aileme çok kirginim. .

bendimm · 5 Temmuz 2018

kadermotifi .!.:
cok haklisin bu yazdiklarini tekrar tekrar okuyup kendime anlatmaliyim.Aslinda ayni seyleri ben de düşünüyorum ama dediğin gibi kabullenip oyle yasamaya alismak lazım yoksa once kendime sonra çocuklarıma esime zarar veririm

Aynen canım, kabullenmek herşeyin başı.
Olan sana ve çocuklarına olur.
Eşine de tabi..
Kimsenin de sana faydası olmaz.
Bu halinle faydası dokunmayanın, hastalığında hiç dokunmaz.
Öyle düşün, güçlü ol.
Dediğim gibi biz beğenmediğimiz anne babalar gibi olmayalım..
En önemlisi bu.
Mesela bu gün annem oğlum büyüyecek bana sunu alacak falan birşeyler dedi.
O bile itici geldi, kendine çalışacak o, ben bile öyle bir beklenti de değilim dedim.
Halbuki şakasına söylenmiş birşeydi.
Ama işte derinlerde yara olunca o bile batıyor..

Blueberrytimes · 5 Temmuz 2018

birumutturyasamak .!.:
Ben bu şekilde düşünmüyorum.
İlerde kızımın bebeği olursa elbet ben bakacağım kimseye bırakmam onu.

Bakalım damat isteyecek mi evde sürekli kvyi görmeyi

Kendinizi şartlamayın o olmalı bu olmalı diye. Annenizin hareketleri sevgi dolu değil ama üzülüp durmayın bu yüzden siz bebeğinize sevgi verin yeter de artar bile

tatlialirim · 5 Temmuz 2018

derin sularda .!.:
Açıkcası ben bu yorumu daha çok yetişkin ilişkileri için yaptım.
Bizim bakımımıza muhtaç olan bebekler ve çocuklar için durum daha farklı elbette.
Bununla birlikte etrafınızı dikkatli gözlemlerseniz farklı farklı ebeveynlik yaklaşımları olduğunu görürsünüz.
Mizaç, yetişme tarzı, kendi ebeveynlerimizden gördüğümüz ve öğrendiğimiz ebeveynlik tarzı, sosyo-kültürel ve ekonomik seviye gibi daha pek çok faktör çocuklarımıza olan tutum ve davranışımızı etkiler.
Mesela benim annem çocukları fazla sevmez, oyalamaz.
Ben doğum yapmadan az önce işinden ayrılmıştı, oğlum 4 günlüktü, annem yeni işe girdi.
Çalışmaya biraz ara verip kızımla, torunumla ilgileneyim demedi, maddi sıkıntılarına odaklanmayı tercih etti.
O zamanlar ben de biraz üzülüp kırıldım,
27 yaşındaydım.
Yaş ilerledikçe , hayat tecrübesi arttıkça olaylara daha farklı bakıyor insan...
Kayınvaldem ise memleketten kalkıp geldi,
40 gün başımızı bekledi. Onun annelik tarzı da aşırı fedakarlık üzerine kurulu.
Annem elbette beni seviyor ama herkesin bakış açısı, öncelikleri farklı olabiliyor.
Bu durumları direk sevgi veya sevgisizliğe bağlamak doğru değil diyorum uzun lafın kısası.

Ben de 27 yasindayim.
Benzer seyleri ben de yasadim. Karsiliginda da böyle bir anne modeli dogdu.
Aile dedigin birbirinin arkasindadir, iyi günde kötü günde dedim. Cekirdek ailem icinde böyle yasiyoruz, aile dediklerimizle..
Bir baskasi bunlari yapabilir ama anne dedigimiz, baba dedigimiz insanlarin bencilligi kabul edilebilir degil benim acimdan.
Icten seviyor, bencil ama yine de seviyor sözleri benim icin pek birsey ifade etmiyor,cogu seyde oldugu gibi sevgi de elle tutulabilir kivame geliyor bazen.
Selvi boylum al yazmalim filminin sonunda da diyor ya, sevgi neydi, sevgi emekti..
Cok dogru.

derin sularda · 5 Temmuz 2018

tatlialirim .!.:
Ben de 27 yasindayim.
Benzer seyleri ben de yasadim. Karsiliginda da böyle bir anne modeli dogdu.
Aile dedigin birbirinin arkasindadir, iyi günde kötü günde dedim. Cekirdek ailem icinde böyle yasiyoruz, aile dediklerimizle..
Bir baskasi bunlari yapabilir ama anne dedigimiz, baba dedigimiz insanlarin bencilligi kabul edilebilir degil benim acimdan.
Icten seviyor, bencil ama yine de seviyor sözleri benim icin pek birsey ifade etmiyor,cogu seyde oldugu gibi sevgi de elle tutulabilir kivame geliyor bazen.
Selvi boylum al yazmalim filminin sonunda da diyor ya, sevgi neydi, sevgi emekti..
Cok dogru.

