canim hala calisiyorum zaman ne getirir bilinmez buyuk kizimi annem buyuttu ikizlere bakici bakiyo kres acilana kadar en iyi guvenilir bi kres hem cocuklar daha sosyal oluyoÇok haklsın tam olarak durum bu zaten; eşimin beni kaybetme korkusu yok!
Bunca yıl, bunca çileyi çekmiş bi insan neden durduk yere(!) basıp gitsin ki diye düşünüyor.
Hatta hiç çekinmeden bunu dile bile getirebiliyor, gidemezsin diye.
Son 1 sene öncesine kadar çok denedim konuşmayı, anlattım, anladı düzeldi bi daha başa sardı derken..
Baktım ki ne kadar konuşup kendimi parçalasam da bi zaman sonra yine başa dönüyoruz, ben kendimi yorduğumla, üzdüğümle kalıyorum bıraktım tamamen.
Meğer aile içinde ki iletişimin temeli benmişim, çünkü ben ne zaman anlatmayı, tartışmayı, heasap sormayı, bıraktım..
Eşim tamamiyle kopup gitti.Bu arada çalışırken çocuklarına kim bakmıştı?
Son kararım oydu, evet.
Şimdi verdiğim karardan emin olmak için yaşadıklarımı tekrar gözden geçirme aşamasındayım.
Bi sonra ki adım, anlattıklarımı hayata geçirmek olacak inşallah.
Evet bendim :)
Okadar koymuş olacak ki, heryerde belirtmişim anlaşılan.
Koydu da..
Yazdıklarınıza birebir katılıyorum, boşanırsan hayat senin için çok zorlaşır diyorlar..
Ne gibi zorlanabilirim diye düşünüyorum, daha ne kadar zor bi hayatım olabilir?
Tek fark şuan çalışmıyorum, hazırdan yiyorum (ağzımdan yiyip burnumdan geliyor)
Boşansam totomu kaldırıp çalışmam gerekecek, e bi zahmet :)
Sanıyorum sonum o zaten.
Desene bir cinnet herseyi halletmis :)Vallahi okuycam ve yorum yazcam
EDIT:Okudum ve ortak noktalar da buldum.Ayrıca ben de çok uzun yazdım
En çok üzüldüğüm nokta da evdeki tadilat işleri için'ne için kim için'demesi olmuş.
Eşimle borçlu halde evlendik,ailelerden kendi isteğimizle destek almadık,hoş istesek de yapılmayacaktı adımdan daha fazla eminim ,neyse.
Başta çok iyiydi derken,maddi sıkıntılardan biz de böyle olduk,daha doğrusu o saçmalamaya başladı ve hep evi sadece benim yaşadığım yer olarak gördü kirayı bile vermedi ben borç alarak verdim bazı aylar.İşsizdim .
Bana gelen bir sinir krizi ile her şey çözüldü.Çok şükür 2 yıldır bal börek adam .
Bu süreçte ben eşimle çok konuştum,hep aklına sokmaya çalıştım artık ikimize ait bir dünyamız var.Ailemiz biziz.Öncelik bizim ve biz hayat arkadaşıyız.
Siz konuştunuz mu,sakin ya da öfkeli.Eşinizin anlayacağı dili siz bilirsiniz.
Kaynanan sorun bile değil hiç dert etme,he de geç.
okudum ve bence dert.Kocanız olmamasına alışmakta birlikte sevgisizliği de alışmışsınız. İlk ihmallerinde gerekli tepkiyi vermediniz mi ? pasif kalmışsınız gibi sanki. KArı koca değilde ev arkadaşı olmuş gibisiniz artık. EŞinizin sevgisi bitmiş kim için ne için yapacağım dediğine göre.Boşan boşanma diyemem ama öyle bir şey yaparsanda annen çocuklara baksın sende çalış kimseden bir şey bekleme
Merhaba. uzun muzun, okudum. Baskın olarak hissettiğim şu oldu: Ziyan olmuş bir kadın, kendini bu kadar güzel anlatabilen bir kadın imkan olsaydı neler yapardı.
