Aile!

Amaki hayal

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
5 Ağustos 2017
455
395
103
Nasıl anlatsam bilemiyorum. İnsana hayatta herkes değer verse annesi vermese o insan değerli hisseder mi? Yardıma ihtiyacı olduğunda tüm dünya yanında olsa annesi olmasa kendisi yalnız ve çaresiz hissetmez mi insan? Neden bu kadar beklenti içine girdiğimi de bilmiyorum bu anlamda suç bende ama başka türlüsünü de yapamıyorum. Yaşadığım hayal kırıklığı öyle büyükki kime anlatsam dert yansam neden böyle desem kim bana mantıklı bi cevap verir?
Bende anne oldum hemde 17 gün önce çocuğumu kucağıma aldığıma sevinemedim. Annemden sadece manevi olarak yanımda olmasını bekledim ama ne hamileyken ne şu anda yanımda olmak istemedi sadece kendini düşündü. Üstelik beni bu şehre çağıran her şekilde destek olacağını söyleyen kendisiydi. Ben bu zamana kadar ailemde herkese elimden geldiğince maddi manevi destek oldum anneme babama kardeşlerime bari onun hatrına yapsaydı. Hastanede doğum yaptığım ilk gün acıdan kıvranırken ufacık bebekle beni bıraktı kocanla baş başa kalın diye çıktı gitti. Eve geldiğimde türlü bahanelerle gelmek istemedi gelse de kalmak istemedi. Sadece bi gece kaldı ve hayatımda yaşadığım en kötü gecelerden biriydi diyebilirim. Çocuk ağladı ben ağladım dönüp bakmadı bile uyudu sadece. Bikaç gün sonra aradım ağladım bana demogoji yapma dedi stresten sütüm kesildi bebeğimi mamayla beslemek zorunda kaldım dikişlerim açıldı yine stresten. Ablam geldi bakmak için ona da o benim kızım sen bakma ben bakarım demiş ama yine yok tabiki. Bu sabah neden böyle yapıyosun ben sana ne yaptım diye mesaj attım. Kafamı dinliyorum anlayış göster yazmış. Neden? Ne oldu ne yaşadın da kafanı dinleme ihtiyacı hissettin?
Yanlış anlamayın beklentim gelsin yemek yapsın çocuğa baksın değil ben en ağrılı halimde bile kalktım işlerimi yaptım bebeğime baktım banyosunu bile amqn ben korkarım diye ellemedi ki bu insan 3 çocuk 3 te torun büyüttü. Sadece gelip yanımda olsaydı evde bi nefes olsaydı yeter di kendisine de söyledim ama bunu yapmak bile zor geldi. Babam da aynı annem gibi evime sadece yemek yemeye geldi torununu sormadı bile. Ben bu insanlar için kaç senedir kredi ödüyorum. Her sorjnlarında ben anne baba gibi yanlarında oluyorum. Kavga ettiklerinde aralarını yapmaya çalışıyorum her ikisine de destek oluyorum eşim bi evlat gibi senelerdir her işlerine koşuyo. Size soruyorum çünkğ ben sebebini anlayamadım. Neden böyle? Ben mi çok taviz verdim yoksa aslında olması gereken bu mu?
 
Annenizin size karşı soğuk davranışının altında yatan anlatmaya es geçtiğiniz başka bir sebep var mı?
Aranızda büyük bir kavga oldu mu kalp kırma gibi.
Her anne bir değil tabi ki.
Kimisi kızının tırnağı kırılsa koşar gelir. Kimisi ölüyorum dese inanmaz soğuktur kalbi kimisi orta dozlu bir annelik görevi görür.
Sizinkini çözemedim bile çünkü toruna da baktı çocuklarına da diyorsunuz.
 
