ANNELERİN HAKKI ÖDENMEZ İŞTE BABALARDA BİZ KADAR DÜŞÜNSE BELKİ BU DURUMLAR YAŞANMAZDI ...bu hayata eşimin hsta olduğunu bilmeden başladım ben onu kabul ettim ama bizim için bi hapı içmedi ...sebebide hap içmeye üşenmiş ..eşin tedavi olunca aklı başına gelir belki biraz çabalarsa evlilğiniz kurtulur inşaalllah ...
Kafani toparlayabildin mi biraz? Nasilsin?
Verzonden vanaf mijn iPhone met behulp van Kadınlar Kulübü
canım iyi olmaya çalışıyorum ...dün kızımın öğretmeniyle konştum baya boşanmayı düşündüm ama bugün kalkınca kendimi kötü hissettim çok duygusal davranıyorum biliyorum ...kızımın ruh sağlığı açısından bukarar çok doğru diyorum kendime moral vermeye çalışıyorum ...canım ne kadar bipolar insanlarla konuştum ama eşiminki en ağır geldi bana ..bizimki çok farklı bi boyutta ....psikoloğa gitme gibi durumumda yok ...sen ne yapıyorsun peki ...
Sen hayirlisini dile. Ben oyle yapiyorum canim. O ablasinda kaliyor, biz kizimla evdeyiz. Cuma gunu kizimi aldi cumartesi getirdi. Ben de cok kotu oldum. Ama yapacak hicbirseyim yok. Karsindakini boyle hissiz gormek oyle aci ki. Ben aldatildigima mi, yoksa adamin ustune bir de sevip sevmedigimi bilmiyorum demesine mi yanayim. Uzul uzul kendime hep.48 kiloya dustum, yemek canim istemiyor. Ne bilim iste bir hallerdeyim...
Verzonden vanaf mijn iPhone met behulp van Kadınlar Kulübü
Canım hep rabbime sığındım hakkımda ne hayırlısıysa öyle olsun diye dua ediyorum ...eşimde ailesiyle kalıyor ben kızımla annemdeyim ..eşimde beni görmeye gelince bende sen gibi kötü oluyorum ..ruh gibi geziyorum ama ertesi gün normale dönüyorum..ah canım bipolar o kadar zor bi hastalık ki siz daha anlattığınız yola çıkarak diyorum daha başındasınız ...
selisya,
sana çok şey sormak istiyorum.
aynı şeyleri yaşıyoruz sanırım.
özel mesaj da gönderemiyormuşum bir süreliğine.
çok sıkıntım var ve çare için dolanıyorum her yerde.
benim eski eşim de senin eşinin hastalığından mı acaba diye düşünüyorum. çünkü doktora gidip de teşhis konmadı. bilirsin hep reddederler doktoru.
yaklaşık 5 hafta oldu ayrıldığımız. her ikimizde perişanız. ama ben artık bu böyle gitmez dedim ve noktayı koydum. ama ama ama işte. bu durum da hiç çekilir değil. hiç doktora gitmeden kavga üzerine sabahına boşanıverdik. doktora gidicez yine de çünkü barışmak istiyor ama ben her şey düzelse keşke hiç böyle ataklar yaşamasa diye çok istiyorum ama bu mümkün mü bilemiyorum.
normalde çok ideal bir eş, asla beni incitmez, çok kibar ve nazik, her konuda yardımcı ve iyi bir dost. atak zamanlarında ise anormal şeyler söyleyen, küfre, şiddete başvurmaktan asla kaçınmayan bir cani. bu atakları sadece bana karşı. kimseye karışmaz, kızmaz, asla küfretmez.
işin kötüsü, biz sevgiliyken de az çok yapıyordu böyle şeyler, evlenince geçer dedim ama tabi ki geçmedi, feci şekilde arttı.
hayatıma kuş bakışı bakabilsem keşke, hangi yol nereye gidiyor görebilsem.
merhaba canım bana istediğini sorabilirsin...cavabım gecikirsekusura bakma ancak gece daha rahat girebiliyorum ...
düzelir mi bu durum? alışılabilir mi ayrılığa? ben sanki boğuluyorum.
neden böyle oldu, neden bizi bu hale getirdi bilemiyorum.
benim çok tehlikeli olduğumu söylerdi, hatta bir kaç kez şeytan bile dedi:)
sanki iki adam vardı hayatımda. biri alabildiğine iyi biri alabildiğine kötü.
acıyorum sanırım ona. benden daha kötü durumda biliyorum.
ama bir ayı geçti, güya iyi niyetle arıyormuş ama ben telefonu donuk bir sesle bile açsam hemen abuk sabuk küfür hakaret savurdu.
