• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Acil yardım arkadaşlar çok kötüyüm

Iste elimde değil bu kadar dusunmuyordum bu kötü yorumlardan sonra böyle oldum umudum iyice tukenmisti aglamaktan uzuntuden beynim uyustu ama burda o kadar iyi yorum yapan olduki sagolsunlar umudum arttı onlar sayesinde
Tedavi Görüyor mısın ?
Seni üzen şeyleri Dışa vur .
Ve okuyor musun Çalışıyor musun bilmiyorum ama mutlaka birşeyler yap.
 
Bunu doktorumda söylüyor tekrarlar diyor bilimsel olarakta tekrarlayan bir hastalık tamam ama ben aynı şeyleri bir daha yasarsam nasıl kaldiririm diye yiyip bitirdim kendimi zaten belki iyi bir yorum yazan olur dedim dahada agirlastigini soyleyenler ilacın fayda etmediğini intihara götürdüğü nu söyleyenler perişan oldum nefes zor arıyorum üzüntüden

Valla şöyle bir tavsiyem var bilmem faydası olur mu
Çok düşünmeye vaktin olmazsa sen de çok düşünüp kendini yenezsin diye düşünüyorum
Boş vakitlerini değerlendir
Daha sosyal ol
İlgini çekecek bir spora başla. Zumba olur, kardiyo-dans karışık egzersizler var ondan olur. Haftada 1 gün de olsa evden çık spor salonuna git derim
Hobi edin. Haftada 1 gün de kursa git mesela.
Sokak hayvanlarını besle. O kadar sahipsiz, boynu bükük ki o hayvanlar 1 mg sevgiye muhtaçlar. 1 kap yemek koy, başını 1 kere okşa bir sokak köpeğinin nasıl huzurla sevgiyle dolacaksın bir bak.

Yüksek lisansa başla , eğitimlere git... kariyerine eğil.

Ben yapabileceğine inanıyorum. Ama şu kötü düşünceleri önce bir kafandan at.
 
Ya sormayın ama çok kişiyle konuştum aynı şeyleri soylediler sabahtan beridir agliyorum

Öyleyse depresyon tedavisi görmüş olan benim görüşlerimi de bir görün bakalım.
Yaklaşık 2 yıl tedavi gördüm. Şu anda ilaç kullanmıyorum. Oldukça iyiyim. Felaket tellallarının bahsettiklerinden şu anda yok ama ileride olur mu diye sorarsanız cevabım sadece gülmek olur.

Biraz irade biraz yardımla atlatabilirsiniz. Boşverin milleti.
 
Arkadaslar depresyon tedavisi gordugumu daha önce yazmıştım baya bir kişiyle konuştum bu hastalıkla ilgili konuşmaz olaydım bir tanemi iyi yorum olmaz kime sorsam depresyonun daha şiddetli tekrarladigini başka hastalığa cevirdigini alzehemiere sebep olduğunu ve bir süre sonra ilaclarinda fayda etmediğini söylediler çok kötüyüm arkadaşlar daha 28 yaşındayım ve geleceğimi hiç iyi görmüyorum hala ağır depresyon tedavisi görüyorum gücüm kalmadı arkadaslar
hayat gerçekten çok güzel lütfen kendini motive etmeyi dene iyi gelecek...
 
Depresyona girildiği için eğer ağırlaşırsa alzheimere yönelir de ne demek? O zaman benim bunamış olmam gerekir yahu.
İnsan ruhu ağır bir süreçte olunca beyin de yoruluyor, o durumda birşeylerin unutulması doğal. Mühim olan kendine pozitifliği aşılayarak sağlığa kavuşmak.
 