Yani ailemizin bir ihtiyacı olduğunda biz koşuyoruz onlar da bize koşar. Karşılıklı olması gerekir demiyorum sevgiden yapılır bu olmasi gerekendir .İnsan evladiyla sohbet ,muhabbet eder. Sizin aileniz size soğuk duruyor ,istemiyorlar yakın olmak demek ki .Sebebini de buradan bilemeyiz .Siz onları olduğu gibi kabul edeceksiniz .Fazla anlam yüklemeyin keza onların sevgi anlayisi da bu olabilir tüm evlatlarına böyle ise.
 
Annenizin size karşı soğuk davranışının altında yatan anlatmaya es geçtiğiniz başka bir sebep var mı?
Aranızda büyük bir kavga oldu mu kalp kırma gibi.
Her anne bir değil tabi ki.
Kimisi kızının tırnağı kırılsa koşar gelir. Kimisi ölüyorum dese inanmaz soğuktur kalbi kimisi orta dozlu bir annelik görevi görür.
Sizinkini çözemedim bile çünkü toruna da baktı çocuklarına da diyorsunuz.
Anneme göre bu soğukluk değil. Normalde de beni tüm evlatlarından ayrı tuttuğunu falan söyler ama sadece lafta bu zamana kadar hiç ihtiyacım olmadı kimseye her işimi kendim hallettim bu yüzden sorumluluk almak istemiyor sanırım bende kendi içimde başka açıklama yapamıyorum. Hamileykende en ihtiyacım olduğu dönem ben kafamı dinlicem diye 5 ay arayıp sormamıştı şimdi yine aynı ama sorsan ben ne yaptımki der.
 
Doğum yaptığımda annem ''Ben enayi miyim ben gelip kalmayacağım hastanede kayınvaliden kalsın'' demişti.
Gel kal da dememiştim kimseye ama neyse ''pekiyi'' dedim geçtim.
Onu anımsattı.
Üzücü ama kabullenmek iyi oluyor.
Beklentiniz olmasın.
Ama en ufak sorunlarında yine aranan ben oluyorum eşim oluyor normalde belki kabullenirdim ama lohusayken zoruma gitti insan başka ne zaman aileye ihtiyaç duyarki zaten.
 
Yani ailemizin bir ihtiyacı olduğunda biz koşuyoruz onlar da bize koşar. Karşılıklı olması gerekir demiyorum sevgiden yapılır bu olmasi gerekendir .İnsan evladiyla sohbet ,muhabbet eder. Sizin aileniz size soğuk duruyor ,istemiyorlar yakın olmak demek ki .Sebebini de buradan bilemeyiz .Siz onları olduğu gibi kabul edeceksiniz .Fazla anlam yüklemeyin keza onların sevgi anlayisi da bu olabilir tüm evlatlarına böyle ise.
Tüm evlatlarına böylr değil erkek kardeşime ve eşine asla böyle olamaz ben nazını çekiyorum be susuyorum diye böyle heralde
 
kendinizi biraz çekmenin vakti gelmiş sanırım, bazen yapılan iyilikler görev haline geliyor ya, öyle olmuş sanki. çekin kendinizi çekirdek ailenize bakın artık, kredi üzerinize değilse ödemeyin.
Kredi üzerimeydi malesef üstelik ben öderim söz diye çektirmişti babaö ama bir kuruş bile ödemedi tabiki.
 
Annenizin size karşı soğuk davranışının altında yatan anlatmaya es geçtiğiniz başka bir sebep var mı?
Aranızda büyük bir kavga oldu mu kalp kırma gibi.
Her anne bir değil tabi ki.
Kimisi kızının tırnağı kırılsa koşar gelir. Kimisi ölüyorum dese inanmaz soğuktur kalbi kimisi orta dozlu bir annelik görevi görür.
Sizinkini çözemedim bile çünkü toruna da baktı çocuklarına da diyorsunuz.
Hayır tek laf etmedim zaten mesajda sen bişey yapmadın ben kafa dinlemek istiyorum yazmış sorumluluk almak istemediği zamanlarda böyle yapıyo bende yeni fark ettim.
 
