükür kibar medeni bir eşim var. Hayatımda iyi olan her şeyin sizde de hatta tüm hemcinslerimde olmasını isterim. Siz beddua edeceğinize bu adamdan nasıl kurtulacağınızı düşünün. Var mı ayrılma boşanma düşünceniz? Nişandan beri böyle olan ve böyle kabul edilen bir adam niye değişsin? Höt dese siz özür diliyorsunuz.
Herkesi kendi hayatının terazisinde yargılamak kolay sizinki düzgün gitmiş olabilir ama bu zor durumda olan insanların “hak ettiğini” ya da “kurtulamayacağını” göstermez.
 
Ben senin şu an gerçekten boşanmayı düşündüğünü sanmıyorum. Hala o enerjiyi, o kararlılığı alamadım senden. Çünkü eşin seni manipüle etmeyi çok iyi öğrenmiş. Uzun zaman içinde seni suçluluk duygusuna, kendini savunmak yerine alttan almaya alıştırmış. Artık onun öfkesini dindirmek, ortamı toparlamak senin refleksin olmuş ama bu senin zayıf olduğun anlamına gelmiyor sadece çok uzun süredir aynı döngüde kalmışsın senin alttan aldığın her sefer, onun bir adım daha sınırını genişletmesine yol açmış. Bir işin var mı? Boşansan ailen destek mi? Eğer öyleyse kararlı dur bir anda pılını pırtını toplayıp baba evine gidip sonra kocan seni ikna edip döndürüp ileride gene aynı olaylarla boşanıcam diyip kimseyi inandıramazsın. Aklı selim düşünüp her şeye öyle karar ver.
 
Evliliğin ilk yılları birbirini tanımakla aynı evde yaşamaya alışmaya çalışmakla geçiyor o yüzden cicim ayları olayına ben inanmıyorum.
Benim eşim dışarıdan bakınca çol sakindir sevdiğim binlerce huyu vardır.
Ama bizde ilk zamanlar farklı zorluklar yeni bi şehre alışma vs derken tartıştık kırıcı şeyler söyledik.
Ama ben temelde eşimi hep sevdim ve saygı duydum bunların geçici olduğunu düşündüm.
Burada kilit nokta bence eşinizin karakterini kişiliğini sevip sevmediğiniz.
Tartışmalar olacak olmaya devam edecek ama bunları nasıl çözdüğünüz önemli.
Mesela bu kadar büyük bir kavga ederken adamı tutmayın bırakın gitsin apartmanda ayı gibi böğürmesinden iyidir.
Konuşmak istiyorsa bırakın konuşsun sakinleştikten sonra.
Bakalım ne diyor kendini nasıl ifade ediyor ?
 
aileme durumu anlatmadım. Üzülmesinler diye aslında tamamen düşünme aşamasındayım boşanmayı düşünmüyorum değil insanlar burda boşanmıyorsun diye eleştiriyorlar ama düşünüyorum zaten. Sadece öfkeyle hareket etmek yerine her şeyi beni bekleyen her şeyi düşünüyorum. Yaşım 27 daha yeni 27 oldum ailem arkamda dururlar beni atmazlar tabi ama çokta lafını yaparlar
Yazdiklarin, bu adamla bir akşamın özeti, sence değişme ihtimali var mi ki bekleyeceksin?
Bu kavgalarin birinin sonunda şiddet görme ihtimaliniz cok yuksek.
Ayrilirsan sadece ananin babanın lafını çekersin, evliliğe devam edersen her türlü şiddeti goreceksin.
 
