AdAm OLaCaK KıZLaR...

yakışıırr :))

ama ben utanmıyorum satıcıdan zaten bunları satan yerde basyan ağırlıklı satıcılar oluyor

utanmaktan ziyade havalı bi bakış bile atıyorum

ben aslında çok utangacımdır

sanal dünyayı bu yuzden de seviyorum.

eşimle de evlenmeden önce sanaldan bol bol yazışmıştık daa havaya girmiştim.yoksa yüzüne bile zor bakıyordum
 
Son düzenleme:
sebatıye ablanın hergun farklı bı yanını göruyoruz ne değişik bi insansın sen sebatıye abla
 
abla bide o aldığının belden mini tül eteği olanlar var o daha güzel sanki

akil sebatiye
ceylan sebatiye
şimdide tutkulu sebatiye
 
ben aslında çok utangacımdır

sanal dünyayı bu yuzden de seviyorum.

eşimle de evlenmeden önce sanaldan bol bol yazışmıştık daa havaya girmiştim.yoksa yüzüne bile zor bakıyordum

genelde öyle oluyor ama insan çekiniyor net ortamı veya mesaj yoluyla daha rahat anlatıyor bazen insan kendini,
 
yalnız bu aldığın üzerinden bıraz zor çıkacak gıbı daha kolay çıkanlarından tercıh etmelisin
 
genelde öyle oluyor ama insan çekiniyor net ortamı veya mesaj yoluyla daha rahat anlatıyor bazen insan kendini,

öyle daha gerçekçi ve daha net daha samimi buluyorum

ya da ben aksiyle karşılaşacak ortamlarda olmuyorum.

mesela burası
 
işin şakası hani abla abla diyoruz ya ben seni hayalimde yaşlı düşünmüştüm

ama fotoğraflarını görünce gayet genç ve fit olduğunu anladım

o yüzden yakışır diyorum
 
“uzanmış kanepeye sessiz,bitkin televizyona bakıyor gözükürken yüzündeki kederi sonsuza dek silip atmak için “ne yapmalıyım” diye düşünürken buluyorum kendimi.yok o kadar da mutsuz değil şimdi ona seslenicem ve gülümseyip bana bakıcak diyorum.umut ve korkunun olmadığı dünyasında, kaybetmekten korktuğu ve tutunduğu tek umut olmak istiyorum bencilce.Bir hüzün kaplıyor içimi böyle anlarda.uzak duramıyorum gidip bir kedi gibi sokuluyorum koynuna.Artık sormuyorum ona “mutsuz musun” diye.Çoşkulu,taşkın bir mutluluğu kendine yakıştıramadığını öğreniyorum zamanla.öyleyse neden benim için farklı biri gibi davranmasını isteyeyim ki?Kendimi ikna etmeyi öğreniyorum belki de…

Hayatı anlamadan yaşamaktan korkarım hep.Dahası çok korkularım vardır benim.İhtiyarımın yanında korkuların ne kadar da baş edilmez görünüyor aslında.Sırtındaki bu korku yükünden nasıl kurtulur insan? Onunla yaşadıklarımızın tadını unutmaktan korkmak niye, daha yaşanacak çok şey varsa?


Zamanla yerleşir yaşadıklarımızın gerçek anlamı:”Bu zamana ve geleceğe güvensizlik niye? Niye bu acelecilik?” diyorum sonradan. Cevabı acizliğimde değil mi bütün bu soruların? Yüzümde alaysı bir gülümseme beliriyor.Anlıyorum ki Ona baktığımı zannederken kendime bakıyorum.Ne bencillik!

Yaşanmamış bir aşk değil bizimkisi.İlk günden yaşanmaya başlanan ve bizi, her anı emek ve aşk ile dolu olan bir berarberliğe sürükleyen bir kendiliğindenlik o.

Eşyalar ve biz,şehir ve biz,güneş ve biz,bahar ve biz,yağmur ve biz…Hepsi, o ve benimle isim alıyor, varlık buluyor benim dünyamda.O, kanepede uzanan adam ve ben…"
 
işin şakası hani abla abla diyoruz ya ben seni hayalimde yaşlı düşünmüştüm

ama fotoğraflarını görünce gayet genç ve fit olduğunu anladım

o yüzden yakışır diyorum

ben kendimi hiç 37 gibi hissetmiyorum.ruhum genç benim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…