Nasıl anlatsam bilemiyorum. İnsana hayatta herkes değer verse annesi vermese o insan değerli hisseder mi? Yardıma ihtiyacı olduğunda tüm dünya yanında olsa annesi olmasa kendisi yalnız ve çaresiz hissetmez mi insan? Neden bu kadar beklenti içine girdiğimi de bilmiyorum bu anlamda suç bende ama başka türlüsünü de yapamıyorum. Yaşadığım hayal kırıklığı öyle büyükki kime anlatsam dert yansam neden böyle desem kim bana mantıklı bi cevap verir?
Bende anne oldum hemde 17 gün önce çocuğumu kucağıma aldığıma sevinemedim. Annemden sadece manevi olarak yanımda olmasını bekledim ama ne hamileyken ne şu anda yanımda olmak istemedi sadece kendini düşündü. Üstelik beni bu şehre çağıran her şekilde destek olacağını söyleyen kendisiydi. Ben bu zamana kadar ailemde herkese elimden geldiğince maddi manevi destek oldum anneme babama kardeşlerime bari onun hatrına yapsaydı. Hastanede doğum yaptığım ilk gün acıdan kıvranırken ufacık bebekle beni bıraktı kocanla baş başa kalın diye çıktı gitti. Eve geldiğimde türlü bahanelerle gelmek istemedi gelse de kalmak istemedi. Sadece bi gece kaldı ve hayatımda yaşadığım en kötü gecelerden biriydi diyebilirim. Çocuk ağladı ben ağladım dönüp bakmadı bile uyudu sadece. Bikaç gün sonra aradım ağladım bana demogoji yapma dedi stresten sütüm kesildi bebeğimi mamayla beslemek zorunda kaldım dikişlerim açıldı yine stresten. Ablam geldi bakmak için ona da o benim kızım sen bakma ben bakarım demiş ama yine yok tabiki. Bu sabah neden böyle yapıyosun ben sana ne yaptım diye mesaj attım. Kafamı dinliyorum anlayış göster yazmış. Neden? Ne oldu ne yaşadın da kafanı dinleme ihtiyacı hissettin?
Yanlış anlamayın beklentim gelsin yemek yapsın çocuğa baksın değil ben en ağrılı halimde bile kalktım işlerimi yaptım bebeğime baktım banyosunu bile amqn ben korkarım diye ellemedi ki bu insan 3 çocuk 3 te torun büyüttü. Sadece gelip yanımda olsaydı evde bi nefes olsaydı yeter di kendisine de söyledim ama bunu yapmak bile zor geldi. Babam da aynı annem gibi evime sadece yemek yemeye geldi torununu sormadı bile. Ben bu insanlar için kaç senedir kredi ödüyorum. Her sorjnlarında ben anne baba gibi yanlarında oluyorum. Kavga ettiklerinde aralarını yapmaya çalışıyorum her ikisine de destek oluyorum eşim bi evlat gibi senelerdir her işlerine koşuyo. Size soruyorum çünkğ ben sebebini anlayamadım. Neden böyle? Ben mi çok taviz verdim yoksa aslında olması gereken bu mu?
Benim annem beni emzirmemiş bile , kız olduğumu görünce . Hayatım boyunca sevgisini hissetmedim . Zamanla geçiyor . Alışıyorsun , hatta daha güçlü oluyorsun . Bu da sana ders olsun kimse için kendini çok değersizleştirme. Kimse için her ah dediğinde yardıma koşma . Maddi manevi tüm imkanlarını kendin ve evladın için kullan . Zararın neresinden dönersen kardır.
Beni okuturken ettikleri masrafları kalem kalem geri aldılar . Babam benden aldığı paralarla 2 kez umreye gitti annemle birlikte .
Eşimle öyle bir tanıştılar ki ; eşim benim öz annemin ve babamın öldüğünü , bu kişilerin de ya dayım ya da Amcam olduğunu düşünmüş 🤣
 
Tüm evlatlarına böylr değil erkek kardeşime ve eşine asla böyle olamaz ben nazını çekiyorum be susuyorum diye böyle heralde
Yardıma ihtiyaçları olduğunda görevi ikiye bölün kardesinizle o an kimde varsa yani maddi şeylerde .Size karşı böyleler demek ki ne denir ki ... Bir çözümü oldugu sanmıyorum .
 