Arkadaşlar ablalar lütfen bana yol gösterin. Eşim narsist büyük ihtimalle. Bencil kendine hayran ve çıkarcı ve cimri birisi. Bana değil herkese her şeye karşı kimsenin işini görmez para veya çıkarı olmayan hiç bir insana yardımcı olmaz. Bu huyu beni ziyadesiyle soğuttu. İnsan olabilmek çok önemli ben ailemden hep bolluğu hayrı veren el alan elden üstündür kafasıyla büyüdüm. Yapı gereği böyledir. Aşırı moloz gibi ağır hareket eden ağır yemek yiyen ağır yürüyen bi insan ( kilolu değil) yapı olarak. Ve telefon bağımlısı. Tabi bunlar büyük eksi. Bunların yanında kavga anında iyice kaba saba çemkiren kavgacı deli biri olduğunu gösterdi iyice. Kendimi inkar etmicem. Hatam var bağırıyorum ve kavgacı davranıyorum çünkü beni anlamıyor beni çileden çıkarıyor ben naif dişil enerjisi yüksek biriydim ben iyice kavgacı bi kadın oldum sayesinde. Beyefendide bağırılmasından hoşlanmıyor erkeğe bağırılmaz kadın naif olur diyor kendisi erkekliğini çok yapıyor gibi. Ben bana güzel yaklaşırsa uzatmıyorum yapıcı gelirse yapıcı oluyorum ama tam tersi durumda uzatıyorum ve öfkemi atamıyorum bu benim kusurum olabilir başımın üstünde. Dün tartıştık saatlerce hemde bana kaba davranıyor beni anlamıyor konuşmak istemiyor mal gibi suratıma bakıyor. resmen sevgisiz ilgisiz kıymetsizim. Tartışmanın ortasında bile eline telefon alıyor. Benide Allah kahretsin ki üstüne düşer gibi hep ben konuştum. Ama ben ona değil sinirime yenik düştüm. En son otururken yine laf soktum hazmedemiyorum diye duşa girdi duştan çıktı yemek yok buzdolabına bakıyor bende açım dedim dışarda yiyelim diye. Bi baktım öfke patlaması yaşıyor lan falan dediki onu uyarmıştım. Sonra bağırmalar gözlerini pörtlek gibi açmalar falan. Apartmana rezil olacaz diye sus dedim baktım dahada öfkeleniyor bi yerlere vuruyor. Aynı sitede iki akrabası var hemde birisi amcası direk yakın. Komşular hemen yetişiyor yâda gruptan yazıyorlar polis falan çağırıyorlar siteye başka birine yaptılar. Kimseye rezilliğimiz belli olmasın diye bunu tutmaya çalıştım bu bildiğiniz kendini ordan oraya attı. Bırak beni lan bırak gidicem dedim seni böyle göndermem otur bi sus iç bu evden insan gibi çık. Hem o sinirle çıkıp başına birşey gelse vicdanen kötü olurdum. Yok zaptedemedim sabır çektim özür dilerim bi sakinleş tamam sen haklısın geç bi otur dedim bildiğiniz savaş verdik evde. En son kolum kanadım kırılmış gibi hissettim kalbim çarpıyor yüreğim ağzıma geldi ağzım kurudu bu çelik kapıya evin dış kapısına tekmeler atıyor çekil kırarım falan. Baktım bırakmazsam zaten yine komşulara rezil olacaz. Zaten susmuyor daha beter rezillik çıkıyor hatta. Bıraktım, sen ruh hastasısın delisin sen dedim. Nefes nefeseyim ama. Koltuklardan koltuklara attı kendini yakasını falan parçalıyordu. Git bir daha bu eve gelme hadi yallah yürü git dedim sinir tepeme vurdu. Sonra geldi 5 6 saat sonra ama 2.kez zile bastı rezillik çıkarmasın diye açtım kapıyı yüzüne bakmadan geçtm balkona telefonda konuşuyordum geldi karşıma oturdu sanırım konuşacaktı. Bende kalktım arka odaya gittim sonra bi yemek söyledim kendime yedim uyumaya geçtm sabaha karşı 4 gibi yatağa geldiğini hatırlıyorum uyku sersemi. Uyumuşum geri. Uyandım öğlen gitti diye daha gitmemiş balkondaydım yine geldi ben çıkıyorum görüşürüz dedi ne yüzüne baktım ne cevap verdim gitti. 12 de geldi eve çoğu zamqn işi geç bitiyor açtım kapıyı yine yüzüne bakmadan balkona geçtm. Yemeğimi yapmıştım ama hazırlamadım. Kendi yarım saat sonra kalktı dolap kapaklarını mikrodalga kapağını çarpa çarpa hazırladı zıkkımlandı. Şimdide çay demlemiş kurtlar vadisi izliyor. Ne bir konuşmaya çalışma ne bir sorun çözme yok. Ben zaten artık sevilmediğimi değersizliğimi görüyorum. Aileme anlatamadım. Kendimle yaşıyorum sessizliğe büründüm boşanmak ağır geliyor kolay gelmiyor öyle işte napabilirim bu durumda
Ne kadar sevgili nişanlı kalırsanız kalın aynı evin içine girince bir şeyler daha farklı oluyor maalesef. Önceden iyice tanımak çok önemli o yüzden. Kişiliği böyle demek ki değişmesini çok beklemeyin. Telefon konusu falan yine bir nebze sıkıntı değil çoğu erkek yapıyor bunu ama kendini yerden yere atması kapıları tekmelemesi narsist olduğunu gösteriyor zaten. Sinir hastası değil bence tamamiyle manipüle etmeye çalışıyor. 6 ayda bu hale geldiyseniz ileride daha çok yıpranırsın. Boşanmak daha hayırlı olurdu ama sanırım fevri bir karar vermek istemiyorsunuz. Eğer boşanmayacaksanız konuyu ailelere açmayın ileride daha kötü olur ailelerle yüz göz olursunuz. Onun dışında bu şekilde evlilik devam ettirecekseniz biraz daha sabırlı davranmalısınız her gününüz böyle zehir olur yoksa. Eşinizi de alın düzgün bir şekilde konuşun belki çift terapisi vs gidebilirsiniz. Bence kestirip atmak istemiyorsanız başta ılımlı çözüm odaklı yaklaşın ama hala bu şekilde devam ediyorsa çokta uzatmadan boşanmayı düşünün. Bu şekilde hayat geçmez çünkü
 