Bide eklemek istedigim: Bizim insanlarimizda maalesef böyle bir huy var: ne zaman biri bir rahatsizligindan veya hastaligindan bahsetse positif birsey ekleyecek yerine baslarlar en kötü ihtimalleri ve hikayeleri anlatmaya. Iste yok su zamaninda böyle cekti, söyle oldu böyle bitti. Yani iyi olucagin yerde insani bunalima sokarlar resmen. Bana romatizma hastasi oldugum 24 yasimda söylend. Ilk 22 yasimda hastalandim. Ilk duyduklarim arasindaki: "Kimseye anlatma. Bu sekilde kimse seninle evlenmez. Hastaneye yattigini kimseye söyleme" ve daha neler neler. Esimden hastaligim oldugunu gizlemem en iyisi oldugunu söyleyen bile oldu. Halbuki ne sacma. Adam doktor. Saklasaydim bile er yada gec anlardi. Psikolojik rahatsizliklarda durum daha da vahim. Ya cok hafif aliniyor ("Ama depresyonu ne yapacaksin") veya daha kötü olucaksin gibi karamsar yorumlar gelir ("Ayyy dikkat et xy sahis depresyona girip kendini asti"). Anlayacagin: En baskalarinin lafina bakma. Tek tedavine ve kendine odaklan gerisi sonradan gelir. Ben bugün ikinci dogumum icin hastaneye yatmam lazim. Size sonra belki cevap yazmaya bilirim. Onun icin simdiden yazmak istedim: Depresyondayken isigi görmek zor oluyor. Iyilestikten sonra ben kendime niye bu kadar eziyet ediyordum diye soruyor insan kendine. Kendinize iyi bakin. Kendinizi oldugunuz gibi sevin. Sevdiginiz ne varsa tekrar kesfedin ve pozitif düsüncelere odaklanmayi tekrar ögrenin. Insallah sagliginiza en yakin zamanda kavusursunuz❤
 
Öyleyse depresyon tedavisi görmüş olan benim görüşlerimi de bir görün bakalım.
Yaklaşık 2 yıl tedavi gördüm. Şu anda ilaç kullanmıyorum. Oldukça iyiyim. Felaket tellallarının bahsettiklerinden şu anda yok ama ileride olur mu diye sorarsanız cevabım sadece gülmek olur.

Biraz irade biraz yardımla atlatabilirsiniz. Boşverin milleti.
Dogru söylüyorsunuz işte ilaçları bıraktıktan sonra hemen tekrar edecegını öyle bir kazımışım ki aklıma o kabus dolu günlerin geri gelecegini ne yapsamda kurtulamıyorum bu düşünceyi atmam lazım kafamdan
 
Bide eklemek istedigim: Bizim insanlarimizda maalesef böyle bir huy var: ne zaman biri bir rahatsizligindan veya hastaligindan bahsetse positif birsey ekleyecek yerine baslarlar en kötü ihtimalleri ve hikayeleri anlatmaya. Iste yok su zamaninda böyle cekti, söyle oldu böyle bitti. Yani iyi olucagin yerde insani bunalima sokarlar resmen. Bana romatizma hastasi oldugum 24 yasimda söylend. Ilk 22 yasimda hastalandim. Ilk duyduklarim arasindaki: "Kimseye anlatma. Bu sekilde kimse seninle evlenmez. Hastaneye yattigini kimseye söyleme" ve daha neler neler. Esimden hastaligim oldugunu gizlemem en iyisi oldugunu söyleyen bile oldu. Halbuki ne sacma. Adam doktor. Saklasaydim bile er yada gec anlardi. Psikolojik rahatsizliklarda durum daha da vahim. Ya cok hafif aliniyor ("Ama depresyonu ne yapacaksin") veya daha kötü olucaksin gibi karamsar yorumlar gelir ("Ayyy dikkat et xy sahis depresyona girip kendini asti"). Anlayacagin: En baskalarinin lafina bakma. Tek tedavine ve kendine odaklan gerisi sonradan gelir. Ben bugün ikinci dogumum icin hastaneye yatmam lazim. Size sonra belki cevap yazmaya bilirim. Onun icin simdiden yazmak istedim: Depresyondayken isigi görmek zor oluyor. Iyilestikten sonra ben kendime niye bu kadar eziyet ediyordum diye soruyor insan kendine. Kendinize iyi bakin. Kendinizi oldugunuz gibi sevin. Sevdiginiz ne varsa tekrar kesfedin ve pozitif düsüncelere odaklanmayi tekrar ögrenin. Insallah sagliginiza en yakin zamanda kavusursunuz❤
İnşallah çok sağolun Rabbim yardımcınız olsun sizinde hayırlısıyla yapın doğumunuzu inşallah
 
Depresyona girildiği için eğer ağırlaşırsa alzheimere yönelir de ne demek? O zaman benim bunamış olmam gerekir yahu.
İnsan ruhu ağır bir süreçte olunca beyin de yoruluyor, o durumda birşeylerin unutulması doğal. Mühim olan kendine pozitifliği aşılayarak sağlığa kavuşmak.
sormayın daha neler neler derpesyondayken yakınım intihar etti diyenler mi dersiniz bu hastalık bir bulaştımı kurtulmak zor diyen mi dersiniz ılacı bıraktım daha kötü tekrarladı hastaneye yattım diyenmi dersiniz ağır depresyon tedavisi görüyorum düşünün halimi
 