Size akıl veremem. Bazen zınk diye kalıyor insan. Ancak değer görmediğiniz gerçek. Ne siz değer görüyorsunuz ne de yaptıklarınız, sabrınız takdir görüyor.
Çalışıyor musunuz bilmiyorum. Lütfen bir şekilde meslek edinin. Eğer diplomanız yoksa belediyelerin kurslarına katılın (meslek kazandırma kursları). Her şey sırayla. Önce meslekle ilgili durumları halledin.
Amin, çok teşekkür ederim.Bu "ben emir alamam" diyen bir tip de benim sülalede var, kaç yaşına geldi bir baltaya sap olmuşluğu yoktur..
Nasıl bir egoysa..
Konu uzun ama güzel yazılınca insan okuyor,hiç sorun değil, keşke böyle sıkıntılı olmasaydınız.. Üzüldüm hakikaten...
Eşinizle son bir konuşma yapmayı gerekli görüyorsanı yapın, düzelecekse ne ala....
Yok olmuyorsa dönün baba evine.. Anneniz çocuklarla ilgilenir siz de çalılırsınız, zamanla düzen kurarsınız..
Allah ferahlık versin, hayırlı bir kapı açsın size
Para konusunda cıngar çıkarabilen bi insan değilim ve bu konuda hakikaten çok pasif olduğum doğrudur.Kim için ne için yapacağım diyerek evi ile ilgilenmeyen bir adam için mecbur borç kapatıyor olmak çok gereksiz.
Biraz bencil ve söz geçiren bir kadın olmanızı tavsiye ediyorum size.
Durumun çözümü yalnızca şikayet edip boşanana dek asla calişmayacagim diye inat etmek olamaz. Akıllı bir kadın olduğunuzu düşünüyorum ve sizi düşünmeye davet ediyorum :)
Çalışıyorum ama kendim ve çocuklarim için. Benim parama sakin güvenme. Aksi takdirde sonumuz ayrılık olur gözüm döndü haberin olsun demeli bu adama..
Kolaylıklar dilerim.
eşin ya geçim derdine çok dalmış veya işkolik. k.validen dert bile değil. duymayıp, yolundan yürüyebilirsin. ama eşin gerçekten sıkıntı. elindekilerin kıymetini bilmiyor, illa kaybetmesi mi gerekiyor ki? veya kaybetme ihtimalini düşünebilmesi? bunu ona yapabilir misin? düşünmesini sağlayabilir misin? büyüklerden biri yapabilir mi peki? allah yardımcın olsun.
İlk olarak şunu belirtmek isterim ki..çok güzel,çok doğru cümleler kurarak konuyu tam özetleyerek yerinde kelimeler seçmişsin..Ayrıca bence çok aklı başında ve gerçekten bir şeyler için savaş vermiş birisin..İnan yürekten hissettim bunu yorumlarını ve konunu okurken..O yüzden öncelikle sana tüm kalbimle iyi dileklerimi yolluyorum ve hakkında hayırlısını diliyorum canım..
Bazı arkadaşların da dediği gibi,kayınvalide faktörü çok sıkıntı değil..onu dinlemez veya he der geçersin..ama eş durumu büyük sıkıntı..son 1 yıldır böyle olduğuna göre aklıma 2 seçenek geliyor..Ya hep böyleydi ama sen herşeye ön ayak olduğun için,sen savaştığın için göremedin ya da değişmesini sağlayacak bir şeyler oldu son 1 yılda..Evliliği mi monotonlaştırdı?Senden mi vazgeçti?İşkolik mi oldu?Bir şeyleri düzene sokamadıkça bocaladı mı?Bunun ayrımını sen yapabilirsin elbette..Şunu yap bunu yapma diyemiyorum ben ama yukarda da belirttiğim gibi umarım her şey güzel olur senin ve çocukların için..Herşeyden önce hayırlısı olsun inşallah
İnsan her şeye alışırmış çok doğru bir söz ama siz her şeye alışmayın olur mu ? değer verilmemeye görmezden gelinmeye alışmayın.Evlilik bu değil nasılsa bir şekilde gidiyor demeyin.Sevilmeyi hakediyorsunuz unutmayın.Ne kadar doğru bi tespit, bi durup düşündüm de..
ben gerçekten sevgisizliğe alışmış, duyarsızlaşmışım.