Arkadaşlar ablalar lütfen bana yol gösterin. Eşim narsist büyük ihtimalle. Bencil kendine hayran ve çıkarcı ve cimri birisi. Bana değil herkese her şeye karşı kimsenin işini görmez para veya çıkarı olmayan hiç bir insana yardımcı olmaz. Bu huyu beni ziyadesiyle soğuttu. İnsan olabilmek çok önemli ben ailemden hep bolluğu hayrı veren el alan elden üstündür kafasıyla büyüdüm. Yapı gereği böyledir. Aşırı moloz gibi ağır hareket eden ağır yemek yiyen ağır yürüyen bi insan ( kilolu değil) yapı olarak. Ve telefon bağımlısı. Tabi bunlar büyük eksi. Bunların yanında kavga anında iyice kaba saba çemkiren kavgacı deli biri olduğunu gösterdi iyice. Kendimi inkar etmicem. Hatam var bağırıyorum ve kavgacı davranıyorum çünkü beni anlamıyor beni çileden çıkarıyor ben naif dişil enerjisi yüksek biriydim ben iyice kavgacı bi kadın oldum sayesinde. Beyefendide bağırılmasından hoşlanmıyor erkeğe bağırılmaz kadın naif olur diyor kendisi erkekliğini çok yapıyor gibi. Ben bana güzel yaklaşırsa uzatmıyorum yapıcı gelirse yapıcı oluyorum ama tam tersi durumda uzatıyorum ve öfkemi atamıyorum bu benim kusurum olabilir başımın üstünde. Dün tartıştık saatlerce hemde bana kaba davranıyor beni anlamıyor konuşmak istemiyor mal gibi suratıma bakıyor. resmen sevgisiz ilgisiz kıymetsizim. Tartışmanın ortasında bile eline telefon alıyor. Benide Allah kahretsin ki üstüne düşer gibi hep ben konuştum. Ama ben ona değil sinirime yenik düştüm. En son otururken yine laf soktum hazmedemiyorum diye duşa girdi duştan çıktı yemek yok buzdolabına bakıyor bende açım dedim dışarda yiyelim diye. Bi baktım öfke patlaması yaşıyor lan falan dediki onu uyarmıştım. Sonra bağırmalar gözlerini pörtlek gibi açmalar falan. Apartmana rezil olacaz diye sus dedim baktım dahada öfkeleniyor bi yerlere vuruyor. Aynı sitede iki akrabası var hemde birisi amcası direk yakın. Komşular hemen yetişiyor yâda gruptan yazıyorlar polis falan çağırıyorlar siteye başka birine yaptılar. Kimseye rezilliğimiz belli olmasın diye bunu tutmaya çalıştım bu bildiğiniz kendini ordan oraya attı. Bırak beni lan bırak gidicem dedim seni böyle göndermem otur bi sus iç bu evden insan gibi çık. Hem o sinirle çıkıp başına birşey gelse vicdanen kötü olurdum. Yok zaptedemedim sabır çektim özür dilerim bi sakinleş tamam sen haklısın geç bi otur dedim bildiğiniz savaş verdik evde. En son kolum kanadım kırılmış gibi hissettim kalbim çarpıyor yüreğim ağzıma geldi ağzım kurudu bu çelik kapıya evin dış kapısına tekmeler atıyor çekil kırarım falan. Baktım bırakmazsam zaten yine komşulara rezil olacaz. Zaten susmuyor daha beter rezillik çıkıyor hatta. Bıraktım, sen ruh hastasısın delisin sen dedim. Nefes nefeseyim ama. Koltuklardan koltuklara attı kendini yakasını falan parçalıyordu. Git bir daha bu eve gelme hadi yallah yürü git dedim sinir tepeme vurdu. Sonra geldi 5 6 saat sonra ama 2.kez zile bastı rezillik çıkarmasın diye açtım kapıyı yüzüne bakmadan geçtm balkona telefonda konuşuyordum geldi karşıma oturdu sanırım konuşacaktı. Bende kalktım arka odaya gittim sonra bi yemek söyledim kendime yedim uyumaya geçtm sabaha karşı 4 gibi yatağa geldiğini hatırlıyorum uyku sersemi. Uyumuşum geri. Uyandım öğlen gitti diye daha gitmemiş balkondaydım yine geldi ben çıkıyorum görüşürüz dedi ne yüzüne baktım ne cevap verdim gitti. 12 de geldi eve çoğu zamqn işi geç bitiyor açtım kapıyı yine yüzüne bakmadan balkona geçtm. Yemeğimi yapmıştım ama hazırlamadım. Kendi yarım saat sonra kalktı dolap kapaklarını mikrodalga kapağını çarpa çarpa hazırladı zıkkımlandı. Şimdide çay demlemiş kurtlar vadisi izliyor. Ne bir konuşmaya çalışma ne bir sorun çözme yok. Ben zaten artık sevilmediğimi değersizliğimi görüyorum. Aileme anlatamadım. Kendimle yaşıyorum sessizliğe büründüm boşanmak ağır geliyor kolay gelmiyor öyle işte napabilirim bu durumda
Galiba kocanın psikolojisi bozuk..

