- 14 Haziran 2018
- 3.775
- 7.568
-
- Konu Sahibi muhtesemgatsby
- #21
Kafanız nasıl rahat olacaksa öyle yapın o zaman :) hakkınızda hayırlısı olsun :)
Kafanız nasıl rahat olacaksa öyle yapın o zaman :) hakkınızda hayırlısı olsun :)Yaşadıkları aynı zamanda arkadaşlarınıza hayat tecrübesi de olmuştur eğer başka şehirde okumazsam ailem sonrasında asla benim tek başıma bir birey olmama izin vermez. Yani annem 'albertine hariç diğerleri umarım evlenir onun evlenmesini istemiyorum' gibi bir cümle kuran insan. Evliliğin belki de hayatımda hiçbir zaman yeri olmayabilir ama sözün özü onlara göre sadece onların kızıyım tek başıma ayrı bir insan değilim ve eminim ki sorunlu bir insan olsaydım ailem bana karşı bu kadar rahat olmazdı. Diğer kardeşlerimin aksine sürekli başlarına bir şey açmıyorum diye beni bu kadar kolayca yok saydıklarını fark ettim. Bundan sonra öyle davranmak istemiyorum.
Teşekkür ederim :)Kafanız nasıl rahat olacaksa öyle yapın o zaman :) hakkınızda hayırlısı olsun :)
Ablam da var annemin öyle bir ayrımı yok aslındaKardeşleriniz erkek mi ? Anneler genelde oğullarına taparlar da , sonrada kızların başına kalırlar. Sinirlendim.
Umarım sizin gibi olurum ben de :) Ülkenin ekonomisinden kaynaklı endişelerim de var iş bulabilir miyim diye ama onu da artık üniversiteyi kazandıktan sonra düşünmem gerekiyor.Okurken çalışmak düşündüğün kadar korkunç ve zor değil inan.
Üniversiteye başladığımda ilk olarak yarı zamanlı bir iş bulmuştum. İlk 2 sene bulaşıkçılık, kasiyerlik, garsonluk yaptım. 3.sene bir şirkette işe başladım. Hem okudum hem çalıştım yani. 18 yaşımdan itibaren ailemden kuruş almadım.
İyi ki de öyle yapmışım. Çok daha güçlü, her anlamda bağımsız, kimseye minnet etmeyen, hesap vermek zorunda olmayan ve başarılı bir kadın oldum.
Kendine inan ve güven. Gerçekten istersen yapamayacağın hiçbir şey yok bu hayatta.
Çalışmak isteyince işin küçüğüne büyüğüne bakılmayınca iş bulunuyor. Hiç endişe etme.Umarım sizin gibi olurum ben de :) Ülkenin ekonomisinden kaynaklı endişelerim de var iş bulabilir miyim diye ama onu da artık üniversiteyi kazandıktan sonra düşünmem gerekiyor.
Ailem de o şehire taşınmayı düşünüyor yani tabii ki hiçbir şey belli değil belki de hiçbir planım gerçekleşmeyecek bile ama daha benim durumum kesin değilken onlar yerime her şeye karar vermişler gibi olduBen ailemle aynı şehirde okuyodum ayrı eve çıkmak istedim. Kavgalar vs., sonra arkadaşlarımla evi bulduk ayarladık. Biz ekstra harçlık vermeyiz kendi harçlığın aynen devam edecek dediler ki o harçlık zaten beni ucu ucuna geçindiriyordu ailemle kaldığım halde. Ben de kyk aldım geri ödemeli, onlara söylemedim çünkü söylesem harçlığı tamamen keserlerdi. Sonra onlara söylemeden hepsini geri ödedim işe başlayınca.
Hiç iş bulamazsan bile ders notlarını fotokopiye satarsın, ben epey kazanmıştım öyle. Hem de ders çalışmış oluyosun bu vesileyle.
Bir de şu takıldı kafama, abin senin okumak istediğin şehirde ev sahibi olacaksa gider abinde kalırsın yurt derdinden kurtulursun daha güzel olmaz mı? Para sıkıntını çözünce de ayrı eve çıkarsın arkadaşlarınla?
Bunları düşünmek için şuan erken bence, hele sınava gir puanın gelsin tercihlerini yap, sonra düşünürsün bunları. Şuan ailenle bunları tartışmanı yersiz buldum.
