- 14 Eylül 2018
- 3.537
- 4.331
- 133
- Konu Sahibi Pink_blue_
-
- #1
Kabul etmeyin. Esınızin bıkacgun izne cıktıgını gezmeye gıdecegınızı söyleyin, direkt gelme diyemiyosanız3 aylık hamileyim babam daha yeni bendeydi 2 gün kalıp gitti annem babam ayrı yaşıyorlar geçimsizlik huzursuzluk içinde büyüdüm agresif sinir hastası bi insan oldum onlardan kurtulmak için evlendim ve çok şükür eşim iyi bi insan annemdir babamdır her şeye rağmen seviyorum ama şu an hassas bi dönemdeyim gerçekten görmek görüşmek istemiyorum Bayram ertesi bendeydi kıyafetlerini yıkadım ütüledim yemeğini yedirdim gönderdim şimdi tekrar geliyor 2 günde kurtuldum diye sevinirken şimdi tekrar gelecekmiş bi hafta kalacakmış strese girmiş değişiklik olsunmuş
Baba ve kurtuldum kelimeleri birbirine hiç yakışmamış, aynı cümlede hiç olmamış. Kusura bakmayın.
İnsan babasına müsait değilim dermı yahu ne ayıp siz dıyebiliyorsanız ben şokMüsait olmadığınızi belirtin. Değişiklik istiyorsa paraya kıyıp tatile gitsin
Komşudan değil babadan bahsediyorsunuz sizin gibi düşünen bir evladım olsun istemezdim baba atadır; daha 3 aylık hamile babası ona ne yapabilir ki önüne bi tabak yemek koyamıyorsa çok ayıp ne günlere kaldıkKabul etmeyin. Esınızin bıkacgun izne cıktıgını gezmeye gıdecegınızı söyleyin, direkt gelme diyemiyosanız
Sinir hastası yaralı parmağa işemeyen bencil ihtiyarların rehabilitasyon merkezi değilsiniz.
Eminim esınız de gun asırı evinde birilerini görmek istemiyordur
TamamKomşudan değil babadan bahsediyorsunuz sizin gibi düşünen bir evladım olsun istemezdim baba atadır; daha 3 aylık hamile babası ona ne yapabilir ki önüne bi tabak yemek koyamıyorsa çok ayıp ne günlere kaldık
İnsan babasına müsait değilim dermı yahu ne ayıp siz dıyebiliyorsanız ben şok
Rabbim rahmetiyle muamele etsin babanıza öncelikle bunu diyeyim, ve gercekten çok doğru dedikleriniz kırmadan dökmeden anlatmışsınız sıze katılıyorum..Benim babam vefat edeli çok uzun zaman oldu, o ayrı bir konu. Bizim toplumda genelde is anneye babaya gelince bir koruma refleksi vardır. Yani anne baba sana çocukluğunu veya hayatını ne kadar zehir etmişlersede veya ediyorlarsa sen evlat olarak çekmek zorundasın. Cünkü adı üstünde anne ve baba. Sizin "Ayıp yahu" tamda bu koruma refleksinin bir parçası. Yargilamiyorum. Dediğim gibi toplumda çok yaygın.
Ben ama burda maalesef çocukluğu huzursuzlukla gecen ve hala etkisinin altında çırpınıp duran konu sahibinin tarafindayim. Kendini hazır hissetmiyorsa veya babasının evine gelmesi onu strese sokması, bu sizce kimin sucu? Daha çok evladın mi, yoksa babanın mi? Bence her insan kendi psikolojisini koruma hakkına sahip, çünkü sağlıgimiz elimizden bi gitti mi vay halimize.
Koruma refleksinin ikinci bölümü genelde "senin çocukların seni istemese ne düşünürdün" veya "çocukların ilerde seni de istemeyebilir" oluyor. Evet olabilir. Ben çocuklarıma huzurlu ve mutlu bir çocukluk yasatmaya gayret ediyorum. Olur ya ilerde beni istemelerse en azından elimden geldiğini yaptım diye içim rahat olur. Konu sahibine bir soralim: Babası onun çocukluğunu ve hayatini mutlu ve huzurlu geçirmesi için ne yapmış? Ne yapmış ki, böyle bir tepki veriyor?
Rabbim rahmetiyle muamele etsin babanıza öncelikle bunu diyeyim, ve gercekten çok doğru dedikleriniz kırmadan dökmeden anlatmışsınız sıze katılıyorum..
Yemek sofralarını devirdi annemi dövdü bize huzur vermedi hiç buraya geldiğinde de annem hakkında kötü kötü konuşup moralimi bozuyor kaldıracak durumda değilim bebeğimi ve kendimi düşünmek zorundayım ama bi taraftan da vicdan yapıyorum baba hakkı denilen bi şeyde var ahını almak istemiyorum iki arada kaldım buraya gelmeye yüzü yok aslında eşime de kötü laf etmişti zamanında sineye çektik kendi benim eşimin yerinde olsaydı bu eve giremezdi dua etsin ki eşim onun gibi bi insan değil bende iyi değilim yaşattıkları yetiştirme tarzları beni bozdu öfkemi kontrol edemiyorum sinirli agresif bi insan oldum çıktım iyi olmaya uğraşıyorum eşimle ailesiyle geçinmeye çocuklarımı sevmeye çalışıyorum çok zor hamile kaldım eğer kaybedersem çok üzülürüm Allah korusun herkes yaşadığını biliyor kimse empati yapamıyor yargılamak kolay ama anlamak zorBenim babam vefat edeli çok uzun zaman oldu, o ayrı bir konu. Bizim toplumda genelde is anneye babaya gelince bir koruma refleksi vardır. Yani anne baba sana çocukluğunu veya hayatını ne kadar zehir etmişlersede veya ediyorlarsa sen evlat olarak çekmek zorundasın. Cünkü adı üstünde anne ve baba. Sizin "Ayıp yahu" tamda bu koruma refleksinin bir parçası. Yargilamiyorum. Dediğim gibi toplumda çok yaygın.
Ben ama burda maalesef çocukluğu huzursuzlukla gecen ve hala etkisinin altında çırpınıp duran konu sahibinin tarafindayim. Kendini hazır hissetmiyorsa veya babasının evine gelmesi onu strese sokması, bu sizce kimin sucu? Daha çok evladın mi, yoksa babanın mi? Bence her insan kendi psikolojisini koruma hakkına sahip, çünkü sağlıgimiz elimizden bi gitti mi vay halimize.
Koruma refleksinin ikinci bölümü genelde "senin çocukların seni istemese ne düşünürdün" veya "çocukların ilerde seni de istemeyebilir" oluyor. Evet olabilir. Ben çocuklarıma huzurlu ve mutlu bir çocukluk yasatmaya gayret ediyorum. Olur ya ilerde beni istemelerse en azından elimden geldiğini yaptım diye içim rahat olur. Konu sahibine bir soralim: Babası onun çocukluğunu ve hayatini mutlu ve huzurlu geçirmesi için ne yapmış? Ne yapmış ki, böyle bir tepki veriyor?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?