Düşünce ancak insan etrafını tanıyor. Doğumda bir nevi düşme sanırım. Ben de anlamıyorum, benim de evladım var. İnsan hangi davranışa karşılık zorda kalmış evladına bu davranışları reva görür? Benzeri durumları yaşadım ve kendime değil yine anneme üzüldüm. Çünkü düşmüşe bir tekme de ben atayım diyen insan inancıma göre ah alır, ister karma diyin ister başka türlü bu ona geri döner bir şekilde. Ben yine anneme üzüldüm. Siz de size yakışanı yapın ama kredi falan zaten gereksizmiş. Hiç bir iyilik cezasız kalmaz unutmayın. Sizin yaptığınız iyiliklere karşılıkmış demek. Kimseye çooook büyük iyilikler yapmayın ama tabi düşmüşe de her daim koşun. Yani siz anneniz gibi yapmayın annenize. Ama üzülmeyin de. Dikiş açılacak denli kendinizi yıpratmayın. Lohusa psikolojisi, herşey binle katlanıyor geçecek bunlar da. Kendiniz kendinize yetebilirsiniz buna inanın. Birinin bakmasına, şunu bunu yapmasına gerek yok yeter ki moralinizi yüksek tutun ve kendi ailenize sarılın.
 
Ama en ufak sorunlarında yine aranan ben oluyorum eşim oluyor normalde belki kabullenirdim ama lohusayken zoruma gitti insan başka ne zaman aileye ihtiyaç duyarki zaten.
Aramayın sormayın o zaman kıymete biniyorsunuz
Ben ve eşim de benim aileme destek oluruz bir istekleri olduğunda yaparız ama ben aramam neden aramıyorsun diye yakınır sonra nasıl arayayım ki içimden gelmiyor pek.
Evlendiğimde annem kardeşlerine gelmeyin gerek yok dedi düğünde annemin on kardeşinden biri bile yoktu
Babam yakınlarını davet ederken bundan da kurtuluyorum diyerek davet etti.
Annem çeyiz için maksimum 500 liralık alışveriş yaptı keşke kaçarak evlenseydin masraf oluyor dedi.
Çalıştığım için çocuğumu haftada bir gün bırakırdım sigorta primimi yapmıyorsun diye bakmayı reddetti 1 gün için bakıcıya güvenmediğimden 2 yaşında kreşe verdim annemin primini yine yatırmadım bu konuda karşılık beklediği için bunu tercih ettim
Bence haline şükret
 
Bende de sizdeki gibi bir anne var, yıllar içinde çok şey yaptı, anlatıp konunuzu kendi konuma çevirmek istemem.
Artık görüşmüyorum.
Psikolojik olarak bir ağırlıktı bu başlarda, vicdan nedeniyle dayanamadım, aradım, bin pişman etti, kararımın ne kadar doğru olduğunu gösterdi.

Size görüşmeyin demiyorum, diyemem de.

Hatası biline saat doğrudur diye benim hiç sevmediğim bir laf var. Bu lafa göre davranacaksınız, böyle bir insan olduğunu, değişmeyeceğini kabullenecek ve ona göre yaşayacaksınız.
 
