Aile yanında kalmak mı, yurtdışında kalmak mı ?

Evet anadilinde muhabbet etmek, seninle ayni kulturde buyumus insanlarla, ayni espriyi yapip, ayni seye huzunlenebilmek, farkli konularda sohbetler edebilmek, cay koydum gel demek.. Cok guzel seyler bunlar :))
Ilk geldigimde hayran oldugum seyler ( sessizlik, sakinlik,doga vs) bi zaman sonra onlar da anlamini yitiriyor gozumde :)
Ne biliyim komsumla evin eksikleri icin semt pazarina gitmek, Eminonunde turlamak, sevincimi de huznumu de sevdiklerimle paylasmak, sabah uyaninca camdan mis gibi deniz manzarami gorup her gun sukretmek.. ozledim ben bunlari...
Cevre yoksa, cok iyi bir gelir yoksa yurtdisindaki eksiklik kolay asilmiyor ya da daha az sabredilebilir oluyor gercekten.
Herkes kendince hakli donene de kalana da saygi duymak lazim :) Artilariyla eksileriyle iyice dusunup ona gore karar vermeli.
Hele cocuk varsa daha zor oluyor karar vermek.
Konu sahibi; bulundugunuz ulkede bi is bulup deneyebilirsiniz, hem tecrube kazanirsiniz bu sure zarfinda da karar vermeye calisirsiniz.
 
anladım ama eşiniz varsa şanslısınız en azından aynı dil, bakış açısı ...
 

Valla panpacim Turkiye'ye donsen aile kuracaginin garantisi var mi ki? Turk erkekleri de yanarli donerli artik duzgun adam az.
Oyle tabi, Isvicre hayvanca pahali bir de evler falan cok eski ama 2000Franktan, yemekler de 5 para etmez ama 30-40Franktan basliyor komedi. Bence hayat kalitesi gayet dusuk ama nedense bu ulke de Almanya da hayat kalitesi yuksek olarak lanse ediliyor. 100 yillik dar duduk 50m2lik evde yasiyorsun, kendi evine zor sigiyorsun ama hayat cok kaliteli tabi tabi. Evinde rahat edemedikten sonra rahatlik olmuyor ki. Benim yine maddiyatim iyi, dairem sehrin nezih bir semtinde, ormana yakin, ferah gunes falan aliyor ama ortagelirli vatandaslarin hepsi ortak evlerde yasiyor. Hayat b.k gibi yani afedersin, insanlar 30lu yaslarinda hala ev paylasiyor paraya sebep.

Isvicre'de maaslar yine yuksek Almanya'da ortalama uiversite mezunu bir insan max 3000-3500Euro kazaniyor, o da %40 vergiden sonra max 2000Euro. Kiralar 800Eurodan basliyor, buyuk sehirlerde birikim falan hayal. Isvicre'nin vergi miktari %30du sanirim, hic kotu degil derimGecen yil aylik 2000Euro vergi oduyordum arkadas tek basian bir ev kalkindirir yani.

Neyse, Almancilarin sevdigim bir lafi var, burda para var ama hayat yok diyorlar. Gayet dogru ence, yani kadin-erkek iliskilerini gectim sosyal hayat asiri derecede bayik. Insanlar mal gibi, hayat cok sIkIci ve bayik. Isvicreli erkekler de kadinlar da ayrica bir kendini begenmis, nedense kendilerini bir b.k saniyorlar anlamadigim bir sekilde. Bence butun Almanca konusulan ulkeler asagi yukari ayni. Hayatini yasayacaksan mezun olduktan sonra ya Lisbon, ya da Ingiltere taraflarina bak panpacim. 1yil daha takil don o zaman.
 
