Bir taciz olayını nasıl oluyor da fıkıh bilgilerinde ayrılığa dönüştürüyorsunuz aklım almıyor. Yahu bir kere de kadının maruz kaldığı taciz yahut tecavüz eylemini ayrıma meyletmeden irdeleyin. Bir kere de konuya odaklanın. Sonra da vay efendim erkekler tü kaka. Siz kendi cinsinize olan nefretinizi yenemediniz ki... Te allam.
Konuyla alakalı mı bilmiyorum ama dün bütün gece uyumadan işe gitmemi sağlayan bir iğrençliğe tanık oldum. Anlatayım, belki içinizdeki bitmeyen kine engel olur... Engel olmasa da kısmen durdurur. Belki...
Odamda oturuyordum. Şu an yatılı kalan misafirlerin çocuğu koşarak odama geldi. "Yoknaz abla balkona gel çalılıkların orada bir kadın imdat kurtarın diye bağırıyor" dedi. Koşarak balkona gittim. Evimin tam karşısında çalılık ve sık ağaçların olduğu bir bölge var. Hiçbir şey görünmüyor ancak derinden gelen bir ağlama ve bağırma sesi duydum. Hemen çevredeki güvenliği ve polisi aradım. Polise sakinliğinden dolayı çemkirip kavga ettim. Bağırmalar devam ediyordu. Elime bıçak alıp aşağı inecektim ki annem engelledi. Sonra oradan iki adet allahın belası adam geçti. Durup dinlediler ve hiçbir şey yapmadan yollarına devam ettiler. Artık duramıyordum, henüz 5 dakika geçmişti. Orada bir kadın ya şiddet görüyordu ya tecavüze uğruyordu. Henüz hava kararmamışken. Polisle görüşmem bitti annemi iterek bağırdım ve aşağı inmek için apartmana koşuyordum ki bir adam koşarak çıktı çalılıkların ardından. (Benim balkondan avazım çıktığı kadar bağırmamın etkisi var tabi.) Tekrar polisi aradım. Adamın üstündeki kıyafetleri ve gittiği yönü söyledim.
Bir kadın çıktı çalılıkların arkasından sonra. Ağlayarak feryad ederek. Üzerindeki kıyafetleri düzeltti, pantolonunu çekti. Ben o manzarayı görünce kendimi kaybettim. Tekrar aradım polisi. Çabuk olun dedim. İndim aşağı. Amacım kaçan adamın peşinden gitmekti. Ya da kadına belki faydamın olmasıydı. O kadar kendimi kaybetmiştim ki annem önümde dikildi yine. Polisler geldi. Kızın yakınları geldi. "tecavüz" kelimesini duydum konuşmalar arasında. Kız hala ağlıyordu. Sonrasını bilmiyorum. Dünden beri uyumadım. O 6 dakika içinde ne yapabilirdim bilmiyorum. Aşağı inip oraya ulaşmam 6 dakikamı alırdı zaten. Bir şey yapamazdım. Peki o yanından geçip gidenler? Hiçbir şey yapmayanlar...
Kız kıyafetleri düzeltirken açılmış saçını örttü bir şalla. Açık olsa ne fark ederdi ki? Ben dünden beri uyumuyorum. Hala benim başıma gelmiş gibi canım yanıyor. Hala uzaktan yüzünü seçemediğim o insan bozuntusunun bir yerde karşıma çıkmasını umuyorum. Hala ona bela okuyorum en içten halimle.
O kadın eğer gerçekten tecavüze uğradıysa, o insan azmanının sebep olduğu yıkımdan daha büyük zarar görecek gelecekte. Kendi hemcinslerinden üstelik. "Kuyruk sallamış" diyecek teyzeleri. "Başını örtmüş ama hayasını örtememiş" diyecek halaları. "İşte baş örtmekle olmuyor" diyecek komşuları.