Nasıl anlatsam bilemiyorum. İnsana hayatta herkes değer verse annesi vermese o insan değerli hisseder mi? Yardıma ihtiyacı olduğunda tüm dünya yanında olsa annesi olmasa kendisi yalnız ve çaresiz hissetmez mi insan? Neden bu kadar beklenti içine girdiğimi de bilmiyorum bu anlamda suç bende ama başka türlüsünü de yapamıyorum. Yaşadığım hayal kırıklığı öyle büyükki kime anlatsam dert yansam neden böyle desem kim bana mantıklı bi cevap verir?
Bende anne oldum hemde 17 gün önce çocuğumu kucağıma aldığıma sevinemedim. Annemden sadece manevi olarak yanımda olmasını bekledim ama ne hamileyken ne şu anda yanımda olmak istemedi sadece kendini düşündü. Üstelik beni bu şehre çağıran her şekilde destek olacağını söyleyen kendisiydi. Ben bu zamana kadar ailemde herkese elimden geldiğince maddi manevi destek oldum anneme babama kardeşlerime bari onun hatrına yapsaydı. Hastanede doğum yaptığım ilk gün acıdan kıvranırken ufacık bebekle beni bıraktı kocanla baş başa kalın diye çıktı gitti. Eve geldiğimde türlü bahanelerle gelmek istemedi gelse de kalmak istemedi. Sadece bi gece kaldı ve hayatımda yaşadığım en kötü gecelerden biriydi diyebilirim. Çocuk ağladı ben ağladım dönüp bakmadı bile uyudu sadece. Bikaç gün sonra aradım ağladım bana demogoji yapma dedi stresten sütüm kesildi bebeğimi mamayla beslemek zorunda kaldım dikişlerim açıldı yine stresten. Ablam geldi bakmak için ona da o benim kızım sen bakma ben bakarım demiş ama yine yok tabiki. Bu sabah neden böyle yapıyosun ben sana ne yaptım diye mesaj attım. Kafamı dinliyorum anlayış göster yazmış. Neden? Ne oldu ne yaşadın da kafanı dinleme ihtiyacı hissettin?
Yanlış anlamayın beklentim gelsin yemek yapsın çocuğa baksın değil ben en ağrılı halimde bile kalktım işlerimi yaptım bebeğime baktım banyosunu bile amqn ben korkarım diye ellemedi ki bu insan 3 çocuk 3 te torun büyüttü. Sadece gelip yanımda olsaydı evde bi nefes olsaydı yeter di kendisine de söyledim ama bunu yapmak bile zor geldi. Babam da aynı annem gibi evime sadece yemek yemeye geldi torununu sormadı bile. Ben bu insanlar için kaç senedir kredi ödüyorum. Her sorjnlarında ben anne baba gibi yanlarında oluyorum. Kavga ettiklerinde aralarını yapmaya çalışıyorum her ikisine de destek oluyorum eşim bi evlat gibi senelerdir her işlerine koşuyo. Size soruyorum çünkğ ben sebebini anlayamadım. Neden böyle? Ben mi çok taviz verdim yoksa aslında olması gereken bu mu?
Malesef böyle insanlar var.
Kendilerini, kendi rahatlarını çocuklarından bile daha çok düşünüyorlar.
Son zamanlarda çevremde böyle bir örnek gördüm. Ordan biliyorum.
Bu sizden kaynaklı bir durum değil. Bunun nedeni de yok. Aşırı derecede bencil olmalarından kaynaklı.
Ama öyle bir bencillik ki vicdanlarının, ebeveynlik duygularının bile üstünde.
İnsanın aklı almıyor, nasıl olur diye sorguluyor ama evet var böyle insanlar.
 
Benim annem beni emzirmemiş bile , kız olduğumu görünce . Hayatım boyunca sevgisini hissetmedim . Zamanla geçiyor . Alışıyorsun , hatta daha güçlü oluyorsun . Bu da sana ders olsun kimse için kendini çok değersizleştirme. Kimse için her ah dediğinde yardıma koşma . Maddi manevi tüm imkanlarını kendin ve evladın için kullan . Zararın neresinden dönersen kardır.
Beni okuturken ettikleri masrafları kalem kalem geri aldılar . Babam benden aldığı paralarla 2 kez umreye gitti annemle birlikte .
Eşimle öyle bir tanıştılar ki ; eşim benim öz annemin ve babamın öldüğünü , bu kişilerin de ya dayım ya da Amcam olduğunu düşünmüş 🤣
Aynen bana da çektirdikleri kredi ettikleri masraflarmış sonradan anladım. Benim verdiğim parayla da evi yenilediler erkek kardeşimin düğününü yaptılar eşyalarını aldılar. Evlenirken öderim demişti babam heralde benim evleneceğimi düşünmüyordu çünkü boşanmıştım iki sene sonra eşimle evlenmeye karar verince en azından borcun kalanını öde dedim eşimi çağırıp ne haliniz varsa görün ben borç falan ödeyemem demiş.
 
