Aile ilişkileri hk

A

Arabeskasik

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
31 Mayıs 2019
27
363
8
Ailemle ciddi bir şekilde kopukluk, uyuşmazlık, aymazlık var. Bunun bir kısmı, benden yana. Evet, kabul ediyorum. Problemlerim var lakin annem, babama gelince bunlarda bir sorun olduğunu düşünmüyorlar. Yani biraz önce uyuyordum ve bir şekilde uyandım ve detaylara gelince, babam, anneme; sen böyle olduğun sürece ben de böyle olacağım; annem, işte kaliten bu çünkü bu şekilde davranıyorsun diyor. Keza abim de bu gibi durumlardan şikayetçi lakin psikolog/psikiyatr/aile terapisti vs gibi kişilere gidin dediğimizde ise gerek yok diye kabul etmiyorlar.

A anneYILDIZ 'ın 01/08/2015 tarihinde açmış olduğu Vazgeçtim evliliğimden başlığında kendisi tarafından yazılan yazıları okuduğum vakit kalanları okumama gerek olmadığını düşündüm ve az çok konuya detaylı olarak hakimim ve fikrim var. Çünkü ben de benzer bir şekilde yaşıyorum.

Lütfen yardım edin ve farklı bir bakış açısı olarak her türlü düşünceye, söyleme açığım. Ne şekilde vurdumduymaz, umursamaz olarak davranabilirim ve düşünebilirim veya veya... Ne şekilde çözüm üretebiliriz. Çare odaklıyım. Her türlü söyleminize açığım. Kızmadan, tepki vermeden her birinize yanıt vermeye çalışacağım.
 
Siz konuya hakimsiniz ama biz değiliz. Biraz açık yazsanız.
 
Yani genel olarak bir uyumsuzluk, bir uyuşmazlık hali var. Mesela; ben bir olay karşısında tepki verince sert/agresif/kötü oluyorken abim/ablam benzer tepkiyi hafif gülümseyerek/tebessüm ederek söyledikleri vakit ilahi falan/fistan diye tebessüm ederek tepki veriyor annem. Benim mizacım böyle dediğim vakit abin/ablan öyle değil diyor. Mizaç diyorum yine başa dönüyor ve onlar öyle değil diyor. Bir el ve beş parmak diyorum ama onlar farklı değil ikisi aynı diyor halen. Kabullenmiyor yani işin açıkçası benim bu şekilde/mizaçta olduğumu.

Veya düğün olur işte. Malum, sezon açıldı. Gelmeyeceğim, iyi hissetmiyorum diyorum. Hiç iyi hissetmiyorsun ki kendini diyor. Bugünlük böyle yarınki düğüne gelirim diyorum yarın da böyle olacaksın diyor.

Babamla ilişkilerini, sadece duyuyorum. Pek şahit olmuyorum. Çünkü pek sevmem, karı-koca arasına girmeyi. Her ne kadar ailem olsa dahi karışmam. Çünkü bilmediğim, duymadığım şeyleri söylemeye çalışıyorlar çözüm için ve bilmediğim için de yorum yapamıyorum. O nedenle ikisi arasında da sorunlar var ve çözüm odaklı davranmıyorlar birbirlerine karşı.
 
Nasıl desem, babam sigara içiyor. Annem de doğal olarak içmiyor. İçmesini de istemiyor. Biraz önce uyandığım vakit, odamda yatıyordum dediğim gibi ve uyandığım vakit, yemekteler iken şu konuşma geçti:
- Sen, bu şekilde davrandığın sürece sigara içmeye devam edeceğim.
* Sen, işte busun. Başkası olamazsın.
- Beni dinlemiyorsun ama.
* Sen, çünkü busun.
- Halen beni dinlemiyorsun.
* Ne olacak, sigara içmesen.
- Ben, sana ne şekilde bırakacağımı söyledim ama hiç o şekilde davranmıyorsun. O nedenle de içmeye devam edeceğim.

Bu, en son duyduğum, işittiğim olay idi. Şimdi bu konuşmaya göre bakınca bir adım ilerleme yapılabilir mi? Ne şekilde bir konuşma ortamı olabilir?
 
