Bence sizde yapmayınBen kaç gündür tepkimi ortaya koydum artık yapamıyorum diye. ablam da anneme duygu sömürüsü yapınca annem her şeyi benim üstüme attı.. Kendi yorulması, bel fıtığı filan her şeyi unutup benim huyumu, karakterimi işte sabrımın olmayışını öne sürdü...Ayşe’den (Ben oluyorum) olmasa ben böyle düşünen birisi değilim, her zaman gel çocuklarına da bakarım dedi düşünebiliyor musunuz... şuan ablamın gözünde tam bir şeytanım annem ise melek... Anneme neden böyle yaptın diyorum.. ben seni düşündüğüm için bu kadar sesimi çıkardım diyorum.. beni düşünüyorsan beni üzme diyor.. ben artık bu evde yaşamak bile istemiyorum... anneme öyle kırgınım ki beni düşürdüğü duruma bakın.. ablam da Ayşe patlasa da hergün geleceğiz annemizin evi diyor... ben hiç gelmeyin demiyorum ki... olaylar öyle başka yöne saptı ki... ben nasıl davranacağımı bilmiyorum artık
Yazdığım olmuş şimdi okudum yaşadım ben de. Annemle de kötüyüm ben şu an. Kardeşimle annem iyiBen kaç gündür tepkimi ortaya koydum artık yapamıyorum diye. ablam da anneme duygu sömürüsü yapınca annem her şeyi benim üstüme attı.. Kendi yorulması, bel fıtığı filan her şeyi unutup benim huyumu, karakterimi işte sabrımın olmayışını öne sürdü...Ayşe’den (Ben oluyorum) olmasa ben böyle düşünen birisi değilim, her zaman gel çocuklarına da bakarım dedi düşünebiliyor musunuz... şuan ablamın gözünde tam bir şeytanım annem ise melek... Anneme neden böyle yaptın diyorum.. ben seni düşündüğüm için bu kadar sesimi çıkardım diyorum.. beni düşünüyorsan beni üzme diyor.. ben artık bu evde yaşamak bile istemiyorum... anneme öyle kırgınım ki beni düşürdüğü duruma bakın.. ablam da Ayşe patlasa da hergün geleceğiz annemizin evi diyor... ben hiç gelmeyin demiyorum ki... olaylar öyle başka yöne saptı ki... ben nasıl davranacağımı bilmiyorum artık
Katılıyorum, bence yanlış. Çin' de anaokulundan başlıyorlar, kendileri tabaklarını getirip götürüyor. Biz de maalesef anneler çok kırılgan yetiştiriyor. Erkekler asla temizlik yapmiyor, herşeyi ayağına bekliyor. Eğitim maalesef kötü.Anneniz ablanizin icecegi suya kadar ayagina getiren bir anne miydi? Gozlemledigim kadariyla boyle annelerin sonu hep bu oluyor
Katiliyorum, ben de onu demeye calisiyorum. Pandemiden dolayi bir yere de gidemiyor insanlar. Ya cafe, ya kutuphane. Dusunceli bi insan zaten boyle bi durum karsisinda ona gore davranir. Aman ben karismayayim tatsizlik cikmasin diye dusunuyor aile buyukleri maalesef. Buyuk diye tolerans gosteriyolar. Iki kardesin arasinin bu sekilde olmasindan insan rahatsiz olur, ikisinin arasinin iyi olmasi icin ugrasir. Buyuk diye oncelik hakki var, toplum boyle maalesef. Buyuklerde bitiyor is.Yani siz tepkinizi koymuşsunuz, bence artık anneniz tavrını belli etmiş, söylenen ama tepkisini belli etmeyen bir insan sanırım. Ders çalışmak için dershane ya da kütüphane bakabilirsiniz, bazı kafelerin ders çalışma alanları var. Ben öğrenciyken çok verimli ders çalışıyordum o tarz yerlerde. Sabah işe gider gibi çıkın evden akşam 7-8 yorulana kadar çalışın. O arada da zaten evdeki yemek işleri bitmiş olur. Siz de evinize gider yemeğinizi yer dinlenmeye çekilirsiniz.