Demek ki siz sevgiyi davranışlarda görmek istiyorsunuz, somutlaşınca anlam kazanıyor sizin için.
Ben yaşım ilerledikçe ve psikoloji eğitimi aldıkça annemin iç dünyasında başka sıkıntıları olduğunu fark ettim.
Yaşı nerdeyse 65 oldu, bu yaştan sonra psikolojik yardım alsa da değişmeyecek o zaman bana düşen onu olduğu gibi kabullenmek ve
Evladıma güzel annelik yapmak...

Dino1isi · 5 Temmuz 2018

Belli yaşta insanlar, çocuk bakmak zorunda değiller.. dünya sizin etrafinizda dönmüyor, sürekli bu tarz konularınız var.
Ki cok zor durumda değilsiniz, bakıcınız var fazlası bana şımarıklık gibi geliyor..
Ben olsam ben de bakmam arkadas ve bu kimseyi sevmedigim anlamına gelmez.. herkesin hayatı var.

tatlialirim · 5 Temmuz 2018

derin sularda .!.:
Demek ki siz sevgiyi davranışlarda görmek istiyorsunuz, somutlaşınca anlam kazanıyor sizin için.
Ben yaşım ilerledikçe ve psikoloji eğitimi aldıkça annemin iç dünyasında başka sıkıntıları olduğunu fark ettim.
Yaşı nerdeyse 65 oldu, bu yaştan sonra psikolojik yardım alsa da değişmeyecek o zaman bana düşen onu olduğu gibi kabullenmek ve
Evladıma güzel annelik yapmak...

Bu dediklerinizin bircogunu yaptim yani ayni sekilde kendi sikintilari var, onu öyle kabul ettim ettmesine de yaptigi annelik benim istedigimden cok uzak.
Ve zaten anne olduktan belli bir süre sonra taslar yerine oturdu.
Daha öncesinde annemin sevgisine inanirdim. Ona cok hak verirdim.
Kafama tas düsmüs de ayilmis gibi oldum bir dönem. Objektif görebildim bircok seyi, cok aciydi bu tecrube.
Misal babam beni cok sever ama sadece sarhosken bir iki güzel laf söyler. Normalde ne emek var ne de iletisim.
Ama herkes bilir beni cok seviyor, ama ben bu sevgiye sahit olamadim.
Adam kendi dünyasinda seviyor okey yaa o zaman diyemiyorum( seyma sbasi gibi oldu ama baska türlü aktaramayacagim)
Karakter yapim da asagi yukari belli oldu bir de, cok kinci bir yapim var, bu degisen birsey mi tedavi edilir mi hicbir fikrim yok.
Sevgi hissedilmek istenir, siz hissetmek istemiyor musunuz?
Anneniz size yardimci olsaydi sevgisine sahit olmak sizi iyi hissettirmez miydi..
Ebevenyleri oldugu gibi kabul etmek lazim bilirim, fakat affetmek ya da devam etmek almasi cok zor kararlar.

Dagkekigi · 5 Temmuz 2018

Ben sizin adınıza çok üzüldüm. Annem abimin kızına, yengemden iyi bakıyor desem yeridir. Ben de senin yerinde olsam çok üzülürdüm.

derin sularda · 5 Temmuz 2018

tatlialirim .!.:
Bu dediklerinizin bircogunu yaptim yani ayni sekilde kendi sikintilari var, onu öyle kabul ettim ettmesine de yaptigi annelik benim istedigimden cok uzak.
Ve zaten anne olduktan belli bir süre sonra taslar yerine oturdu.
Daha öncesinde annemin sevgisine inanirdim. Ona cok hak verirdim.
Kafama tas düsmüs de ayilmis gibi oldum bir dönem. Objektif görebildim bircok seyi, cok aciydi bu tecrube.
Misal babam beni cok sever ama sadece sarhosken bir iki güzel laf söyler. Normalde ne emek var ne de iletisim.
Ama herkes bilir beni cok seviyor, ama ben bu sevgiye sahit olamadim.
Adam kendi dünyasinda seviyor okey yaa o zaman diyemiyorum( seyma sbasi gibi oldu ama baska türlü aktaramayacagim)
Karakter yapim da asagi yukari belli oldu bir de, cok kinci bir yapim var, bu degisen birsey mi tedavi edilir mi hicbir fikrim yok.
Sevgi hissedilmek istenir, siz hissetmek istemiyor musunuz?
Anneniz size yardimci olsaydi sevgisine sahit olmak sizi iyi hissettirmez miydi..
Ebevenyleri oldugu gibi kabul etmek lazim bilirim, fakat affetmek ya da devam etmek almasi cok zor kararlar.

