O kadar güzel anlatmışsınız ki teşekkür ederim. Bende aynı sizin gibi düşünüyorum İnsanların çocukluk döneminde yaşadıkları bile ileride vereceğimiz tepkilerimizi oluşturuyor. Her insan farklı tepkiler verebiliyor. Herkesin yaşanmışlıkları başka.
Ama ablamla bağlarımız kopalı uzun zaman oluyor. Bu olaydan önce çok daha büyük boyutlarda olaylar yaşadık. Ben geri çektim artık kendimi. Sadece ablam bir şey olsa yine ben koşarım ama sadece o kadar. Çok üzücü ama gerçek bu. Yaşanılan güzel günler olmuş olsa bile yaşattıklarıyla hepsini aldı götürdü.
Eşime gelince evet davranışları şuan için çok güzel ama ileride değişebilir bunun da bilincindeyim. Yani eş gitse aile kalır derler ama eşim gitse bile bir ailem yok ki. Yani eşim olmadan da yalnızdım bununla başa çıkabilirim. O sebeple aralarında bir tarafı haklı görme çabasında değilim. Sadece üzgünüm böyle olmasına. Yani ablamın düşmanlığı kötüdür. Eşimin onunla karşı karşıya gelmesine ben sebep oldum ve bu his beni mahvediyor.
Geçinmeye gönlü yoksa ablanızın çekmeye gerek yok.
Kardeşlik de bir yere kadar.
Siz ilişkilerinizde kendinize düşeni yaptıktan sonrasından sorumlu olmazsınız.
Ablanız hep böyle geçimsiz biriyse eğer, görüşmeyi tamamen kesin daha iyi.
Enişte baldız kavgasına dönmesin.
Çirkin olur.
İlerde unutup barışmak istersiniz.
Düşman değil neticede kardeş.
El oğlu unutmaz.
Sizin görüşmeniz bile rahatsızlık verir, al başa yoktan yere bir kavga :)
Kendinizi gayet iyi ifade ediyorsunuz bence.
Duygularınızı ablanıza ulaştırın.
Dinlemeyip agresifleşiyorsa bile en azından mektupla falan..
Bilsin, kendisine ister çekidüzen versin ister daha beter olsun.
Eşinize de biz kardeşiz aramız düzelir belki ilerde ama siz unutmazsınız.
Tatlı kalın isterim diyebilirsiniz.
Anlayışsız birine benzemiyor.
Mutluluğunuz daim olsun..
