Aile ile ayni sehirde iken ayri eve cikmak...

Bende bende!
Okulum bitsin (aile evindeki arabaya muhtacım şu an) kendi evime çıkmak istiyorum. Şu an önümde zaman olduğu için özgürlüğümü bisiklet alarak ilan edeceğim. Sanki o zaman evden uzakta rahat bir nefes alacakmışım gibi geliyor.
 
Su seks kismina katiliyorum ama valla en sondaki soyledigin aklimin ucuna dahi gelmemisti. Valla dogru. Yani dile de gelmese hatta akla bile gelmese bilincaltind bu dusunceler eminim yatiyordur. Ne diyim valla kendimi gslistirmek icin yalvariym mi yani. Ya var ya dusundukce diyorum ki ne sacma bi hayatin var. Bagimli bi evin en kucuk odasinda su yasa kadar geldim. Odamin seklini degistirmeme karisildi, isten geldigimde bu baktim odamin sekli degismis, ozel notlarimin okundugunu daha yeni bi olayla ogrendim. Ozel hayati birak bi hayatim olduguna supheliyim.
 

Al annemi vur babama bendeki durum.
Bence bir an once ev bulun. Fikirleri degismeden.
Bense nasil yapicagimi bilmiyorum cidden.
Dedigim gibi yatirim diye ev alip, kiraci cikmiyo diyip yalan soyleyip bir iki kalicam alistiricam
 
18 yasimda universiteyi kazanip eve ciktim, tabi once ailemin bir sure yurtta kal, evde yapamazsin baskilari, sonra her tatilde (nerdeyse haftasonlari bile) gelmemi beklemeleri derken yavas yavas bir birey oldugumu kabullendiler, ama bir yandan hep mezun olup eve donecegimi dusunuyorlardi, derken mezuniyetime geldiklerinde, staj yaptigim yerle anlastigimi, burada calisacagimi ve erkek arkadasimla birlikte yasayacagimi soyleyip bunu da kabul ettirdim.
Kendi ailem icin sunu anladim: yapabilir miyim dersem hayir diyorlar (konu ne olursa olsun.
Yapmaya karar verdim/yapacagim dersem tamam kizim biz hep arkandayiz diyorlar, demek ki ciddi ve kararli oldugunu belli etmek lazim.
 
Sizin yerinizde olsam bu kadar kısa sürede evlenmezdim herhalde
 
Zaten cocuk gibi hissediyorum hic yetiskin gibi hissetmiyorum

Dogrudan soylersem ev bile aldirmazlar bana. Karsima almaktan korkuyorum ailemi


peki niye üstü kapali evden gidicem orda ben oturcam mesaji veriyosunuz
ne gerek var ki buna
evet anne haklisin anne deyip gecin, madem icten ice yapiyosunuz plani caktirmayin


bide annenizin evi diye oturmaniz gerekmiyo. yapabildiginiz seyleri yapin, sorumluluk almak icin ayri eve cikmaya ne gerek var. anne bundan sonra detayli temizligi ben yaparim, utuler benim, banyo tuvalet ben temizlerim, haftasonu yemekleri ben yaparım vs vs ustlenip yapabilirsiniz mesele sorumluluksa

ayri yasamak istiyosaniz da kim kirilcak kim kuscek diye bakmazsaniz basarabilirsiniz ancak
 
28 yasina kadar aileyle yasamak cidden cok zor. Ben universiteyi aynen sizin gibi ailemin yaninda okudum. Ama bolumden kizlara ortak da olmustum bir evde. Canim istediginde gider kalirdim odam her seyim vardi. Ailem desteklemisti bu durumu cunku onlar kendi ailelerinden cok erken yasta ayrilmis ki bundan 50 sene oncesinde yapmislar bunu. Bu nedenle beni desteklediler. Bence siz de yaparsaniz her iki taraf da memnun olur.
 
Bence annen senin ona bağımlı olmanı istiyor ve kendine güvenini kırıyor. Bilinçli yapmıyordur ama yaptığı bu.
Kendi güvenini kendin kazanmak durumundasın. Zor olacağını da sanmıyorum. Okumuşsun, çalışıyorsun, aklı başında bir insansın. Ne açlıktan ölürsün ne de evin kokar, bir iki ayda rutinini oturtursun.
Yalnız ayrı eve çıkacağını gördüklerinde sana her türlü manevi baskı ve üzüntüyü, pişmanlığı yaşatmaya çalışacaklarına eminim. Kalbini kıracaklardır ve sen yeni hayatına ailen tarafından dışlanma psikolojisiyle başlayacaksın büyük ihtimal. Ama cesur ol, üstüne git. Senin bağımsız ve iyi yaşadığını gördüklerinde ve onlara uymayıp kırıcı da davranmamışsan ister istemez yumuşayacaklarını düşünüyorum. Önce sabrını ve ruhsal durumunu sınayacaklar ama, hazır ol.
 
