- 11 Mayıs 2015
- 6.121
- 8.489
- 198
- Konu Sahibi birumutturyasamak
- #61
Yazdiklariniz cok mantikli fakat birsey kafami karistiriyor..
Mesela ben anneyim, bebeklerime karsi cok fazla kizmet ve fedakarlik verdim hala da veriyorum. Bunu yapip yapmamak benim kisiligime bakmiyor, zorundayim. Cünkü onlara karsi cok büyük bir sorumluluk ve sevgi hissediyorum.
Kisiligim bambaska da olsa su an onlar icin gece gündüz uyumayan, mutfaktan cikmayan eve bagli bir insan olarak yasiyorum ve büyük fedakarlik gösteriyorum. Bu ben degilim ama.
Bu yüzden mantikli da olsa oturmayan seyler var yazinizda.
Yani pratikte tuttugu da oluyor, bazi anneler var yaptiklarimin onda birini yapmiyor.
Onlar da anne evet, cocuklar da gül gibi büyüyor, herkes kendi alanina müthis bagli.
Evet cocuklar bakimsizliktan da ölmüyor, yasiyorlar cok da iyi.
Ama bana eksik cok sey var gibi geliyor. Bencilligin oldugu yerde sevginin yasabilmesi cok zor, hep bir aclik, hep bir eksiklik hüküm sürüyor böyle olunca.
Bir tanidigim kücücük bebegini üc kere emzirmek zorundayim diyor, bu ona yetiyor. Fakat gercekten yetiyor mu, hic sanmiyorum. Emzirmek sadece karin tokluguna care degildir.
Bu gibi cok örnek var.
Yazdiklariniz cok mantikli, ama uymuyor insan yüregine oturmuyor.
Esimin ailesi de böyle mesela,kv asla yormaz kendini cocuk icin. Ama cocuklarim onu sevmiyor. Bu o kadar göz önünde ki, kim emek veriyorsa onu seviyorlar. Bu kendiliginden böyle gelisiyor.
