Ah kaynana her şeye karışmasan!

Evlendiğim ilk iki sene çok zor geçti, resmen kayınvalidemden zulüm gördüm.
Her şeyime karışırdı. Gezdiğim yerden, evimdeki düzene kadar...

Ah kaynanacığım kocamla ne zaman gezsek, oğlum paranızı tutun daha yeni evlisiniz, tasarruflu olun demesen olmaz mı?
Tasarrufu da biliyoruz ama insanın canı gezmek istiyor hele sevdiği yanındaysa. Sen hiç genç olmadın mı?
Hiç kayınbabamla gezmek istemiyor muydun?

Evimdeki bardakların yeri çok mu ilgilendiriyor seni, orda dursunlar illa ki senin evindeki gibi mi durmalılar?

Ah canım ben bilerek çocuğumu düşermeye çalışır mıyım hiç? Her adımımda laf söyleyince ne oluyor? Düşecek olsa en çok ben üzülmez miyim?
Kim bebeğini düşürünce mutlu olur? Karışmasan olmaz mı?

Sabahın köründe yeni evlilerin evine gelinir mi hiç?
Hem geldin, gelincede uygunsuz bir durumda yakalamadım değil mi diye sorulur mu?
Geldin artık, geldikten sonra ne önemi var uygunsuz olmamızın, gelmeden önce sorsan ya?

Kocamın yanında yaptığım işe laf söylemesen çeksen kenarada desen olmaz mı?
Tecrübe gerekmez mi bu işlerde..
İlerde tecrübeli olunca benimde yaptığım ev işi, pişirdiğim yemek senin ki gibi yada hiç olmadı seninkine yakın olmaz mı?

Böyle geçti iki senem hem ben mutsuz oldum doğal olarak kocamı da mutsuz ettim.
Derken kocam bir gün ciddi ciddi aldı beni karşısına..

''Ben seni çok seviyorum, annemi de çok seviyorum, ikinizin de üzülmesini istemiyorum.
İyi geçinseniz olmaz mı?
Annemle de kaç sefer konuştum, huyları kemikleşmiş artık, kötü niyetlede yapmıyor bir türlüde karışmaktan kendini alamıyor. Değişmiyor işte görüyorsun.
Sen biliyorsun sana bir şey olsun en çok o üzülür. Suyuna gitsen olmaz mı?''

O gün kocama bir söz verdim. Kayınvalideme karşılık vermiyeceğime dair. Tatlılıkla yaklaşacağım dedim.

O gün bugündür çok mutluyuz, şükürler olsun.

Neler mi değişti?

İlk zamanlar kayınvalidem benim olumlu tavırlarıma alışana kadar eski huylarına devam etti.

Gezmeye çıktığımızda tasarruflu olun dedi, peki anneciğim siz bizi bizden çok düşünürsünüz ama gençlik işte dedikçe karışmaları yavaş yavaş kesildi.
Şimdilerde o bizi teşvik ediyor bir yerlere gitmeye...

Evimdeki eşyaların yerini değiştirince eskisi gibi burası benim evim karışma! demedim, güler yüzlü olmaya çalıştım zor oldu ama çalıştım. Kayınvalidem gidince eşyaları eski yerine koyduk kocamla.
Zamanla bu huyuda geçti, ben ters konuşmayınca benden güler yüz görünce dokanmaz oldu eşyalarımıza.

Hamileyken karışan kadın doğurunca durur mu?
Çocuğum doğduktan sonra kilosuna, yemeğine, temizliğine laf eder oldu. Bende yeni anneyim, senim gibi olabilirmiyim hemen iltifatlarıyla o kadar mutlu ettim ki onu, zamanla o beni takdire başladı.

Yaptığım işlere laf söylemesi de zamanla kayboldu. Ben iyilikle yaklaştıkça, güler yüz gösterdikçe olaylar halloldu.
Şimdilerde kocam kızgın olduğunda kayınvalidemin yanında bana laf söylemesin sakın, söyletmez kesinlikle.
O kadın gitti yerine melek geldi sanki.

Ama biliyorum neden böyle olduğunu, insan bir şeyin değişmesini istediğinde önce kendi değişmeli.
Kendi değişince her şey değişiyor.
Mutlu olmak istiyorsak eğer bir şeyleri değiştirmemiz lazım.
Buna da kendimizde başlamak koşuluyla!

HAKAİK

gerçekten çook doğru söylüyorsunuz çok takdir ettim sizi en iyisini yapmışsınız erken uyanmışsınız ve bizim gibi yeni evleneceklere de çok iyi bir örnek oldunuz maşallah allah nazardan saklasın hep böyle devam etsin inşallah :)

bazılarımız ne kadar da sabırlı maaşallah ben öyle sabredemiyorum Allah hepimize hidayet versin

helal olsun diyorum başkada bişey demiyorum :)

valla sabrınıza hayranım bende çok iyi anlaşırım kayınvalidemle ama artık herşeye karışıp dediğini yaptırma çabası inatlaşması beni kızdırıyor hatta çok sevdiğim kadın bana batıyor birazda iki yüzlülüğünü yakaladm da neyse eşimde annemin huyu bu karışır tamam de yanında o mutlu olsun o an sen bildiğini yap der bende inadım inşallah sizin gibi sabırla yaklaşırım

çok sabırlısınız yada başka bir şey.kelime bulamadım.ama beni rahatsız etti bu durum. ben kv ye onaylamadığım bir şey için evet diyeceğim sonrada kendi bildiğimi okuyacağım bu iki yüzlülük gibi. kendime olan saygımı kaybederim.

eşyaların yerini o gittikten sonra değiştiriyorum diyosunuz.ben asla böyle bişey yapamazdım.o cesareti ona veremem.herkes birbirinin hayatına saygı duymalı.orası benim evim.bunu kabullenmeli.ben bu yönde açık açık konuşurdum.oynamazdım.

huzursuzluk çıkarsa da çıksın.o kendine çeki düzen vermiyor ben neden kendimden taviz vereyim strese gireyim ki?

eminim bu kıvama gelene kadar sizde çok yıpranmışsınızdır.polyanna değiliz sonuçta.insanız.