Bisiklete hep destek tam destek
Mutlaka almalısın, bir süre sonra yokuslar da viz gelecek
Ayrıca çoğu şehirde uygun saatlerde otubuse metroya metrobüse binebiliyorsun bisikletle. Büyük kolaylik
 
Dedigin gibi annen süphelenmis olmalı. Bu durumu anlayışla karşilayacagını zannetmiyorum. Benim annemin zihniyetinde oldugunu dusunuyorum. Ayrı eve cikmak istemeni bireysellesmek olarak görmeyecek. Bir isler mi karistiriyor acaba? Görüstügü birisi var da onunla mı cıkacak? Yoksa bu kız tek basina bir evi cekip ceviremez. Bu evde bile bisey yapmıyor diye dusunecektir.

Yani annende gördügüm potansiyel bu yonde. Sen daha iyi tanırsın tabi.
 
Üniversite, iş hayatı derken evlenene kadar ailemden farklı şehirlerde yaşadım ama her fırsatta soluğu ailemin yanında aldım. İsteğim hep memleketteki evime dönebilmekti ama kısmet olmadı, evlendim. Belki o özgürlük hissini tadabildiğim, belki de yalnız yaşamanın maddi/manevi zorluklarını gördüğüm için, bilemiyorum ama aynı şehirde farklı evde yaşama isteğiniz bana gereksiz ve mantıksız geldi. Ona harcayacağınız parayla gidin yurtdışına, yiyin, için, gezin.
 
Bu arada aileniz evde evcil hayvan bakmaya karşıysa güzel bir bahaneniz olur. Köpek almak istediğinizi söyleyin. Kabul etmezlerse “Öyleyse ben de kendi evimde kalırım.” falan deyin. Bu ülkede geleneksel ailelerin kolay kabul edebileceği bir şey değil bu. Özellikle kız çocukları için. Gerçekçi olalım, bu konuda onlardan olgunluk beklemek yersiz bir çaba olur. Mecburen böyle bahaneler lazım.
 

Yani aile yapınızdan dolayı bu olay sorunsuz çözülmeyecek gibi zaten. Ben olsam önce sakince anlatırım. Aynen buraya yazdığınız gibi kendi evim kendi düzenim olmasını istiyorum yaşım da artık küçük değil kendi sorumluluğumu alabilirim derdim. Muhtemelen aa tamam anladık haklısın demeyecekler. Kararlı davranıp evime çıkardım zamanla alışırlar duruma zaten.
 
Bende esimle tanismadan once ikna etmistim. Ama benimkiler sehir disina yerlesmeyi dusunuyordu bende dusunmuyorddum oyle ikna etmistim ama sonra esim cikti karsima ve evlendim
 
Dun annemle tam boyle bi muhabbet gecti. Annem dedi ki hayvanlari uzaktan seviyorum. Niye anne surda minik bi kopek kossa fena mi olur dedim:) burdaaaa? Mumkun degil asla istemem falan yapti. Yani o ev annemin evi anlatabiliyo muyum. Televizyonda onun izledigi diziler kanallar acik olmali. Ben baska bisey izledigimde of pof yapilinca keyfim kaciyo. Ben cok bunaldim galiba. Hayatim sadece ise gelip gitmekten ibaret gibi hissediyorum
 
Belki gereksiz olabilir ama mantıksız kismina cidden katilmiyorum. Yani evet alternatifinde dediginiz seyler yapilabilir ama her daim yurtdisina cikamam seyahat edemem. Nereye kadar ki. Ozel ve bireysel bi hayatim yok
 
Ya belki bu dusunceyle abarticam ama. Soyle bi dusunuyorum. Yapmam ama hadi bi isler ceviricem bundan kime ne. Nereye kadar ailem bana kariscak. Mezara kadar belki ben evlenmiycem. Beni korusalar ne kormasalar ne. Kaldi ki bunu icin eve cikmaya bile gerek yok.

Ama haklisiniz annem ozel hayatimi bilir o dusunmese babam dusunur.
 
Olur mu ama "elalem ne der! "

Maalesef anne babamıza yetiskin birer birey oldugumuzu kabul ettiremeyiz. Ne zaman evlendin o zaman ayrı ev ayrı hayat. Ben evliyim gerci. Bosanacam yakinda. İste o zaman hem aileden hem kocadan bagimsiz hayat basliyor
 
Yakin zamanda bi olay yasadik eski sevgilim tekrar donmek ve evlenmek istedi. Annemse ya ben ya o dedi. Bence annem beni artik cocuk gormenin de otesinde mali gibi goruyor. Malesefe artik cok tatli gelmiyo

Reste rest ya onunla evlenirim ya da ayrı evde yaşarım diyin anneniz seçim yapsın
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…