Kibar bi şekilde dile getirdik gün içerisinde çok yorulduğumuzu... işte bizim de bir hayatımız olduğunu... hem çok sinirlendi hem de onun çevresinde herkes annesine baktırıyormuş çocuğu yani öyle olması gerekiyormuş... sizin vicdanınıza sığıyor mu çocuğu bakıcıya vermem filan dedi. Bir sonuç alamadığımız gibi trip ata ata evine gitti geç saatte yine.
Selam arkadaşlar, konuya nasıl gireceğimi inanın bilmiyorum, çok hassas bir konu, belki yazacaklarıma birçok kişi tepki gösterecek ama yine de içimi dökeceğim... çalışan bir ablam var, iki de çocuğu. Çocuklarını annem büyüttü, ben üniversite okuyordum bu yüzden yardımcı olamıyordum anneme. sonra Annem bel fıtığı ameliyatı oldu bu yüzden bir süre ara verdi çocuklara bakmaya. Yaklaşık 2 yıl ablam bakıcı tuttu ama annem ayağa kalkınca ablam bakıcıyı bırakıp tekrar bize getirmeye başladı çocukları. Başta kabul etmedik, annenin artık eski gücü yok dedim ablama ama yapabileceğim bir şey yok, mecburum dedi.. (hiçbir mecburiyeti yok, bakıcısından da çok memnundu) benim üniversite bitti tabii KPSS çalışıyorum evde. Artık bunun rahatlığı mıdır nedir ama açık açık söylememize rağmen yine de getiriyorsa ne denilebilir ki? Çocuklar 1 Aydır yeniden bizde. Annem sürekli halsiz, kıyamıyorum ona bütün evin işi bende bu yüzden. KPSS çalışamıyorum. Dersaneye başlayayım dedim ama annem ne yapacak tek başına. Bu kadar iş yaparsa ağrıları artar. Kendime de zaman ayıramıyorum... yeğenlerimi inanın öyle seviyorum ki onlar benim canım. Ama bu süreçte çok asabi oldum, yorgunluk, gelecek kaygısı filan bayağı sinirlendiriyor beni.. ablam işten gelir 5te ama çocuklarını alıp eve gitmez oturur yemeğini yer, çayını içer, hatta eniştemi de çağırır gel yemek ye. (Eniştem de bir gün eve gidelim artık demedi ya) Yemek pişmediği günler trip atar anneme. Ama bir bardak deseniz kaldırmaz. Her şey önüne gelir gider.. sonra uyuma vakti gelince kalkar eve gider. Evi sadece uyumak için kullanıyorlar. Bazen gitmeyin artık nasıl olsa 8de buradasınız sabah diyorum sıcak bakıyorlar :)) Her gün ama hergün böyle. Haftasonları dahil. başta gözüme batmıyordu bunlar sonuçta aileyiz biz Ablam da yoruluyor diyordum .. hergün ama hergün bu döngüyü yaşadığımız için artık tahammülüm kalmadı. anneme söylüyorum ne yapacağız bu şekilde olmaz diye.. o da çaresiz, kızım ne yapalım Bir şey desek küser bir daha gelmez, sabırlı ol diyor. Annemin sabrı bende yok.. ne kadar ablam da olsa bu kadar insana yüklenilmez ya. Benim artık dayanacak gücüm kalmadı. Bazen dile de getiriyorum ama değişen hiçbir şey yok.. lütfen yargılamadan bana bir çözüm gösterin... benim düşüncelerim yanlışsa da nasıl daha pozitif bakabilirim sizce
