- Konu Sahibi elagozlukiz
-
- #1
eminim sitenin en gençlerinden biriyim bende.. ama inanın yaşım 17 deglde 35-40 sanki kısaca özet geçicem sizlere annem ve babamın anlaşmazlıklaryla kavgalarıyla geçen 9 sene.. sonra ayrılık ve hayata adım atışım..velayetım babamda babasına çok düşkün biriyim 5 sene yalnız yaşadık babamla yani annesiz ama sürekli vardı hayatında birileri benim gözümün önünde ve onların yüzünden işittiğim azarlar..neysee hatırlamak bile gözlerimin dolmasına boğazımın düğümlenmesine neden oluyor yaz tatıllerım halamla geçti genelde kocası tam bir intihar sebebi ..seneler sonra iyi kötü babamın evlenmesını ıstedım çnkü okul ve ev işleri yoruyordu artık bır arkadaş vasıtasyla babam tanıştı ve evlendi .. o kadar umutluydumkii..1 sene sonra saçmalıklar başladı orası nıye dağınık bu nıye burda demeye dunya tatlısı bır kardeşim var 2 yaşında bana çok düşkün bende ona tabi ev tamamen sinir alanı odadan çıkasım gelmıyor ama babam üzülmesin evliliği bozulmasın dıye birine sesleniyorsam birine seslenmiyorum böyle geçinip gidiyoruz geçen sene oturdugumz evden taşındık ve okula uzak tabiki tek çarem halamdı yine 1 sene halamda kaldım okul için ama bir de bana sorun :)) çalışma ortamı orda da sıfırdı ancak bir şekilde takdir belgesyle geçtim bu sene evdeyım ama ruhum sıkılıyorr-- annem.. o da evlendı onunda çocuğu var pek arayıp sormaz arada aklına gelirsem ve bu yaşadıklarımdan haberı yok tabı herşeyi nasıl kendi başıma öğrendiğimi babamın gömleklerini makineye nasıl atacağımı bılmediğim için karşı bınadaki teyzelere gösterdğimi,eniştemin yengelerimin aynı annesi gibi iş yapamaz becerıksız olur demelerine inatlaa hırs yapıp bunları öğrendiğimi.. bunlardan haberı yok ve o rahat uyurken ben hala sorunlarla uğraşıyorum ama bırakmıyorum kendimi diye bılıyordum yanılmışım artık bu omuzlar kaldıramıyo bu yükü akıl verın lütfen benden yaşca büyüksünüz bu sadece özetii arada edilen kavgaları anlatmadım bilee inanın aile parçalanması çok çok kötü birşey hele şuan üniversite sınavına hazırlanmak paha biçilemez...