.
Ailem destek olmaz demişsin ya , merak ediyorum ayda 3000 tl kadar kazansan boşanır mıydın ?Okadar doluyum ki boşalana kadar yazmak istiyorum.
Okunmayacağını, nitekim halk olarak uzun yazıları pek sevmediğimizi biliyorum.
Belki bi kaç kişi buna katlanır da bana yol gösterir, ve verdikleri fikir hayatıma bi yön vermem için vesile olur.
5yıllık evliyim, 2 tane oğlum var.
Genel olarak sıkıntılarım ilk oğlumun doğumuyla başladı, sonra ikinci bebeğim geldi ve zaten b.k gibi giden herşeye tuz biber oldu.
Herşeye rağmen onlar benim gülümseme sebebim, Rabbimin armağanı.
Eşim ilk oğlumun doğumundan sonra düğünde takılanları bozdurup bi dükkan aldı.(Şaşırmayın her batık kocanın kullandığı bi taktik.Hatta ilerleyen günlerde çocukların doğum takılarını ve dahi kumbaralarını bile patlattı, merak etmeyin bunlara hiç girmicem).
Sabah erken gidip akşam geç gelmeye başladı.
Bütün gün evde tek başıma, çocukla eşimsizliğe alışma süreci çok zorladı beni.Çünkü ondan önce çok çok gezen bi çifttik, Fakat 2. Bebeğim geldikten sonra eşimin yokluğu çok koymaya başladı çünkü araları 20 ay olan 2 bebekle 12 saat yalnız başıma uğraşmak beni müthiş yordu, yoruyorda.
Şuan için eşim, hala aynı saatlerde çalışıyor, 1 gün bile izin yapmıyor, bir gün bile erken gelip akşam yemeğimize katılmıyor, bi gün bile yarım saat geç gidip kahvaltımıza eşlik etmiyor.Halbu ki annesiyle dönüşümlü çalışıyorlar, istese pek tabii gün içerisinde bi kaç saat ayırabilir bize.Hergün istemiyorum ayda bir yapsa yine yaşarır gözlerim.
Beni eskisi kadar sahiplenmediğini hissediyorum, ilgisi, muhabbeti herşeyi azaldı, yok oldu.benimle konuşmuyor, paylaşmıyor hoş konuşsada tek bildiği konu iş meselesi.şunu yapsam böyle kazandırır bunu yapsam şöyle kar kalır.Sıkıldım 5 senedir hep aynı muhabbetlerden.
Evinin hiçbir işiyle ilgilenmiyor, bu evin ustası benim.5 ay önce kayınvalidemler bi ev aldı borçsuz, küçük olduğu için geçin siz oturun dedi Allah razı olsun, şuan kendisi kirada üstelik.Taşındığımızın ilk 10 günü yaptı, taktı, deldi.. Sonra bi bıraktı o bırakış.kapılarım kapanmıyor, musluklarım akıtıyor vs ama bi gün de eline bişey alıp ulan bu evde insan yaşıyor şunları bi halledeyim demiyor asla.Her yer kırık dökük içinde 5 aydır bi düzen bile kuramadım.Geçen akşam kayınvalidem oğlum bi elden geçirsene şu evi ceyms mi yapsın bunca işinin arasında dedi, eşimden gelen cevap;
-ya ne uğraşacam, kim için ne için yapıcam..
Şu cümlenin anlamını düşünsenize, kim için ne için? ben mi çok derin düşünüyorum.
