Çok uzatmadan kısaca anlatmaya calısacagım..
Babaannemden cok sevgi gormedim hep bi sinsi gelmiştir bana.
Ben evlendikten sonra ofisimizi basıp anneme babama hakaretler saydı benim yuzume karsı.. annem hep iyilikle yaklastı ama nedense hic sevilmedi.. ben ve kardesimde dahil..
yazın hamileydim kurban bayramında gittik ne bi tebrik ne bi bişey..
tüp bebek yaptıgımı biliyorlardı.
bayramın 4. gunu kuzenimin dugununde geldi bana ve anneme hayırlı olsun dedi dugun sonunda tabi bizde tartıstık burda tebrik olmaz gec kaldın vs diye. o gun de bebegimin dusuk tehlikesi oldugunu ogrendim.
eylul ayındada kalbi durdu alındı bebegim..
simdi ikizlere gebeyim saglıklı ilerliyor sükür.. ama kürtajdan sonra ne bi gecsin olsun demek var nede babamı aramak..
aslında anlatacak cok sey var ama insan sinir oluyor yarın aksam iftar vereceklermiş babamı aramıs illa gelsinler diye eşimde sen bilirsin bosver yaslı onlar diyor.
ama soyledikleri aklımdan cıkmıyor. mesela 3 yıl once ilk evime geldiginde hevesle babam evi dolastırıyor yoruldum diyip oturdu gezmedi, ama kuzenimin evine gidince halının markasına kadar kaldırıp baktı.
dügünümde kuzenime uzulme sana daha guzelini yaparım diyor ve duydum.
beni en cok yaralayan bebek mevzusu ve anneme yapılan haksızlıklar
cocukken 5 6 yaslarında kuzenimle ona gidince yaptıgı krepleri benden saklardı yemiyim diye.. boyle bi babaanne..
sinirim hiç gecmiyor bana zarar veriyor..
dedemde babannemde ameliyat olduklarında gecmis olsuna gittim ama onlar bir telefon bile etmedi.. hala kişisi de dahil.