kendinize yeteceğinizi hic aklınızdan cıkarmayın ben öyle yapıyorum inanın gercek hayatımda dertlestiğim bir insan oglu yok cok sükür kimseye ihtiyacım da yok korkuyordum nisanlım gittikten sonra naparım kime derdimi dökerim diye hep kaygılarım vardı yalnız kalma korkusu kimsesizlik korkusu... Ama beklediğim gibi olmadı cok sükür. Ya öyle birşeydi ki ben herşeyimi nişanlımla paylasırdım beni dinler öğüt verirdi herşeyimle ilgilenirdi el bebek gül bebek baktıı inanın sonra toz oldu gitti yanımdan :) ama olsunn herseye ragmen yıkılmadm yıkılmayıda pek düsünmüyorum.. Ondan arta kalanlar yetiyor güclü bi kız olmama
gece uğramaya çalışırım :)
amann sağ salim gelsinde o bana yeter..insanlarla anlaşması zor heleki derdini bilmeyenle anlaşması daha zor kesinlikle..