İşte bana yalnızlık iyi gelmedi, kadınlar erkekler sokaklarda el ele ben kimsesiz gibi dolaşıyorum Hep zamanında taktik strateji yapmamanın sonucu. Ama Türk erkekleri konusunda haklısınız da yabancılar da da aynı. Kadınlar çok yapışkan burada. Aylık 2000 Euro vergi mi neeeeee? Çok değil mi ? Doktora mı yapsam acaba diyorum da bir yandan da yorumlarınızı beklerim :)
 
muhtemelen bu bir t,p test ve ülk bu haldeyken bırak ısvıcreyi millet romanyaya bile gelme der kal orda
 


Valla panpa belli bir geliri gectikten sonra vergi miktari asiri derecede artmaya basliyor Hem gelirin ortalamanin ustunde, evin tek ekmek kazanani, bekar, cocuksuz ve kadin olmanin birlesimiyle vergi dairesi vurun kahpeye dedi ve vurdu 2000Euroya annem de inanmamisti, bunu gecen yil cekip anneme gondermistim bir onceki isyerimden bordrom:



Isvicre'deki vergi sistemi cok daha rahat. Max vergi miktari %30 o da maksimum, yillik 200.000Frank kazaniyorsan. Korkma sen o kadar odemezsin yani.
 
Ben de yurtdışında doktora yapıyorum. Yeni başladım sayılır ama geri dönsem mi kalsam mı diye düşünmeye şimdiden başladım. Keşke buradaki rahat çalışma ortamını ülkemizde de bulabilsek de koşa koşa geri gelsek ama yok. Buraya geldiğimde fark ettiğim insanların kaygısız yaşamaları oldu. Özellikle bizim gibi gençlerin gelecek kaygısı yok, çalışanların geçim derdi yok, asgari ücret bile hayli hayli yetiyor. Kendi çektiklerime baktım, yazık olmuş gençliğime diye düşündüm. İmkanım olursa çocuklarımın da böyle kaygısız ve rahat bir gençlik yaşamalarını isterim. Tabii bunun manevi tarafı da var. Burada ne olursak olalım, yabancıyız. Kendimi ait hissetmiyorum. Aidiyet önemli bir duygu. Ülkeme bakıyorum, ne kültür kalmış, ne ahlak, sahip olmaktan gurur duyduğumuz her meziyeti birer birer yitiriyoruz. İşte böyle, her yönlü bakınca kalmak ağır basıyor bende ama tek bir şartla, o da sevgilimin yanımda olması :)

Sevdiğim insan yanımda olursa ve burada kendi çekirdek ailemi kurabilirsem en azından 10-15 yıl kalmayı isterim. Benim için tek kriter yalnız kalmamak. Ben de bizimkileri çok özlüyorum, bir yanda ailem bir yanda sevdiğim. İnsan özlemekten delirir mi, delirirmiş... Ama kendi öz vatanımda da delirttiler beni! Mobingi mi, işsizliği mi, hiç bitmeyen gelecek kaygısı mı, hangi biriyle uğraşayım? Burada en azından huzurum var.

Türkiye'de iyi bir iş bulmadan geri gelmeyin bence. Şartlar malum, ailenizin yaşadığı şehirde iş bulamayabilirsiniz, yine ayrı kalırsınız. Sonra çok pişman olursunuz.
Orada aile kuracak birini bulduysanız gelmeseniz de olur bence :)
 
Oo allah arttırsın , doktora işine ne diyorsunuz ? Ya bana doğru yönlendirme lazım. Vergi olayları da iyiymiş burada dediğiniz gibi ama İngiltere’ye de taşıyabilirim belki.
 
İşte birini bulamadım o biri nasıl bulunuyor diğer bir konu da bu. İnternetten tanışmış buradakiler. Ama dediklerinize katılıyorum. Görüşlerinizi beklerim doktora konusunda, yapsam nasıl olur, vs ?
 
Oo allah arttırsın , doktora işine ne diyorsunuz ? Ya bana doğru yönlendirme lazım. Vergi olayları da iyiymiş burada dediğiniz gibi ama İngiltere’ye de taşıyabilirim belki.

Valla panpa sen bilirsin ama bence is bulmaya yonel. Bulamazsan doktoraya basla, o sirada da staj/parttime stili calis ama mutlaka yasin gecmeden is deneyimi yap derim. Master da gayet yeterli elektronik muhendisliginde, her isi yaparsin. Bence simdiden staj/parrtime bak. Is bulmak yabancilar icin zorlasti yani isverenler kafdaginda ucuyor, yeni mezundan 20 yillik is deneyimi bekliyor

Ingiltere olur bence, dedigim gibi Lizbon'u da yabana atma. Ingiltere'ye tasinacaksan Londra'yi gec derim, hem asiri pahali hem Arap, Hintli, pakistanli dolu beyaz erkek yok yani Machester iyidir, hem buyuk sehir hem de hayat cok pahali degil. Bir de ben Dublin'i cok seviyorum.