Ben soyleyeyim napacaksin biliyor musun? Sabahin korunde kutuphaneye gidip aksam ezaninda eve geleceksin. Yemegini yiyip uyucaksin. Sabah ezaniyla kalkip sonra dogru yine kutuphaneye. Annene de uzulmeyeceksin. Kadinin bir sikayeti yok baksana alan razi veren razi.Ben kaç gündür tepkimi ortaya koydum artık yapamıyorum diye. ablam da anneme duygu sömürüsü yapınca annem her şeyi benim üstüme attı.. Kendi yorulması, bel fıtığı filan her şeyi unutup benim huyumu, karakterimi işte sabrımın olmayışını öne sürdü...Ayşe’den (Ben oluyorum) olmasa ben böyle düşünen birisi değilim, her zaman gel çocuklarına da bakarım dedi düşünebiliyor musunuz... şuan ablamın gözünde tam bir şeytanım annem ise melek... Anneme neden böyle yaptın diyorum.. ben seni düşündüğüm için bu kadar sesimi çıkardım diyorum.. beni düşünüyorsan beni üzme diyor.. ben artık bu evde yaşamak bile istemiyorum... anneme öyle kırgınım ki beni düşürdüğü duruma bakın.. ablam da Ayşe patlasa da hergün geleceğiz annemizin evi diyor... ben hiç gelmeyin demiyorum ki... olaylar öyle başka yöne saptı ki... ben nasıl davranacağımı bilmiyorum artık
Aynen zamanında o kadar kişiye yardım ettim ki, olan sana oluyor. Büyük sorumluluklar aldıkça arkası kesilmiyor. Söylediklerinizde çok haklısınız. Onlar gibi bir şeyden anlamıyormuş gibi yapmak gerekiyor sanırım.Bunun bir versiyonu bende var annemin de dolduruşu vardı bende. Yani sizin anneniz tenhada bir tek size sızlanıyorsa yapamıyorum yetemiyorum diye size biraz da bu şekilde daha da battıysa anneler köşeye çekiliyor iki kardeş kötü oluyor halbuki siz dolaylı etkilenensiniz annenize kıyamadıkça ezilirsiniz ben öyle ezildim kardeşime belki sizin de ablanıza sorsak sen napıyosun ki benim annem bakıyo yapıyo beni kıskanıyorsuna bile iş varır. Anneniz söyleyecek. Söylemiyorsa da siz gücünüzün üzerinde ona buna kıyamayıp işi yüklenmeyin geleceğiniz ablanızın keyfinden mühim
İlk iş dershaneye yazılıyorsun, ablanda her gün getirsin madem çocukları. Alan veren memnunsa senden kendine odaklanacaksın.Ben kaç gündür tepkimi ortaya koydum artık yapamıyorum diye. ablam da anneme duygu sömürüsü yapınca annem her şeyi benim üstüme attı.. Kendi yorulması, bel fıtığı filan her şeyi unutup benim huyumu, karakterimi işte sabrımın olmayışını öne sürdü...Ayşe’den (Ben oluyorum) olmasa ben böyle düşünen birisi değilim, her zaman gel çocuklarına da bakarım dedi düşünebiliyor musunuz... şuan ablamın gözünde tam bir şeytanım annem ise melek... Anneme neden böyle yaptın diyorum.. ben seni düşündüğüm için bu kadar sesimi çıkardım diyorum.. beni düşünüyorsan beni üzme diyor.. ben artık bu evde yaşamak bile istemiyorum... anneme öyle kırgınım ki beni düşürdüğü duruma bakın.. ablam da Ayşe patlasa da hergün geleceğiz annemizin evi diyor... ben hiç gelmeyin demiyorum ki... olaylar öyle başka yöne saptı ki... ben nasıl davranacağımı bilmiyorum artık
Ben kaç gündür tepkimi ortaya koydum artık yapamıyorum diye. ablam da anneme duygu sömürüsü yapınca annem her şeyi benim üstüme attı.. Kendi yorulması, bel fıtığı filan her şeyi unutup benim huyumu, karakterimi işte sabrımın olmayışını öne sürdü...Ayşe’den (Ben oluyorum) olmasa ben böyle düşünen birisi değilim, her zaman gel çocuklarına da bakarım dedi düşünebiliyor musunuz... şuan ablamın gözünde tam bir şeytanım annem ise melek... Anneme neden böyle yaptın diyorum.. ben seni düşündüğüm için bu kadar sesimi çıkardım diyorum.. beni düşünüyorsan beni üzme diyor.. ben artık bu evde yaşamak bile istemiyorum... anneme öyle kırgınım ki beni düşürdüğü duruma bakın.. ablam da Ayşe patlasa da hergün geleceğiz annemizin evi diyor... ben hiç gelmeyin demiyorum ki... olaylar öyle başka yöne saptı ki... ben nasıl davranacağımı bilmiyorum artık
