Evet kızlar abimin eşi benden 2 yaş küçük abimde benden 3 yaş büyük. 1 yıldır evliler hiçbir şekilde ne özel hayatlarına nede yaşantılarına müdahale ederim etmedim de. Her zaman gönlünü hoş tutmaya çalışırım her zaman belirli bi seviye de konusurum ses tonum dahi olsun.. yemek yapar annem onlara da veririz yeri geldi mi pazar ihtiyaçlarını annem karşılar. Annem zaten bı kaynana gibi değildir hiç hep ılımlı yaklaşır abdestli namazlı biridir. Nişanlıyken bı kaç kez abimi doldurup bana salmıştı haksız yere gidip abimin hatrına özür dilemiştim. ondan beridir içten içe hep çekiyorum kendimi bir türlü sevemiyorum. Ben bekarım ve sürekli bnm hayatımda biri var mı bunun arayışında toplum içinde filan bunu yapıyor bazen. Aldığım hiç birseyi beğenmiyor. Ben onun evlenirken ne mobilyasına ne çeyizine bişe dedım hepsi çok güzel şen beğeniyorsan al dedım. Ama o hep böyle. Birde iki yüzünü gördüğüm günden beridir midem almıyor artık onu. Kendimi çekiyorum ve çektiğimin farkında. Ablası ile sürekli benim hiç bir iş yapmadığımı makarna hariç hiç bir yemek filam bilmediğimi, neymiş ben gidici o kalıcıymiş Bn gidince buralar hep ona kalacakmış bunu söylüyor gülerek çocuk gibi aynı her şeye bi cevabı var ve ben kafayı yiyorum içime atıyorum bana dert oluyor. Az önce yine saçma bişe oldu içimden kızdım sustum. Çok garip bi insan. Nerde nasıl konuşması gerektiğini bilmiyor annesinin ağzına bakıyor çok. Abimde bunların tam tersi. Gel gelelim abim kızdığı halde bişe diyemiyor ağzına bakıyor resmen. Sevmediği özelliklerinin hepsi karısında var. Çildırcam kızlar ya üst katımızda oturuyorlar. Annemlere kızıyorum niye üste ev yaptınız diye. Artık Herşeyi gözüme batıyor dediğini duymazdan gelip gözümü kapatıyorum. Ama odama geçince sinir oluyorum ülserim tavan yapıyor . Yanı olan yine bana oluyor.