Ablamdan nefretttt ediyorum, lütfen okuyun.

mystreious .!.:

Ablanız tedavi görmeli
Bu yaptıklarından ailenizin suçu var ablanızın değil
Belki zor bi çocukluk geçirdi

Genişletmek için tıkla...

brenda chenowith .!.:

Ablanız 23 yaşında ben de 24 yaşındayım. Bu yaşta bir genç kadın içmek istiyorsa içer buna karışamazsınız. Ablanızı ailenize söylerseniz de hata yapmış olursunuz zira kardeşlerin bu durumlarda birbirlerine arka çıkması taraftarıyım hayati tehlike vs. olmadığı sürece. Ayrıca 23 yaşında bir genç kadın eve arkadaş da getirebilir.

Bir de ablaya aile denetlemiyor, aile kızına sahip çıksın diyenler olmuş 19 yaşında evli olunca kendi hayatı hakkında söz sahibi olan kadınlar, 23 yaşında bekar olunca hala "babanın sorumluluğunda kız çocuğu" mu oluyor ne saçma. Bu zihniyet evlenene kadar baba, evlendikten sonra koca boyunduruğu altında yaşar yaşadığı hayat da hayat olmaz. Kendinize gelin siz bir an evvel. Ergenlik sebebiyle bu duyguları hissettiğinizi düşünüyorum geçecektir.

Genişletmek için tıkla...

KarincaKadin .!.:

İlerde ablanizi cok ozleyeceksiniz tabiki oda sizi.

Genişletmek için tıkla...

bluedaydreamer .!.:

Arkadaşlar, lütfenn üşenmeden okuyun çaresiz ve sinirli hissediyorum.
O 23 ben 17 yaşındayım, 18'e daha girmedim. Kendisi çok kavgacı küçüklüğümden hatırlıyorum hem annemle hem babamla fiziksel olarak bile kavga etti biz iyi anlaşırdık ta ki onunla çok yakın olana onu tanıyana kadar. Mart aylarında sorunlarımız başladı çünkü annemle babam hasta babanneme ve ananeme bakmak için onlara ortak bi ev tutup arada orda kalıyorlardı. Bu ablam olacak terbiyesiz ev ona kaldı sandı. Eve erkek mi getirmedi, yanlışlıkla çelik kapıyı mı kırmadı, sigaralar, içkiler.. Ben okuldan gelirdim ev leş gibi kokardı, bana sadece çorba yapardı ondan yemek isteyen de yoktu ama her neyse.. Sonra bir gece her şey koptu annem kapıyı kim kırdı dedi eve dönünce onu söyledim sanki doğru değilmiş gibi bana saldırdı. Annemler evde değildi kan çıktı çok kötü kavga ettik neler yaşadığımı bir tek ben biliyorum, hiç düşünmedi bu kızın ertesi gün okulu var diye. Okula yara bereyle gittim. Ne akla hizmetse annemle babama da hiçbir şey söylemedim. Bizim kavgalar devam ederken atıyorum kendi bana çarpıp kendi kavga çıkarıyordu. Yalnızdık iyice çığrından çıkmıştı. Sonra annemler de öğrendi eve dönünce durumumuzu. Ve temmuza kadar, hiç abartmıyorum sürekli çok büyük şekilde birbirimize girdik. Beni bastırmaya çalıştığını farkedince çok hırçınlaştım annem onun yüzünden tansiyon hastası oldu ve babam iki kere ikimizi de evden kovdu. Ben sonuncu da dedeme gittim. Ona bile bir şeyler buldu yok babam bana taksi parası vermiş o parasızmış, arkadaşlar taktığı şeylere bakın yaşadığımız rezaletin boyutuna nazaran. Tekrar eve döndük ama ben tabi ki barışmadım işte bu tarihe kadar küsüz. Annem ikimize de kurana el bastırdı kavga etmeyin diye bir şey yapamıyorum geberse de kurtulsam amacım kavga etmek değil küslüğün de bir adabı vardır o bunu bilmiyor bir türlü büyüyemedi. En son olay da şu, balkonda sigara içiyor ve koku benim odama doluyor. İki kere buna sesimi çıkarmadım çünkü babam sigara içtiğini bilmiyor ve çok kızar. Bir daha içerse koku bana gelirse ortalığı ayağa kaldırmak için bekliyorum. evdeki varlığı bile beni huzursuz ediyor artık onun gibi bir ablam yok. Annemle babamın rolü ise şöyle, babam sürekli benim arkamda neden bilmiyorum çok savunuyor laf söyletmiyor. Annem de bi onunla bi benimle işte.. Yorum sizin mutsuz hissediyorum..

Genişletmek için tıkla...