Aileniz yakınsa Eşyalarınızı da alın birkaç günlüğüne yanlarına gidin.

Ama eşinizle muhatap olmayın yaptıklarının çok garip olduğunu anlaması lazım.
 
Arkadaşlar ablalar lütfen bana yol gösterin. Eşim narsist büyük ihtimalle. Bencil kendine hayran ve çıkarcı ve cimri birisi. Bana değil herkese her şeye karşı kimsenin işini görmez para veya çıkarı olmayan hiç bir insana yardımcı olmaz. Bu huyu beni ziyadesiyle soğuttu. İnsan olabilmek çok önemli ben ailemden hep bolluğu hayrı veren el alan elden üstündür kafasıyla büyüdüm. Yapı gereği böyledir. Aşırı moloz gibi ağır hareket eden ağır yemek yiyen ağır yürüyen bi insan ( kilolu değil) yapı olarak. Ve telefon bağımlısı. Tabi bunlar büyük eksi. Bunların yanında kavga anında iyice kaba saba çemkiren kavgacı deli biri olduğunu gösterdi iyice. Kendimi inkar etmicem. Hatam var bağırıyorum ve kavgacı davranıyorum çünkü beni anlamıyor beni çileden çıkarıyor ben naif dişil enerjisi yüksek biriydim ben iyice kavgacı bi kadın oldum sayesinde. Beyefendide bağırılmasından hoşlanmıyor erkeğe bağırılmaz kadın naif olur diyor kendisi erkekliğini çok yapıyor gibi. Ben bana güzel yaklaşırsa uzatmıyorum yapıcı gelirse yapıcı oluyorum ama tam tersi durumda uzatıyorum ve öfkemi atamıyorum bu benim kusurum olabilir başımın üstünde. Dün tartıştık saatlerce hemde bana kaba davranıyor beni anlamıyor konuşmak istemiyor mal gibi suratıma bakıyor. resmen sevgisiz ilgisiz kıymetsizim. Tartışmanın ortasında bile eline telefon alıyor. Benide Allah kahretsin ki üstüne düşer gibi hep ben konuştum. Ama ben ona değil sinirime yenik düştüm. En son otururken yine laf soktum hazmedemiyorum diye duşa girdi duştan çıktı yemek yok buzdolabına bakıyor bende açım dedim dışarda yiyelim diye. Bi baktım öfke patlaması yaşıyor lan falan dediki onu uyarmıştım. Sonra bağırmalar gözlerini pörtlek gibi açmalar falan. Apartmana rezil olacaz diye sus dedim baktım dahada öfkeleniyor bi yerlere vuruyor. Aynı sitede iki akrabası var hemde birisi amcası direk yakın. Komşular hemen yetişiyor yâda gruptan yazıyorlar polis falan çağırıyorlar siteye başka birine yaptılar. Kimseye rezilliğimiz belli olmasın diye bunu tutmaya çalıştım bu bildiğiniz kendini ordan oraya attı. Bırak beni lan bırak gidicem dedim seni böyle göndermem otur bi sus iç bu evden insan gibi çık. Hem o sinirle çıkıp başına birşey gelse vicdanen kötü olurdum. Yok zaptedemedim sabır çektim özür dilerim bi sakinleş tamam sen haklısın geç bi otur dedim bildiğiniz savaş verdik evde. En son kolum kanadım kırılmış gibi hissettim kalbim çarpıyor yüreğim ağzıma geldi ağzım kurudu bu çelik kapıya evin dış kapısına tekmeler atıyor çekil kırarım falan. Baktım bırakmazsam zaten yine komşulara rezil olacaz. Zaten susmuyor daha beter rezillik çıkıyor hatta. Bıraktım, sen ruh hastasısın delisin sen dedim. Nefes nefeseyim ama. Koltuklardan koltuklara attı kendini yakasını falan parçalıyordu. Git bir daha bu eve gelme hadi yallah yürü git dedim sinir tepeme vurdu. Sonra geldi 5 6 saat sonra ama 2.kez zile bastı rezillik çıkarmasın diye açtım kapıyı yüzüne bakmadan geçtm balkona telefonda konuşuyordum geldi karşıma oturdu sanırım konuşacaktı. Bende kalktım arka odaya gittim sonra bi yemek söyledim kendime yedim uyumaya geçtm sabaha karşı 4 gibi yatağa geldiğini hatırlıyorum uyku sersemi. Uyumuşum geri. Uyandım öğlen gitti diye daha gitmemiş balkondaydım yine geldi ben çıkıyorum görüşürüz dedi ne yüzüne baktım ne cevap verdim gitti. 12 de geldi eve çoğu zamqn işi geç bitiyor açtım kapıyı yine yüzüne bakmadan balkona geçtm. Yemeğimi yapmıştım ama hazırlamadım. Kendi yarım saat sonra kalktı dolap kapaklarını mikrodalga kapağını çarpa çarpa hazırladı zıkkımlandı. Şimdide çay demlemiş kurtlar vadisi izliyor. Ne bir konuşmaya çalışma ne bir sorun çözme yok. Ben zaten artık sevilmediğimi değersizliğimi görüyorum. Aileme anlatamadım. Kendimle yaşıyorum sessizliğe büründüm boşanmak ağır geliyor kolay gelmiyor öyle işte napabilirim bu durumda
Aman cocuk yapma öyle bir iki sene degil adam olana dek yapma
 
