Benimki de aynı, birlikte taşındık tüm gece koridorda ağladı. Odamda büyük bir gardrop var, yanında da yüksek eşyalar var, dolabın tepesine çıkabiliyor o eşyalara çıkıp. İki hafta oradan inmedi neredeyse. Sadece kum ve mama için indi. 1.5 ay kadar oluyor taşınalı, daha yeni alıştı yeni eve. Hem evinden ayrılmış hem sahibindenKedi verileli 1 ay olmuş, geri almak için hiçbir şey yapmamışsınız, burada vicdan rahatlatıyorsunuz. Bari bizim sinirimizi bozmasaydınız.
Kedim, ev değiştirdim diye 3 gündür stresten bayılacak durumda yaşıyor. Bir şey yiyip içmiyor doğru düzgün, ilk gece sabaha kadar ağladı. Yanında ben varım üstelik. Tanıdığı, bildiği, güvendiği biri yani. Buna rağmen perişan oldu.
Hayvanların duyguları, alışkanlıkları yokmuş gibi davranıyorsunuz. O kedi sizden daha çok mahvolmuştur emin olun.
Benimki de aynı, birlikte taşındık tüm gece koridorda ağladı. Odamda büyük bir gardrop var, yanında da yüksek eşyalar var, dolabın tepesine çıkabiliyor o eşyalara çıkıp. İki hafta oradan inmedi neredeyse. Sadece kum ve mama için indi. 1.5 ay kadar oluyor taşınalı, daha yeni alıştı yeni eve. Hem evinden ayrılmış hem sahibindenperişan olmuştur zavallı.
Benimki yer değiştirmeye de baya alışık aslında. İkinci sahibiyim, eskisi de öğrenci evinde ve ailesinin evinde bakmış. Benim öğrenci evimdeydik birlikte, ailemin yanına getirdim tatillerde, erkek arkadaşımın iki farklı evinde de kaldık, başka arkadaşlarımda da kaldık birlikte. Yaşından mı bu kadar hassas karşıladı bu sefer, çözemedim. Geçen yıl eylülde birlikte şehir değiştirip ailemin evine taşındık, şimdi de ailemle ev değiştirdikOff o kadar sürüyor mu ya
3 günde ciğerim düştü benim. Bu kadar zor ve acılı olacağını hiç düşünmemiştim. Kediler alanlarına çok düşkün olur derler ama biraz korkup sonra keşfe çıkar sanmıştım. Hayvanın dünyası şaştı.
Bir anda sokağa, barınağa terk edilenler ne kadar korkuyor, nasıl travma yaşıyorlar düşünmek bile istemiyorum.
Şu çiple ilgili kurallar umarım doğru düzgün uygulanır da böyle kolay kolay oynayamazlar hayvanların hayatlarıyla.
Çok gecmıs olsunBoşanma sürecinde olduğum için üç aydır babam gilde kalıyorum. İki tane kedim vardı. Evden ayrılırken onları da yanımda getirdim. İkisini de yavruluktan büyüttüm. İkisini de çocuğum gibi sevdim. Çok özenerek besledim büyüttüm. Bütün sevgimi onlara verdim. Bir saat görmesem bile özlerim ikisini de. Evde sürekli kucağıma alır öperim. Yaklaşık bir yıl süren evliliğim boyunca kedilerim hep benimleydi. Ama sonra boşanma kararı aldım. Ne yazık ki evden kovuldum. İşlerin karışmaması için de eş kişisini evden uzaklastirmadim. Bu yüzden kedilerimle baba evine gelmek zorunda kaldım. Ama baba evine geldiğimden beri annem sürekli kedilerden rahatsız. İstemediğini söylüyor. Ben işteyken birkaç defa evin kapısını açmış kediler gitsinler diye. Kedilerim gitmemiş. En son kardeşime söyleyip dişi kedimi barınağa götürtmüş. Bir ay kadar oldu bu olay olali. Bunu duyduğumda mahvoldum. Akşam işten eve geldiğimde kedimi bulamayınca bana söylediler. Tekrar psikiyatri ilaçlarına başladım. Psikologa anlattigimda senin bir suçun yok dedi. Ama ben hep kendimi sucluyorum. Ona bakamadım diye. Bu iki kedi dünyada sevdiğim tek şeylerdi. Kaldiramadim. Şimdi sürekli kedimi düşünüyorum. Düşündükçe kahroluyorum. Nerdeyse evlattan bir farkı yoktu benim için. Diğer erkek kedimi ise sahiplendigim eski sahibine verdim ve o kız bakmaya devam edecek. En azından o iyi yerde. Ama barinaktaki kedimi düşünmekten mahvoluyorum.