Sizi ilgilendiren sorun ne buradaki?
Onlar kari koca , sideet , baski vs yok ise cocuklari olarak mudahele etme hakkiniz yok boyle basit bir atismaya
 
Milana22 .!.:
Sizi ilgilendiren sorun ne buradaki?
Onlar kari koca , sideet , baski vs yok ise cocuklari olarak mudahele etme hakkiniz yok boyle basit bir atismaya
Genişletmek için tıkla...

Evet, beni ilgilendirmez bu konu/konular ama ister istemez yansıyor ve kişiyi geriyor bu durum. Ne yani şimdi senin anne-baban, bir konudan dolayı tartışıyor olsa çözüm odaklı yaklaşmaz mısın? Çözüm bulmak için yani.

Ben, ailemin bu şekilde, üslupta birbirine davranmasından bıktım ve usandım yani. Bir kelime etmiyorum doğru düzgün ama suçlu arandığı vakit ben oluyorum o kişi. Bunlardan mütevellit üstüne üstlük çözüm aradığım halde yani. Gerekiyorsa psikolog/psikiyatr, eve gelsin; biz müsait bir vakitte buluşalım (haftasını misal, kimse görmesin hani mantığından yaklaşarak) ama yok olmaz. Kişi, hasta ise tedavi olmak için doğal olarak doktora gider yani.
 
Kaldı ki bir de sevgilim dediğim gibi benden ayrıldı. Depresifim yani kısaca. Suçlu aramıyorum, ne kendisi ne ailemden birisi. Yani suçu kendimde ararım devamlı olarak. Acaba ben, nerede yanlış yapıyorum diye veya bunu böyle yapsam nasıl olurdu; böyle olmasa da böyle olsa idi acaba acaba acaba diyerek düşünür kafam arka planda çalışır devamlı olarak bu şekilde yani.
 
Benim annemle babamın atışmasını duysan fihhhuuu... Anneler genelde çocukları arasında tarafsız olamıyor. Nedense en az bir çocuktan çok daha farklı tepkiler bekleniyor. Soğuk ve ketum duruyorsanız şayet size karşı bir öngargı oluşmuş belli ki. Bu arada tartışmalarda lanet olsun neden bunu böyle yaptın dense tam Amerikan filmi tadında olacak
 
Ben 41 yasindayim , hala annemle babam atistiklarinda aralarina girmem
Eger verdiginiz ornekten daha kotu olaylar yasaniyorsa o zaman onlarla duzgunce konusarak aile terapisine ikna edebilirsiniz , ama verdiginiz ornek gercekten karisilacak bir durum degil
 

Soğuk durmak bir yana büyüklerime (abim/ablam) kıyas edince yani mizaçlarımız farklı ve ona göre davranıyorum. İşin açıkçası dediğim gibi aynı/benzer tepkileri veriyoruz ama ben, daha ciddi durmam kati olmam nedeniyle ben, ters davranıyor gibi duruyorum. Aileme karşı değil herkese karşı bu şekilde davranıyorum yani. Bir farkım yok, ona böyle buna şöyle davranmıyorum.
 

Ben, bu olayı yaşadığım için biliyorum. Yaşanılacak bir olay değil değil bu. Yaşanmış, hatta düğün müzik sesi derken bu konuşmalar eşliğinde uyandım. Konuşmalar da, yemek bittiği vakit bitti ve ben de ondan sonra odadan çıktım. Karı-koca arasına hiçbir zaman girmem, girmek de istemem.
 
ergenlik kuzum. yakında geçer.
herkes kötü, sen iyi.
herkes yanlış, sen doğru.
iki güleryüz göstermeye, insanları anlamaya, hoşgörmeye gelince, mizacım böyle.
piki.

anneniz ile babanızın arasındaki ilişki sizi ilgilendirmez. negatif enerjiden/gerginlikten o kadar korkuyorsanız, mizacınızı değiştirmekle işe başlayın,
 
[/QUOTE]

Mizaç, kişinin karakterini oluşturduğunu düşünürüm ve yemesine, içmesine kadar kişiyi etkilediğini düşünürüm. Ayrıca, ergen de değilim. Ergenlik denilen şey, 13-18 arası yaşlardadır. Ben, ergenliği geçeli çok yıllar oldu..
 