sormayın daha neler neler derpesyondayken yakınım intihar etti diyenler mi dersiniz bu hastalık bir bulaştımı kurtulmak zor diyen mi dersiniz ılacı bıraktım daha kötü tekrarladı hastaneye yattım diyenmi dersiniz ağır depresyon tedavisi görüyorum düşünün halimi
Bunu dıştan olan insanları dramatize etmesi kolaydır. Yelterki laf olsun çenelerinde. Ben kendimde hem orta hem ağır derecede depresyon hali yaşadım. İlaçlar vs. belirli süreçte kullanıldı - ilaç alma ile aram hiç iyi değildir, o nedenle hobi ve etkinliklere yöneldik. Eşim sağ olsun o konuda bana ilaç gibi geliyor. Ayrıca kendim yurtdışında 3 yıl lisanlı yaşlı bakıcısıyım; çalıştığım bölüm demans hastaları ( kendilerini ifade edemeyecek duruma gelenler) ve aralarında Morbus parkinson gibi hastalığa kapılanlar da var, elbet bu yaşlılarımız da depresyon ile bir bağdalar, fakat bu demans a yönelik değil, demans dan ötürü tetikleyen durumdur. Sizin çevre bunu anlamakta kıtlık yaşadığı belli.
 
Tedavi Görüyor mısın ?
Seni üzen şeyleri Dışa vur .
Ve okuyor musun Çalışıyor musun bilmiyorum ama mutlaka birşeyler yap.
tedaviye başladım iki ay oldu ama iyi olamadım henüz işe girecektim hastalanınca giremedim iyileşirsem inşallah çalışşmayı düşünüyorum
 
depresyon ılaclarını kullanırsanız tamamen duzelırsınız etrafınızı degıl doktorunuzu dınleyın bu hastaların hepsı ıyılesıyor
 
Valla şöyle bir tavsiyem var bilmem faydası olur mu
Çok düşünmeye vaktin olmazsa sen de çok düşünüp kendini yenezsin diye düşünüyorum
Boş vakitlerini değerlendir
Daha sosyal ol
İlgini çekecek bir spora başla. Zumba olur, kardiyo-dans karışık egzersizler var ondan olur. Haftada 1 gün de olsa evden çık spor salonuna git derim
Hobi edin. Haftada 1 gün de kursa git mesela.
Sokak hayvanlarını besle. O kadar sahipsiz, boynu bükük ki o hayvanlar 1 mg sevgiye muhtaçlar. 1 kap yemek koy, başını 1 kere okşa bir sokak köpeğinin nasıl huzurla sevgiyle dolacaksın bir bak.

Yüksek lisansa başla , eğitimlere git... kariyerine eğil.

Ben yapabileceğine inanıyorum. Ama şu kötü düşünceleri önce bir kafandan at.
inşallah biraz daha iyi olursam okuluma devam etmeyi düşünüyorum sporada başlıycam ama bedenen de güçsüz bıraktı bu hastalık beni sadece yürüyüşe çıkabiliyorum şimdilik biraz daha toparlanıyım bunlarıda yapıcam inşallah
 
depresyon tedavısız bır hastalık degıl kür oranı gayet ıyı ıyılesemıcem hıısıne kapılmayın DOKTORA GİDİN
Gittim ilaç kullanıyorum iki aydır mutlaka iyileşir ama ya tekrarlarsa korkusu kafama öyle bir kazınmış ki biraz iyi oluyorum sonra içimden nasıl olsa tekrarlıycak sevınme bu kadar diyoyorum aynı kabus dolu günleri birdaha yaşayacaksın diyorum ama sağolsun burda yazan arkadaşlar oldu yinede daha iyi hissediyorum onlar sayesınde umudum arttı
 
Iki ayı geçti ilaç kullanıyorum düzelir belki ama yazılan yorumlar mahfetti beni birde ilacı biraktiginda hemen tekrarliyormus ya aynı şeyleri tekrar yasarsam düşünmesi bile korkunç geliyor

Canım benim sen daha yeni başlamışsın. Tabi ki hemen etki etmez. Düzenli kullanmaya devam et mutlaka düzelme olucaktır. Zaten e az 2 sene kullanırsın muhtemelen ilaçlarını.
Yorumlara takılma dediğim gibi herkes psikolojik ilaç kullanmaya sıcak bakmıyor. Etrafımda çoğu kişi tedaviyi red ediyor ama bu daha büyük bir yanlış. Sen dikkate alma ve ilaçlarını kullan olur mu?
 
Back
X