20 yaşıma gireceğim üniversite için üçüncü yılım hazırlanıyorum. Ailem nasıl söylesem çok muhafazakâr insanlar. Dar pantolon giymeye tırnak uzatmaya bile karışırlar. Tek düşündükleri namus namus namus. Kocama vereceğim bir avuç kan. Bunu dile getiriyorlar da. Namussuz insan ölsün insan namus için yaşar vs. Okumamı istiyorlar, kendilerince ellerinden geleni de yaptılar. Ama benim hâl ve hareketlerim (özellikle giyimim, geniş düşünen bir insan olmam, özgürlüğe önem vermem) okul için onları düşündürüyormuş. Bir kavga esnasında babam bana sana bu şekilde okul yok dedi ben de sen bana nasıl bunu söyleyebiliyorsun diye çıkıştım. Ben o okula gideceğim istersen evlat yerine koyma vs sert şeyler söyledim. Tabi o da sert tepki verdi. Ve şöyle ki benden biraz güç bulsa şu yaşımda açıp telefonumu karıştıracak iki seneye kadar bunu yapıyordu da. Bir kere ılımlı yaklaşmadılar bana, hep sıktılar hiç bireysel karar veremedim. Inanabiliyor musunuz henuz çok gencim buna rağmen nadir dışarı çıkarım ve çıktığımda eve dönünce suratlar asık hatta arayıp telefonda bağırırlar falan. Ve onlar için hayat evlenmekten cocuk dogurmaktan ibaret ben böyle bir hayatı benimseyemiyorum. Benim giydiklerime karışmaları çok çağ dışı geliyor. Zaten çokta değil hiç açık giymem ben... Bu yüzden sıkça çatışıyoruz, babam ile zaten aram yok annem de çok farklı bir dünya.. Annesi çok genç yaşta ölmüş 4 tane kardeşine o annelik yapmış ve kardeşlerini her şeyin üzerinde tutar. Bizden bile onemliler...Bana sürekli beddualar yağdırır sürekli bağırır sürekli hoşnutsuz. Geçenler de bir arkadaş konu açmıştı mercedes vs geciyordu onun annesi gibi benim annem de herkesin yaşadığı şeyleri sanki sadece o yaşamış sadece onun başına gelmiş gibi dramatize ediyor... Geçmişte yani ben çocukken babamla araları pek iyi değildi her kavgada annesi kanserden öldüğü için bende kanserden ölicem yakında ölürüm gibi seyler söylerdi bu travmayla büyüdüm annem her an ölecek gibi. Elimde olsa ailemle yaşamam, onları çok seviyorum ama bu kadar müdahele bu kadar silik yetistirilmek bu kadar boyunduruk altına alınmaya çalışılmaya tahammülüm kalmadı... Sizce ben nasıl bir yol izlemeliyim?