Öncelikle kinci yapınız sizin mizaç özelliğiniz tamamen değişmez bununla birlikte değişmeyi isterseniz ve bunun için uğraşırsanız bu yönünüzü bir nebze törpüleyebilirsiniz.
İkincisi evet annem o dönemde bana yardımcı olsaydı elbette kendimi daha iyi hissederdim.
Yaş ve hayat tecrübem arttıkça mutluluğu etrafımdaki insanların davranışlarına bağlı olarak değil kendi iç dünyamda bulmayı öğrendim diyelim.
Bir de ben eşimden yana çok şanslıyım hamdolsun, birbirimizi tamamlayıp eş ilişkimizi ve ev huzurumuzu önceledik hep.
Üçüncü şahıslar nedeniyle bunu bozmamaya gayret ettik ikimiz de...
Sizin de zaman içinde yaralarınızı sarmanızı temenni ederim. Her şey gönlünüzce olsun.
Konu sahibinden de özür diliyorum, konusunun içinde farklı yorumlar yapıp başka bir üye ile mesajlaşmış olduk. Lütfen kusura bakmayın @Birumuttur yasamak

bir hirka bir lokma · 5 Temmuz 2018

Ben de anneannelerin babaannelerin torunlarına bakmak zorunda olmadığını düşünüyorum. Bu sevgi ve istek meselesi. Zaten zorunlu diye bakacaksa hiç bakmamalı. Ama O zaman şöyle bir noktaya geliriz kimse kimseye bakmak zorunda değil. Bu da biraz sıkıntı yaratır. Mesela benim ailem de eşimin ailesi de bize yardım etmez. Ama herhangi bir durumda ben iki tarafa da bakarım. Yani şöylemi demek lazım o zaman ben de onlara bakmam.Sonuçta onlar da bana sormadan beni bu dünyaya getirmişler :KK53:

İnsan çocuğuna da anne babasına da zorunlu olduğu için değil gönül bağı olduğu için yardım eder ,etmeli bence :KK200:

reise_1601 · 5 Temmuz 2018

Sizi çok iyi anlıyorum. Anne yapılarımiz biraz benziyor. Tabiki bakmak zorunda değiller. Şahsen ben ona güvenerek dogurmadim zaten. Ama insan zor zamanlarında destek bekliyor. Biz annemler aynı ildeyiz. Doğum yaptım 1 hafta zor kaldı. 3 ay doğum iznimde sadece 1 defa geldi. Benim eşim sürekli şehir dışında çıkıyordu bebeğim daha 3 aylıktı. İse baslamam gerekiyordu ve anneme dedim ki günde 3-4 saat sen bakabilir misin? Sadece 4-5 hafta bakacaktı toplamda. O da ustuste de değil. Aralıklarla. Diğer zamanlarda kayinvalidem bakacaktı. Bana evime gelme bakmam, benim kendime göre düzenim var, kafama göre kalkıyorum, kafama göre yatıyorum, düzenimi bozamam demişti. O kadar üzülmüştüm ki ağlamaktan helak olmuştum. Sütüm kesilecek diye korktum. Günlerce ağladım çünkü hazmedemedim. Üstelik eşimin yanında dedi bunu. Başka şeyler de dedi de neyse... Sağolsun kayınvalidem baktı hep. Aralarda çok zorda kaldığım zaman izin alarak, musait misiniz, bebeği getirebilir miyim, diyerek bin eziklikle götürdüm anneme. Mecburiyetimden. Çoğu zaman işe bile götürdüğüm oldu, annemden yine olumsuz cevap alacağım korkusuyla. Şimdi nasıl mı? Aynı devam ediyor. Eşim hala şehir dışına gidiyor mesela. Ben o dönemlerde is cikisi kayinvalideden bebeğimi aldıktan sonra evime gidiyorum. Bebegimle yalnız kalıyorum. 10 aylık oldu. Bı kere de arayıp demezki kızım sen bebekle yalnız kalma veya birşeye ihtiyacın var mı? Yalandan olsun, korkarsan veya birşeye ihtiyacın olursa ara bile demez. Gece başımıza bi is gelse günler sonra duyar muhtemelen. Mesela şu an eşim 4 gündür yok. Gündüz iş, akşam bebek helak oluyorum. Ama hala aramadı.