Eeee bırakın ev işlerini hayatınıza konsantre olun. Anneniz bu yükü kaldırsın kaldıramasın. Kaldıramıyorsa bakmasın. Ne bu ince bükülmeler eğilmeler. Kaç kere yazıldı iyi niyet ile enayilik arasındaki çizgi ince. Basıp kaymamalı.Anneni anladım ne yapayım kız onun kızı. Seni anlamam sen dön hayatına seni ablanla çoçukları mı annenmi kurtaracak meslek edinemezsen. Kendi işini yap kendi tabağını yıka kendi yatağını topla. Durum bu. Allah aklı kullan diye veriyor gereksiz vicdanı sevmem vicdan sömüreni hiç sevmem. Ya bunu yap ya otur dertlen. Uzaktan anneni ablanı değiştirecek kumanda yok icat edilmedi Ablanla boşuna konuşma onu kolundan tutacağına yada annenin kolunu tutacağına çeneni tut.Ablan herşeyin farkında sen desteksiz diye senin kişiliğinden ötürü sen konuşup konuşup oturup yapmaya devam ettiğin için durum bu. Denemesi bedavaSelam arkadaşlar, konuya nasıl gireceğimi inanın bilmiyorum, çok hassas bir konu, belki yazacaklarıma birçok kişi tepki gösterecek ama yine de içimi dökeceğim... çalışan bir ablam var, iki de çocuğu. Çocuklarını annem büyüttü, ben üniversite okuyordum bu yüzden yardımcı olamıyordum anneme. sonra Annem bel fıtığı ameliyatı oldu bu yüzden bir süre ara verdi çocuklara bakmaya. Yaklaşık 2 yıl ablam bakıcı tuttu ama annem ayağa kalkınca ablam bakıcıyı bırakıp tekrar bize getirmeye başladı çocukları. Başta kabul etmedik, annenin artık eski gücü yok dedim ablama ama yapabileceğim bir şey yok, mecburum dedi.. (hiçbir mecburiyeti yok, bakıcısından da çok memnundu) benim üniversite bitti tabii KPSS çalışıyorum evde. Artık bunun rahatlığı mıdır nedir ama açık açık söylememize rağmen yine de getiriyorsa ne denilebilir ki? Çocuklar 1 Aydır yeniden bizde. Annem sürekli halsiz, kıyamıyorum ona bütün evin işi bende bu yüzden. KPSS çalışamıyorum. Dersaneye başlayayım dedim ama annem ne yapacak tek başına. Bu kadar iş yaparsa ağrıları artar. Kendime de zaman ayıramıyorum... yeğenlerimi inanın öyle seviyorum ki onlar benim canım. Ama bu süreçte çok asabi oldum, yorgunluk, gelecek kaygısı filan bayağı sinirlendiriyor beni.. ablam işten gelir 5te ama çocuklarını alıp eve gitmez oturur yemeğini yer, çayını içer, hatta eniştemi de çağırır gel yemek ye. (Eniştem de bir gün eve gidelim artık demedi ya) Yemek pişmediği günler trip atar anneme. Ama bir bardak deseniz kaldırmaz. Her şey önüne gelir gider.. sonra uyuma vakti gelince kalkar eve gider. Evi sadece uyumak için kullanıyorlar. Bazen gitmeyin artık nasıl olsa 8de buradasınız sabah diyorum sıcak bakıyorlar :)) Her gün ama hergün böyle. Haftasonları dahil. başta gözüme batmıyordu bunlar sonuçta aileyiz biz Ablam da yoruluyor diyordum .. hergün ama hergün bu döngüyü yaşadığımız için artık tahammülüm kalmadı. anneme söylüyorum ne yapacağız bu şekilde olmaz diye.. o da çaresiz, kızım ne yapalım Bir şey desek küser bir daha gelmez, sabırlı ol diyor. Annemin sabrı bende yok.. ne kadar ablam da olsa bu kadar insana yüklenilmez ya. Benim artık dayanacak gücüm kalmadı. Bazen dile de getiriyorum ama değişen hiçbir şey yok.. lütfen yargılamadan bana bir çözüm gösterin... benim düşüncelerim yanlışsa da nasıl daha pozitif bakabilirim sizce