Aylar oldu, ne çocuklarla ne başbaşa hiçbirşey yapmadık, en büyük etkinliğimiz akşam 10da çocukları parka götürüp getirmek.Belki ilk zamanlarda yapmasaydık bu kadar koymaz karakteri bu derdim.Ama son bir yıldır bu böyle, tamamiyle asosyele bağladık.
Evlendiğimizde eşya borcuyla bi başladık, hala borç davamız bitmedi.vergi borcu, bağkur borcu, akrabalarına, akrabalarıma borcu, kart borcu, son aldığı dükkanın toptancı borcu.. Şimdi kardeşiyle ortak bi işe başladılar, 15bin kredi daha çekmişler yani o işte borç J sinirlerim bozuluyor artık, hangi işe elini atsa borçla ayrılıyor fakat bi şe gir çalış desem “ben emir alamam” diyor.Onun bu güya gururlu tavrı hepimizi perperişan ediyor.
Perperişan diyorum çünkü ben günlerce faturaları ödemediğinden elektirirksiz kaldığımı, doğalgazım kesildiği için iki küçük bebeyle kayınvalideme gittiğimi bilirim.Alırken, gezerken harcarken hep bin düşünüp bir alıyorum, mecburum buna.ama kendisi hergün 1 paket en iyi sigara markasını içmeyi biliyor, hayat standartı buymuş.Çektiğim bunca borç sıkıntısının karşılığında bi dikili ağacım olsa gam yemicem.Bi ev alırsın arsa araba.. borcun olur öder ve dersin ki çok sıkıntı çektim ama bak içine girdim oturuyorum.. benim yıllardır niye ödediğimi bilmediğim borçlarım var.
Kardeşiyle ortak bi işe girdiler, bana sadece “xle şu işi ortak yapıcaz” dedi.ne fikrimi aldı, ne akıl danıştı.. 1 aydır yapıyorlar, yıkıyorlar satıyorlar faaliyete geçirdiler, bir gün olsun tutup kolumdan “bak hatun yeni ekmek kapımız, hayır duanı eksik etme” demedi.Kocam bi işe başlıyor ve ben ne yerini, ne yurdunu biliyorum, şaka gibi değil mi?
Tüm bu iş, eş, borç sıkıntılarımın yannda bi de kayınvalide derdim var ki çekilir dert değil.Benim eşimden yana şikayet ettiğim herşeyden o da şikayet eder, zaten tek ortak noktamız da bu “ borç borç borç yıldırdı bizi atrık, şimdi de sana çektiriyor işte” der hep.giydiğime karışır, başım açık diye laf sokar, açık olan kişilere yanımda hakir gören cümleler kurar.Geçen bize geldi, tırnağımda kırmızı oje var diye “ben o ellerden yemek yemem, tiksinirim” dedi. Lan b.k ye afedersin, insan yemeyecekse de içinde tutmasını bilmeli.. Müsaade etsem evimin, hayatımın her karametresine müdahalle eder, o kadar baskın bi karakter.
Ohh döktüm rahatladım, aslında ben daha çok uzun yazmayı düşünüyordum ama yemin ederim okuyacaklara acıdım, başlık halinde geçtim dua edin ayrıntıya girmeyeyim :)
Ailem boşanmam konusunda destek ama boşandıktan sonra ki süreçte maddi manevi çok destekleyeceklerini düşünmüyorum.Sadece hak veriyorlar, "haklısın çekilir çile değil ama biraz daha dayan kızım belki düzelir" diyorlar.Nitekim onlarda bi emekli maaşıyla geçinmeye çalışıyorlar bi destek bekleme gibi bi lüksümde yok maalesef.
Ne yapacağım konusunda hiç bi fikrim yok, anlattığım insanlara soruyorum; bunlar dert mi diyorum? Yoksa ben mi çok şımarığım, pireyi deve mi yapıyorum? Yoksa bu evlilik denilen kısır döngüyü ben mi beceremiyorum? Hayret o kadar da uysal bi insanımdır halbuki..
