Sikilmiyorum aksine cok huzurluyum. Yaklasik 4 yil oluyor galiba ve ikinci cocugumuz yolda. Bu zor zamanlari atlatip dayasiya birimize sarilacagimiz günleri hayal ediyoruz. Malum hamile göbegi engel cogu seye =)
Huzur budur, evlilik budur. Ben bile moduma göre davraniyorum. Hergün mutlu bir sekilde esimle ilgilenemem. Zaten evin tüm sorumlulugu bende. O da is yerinde bunaliyor.
Kendim icin planlar yapiyorum, yoksa hayatimdaki boslugu esime yükleyemem, ev gecindirmek kolay dgeil, sorumlulugu kolay degil.
Evde huzurlu olsun, kafasini dagitsin istiyorum. Ben cünkü bazen kizimi esime birakip yürümeye cikiyorum. Alisveriste gezerim, mümkün oldugunca bana zaman tanir evde sikildigim icin eglendigim seyleri yapmaya calisir. Yüzüm düsünkse disari cikartir yorgunlugunu düsünmeden.
Evliligimi seviyorum, monotonlugumu seviyorum. Icinde sonsuz huzur ve güven var.
VArsin olsun hergün havai fisek patlamasin.
Ki ben cocuklari büyütüp kendi yoluma bakacagim, yorgunluktan esim benle ilgilenmiiiyyy diye düsünemem sanirim. Varsa zamanim spor yaparim, kendime bakarim falan.
Disardaki hayat zaten cok yorucu, insanlar cok yorucu.
Evin icinde düzenli bir huzura sahipsek kiymetini bilelim.
Ilk seneler zordur evliligin oturmasi acisindan.
Oturunca da tadindan yenmiyor.
Cocuktan sonra ancak ancak oturuyor düzenimiz.
Inanin bozmak da istemiyorum. Arada bir bilgisayar masasina gidip rahatsiz ediyorum dedikodu falan anlatiyorum

.
Cay yapip götürüyorum. Simdilik böyle. iyi ya