Benimki yer değiştirmeye de baya alışık aslında. İkinci sahibiyim, eskisi de öğrenci evinde ve ailesinin evinde bakmış. Benim öğrenci evimdeydik birlikte, ailemin yanına getirdim tatillerde, erkek arkadaşımın iki farklı evinde de kaldık, başka arkadaşlarımda da kaldık birlikte. Yaşından mı bu kadar hassas karşıladı bu sefer, çözemedim. Geçen yıl eylülde birlikte şehir değiştirip ailemin evine taşındık, şimdi de ailemle ev değiştirdik. Üst üste fazla mı geldi anlayamadım. Artık saklanmıyor çok şükür şimdi ayak ucuma geldi yattı . Kaşınırken stresten tüylerini yolmuş, yaralanmış. Sahibi, alıştığı aileyle mekan değişikliğinde bu halde garibim. Sokağa ya da barınağa atılan zavallıların halini tahmin bile edemiyorum. Evden atılmış kediler seneler geçse bile sokakta belli oluyor zaten. En ufak ilgiye peşinde dolaşıyorlar insanların. Geçici olarak evime çok aldım öyle kedi, ev ortamına alışık olduğu çok belli oluyor .
Bu platforma ilk kaydoldugum günden beri açılan konularin altında hep suçlayıcı siber zorbalık içeren mesajlara şahit oldum. Gördüğüm kadarıyla buna engel olmaya çalıştım. Şimdi ise aynısını ben yaşayayım. Suçlayıcı mesajlar yazanları insan olarak dâhi görmüyorum. Bu açıklama genel olarak platformadir:Boşanma sürecinde olduğum için üç aydır babam gilde kalıyorum. İki tane kedim vardı. Evden ayrılırken onları da yanımda getirdim. İkisini de yavruluktan büyüttüm. İkisini de çocuğum gibi sevdim. Çok özenerek besledim büyüttüm. Bütün sevgimi onlara verdim. Bir saat görmesem bile özlerim ikisini de. Evde sürekli kucağıma alır öperim. Yaklaşık bir yıl süren evliliğim boyunca kedilerim hep benimleydi. Ama sonra boşanma kararı aldım. Ne yazık ki evden kovuldum. İşlerin karışmaması için de eş kişisini evden uzaklastirmadim. Bu yüzden kedilerimle baba evine gelmek zorunda kaldım. Ama baba evine geldiğimden beri annem sürekli kedilerden rahatsız. İstemediğini söylüyor. Ben işteyken birkaç defa evin kapısını açmış kediler gitsinler diye. Kedilerim gitmemiş. En son kardeşime söyleyip dişi kedimi barınağa götürtmüş. Bir ay kadar oldu bu olay olali. Bunu duyduğumda mahvoldum. Akşam işten eve geldiğimde kedimi bulamayınca bana söylediler. Tekrar psikiyatri ilaçlarına başladım. Psikologa anlattigimda senin bir suçun yok dedi. Ama ben hep kendimi sucluyorum. Ona bakamadım diye. Bu iki kedi dünyada sevdiğim tek şeylerdi. Kaldiramadim. Şimdi sürekli kedimi düşünüyorum. Düşündükçe kahroluyorum. Nerdeyse evlattan bir farkı yoktu benim için. Diğer erkek kedimi ise sahiplendigim eski sahibine verdim ve o kız bakmaya devam edecek. En azından o iyi yerde. Ama barinaktaki kedimi düşünmekten mahvoluyorum.