ben cevap vermedikçe daha delirdi. eşyalarımı toplayacakmışım, kurtulacakmış benden güya. günlerce defalarca aradı üstüste. susmadan konuşup bağıra bağıra sövdü saydı.ben de en sonunda topladım. blöftü sanırım. ben toplayıca hastanelik olmuş. tansiyonu fırlamış, nefes alamamış. ama gene de durmadı. bu kez ortak ev almıştık (bir sene bile olmadı), tutturdu satıcam, senle aramda bağ kalmayacak diyor. vekalet istiyor, bende ev satılınca gelir imzalarım, borcuna da ortağım her ihtimale karşı kendimi güvene almam lazım diyorum.yok anlamıyor. sadece birkez bana yalvardı, ağladı, o da ben kaç kere sakinleştirmeye çalıştım, lütfen sus böyle konuşma diye diye. eşyalarımı toplayacağım sabah. yardım et dye yalvardı. ama inanamıyorum düzeleceğine.
düzelmiyorlar değil mi? Sanırım ellerinde bile değil
Canım çok üzüldüm yaşadıklarına aynı şekilde benim eşimde çok çok iyi birisi her dediğimi yapar ama ilaçlar konusunda bi anlaşamadık ...düzelmiyor canım benim ilk evlendiğimiz zamanlarda çok yormuyordu beni hastalık ama son 3 senedir yaşadıklarımı anlatamam ..bu hastalık zaman geçtikçe dahada ilerliyor benim eşiminki dahada ağırlaştı ...2 kere hastanede yattı şok tedavisi oldu ..bipolar zaten ataklarla gelen hastalık atak arası kişi tamamen normal atak zamanında eşimde kafayı bana takmıştı herkes iyi sen kötüsün dokunma banna sabah kalkıyordu seni seviyorum diyordu 15 dakika sonra öldürürüm seni diyordu ...şimdi eşim çok pişmanım ne olur dön diyor ama ben artık ona güvenemiyorum ...senin eşin kaç yaşında ailesinde rahatsız olan varmı
33 yaşında. ben de 31 yaşındayım.
genlerde varsa çocuklara da geçebiliyormuş. annesi panik atak. evham hastası. yalnız evde kalamaz, banyo yapamaz, evde eskiden biri ölmüşse kalamaz, korkudan uyuyamazmış.
eşim de duyusal yönden çok hassastır. hisleri güçlüdür.tahminleri kuvvetlidir. ne bileyim bir kadın gibi düşünürdü.hep kadınlar içinde büyümesine bağlardım ben. kadınların yaptığı nazları o bana yapardı.ve kötü şeyleri unutmayı asla bilmez. sürekli kurar. senaryoları hep hazırdır. belki de paranoyaktı da. bilmiyorum ki gitmedik doktora. arada küçük krizler çıkarırdı böyle ama beni paylaşmak istememesine yorardım genelde.
ailesindeyse tanısı konmamış çok hasta var bence.
benim eşimin de tanısı yok henüz ama. aynen anlattığın gibi.
en kısa zamanda gideceğiz psikoloğa.
şimdilik kabul ediyor ama bilmiyorum. bi gidelim diyor bi asla gitmem.beni bu hale bi sen getiriyorsun demek sorun sende diyor.
off Allah'ım çok zor bir durummuş bu.
hakkımda hakkımızda hayırlısı olsun diyorum.
çok özledim. nasıl başa çıkıcam bu durumla bilmiyorum.
Eşini sevmediğini ve ondan bıktıgını dusunuyorum.
Sonucta ilacları sanıyorum ki İNATLA değil hastalığının verdiği duygularla almıyor,
hayır ben seviyordum bu sorun en büyük sorun diye israr ediyorsan, yanında olman uykusunda gerek yiyeceğine katarak ilaçları vermen bu sorunu cozebilir.
canım eşim son zamanlrda beni o kadar yorduki evet bıktım artık ...ama sevgimde var hem kızıyorum hem seviyorum ...canım evdeyken içiyor sorun yok çünkü ben içiriyorum ama dışarı çıkınca çalışmaya gidince o zaman içmiyor iştede yanında olamıyorum ki ..atak zamanındada içmemek için çok zorluyor ama ben ağlayınca kıyamayıp içiyordu ...eşimle başka sorunumuz yok tek ilaçlar ve çalışmaması
kac kez almasi gerekiyor ki ilaclari
sabah akşam yani ikindi 5 akşam 10
canım en çok korkum atak zzamanında yaptıkları okumuşundur belki eşim bizi şeytan olarak görüyor demiştim işte ben bu durumdan korkuyorum şimdiye kadar böyle bi şey yapmadı ama son atağında şiddet eğilimi vardıda yani ..ben kendimi korurum ama kızım küçük o savunamaz kendini .geçenlerde bi biplar hastası anne kızını deccalin adamları sanıp öldürmüş bende bundan korkuyorum ...yinede eşim benimle mücadele etseydi bu hastalığı kaldıracak gücüm vardı ama korkularım engel oluyorhmm. zor bir durum ancak nasil fiziksel hastaliklarinda esimizin arkasinda durmayi normal buluyorsak bana bu da ellerinde olmyan bir hastalik gibi geliyor. o sebeple durabileceginiz kadar yaninda olmanizi tavsiye ederimx tabii kendi hayatinizi tehlikesokmadan veya karartmadan.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?