Ooo ne kadar da kaliteli bir tartışma. Nesinden rahatsız oldunuz ki? Demek benim yetiştiğim ailede yetişmiş olsanız, akıl falan hep giderdi. Bizimkiler gayet paçoz oluyor kavga anında. Her evlat, tartışmasız sakin bir aile ortamını arzular ancak ben böyle bir ortama hiç şahit olmadım. İlla ki tartışma oluyor. Onların iletişim şekli de bu demek ki. Çözümsüzlükten besleniyorlar demek ki. Sizin doğrularınıza göre hareket etmek zorunda değiller ki.
 
Ben, hiçbir zaman doğru olduğumu düşünmedim ve kimseye de söylemedim. Kendi davranışlarımı, kendi doğrularıma, düşüncelerime göre yaparım. Alemi düşünmem. Ayrıca, aile ortamında huzur yoksa akşam; iş yerinde huzur yoksa sabah olsun istemez diye bir söz duymuştum, birileri konuşurken... Şimdi için ailemle kaldığım için ne sabah ne akşam olsun istiyorum işin kısacası....
 


Mizaç, kişinin karakterini oluşturduğunu düşünürüm ve yemesine, içmesine kadar kişiyi etkilediğini düşünürüm. Ayrıca, ergen de değilim. Ergenlik denilen şey, 13-18 arası yaşlardadır. Ben, ergenliği geçeli çok yıllar oldu..
[/QUOTE]

mizacın varlığını inkar etmiyorum ama

gelene gidene surat yapıp benim mizacım bu denirse orada e mizaç bu da görgü nerede? derler

ebeveynlerin ilişkilerine müdahale etmeye calısıp, öyle yapmayın, böyle yapın diye haddi aşarsanız mizaç tamam da saygı nerede? derler.

mizaç öyle canınızın istemediği her şeyi üzerine atabileceğiniz gunah keçisi değil.

ergenlikte 13-18 yaşları ile sınırlı değil. ben 25 yaşında ergen de gördüm. olgunluktan uzak.

her şey kafanızdaki gibi olmaz. nasıl sizin mizacınız varsa insanların da var.
onlar ilişkilerinden memnun ki değiştirmek için çabaları yok. siz değilseniz, onlara bulaşmadan çözüm bulun. yeterince büyüdüyseniz ayrı evde yaşayın mesela.
böylece ebeveynlerinizin negatif enerjilerine maruz kalmazsınız.
 
Mizaç, kişinin karakterini oluşturduğunu düşünürüm ve yemesine, içmesine kadar kişiyi etkilediğini düşünürüm. Ayrıca, ergen de değilim. Ergenlik denilen şey, 13-18 arası yaşlardadır. Ben, ergenliği geçeli çok yıllar oldu..
[/QUOTE]

Yok o sistem değişti artık. Ergenlikle vedalaşma yaşı 25'e çıktı. İyi de oldu aslında. Şöyle bir geçmişe baktığımda hakikaten 25'ten sonra bir aydınlanma yaşadım ben. 25 öncesi acıların kadını modunda dolandım durdum.
 

çok çıt kırıldım bir arkadaştır belki
annesi babasının yaşantısından bu kadar etkilenen ben çocuklar zannediyordum.
hadi iyimser olup ergen diyeyim dedim, yetişkinmiş
hayır ne zaman ağız tadıyla kavga edebileceğim biri bana bunu açıklasın.
 

Valla ben ortaokula kadar sabrederim sonra içimdeki mahalle teyzesini salarım ortaya. Başlarım psikolojisinden de. İçim şişti tutmaktan. Ağız tadıyla paçozluk yapamıyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
ARTIK KATLANAMIYORUM...
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
2K
Ahuzarr
30 Haziran - 6 Temmuz 2025 Haftalık Burç Yorumları
2 3 4
Yorumlar
74
Görüntüleme
1K
Nhessa
D
Maddi sıkıntılar ve eşimin kayınvalideme taşınma isteği
4 5 6
Yorumlar
102
Görüntüleme
8K
sendemibrutus
S
A
Bir aile meselesi
3 4 5
Yorumlar
83
Görüntüleme
5K
sevimlicosh
B
AİLE EVİ
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
3K
sungunes
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…