Böyle igrenc bir platformda kalmaya devam etmeyeceğim.
Kediyi bulursanız benimle iletişim kurar mısınız?Kediyi nasıl gonderebilirim ki? Ben hataydayim.
İyi b*k yemiş annen. Abi barınak demek bir hayvan için ölümden farksız. Resmen hayvanı ölüme göndermiş. Buna benzer bir durumu bende yaşamıştım. Bir ay ne annemle ne de babamla konuşmuştum. Evladım gibi sevdiğim can yarımı sokağa bırakıp terk etmişlerdi. Hayvan sevmeyen istemeyen korkan insanlardan nefret ediyorum. Barınağı ara kurtar o hayvanı oradan. Ölüp gidecek hayvan yazık. Barınakların halini görüyoruz. Çok üzüldüm. Annene de acayip sinir kıl oldum.Boşanma sürecinde olduğum için üç aydır babam gilde kalıyorum. İki tane kedim vardı. Evden ayrılırken onları da yanımda getirdim. İkisini de yavruluktan büyüttüm. İkisini de çocuğum gibi sevdim. Çok özenerek besledim büyüttüm. Bütün sevgimi onlara verdim. Bir saat görmesem bile özlerim ikisini de. Evde sürekli kucağıma alır öperim. Yaklaşık bir yıl süren evliliğim boyunca kedilerim hep benimleydi. Ama sonra boşanma kararı aldım. Ne yazık ki evden kovuldum. İşlerin karışmaması için de eş kişisini evden uzaklastirmadim. Bu yüzden kedilerimle baba evine gelmek zorunda kaldım. Ama baba evine geldiğimden beri annem sürekli kedilerden rahatsız. İstemediğini söylüyor. Ben işteyken birkaç defa evin kapısını açmış kediler gitsinler diye. Kedilerim gitmemiş. En son kardeşime söyleyip dişi kedimi barınağa götürtmüş. Bir ay kadar oldu bu olay olali. Bunu duyduğumda mahvoldum. Akşam işten eve geldiğimde kedimi bulamayınca bana söylediler. Tekrar psikiyatri ilaçlarına başladım. Psikologa anlattigimda senin bir suçun yok dedi. Ama ben hep kendimi sucluyorum. Ona bakamadım diye. Bu iki kedi dünyada sevdiğim tek şeylerdi. Kaldiramadim. Şimdi sürekli kedimi düşünüyorum. Düşündükçe kahroluyorum. Nerdeyse evlattan bir farkı yoktu benim için. Diğer erkek kedimi ise sahiplendigim eski sahibine verdim ve o kız bakmaya devam edecek. En azından o iyi yerde. Ama barinaktaki kedimi düşünmekten mahvoluyorum.
Zamanında sen kurtaramamissin bana mı akıl veriyorsun?İyi b*k yemiş annen. Abi barınak demek bir hayvan için ölümden farksız. Resmen hayvanı ölüme göndermiş. Buna benzer bir durumu bende yaşamıştım. Bir ay ne annemle ne de babamla konuşmuştum. Evladım gibi sevdiğim can yarımı sokağa bırakıp terk etmişlerdi. Hayvan sevmeyen istemeyen korkan insanlardan nefret ediyorum. Barınağı ara kurtar o hayvanı oradan. Ölüp gidecek hayvan yazık. Barınakların halini görüyoruz. Çok üzüldüm. Annene de acayip sinir kıl oldum.
Kuramam. Burası insan aşağılamaya çalışan sorunlu bir platform. Artık adımımı dâhi atmamKediyi bulursanız benimle iletişim kurar mısınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?