Bana kalirsa imkanin varsa Amerika derim. Sosyal hayat asiri canliMeslegin de ABD'ye uygun, kaymak tabakada yasarsin yani. Ahh be bir teklif alsam hemen kosar giderim Isvicre'deki okullar gayet kaliteli, basvursan PhDye kabul alirsin bence.
 

katiliyorum, Turk is hayati ne yazik ki bir seyler uretmekten cok mobbing ustune kurulu
 
Süper yorumlar. Elinize sağlık.
 
Süper yorumlar. Elinize sağlık.

Valla panpa ben senin yerinde olsam UC Davis, UCLA yani Kaliforniya yoremizdeki tum okullara basvururum. Bas git hic pisman olmazsin bence Avrupa bayik, gencligini burda curutme ben yaptim sen yapma Amerika'daki "dating" kulturu daha guzel, yani Avrupa'da cinsellik peynir ekmek gibi ilk gunden yasaniyor ama Amerika o sekil degil, bizim flortlesme ve romantizm anlayisimiza cok daha yakin. Erkekler de gayet cikma teklif ediyor, Kaliforniya hem yakisikli hem zengin erkekler konusunda gayet zengin Bir de nufus daha cok, yani istatistiksel olarak da daha cok secenek var. Yasin gencken bas git Almanlarin malligiyla omur curutme derim.
 
ABD’de yaşayan arkadaşım da yalnızlıktan şikayetçi , açıkçası bu ara gündemim yalnız olmak komik gelebilir ama hele abuk subuk kadınların el üstünde tutulduğunu görünce kahroluyorum. Etrafımda başarılı , cilveli olmayan kadınlar yalnız diğerleri prenses muamalesi görüyor önce bunu çözersem eğitime geçeceğin
 
eskiden bu tarz konulara “manyak mısın güzelim ülkede yaşıyorsun” tarzında yaklaşırdım ama 10 senedir yurt dışında yaşayan bir instagram fenomeninin bütün eleştirilere rağmen yurda dönüşüyle ne kadar mutlu olduğunu gördükten sonra fikirlerim değişti.

kadın burada o kadar mutlu ki yüzüne renk geldi. kanadadaki sessizlik sakinlikten bıkmış, orada asosyal bir hayat sürüyormuş, burda gezip tozup hayatını yaşıyor. zaten izmire yerleşmiş, şehir olarak çok doğru bir tercih yaptım diyor. ve hiç pişman değil.

sanırım insan mutlu olduğu yerde yaşamalı. biz burda oturduğumuz yerden “manyak mısın ekonomi çok kötü, ülkenin durumu belli değil, nasıl dönmeyi düşünebilirsin?” diyor olabiliriz ama sen kazandığın parayı zevkle sevdiklerinle harcayamıyorsan, güzel bir sosyal çevre kuramıyorsan, türk kültürünü özleyip hasret çekiyorsan azıcık aşım kaygısız başım, az kazansam da severek harcarım mantığıyla ülkeye dönüş yapabilirsin bence.

ama bu bahsettiğim kadın kanadadaydı, sense isviçredesin. neredeyse aynı ülke sayılır :) bi uçak bileti aldın mı 3-4 saate gidebilirsin (ailenin şehrini bilmiyorum ama). yaşadığın yer okyanus ötesi olsa düşünme dön derim belki ama, zaten bu kadar yakında yaşıyorken biraz daha düşün bence dönmeyi.

mesela ben de yurt dışına çıkmak istiyorum ama abd gözümü kesmiyor, duygusal bakıyorum biraz. avrupa istiyorum ama ona kabul almam da daha zor :) öyle kararsızlık içinde sıkıştım kaldım. siz böyle güzel bir imkanın içindeyken hemen dönme kararı vermeyin
 