Bu soruyu neden sordunuz bilmiyorum ama eğer aylık 3000lira net maaşım olsaydı, asla 5 yıl beklemez hemen harakete geçerdim.Ailem destek olmaz demişsin ya , merak ediyorum ayda 3000 tl kadar kazansan boşanır mıydın ?
ya kusura bakma lütfen konu sahibi yazdığın dertlere bir cevabım yok yanlış bir şey söylememek adına amma yazını zevkle okudum sanki hikaye okuyormuşum gibi geldi bir dert anca bu kadar güzel ifade edilir.ve neden bilmiyorum senin çok eğlenceli hoş alımlı bir bayan olduğunu düşünüyorum ya ben bayıldım sana yaaa :)Gelişmeler sayfa 8 de..
Okadar doluyum ki boşalana kadar yazmak istiyorum.
Okunmayacağını, nitekim halk olarak uzun yazıları pek sevmediğimizi biliyorum.
Belki bi kaç kişi buna katlanır da bana yol gösterir, ve verdikleri fikir hayatıma bi yön vermem için vesile olur.
5yıllık evliyim, 2 tane oğlum var.
Genel olarak sıkıntılarım ilk oğlumun doğumuyla başladı, sonra ikinci bebeğim geldi ve zaten b.k gibi giden herşeye tuz biber oldu.Herşeye rağmen onlar benim gülümseme sebebim, Rabbimin armağanı.
Eşim ilk oğlumun doğumundan sonra düğünde takılanları bozdurup bi dükkan aldı.(Şaşırmayın her batık kocanın kullandığı bi taktik.Hatta ilerleyen günlerde çocukların doğum takılarını ve dahi kumbaralarını bile patlattı, merak etmeyin bunlara hiç girmicem).
Aldığı dükkanın saatlerinden dolayı Sabah erken gidip akşam geç gelmeye başladı.
Bütün gün evde tek başıma, çocukla eşimsizliğe alışma süreci çok zorladı beni.Çünkü ondan önce çok çok gezen bi çifttik, Fakat 2. Bebeğim geldikten sonra eşimin yokluğu çok koymaya başladı çünkü araları 20 ay olan 2 bebekle 12 saat yalnız başıma uğraşmak beni müthiş yordu, yoruyorda.
Şuan için eşim, hala aynı saatlerde çalışıyor, 1 gün bile izin yapmıyor, bir gün bile erken gelip akşam yemeğimize katılmıyor, bi gün bile yarım saat geç gidip kahvaltımıza eşlik etmiyor.Halbu ki annesiyle dönüşümlü çalışıyorlar, istese pek tabii gün içerisinde bi kaç saat ayırabilir bize.Hergün istemiyorum ayda bir yapsa yine yaşarır gözlerim.
Beni eskisi kadar sahiplenmediğini hissediyorum, ilgisi, muhabbeti herşeyi azaldı, yok oldu.benimle konuşmuyor, paylaşmıyor hoş konuşsada tek bildiği konu iş meselesi.şunu yapsam böyle kazandırır bunu yapsam şöyle kar kalır.Sıkıldım 5 senedir hep aynı muhabbetlerden.
Evinin hiçbir işiyle ilgilenmiyor, bu evin ustası benim.5 ay önce kayınvalidemler bi ev aldı borçsuz, küçük olduğu için geçin siz oturun dedi Allah razı olsun, şuan kendisi kirada üstelik.Taşındığımızın ilk 10 günü yaptı, taktı, deldi.. Sonra bi bıraktı o bırakış.kapılarım kapanmıyor, musluklarım akıtıyor vs ama bi gün de eline bişey alıp ulan bu evde insan yaşıyor şunları bi halledeyim demiyor asla.Her yer kırık dökük içinde 5 aydır bi düzen bile kuramadım.Geçen akşam kayınvalidem oğlum bi elden geçirsene şu evi ceyms mi yapsın bunca işinin arasında dedi, eşimden gelen cevap;
-ya ne uğraşacam, kim için ne için yapıcam..