Çok üzüldüm , ne yazık ki ne kadar haklı olsak bile insanlar bencillikleri yüzünden başkalarının yaşam şartlarını zorlaştırıyor ve düşüncesiz olan sen oluyorsun. İlk okuduğumda sonucun bu şekilde olacağını tahmin ettim aslında , o yüzden istediği kadar trip atsın sen Kpss'ye odaklan. Moralini bozmalarına izin verme, gerekirse aynen ablanın yaptığı gibi yap sadece yemek ve yatmak için eve gel. O zaman annen anlayacaktır , senin eksikliğinde yapamadığını.Selam arkadaşlar, konuya nasıl gireceğimi inanın bilmiyorum, çok hassas bir konu, belki yazacaklarıma birçok kişi tepki gösterecek ama yine de içimi dökeceğim... çalışan bir ablam var, iki de çocuğu. Çocuklarını annem büyüttü, ben üniversite okuyordum bu yüzden yardımcı olamıyordum anneme. sonra Annem bel fıtığı ameliyatı oldu bu yüzden bir süre ara verdi çocuklara bakmaya. Yaklaşık 2 yıl ablam bakıcı tuttu ama annem ayağa kalkınca ablam bakıcıyı bırakıp tekrar bize getirmeye başladı çocukları. Başta kabul etmedik, annenin artık eski gücü yok dedim ablama ama yapabileceğim bir şey yok, mecburum dedi.. (hiçbir mecburiyeti yok, bakıcısından da çok memnundu) benim üniversite bitti tabii KPSS çalışıyorum evde. Artık bunun rahatlığı mıdır nedir ama açık açık söylememize rağmen yine de getiriyorsa ne denilebilir ki? Çocuklar 1 Aydır yeniden bizde. Annem sürekli halsiz, kıyamıyorum ona bütün evin işi bende bu yüzden. KPSS çalışamıyorum. Dersaneye başlayayım dedim ama annem ne yapacak tek başına. Bu kadar iş yaparsa ağrıları artar. Kendime de zaman ayıramıyorum... yeğenlerimi inanın öyle seviyorum ki onlar benim canım. Ama bu süreçte çok asabi oldum, yorgunluk, gelecek kaygısı filan bayağı sinirlendiriyor beni.. ablam işten gelir 5te ama çocuklarını alıp eve gitmez oturur yemeğini yer, çayını içer, hatta eniştemi de çağırır gel yemek ye. (Eniştem de bir gün eve gidelim artık demedi ya) Yemek pişmediği günler trip atar anneme. Ama bir bardak deseniz kaldırmaz. Her şey önüne gelir gider.. sonra uyuma vakti gelince kalkar eve gider. Evi sadece uyumak için kullanıyorlar. Bazen gitmeyin artık nasıl olsa 8de buradasınız sabah diyorum sıcak bakıyorlar :)) Her gün ama hergün böyle. Haftasonları dahil. başta gözüme batmıyordu bunlar sonuçta aileyiz biz Ablam da yoruluyor diyordum .. hergün ama hergün bu döngüyü yaşadığımız için artık tahammülüm kalmadı. anneme söylüyorum ne yapacağız bu şekilde olmaz diye.. o da çaresiz, kızım ne yapalım Bir şey desek küser bir daha gelmez, sabırlı ol diyor. Annemin sabrı bende yok.. ne kadar ablam da olsa bu kadar insana yüklenilmez ya. Benim artık dayanacak gücüm kalmadı. Bazen dile de getiriyorum ama değişen hiçbir şey yok.. lütfen yargılamadan bana bir çözüm gösterin... benim düşüncelerim yanlışsa da nasıl daha pozitif bakabilirim sizce
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?