İşte birini bulamadım o biri nasıl bulunuyor diğer bir konu da bu. İnternetten tanışmış buradakiler. Ama dediklerinize katılıyorum. Görüşlerinizi beklerim doktora konusunda, yapsam nasıl olur, vs ?
Buradakiler iyi maaşlı bir iş bulmak için doktora yapıyor, hocamın öğrencileri arasında akademisyen olmak isteyen sadece benim. Öncekiler de hep sanayiye koşmuş. Yaşınız 26'dan küçükse doktora yapmanız iyi olabilir. Ben 26'ımda Türkiye'de doktoraya başladım. Yüksek lisanstan sonra yurtdışında doktora imkanıyla Türkiye'deki ar.gör kadrosu eş zamanlı olunca, hem de ailemin yaşadığı şehirde iyi zannettiğim bir üniversitede olunca, annemin de gazına gelip Türkiye'de kalmayı seçtim. Hayatımın en büyük hatasını yapmışım. 3.5 yıl sonra yeterliliği de verip bıraktım, yurtdışında baştan başladım. Yaş oldu 30. 30'undan sonra çekilmiyor artık öğrencilik, eskisi gibi yüksek motivasyonlu ve çalışkan olamıyorum.

Benim ailemde sizinki gibi tam yanlarında yaşanacak insanlar, çok rahatım onların yanında ama onları seçtiğimde kariyerim için çok büyük pişmanlık yaşadım. Keşke duygusal davranmasaydım dedim. Tek ve en önemli iyi yanı sevgilimle orada tanıştım. Bu da nasipmiş, artık aşık olmaktan ümidi kesitiğim zamanlarda liseli kızlar gibi aşık oldum :) Sizin de hayat arkadaşınızı nerede bulacağınızı bilemeyiz. Hiç ummadığınız yerden çıkar gelir bir gün, aklınız başınızdan gider :) aramakla bulunmuyor, nasip gelip seni buluyor, kader ağlarını örüyor :)

İnternet işi bana ters ama Türk öğrenci birlikleri kulüpleri falan vardır mutlaka, yurtdışında örgütlü oluyoruz genelde. Yabancı biriyle de sınırlı paylaşımla çok zor bana kalırsa.

Subhanallah ibretlik bir hikayeymiş benimki, şimdi bakınca
 
Sevgili Artemis, aileni bu denli özlüyor olduğunu okumak çok duygulandırdı beni. Ve muhakkak onlar da seni çok özlüyorlardır . Sen kendini nasıl iyi hissedecek isen onu seçmelisin. Ne kadar süredir orada olduğunu bilmiyorum. Yüksek lisansa yeni başladı isen fazlaca bir süre geçmemiştir. Zaman uzadıkça deneyimlerin ve hissettiklerin farklılaşabilir. Farklılaşmayabilir de..

Çok yakın arkadaşımın kızı Fransa'daki psikoloji eğitimini üniversitenin bitmesine bir sömestr kala bırakıp ülkeye geri döndü, özel bir üniversitede devam etti, masterını tamamladı ve çalışmaya başladı. St.Benoit mezunuydu. Dil ve Fransız kültürü ile hiçbir sıkıntısı yoktu, her istediğinde Türkiye'ye gelip gidiyordu ama kalmak istemedi.

Benim Oğlum da üniversite eğitimine geçen yıl başladı Zurich'te , ETH'da. Bu yıl 2.sınıfa gidiyor. Düşün ki tek çocuğum benim ve yalnız yaşıyorum. Buna rağmen Oğlum lise hazırlıkta bana üniversiteyi yurtdışında okuyacağını ve çok net olarak, çalışma hayatına yurtdışında başlayacağını ve Türkiye'de yaşamayacağını söylediğinde Onun için doğru olanın bu olduğunu bilerek bunu kabul ettim. Sadece çok uzak düşmeyelim diye eğitim hayatı bittiğinde yerleşeceği ülkenin Amerika olmamasını rica ettim sadece ama tabii bu bile olabilir.

Özlem , feci bir duygu. Seni çok, çok iyi anlıyorum.
Kilidin anahtarı yine Senin elinde , Senin ne istediğinde..
Eğitim hayatında başarı Dilek ve Sevgilerimle..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…