Düşünce ancak insan etrafını tanıyor. Doğumda bir nevi düşme sanırım. Ben de anlamıyorum, benim de evladım var. İnsan hangi davranışa karşılık zorda kalmış evladına bu davranışları reva görür? Benzeri durumları yaşadım ve kendime değil yine anneme üzüldüm. Çünkü düşmüşe bir tekme de ben atayım diyen insan inancıma göre ah alır, ister karma diyin ister başka türlü bu ona geri döner bir şekilde. Ben yine anneme üzüldüm. Siz de size yakışanı yapın ama kredi falan zaten gereksizmiş. Hiç bir iyilik cezasız kalmaz unutmayın. Sizin yaptığınız iyiliklere karşılıkmış demek. Kimseye çooook büyük iyilikler yapmayın ama tabi düşmüşe de her daim koşun. Yani siz anneniz gibi yapmayın annenize. Ama üzülmeyin de. Dikiş açılacak denli kendinizi yıpratmayın. Lohusa psikolojisi, herşey binle katlanıyor geçecek bunlar da. Kendiniz kendinize yetebilirsiniz buna inanın. Birinin bakmasına, şunu bunu yapmasına gerek yok yeter ki moralinizi yüksek tutun ve kendi ailenize sarılın.
Allahtan eşim her daim yanımda ve evet sözünüz çok doğru insan düşünce anlıyor ben bu zamana kadar hiç ailemden yardım destek istememiştim. Ama ne zaman istense koştum heralde bana da aynısı olur diye düşündüm yaşadığım hayal kırıklığı ve üzüntünün esas sebebi de bu.
 
Kredi üzerimeydi malesef üstelik ben öderim söz diye çektirmişti babaö ama bir kuruş bile ödemedi tabiki.
Kendinizi geri cekmenin zamani gelmis.
Sanirim artik kimse icin babaniz da olsa kredi cekmezsiniz.
Annenize gelince anlattiklariniza gore anneniz sadece kendini dusunen, hic sıkıntıya gelemeyen biri. Eski kayinvalidem de oyle idi. Oglunun dugunune bile davetiyeyle gelecekti neredeyse, dudunun artik.
Yapilacak tek sey kendinizi geri cekmek. Araya biraz mesafe koymak ve beklentiye girmemek. Bir de artik kredi falan cekmemek...her ihtiyaclarinda kosmamak...
Biraz da onlar gibi davranmayi ogrenmelisiniz. Bazi kisilere anlat anlat anliyor da bir kez ayni seyleri yasayip da baslarina gelince anliyor. Siz de oyle yapin.
 
Malesef böyle insanlar var.
Kendilerini, kendi rahatlarını çocuklarından bile daha çok düşünüyorlar.
Son zamanlarda çevremde böyle bir örnek gördüm. Ordan biliyorum.
Bu sizden kaynaklı bir durum değil. Bunun nedeni de yok. Aşırı derecede bencil olmalarından kaynaklı.
Ama öyle bir bencillik ki vicdanlarının, ebeveynlik duygularının bile üstünde.
İnsanın aklı almıyor, nasıl olur diye sorguluyor ama evet var böyle insanlar.
Bende kendi ailem olmalarına rağmen inanamıyorum çünkü gerçekten kötü bi evlat değilim ki evlat kötü bile olsa candır ne olursa olsun gidilmez mi? Bende ne kadar bencil olduklarına bu anlarımda şahit oldum malesef.
 
Back
X