Azalarak bitin ya. Midemi bulandırıyorsunuz. İnsan olmaktan, aynı cinste olmaktan nefret ediyorum sayenizde. Bir kere de kadının gördüğü zulme odaklanın yahu. Bir kere de ne giyindiğine, ne düşündüğüne, neye inandığına takılmadan yaşadığı zulme odaklanın. Bitmedi kininiz, öfkeniz. Bari siz bitin!
Konuyla alakalı mı bilmiyorum ama dün bütün gece uyumadan işe gitmemi sağlayan bir iğrençliğe tanık oldum. Anlatayım, belki içinizdeki bitmeyen kine engel olur... Engel olmasa da kısmen durdurur. Belki...
Odamda oturuyordum. Şu an yatılı kalan misafirlerin çocuğu koşarak odama geldi. "Yoknaz abla balkona gel çalılıkların orada bir kadın imdat kurtarın diye bağırıyor" dedi. Koşarak balkona gittim. Evimin tam karşısında çalılık ve sık ağaçların olduğu bir bölge var. Hiçbir şey görünmüyor ancak derinden gelen bir ağlama ve bağırma sesi duydum. Hemen çevredeki güvenliği ve polisi aradım. Polise sakinliğinden dolayı çemkirip kavga ettim. Bağırmalar devam ediyordu. Elime bıçak alıp aşağı inecektim ki annem engelledi. Sonra oradan iki adet allahın belası adam geçti. Durup dinlediler ve hiçbir şey yapmadan yollarına devam ettiler. Artık duramıyordum, henüz 5 dakika geçmişti. Orada bir kadın ya şiddet görüyordu ya tecavüze uğruyordu. Henüz hava kararmamışken. Polisle görüşmem bitti annemi iterek bağırdım ve aşağı inmek için apartmana koşuyordum ki bir adam koşarak çıktı çalılıkların ardından. (Benim balkondan avazım çıktığı kadar bağırmamın etkisi var tabi.) Tekrar polisi aradım. Adamın üstündeki kıyafetleri ve gittiği yönü söyledim.
Bir kadın çıktı çalılıkların arkasından sonra. Ağlayarak feryad ederek. Üzerindeki kıyafetleri düzeltti, pantolonunu çekti. Ben o manzarayı görünce kendimi kaybettim. Tekrar aradım polisi. Çabuk olun dedim. İndim aşağı. Amacım kaçan adamın peşinden gitmekti. Ya da kadına belki faydamın olmasıydı. O kadar kendimi kaybetmiştim ki annem önümde dikildi yine. Polisler geldi. Kızın yakınları geldi. "tecavüz" kelimesini duydum konuşmalar arasında. Kız hala ağlıyordu. Sonrasını bilmiyorum. Dünden beri uyumadım. O 6 dakika içinde ne yapabilirdim bilmiyorum. Aşağı inip oraya ulaşmam 6 dakikamı alırdı zaten. Bir şey yapamazdım. Peki o yanından geçip gidenler? Hiçbir şey yapmayanlar...
Kız kıyafetleri düzeltirken açılmış saçını örttü bir şalla. Açık olsa ne fark ederdi ki? Ben dünden beri uyumuyorum. Hala benim başıma gelmiş gibi canım yanıyor. Hala uzaktan yüzünü seçemediğim o insan bozuntusunun bir yerde karşıma çıkmasını umuyorum. Hala ona bela okuyorum en içten halimle.
O kadın eğer gerçekten tecavüze uğradıysa, o insan azmanının sebep olduğu yıkımdan daha büyük zarar görecek gelecekte. Kendi hemcinslerinden üstelik. "Kuyruk sallamış" diyecek teyzeleri. "Başını örtmüş ama hayasını örtememiş" diyecek halaları. "İşte baş örtmekle olmuyor" diyecek komşuları.
Azalarak bitin ya. Midemi bulandırıyorsunuz. İnsan olmaktan, aynı cinste olmaktan nefret ediyorum sayenizde. Bir kere de kadının gördüğü zulme odaklanın yahu. Bir kere de ne giyindiğine, ne düşündüğüne, neye inandığına takılmadan yaşadığı zulme odaklanın. Bitmedi kininiz, öfkeniz. Bari siz bitin!
Son düzenleme: