40 yaşındayım,boşandım çünkü aldatıldım,biri engelli ergen yaşta diğeri ufak iki çocuğum var .Haak yat bana hep zordu ama direndim,mücadele verdim .Yalnızım,işim yok çalışamıyorum çünkü çocuğuma bakanım yok ,nafaka alamıyorum,icra davam sürüyor ,ailem ufak aç kalmayalım şekilde yardımda bulunuyor ,kendi durumları çok iyi,ancak benim onlara göre nefes almaya bile hakkım yok,ne gezmeye ne giyinmeye ne dışarı çıkmaya ,devlet yardımı alıyorum oğlumun durumundan ötürü,ailem şiektiğinmidki başbakana duacı olmam gerektiğini söylüyor ,trilyoner babam oğluma yeşilkart çıkarttı,eski eşimden kalan kendi evimde oturuyorum ,kira vermiyorum ve sürekli eski eşden dolandırıcı muamelesi görüyorum,evi satmamı istiyor ...
ar
O kadar çok derdim var ama beni en üzen ailem ...Annem sürekli gezen ,alışveriş yapan,en ufak dert istemeyen bir kadın,istese babamı idare eder ama benim için yapmıyor ,kardeşim sürekli aşağılıyor ,alay ediyor ..Ben nerde hata yapıyorum?Kardeşime tavır yaptığım zaman babam beni araayıp böyle yapma köprüyü geçene kadar ...ya dayı de diyor kendi öz kızı için ,ben ne yapmalıyım?
ar
O kadar çok derdim var ama beni en üzen ailem ...Annem sürekli gezen ,alışveriş yapan,en ufak dert istemeyen bir kadın,istese babamı idare eder ama benim için yapmıyor ,kardeşim sürekli aşağılıyor ,alay ediyor ..Ben nerde hata yapıyorum?Kardeşime tavır yaptığım zaman babam beni araayıp böyle yapma köprüyü geçene kadar ...ya dayı de diyor kendi öz kızı için ,ben ne yapmalıyım?
sırtını koltuga yasladıgın gıbı aılene yaslayamazsın... uzuldum sneın adına..onlarla konusmayı dene dıyecem ama bunun da ıse yarayacagını sanmıyorum..ınsanın huyu degısmez hele o yaslardan sonraa..düü zeeeell meeeeez..ınsallah hayatın duzene gırer ne dıyeyım Allah sabır versın...
