- 24 Mart 2014
- 4.741
- 5.085
- 158
- Konu Sahibi Amaki hayal
- #41
Hayır olması gereken bu değil. Siz onlara evlat değil ebeveyn olmayı seçmişiniz. Siz öyle güçlü olmuşunuz ki o nasıl olsa kendi halleder diye düşğnülmüş hakkınızda hep. Ama kaçnyaşına gelirseniz grlin evlat olduğunuz unutulmuş göz ardı edilmiş. Önceyi değiştiremezsinşz ama sonrayı değiştirebilirsiniz. Bundan sonra sizi dünyaya getirip de sorumluluğunuzu üstlenmek yerine kendi sorumluluklarını da size yükleyen insanlara değil sizi gerçekten seven değer veren eşinize ve sizden merhamet bekleyen o melek yavrunuza harcayın enerjinizi.Nasıl anlatsam bilemiyorum. İnsana hayatta herkes değer verse annesi vermese o insan değerli hisseder mi? Yardıma ihtiyacı olduğunda tüm dünya yanında olsa annesi olmasa kendisi yalnız ve çaresiz hissetmez mi insan? Neden bu kadar beklenti içine girdiğimi de bilmiyorum bu anlamda suç bende ama başka türlüsünü de yapamıyorum. Yaşadığım hayal kırıklığı öyle büyükki kime anlatsam dert yansam neden böyle desem kim bana mantıklı bi cevap verir?
Bende anne oldum hemde 17 gün önce çocuğumu kucağıma aldığıma sevinemedim. Annemden sadece manevi olarak yanımda olmasını bekledim ama ne hamileyken ne şu anda yanımda olmak istemedi sadece kendini düşündü. Üstelik beni bu şehre çağıran her şekilde destek olacağını söyleyen kendisiydi. Ben bu zamana kadar ailemde herkese elimden geldiğince maddi manevi destek oldum anneme babama kardeşlerime bari onun hatrına yapsaydı. Hastanede doğum yaptığım ilk gün acıdan kıvranırken ufacık bebekle beni bıraktı kocanla baş başa kalın diye çıktı gitti. Eve geldiğimde türlü bahanelerle gelmek istemedi gelse de kalmak istemedi. Sadece bi gece kaldı ve hayatımda yaşadığım en kötü gecelerden biriydi diyebilirim. Çocuk ağladı ben ağladım dönüp bakmadı bile uyudu sadece. Bikaç gün sonra aradım ağladım bana demogoji yapma dedi stresten sütüm kesildi bebeğimi mamayla beslemek zorunda kaldım dikişlerim açıldı yine stresten. Ablam geldi bakmak için ona da o benim kızım sen bakma ben bakarım demiş ama yine yok tabiki. Bu sabah neden böyle yapıyosun ben sana ne yaptım diye mesaj attım. Kafamı dinliyorum anlayış göster yazmış. Neden? Ne oldu ne yaşadın da kafanı dinleme ihtiyacı hissettin?
Yanlış anlamayın beklentim gelsin yemek yapsın çocuğa baksın değil ben en ağrılı halimde bile kalktım işlerimi yaptım bebeğime baktım banyosunu bile amqn ben korkarım diye ellemedi ki bu insan 3 çocuk 3 te torun büyüttü. Sadece gelip yanımda olsaydı evde bi nefes olsaydı yeter di kendisine de söyledim ama bunu yapmak bile zor geldi. Babam da aynı annem gibi evime sadece yemek yemeye geldi torununu sormadı bile. Ben bu insanlar için kaç senedir kredi ödüyorum. Her sorjnlarında ben anne baba gibi yanlarında oluyorum. Kavga ettiklerinde aralarını yapmaya çalışıyorum her ikisine de destek oluyorum eşim bi evlat gibi senelerdir her işlerine koşuyo. Size soruyorum çünkğ ben sebebini anlayamadım. Neden böyle? Ben mi çok taviz verdim yoksa aslında olması gereken bu mu?