afife89 · 6 Temmuz 2018

Bence buyukleride biraz düşünün annem abimin çocuklarına bakıyor buyuttude ama yengemle abim kadirkiymet bilmezler annem öz çocuğu kadar titriyor yigenim babannesini anne yerine koymuş adeta ayrılmak hiç istemiyor annem 3 aylığına memlekete gittgnde hergün sormuş annemi gorunce de hiç gelmeyeceksin sandm demiş kuzum. Okadar melekleri karşılıksız sevgiyi hissediyorlar.ama buyuklerde yoruluyor annem yoruluyorum çok ama bişey demiyor abimlere

afife89 · 6 Temmuz 2018

reise_1601 .!.:
Sizi çok iyi anlıyorum. Anne yapılarımiz biraz benziyor. Tabiki bakmak zorunda değiller. Şahsen ben ona güvenerek dogurmadim zaten. Ama insan zor zamanlarında destek bekliyor. Biz annemler aynı ildeyiz. Doğum yaptım 1 hafta zor kaldı. 3 ay doğum iznimde sadece 1 defa geldi. Benim eşim sürekli şehir dışında çıkıyordu bebeğim daha 3 aylıktı. İse baslamam gerekiyordu ve anneme dedim ki günde 3-4 saat sen bakabilir misin? Sadece 4-5 hafta bakacaktı toplamda. O da ustuste de değil. Aralıklarla. Diğer zamanlarda kayinvalidem bakacaktı. Bana evime gelme bakmam, benim kendime göre düzenim var, kafama göre kalkıyorum, kafama göre yatıyorum, düzenimi bozamam demişti. O kadar üzülmüştüm ki ağlamaktan helak olmuştum. Sütüm kesilecek diye korktum. Günlerce ağladım çünkü hazmedemedim. Üstelik eşimin yanında dedi bunu. Başka şeyler de dedi de neyse... Sağolsun kayınvalidem baktı hep. Aralarda çok zorda kaldığım zaman izin alarak, musait misiniz, bebeği getirebilir miyim, diyerek bin eziklikle götürdüm anneme. Mecburiyetimden. Çoğu zaman işe bile götürdüğüm oldu, annemden yine olumsuz cevap alacağım korkusuyla. Şimdi nasıl mı? Aynı devam ediyor. Eşim hala şehir dışına gidiyor mesela. Ben o dönemlerde is cikisi kayinvalideden bebeğimi aldıktan sonra evime gidiyorum. Bebegimle yalnız kalıyorum. 10 aylık oldu. Bı kere de arayıp demezki kızım sen bebekle yalnız kalma veya birşeye ihtiyacın var mı? Yalandan olsun, korkarsan veya birşeye ihtiyacın olursa ara bile demez. Gece başımıza bi is gelse günler sonra duyar muhtemelen. Mesela şu an eşim 4 gündür yok. Gündüz iş, akşam bebek helak oluyorum. Ama hala aramadı.

Allah Yardımcınz olsun üzüldüm imtihan sabredn neguzel k.validnz iyi biriymiş kiymetn bilin. Genelde anneler böyle olmaz ama kader işte anne babamızı seçemiyoruz

mucizelazim · 6 Temmuz 2018

Anneanne babaanne olunca bizler nasıl oluruz bilmiyorum ama bizimkiler hep torun çok farklı çocuklarımızdan daha çok sevdik sizi derler. Ki sevdiler de, ama herkesin ilgisini sevgisini gösterme yöntemi farklı oluyor. Belki de çocuk ona alışmasın diye yapıyordun böyle aklıma bir tek bu geliyor.

aileme çok kirginim. .

Ayrıntılı Düzenleme

bendimm

Guru

Blueberrytimes

Popüler Üye

tatlialirim

Popüler Üye

derin sularda

Kendini tanımayan, başkalarını anlayamaz...

Dino1isi

Nerede kalmıştık?

tatlialirim

Popüler Üye

Dagkekigi

Popüler Üye

derin sularda

Kendini tanımayan, başkalarını anlayamaz...

bir hirka bir lokma

Popüler Üye

reise_1601

Popüler Üye

afife89

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

afife89

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

mucizelazim

Aktif Üye

Benzer Konular