Paranı biz vereceğiz cümlesi hiç hoşuma gitmedi.İnsan evladına bunu der mi?Kardeşler arasında ayrım hiç hoş değil.Sen haklısınMerhaba, umarım hepiniz iyisinizdir. Yine ailemle yaşadığım bir problem yüzünden buraya yazma ihtiyacı bulundum. Diğerleri küçük şeylerdi ama bugün yaşadığım olaydan sonra gerçekten kırıldım onlara karşı ve soğudum. Şöyle ki, ailemin benim üniversite masraflarım için ayırdığı bir miktar para vardı yani çok küçük bir miktar sayılmaz ve eğitim hayatım için güvencem o diyebilirim çünkü babamın düzensiz bir işi var ve maddi anlamda hiçbir zaman geleceğimiz belli olmadı. Daha öncesinde abime ev almasına yardım etmişlerdi ve o evde de zarara girmiştik artık biraz da olsa benim hayatımla ilgilenirler sanıyordum ama yanılmışım çünkü abim gidip benim okumak istediğim şehirde ev bulmuş ve satın almak için ailemi ikna etmiş. Yani o evi satın almak istiyorsak benim eğitim için olan tüm paramı vermek zorundayız. Annem de benim okuyacağım şehirde olduğu için eğitim masraflarımın düşeceğini söyledi ve kendileri de o şehire taşınma planı yapmış ama aileme zaten sürekli üniversite için en önemli şeyin başka şehirde okumak olduğunu söylüyordum. Ailemin yanında hiç üniversite okumak istemedim çünkü ailem benden büyük hiçbir kardeşimin tek başına bir birey olmasına izin vermedi hep aileye bağlı yaşattılar.
Ben de anneme bu paranın benim olduğunu o yüzden de söz hakkım olduğunu söyledim ve annem seni ilgilendirmez aslında bu zaten bizim paramız dedi. Normal şartlarda bu evi alıp üstüne beni rahat bir şekilde okutabileceklerini bilsem inanın bir şey demem ama eminim ki üniversite hayatım çok zor geçecek ev alınırsa çünkü üstüne bir sürü borca girilecekmiş. Ailemin diğer kardeşlerime yaptığı şeylerin hesabını yapıp bunları düşünmek çok çirkince geliyor ama gerçekten onlara kıyasla bana sürekli haksızlık yapıldı. Bir kardeşimi özel üniversiteye gönderdiler diğerine iş yeri açıldı birine ev alındı ama bana gerçek anlamda hiçbir şey yapmadı ailem. Lisede bile burslu okudum ve kendi bursum dışında bana neredeyse hiçbir masraf yapmadılar ama diğer kardeşlerim ne isterlerse bir şekilde oldu. Ailem bunları söyleyince sen yokken bizim durumumuz çok kötüydü onlar da çok sıkıntı çekti sen zorluk bilmediğin için böyle davranıyorsun diyorlar. Onlar kadar sıkıntı çekmediğim için çoğu zaman nankör olarak algılanıyorum ama ailem diğer çocuklarına bu kadar sıkıntı yaşattıysa en azından başka bir çocuk daha yapmayı düşünmeselerdi böyle olmazdı.
Kısacası ben de ne olursa olsun onlardan ayrı okuyacağımı söyledim ki gerçekten öyle yapacağım. Gerekirse sürünürüm ama kimsenin benim hayatımı benim yerime planlamasına izin vermem. Ailem de paranı biz vereceğiz okurken o yüzden biz ne dersek o olur dedi. Gerçekten çok üzüldüm çünkü diğer kardeşlerime yapılan hiçbir şeyin yüzlerine vurulduğunu görmemiştim ama bana daha bir şey yapmadan hatırlatmaya başladılar. Ev alınırsa da okumayı düşündüğüm şehirden vazgeçip başka bir şehire giderim ve ailemin maddi desteği olmadan tek başıma çalışarak kendime yeterim diye düşündüm ama fazla mı hayalci davranıyorum sizce? Açıkçası ailem maddi destek verse bile istemiyorum artık çünkü ileride seni okuttuk cümlesini çok duyarım gibime geliyor.