Şu cümlenin anlamını düşünsenize, kim için ne için? ben mi çok derin düşünüyorum.
Aylar oldu, ne çocuklarla ne başbaşa hiçbirşey yapmadık, en büyük etkinliğimiz akşam 10da çocukları parka götürüp getirmek.Belki ilk zamanlarda yapmasaydık bu kadar koymaz karakteri bu derdim.Ama son bir yıldır bu böyle, tamamiyle asosyele bağladık.
Evlendiğimizde eşya borcuyla bi başladık, hala borç davamız bitmedi.vergi borcu, bağkur borcu, akrabalarına, akrabalarıma borcu, kart borcu, son aldığı dükkanın toptancı borcu.. Şimdi kardeşiyle ortak bi işe başladılar, 15bin kredi daha çekmişler yani o işte borç J sinirlerim bozuluyor artık, hangi işe elini atsa borçla ayrılıyor fakat bi şe gir çalış desem “ben emir alamam” diyor.Onun bu güya gururlu tavrı hepimizi perperişan ediyor.
Perperişan diyorum çünkü ben günlerce faturaları ödemediğinden elektirirksiz kaldığımı, doğalgazım kesildiği için iki küçük bebeyle kayınvalideme gittiğimi bilirim.Alırken, gezerken harcarken hep bin düşünüp bir alıyorum, mecburum buna.ama kendisi hergün 1 paket en iyi sigara markasını içmeyi biliyor, hayat standardı buymuş.Çektiğim bunca borç sıkıntısının karşılığında bi dikili ağacım olsa gam yemicem.Bi ev alırsın arsa araba.. borcun olur öder ve dersin ki çok sıkıntı çektim ama bak içine girdim oturuyorum.. benim yıllardır niye ödediğimi bilmediğim borçlarım var.
Kardeşiyle ortak bi işe girdiler, bana sadece “xle şu işi ortak yapıcaz” dedi.ne fikrimi aldı, ne akıl danıştı.. 1 aydır yapıyorlar, yıkıyorlar satıyorlar faaliyete geçirdiler, bir gün olsun tutup kolumdan “bak hatun yeni ekmek kapımız, hayır duanı eksik etme” demedi.Kocam bi işe başlıyor ve ben ne yerini, ne yurdunu biliyorum, şaka gibi değil mi?
Tüm bu iş, eş, borç sıkıntılarımın yannda bi de kayınvalide derdim var ki çekilir dert değil.Benim eşimden yana şikayet ettiğim herşeyden o da şikayet eder, zaten tek ortak noktamız da bu “ borç borç borç yıldırdı bizi atrık, şimdi de sana çektiriyor işte” der hep.giydiğime karışır, başım açık diye laf sokar, açık olan kişilere yanımda hakir gören cümleler kurar.Geçen bize geldi, tırnağımda kırmızı oje var diye “ben o ellerden yemek yemem, tiksinirim” dedi. Lan b.k ye afedersin, insan yemeyecekse de içinde tutmasını bilmeli.. Müsaade etsem evimin, hayatımın her karametresine müdahalle eder, o kadar baskın bi karakter.
Ailem boşanmam konusunda destek ama boşandıktan sonra ki süreçte maddi manevi çok destekleyeceklerini düşünmüyorum.Sadece hak veriyorlar, "haklısın çekilir çile değil ama biraz daha dayan kızım belki düzelir" diyorlar.Nitekim onlarda bi emekli maaşıyla geçinmeye çalışıyorlar bi destek bekleme gibi bi lüksümde yok maalesef.
Ne yapacağım konusunda hiç bi fikrim yok, anlattığım insanlara soruyorum; bunlar dert mi diyorum? Yoksa ben mi çok şımarığım, pireyi deve mi yapıyorum? Yoksa bu evlilik denilen kısır döngüyü ben mi beceremiyorum? Hayret o kadar da uysal bi insanımdır halbuki..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?