u gösterdi iyice. Kendimi inkar etmicem. Hatam var

Bu kavga bir akşam önce yaptığı bi hareketten çıktı. Bi konu oldu bir şey sordum 17 yaşında erkek kardeşinin yanında bana niye merak ediyorsun ki bizene başkasından falan dedi ama böyle biraz bozar gibi ilk defa yaptı bende çok sinirlendim direkt tepki verdim. Sesini çıkarmadı kardeşi indikten sonra sen nasıl beni başkasının yanında bozarsın dedim ben sana kötü birşey demedim diye diretti ben sana kötü niyetle bozma niyetiyle söylemedim diye diretti ama ben nasıl söylediğini iyi biliyorum. Bu güne kadar yapmadın yapamazsında dedim kimsenin yanında benimle böyle konuşamazsın dedim. Özür dilemedi hatasını kabul etmed uyuya kaldı ertes güne taşıdım mevzuyu hala bana diretiyor ama yalancı çünkü beni manipüle etmeye çalışıyor. Bana dese ki ya hayatım kusura bakma öyle yapmak istemedim farkında değilim yemin olsun tamam dikkat et der geçerm ama farklı davranıyor. İşte uzadı uzadı ben bağırdım sinirlendim o benimle insan gibi konuşmadı falan konu buralara geldi. Ama hala inanamıyorum 29 yaşında bir erkek evli bi adam nasıl böyle çocukça olabilir. Hani markette çocuk annesi birşey almayınca kendini yerlere atar ya öyleydi çok soğudum
Eşinizin kendini ordan oraya atması cok saçma ama bu konuyu bu kadr uzatıp illa kavga etmeye çalışmanızda cok sacma. Bir gece önce hafif atismissiniz ama siz tatmin olmamışsiniz gerçekten olayları buraya getirmek nedir.
Sizi bozduğunuzu düşünüyorsaniz sert bir dille uyarıp geçecektiniz ,bakacaktiniz yapıyor mu yapmıyor mu diye.

"Bana dese ki ya hayatım kusura bakma öyle yapmak istemedim farkında değilim yemin olsun tamam dikkat et der geçerm ama farklı davranıyor"

Adam size bozmak amaciyla demedim demis su yukardaki seyide yazsa inanmayacaksınız. Bence hersey cok saçma burda onun bu kadar delirmesi , sizin asla cevaplara tatmin olmayişiniz.

Sizde bence az değilsiniz uyuyup uyanıp aynı sinirle devam etmişsiniz yok illa evet bozdum demesini istemişsiniz
Belkide gerçekten öylesine dedi siZ niyet okudunuz
 
Back
X