Ailemin beni düşünmemesi

Merhaba, umarım hepiniz iyisinizdir. Yine ailemle yaşadığım bir problem yüzünden buraya yazma ihtiyacı bulundum. Diğerleri küçük şeylerdi ama bugün yaşadığım olaydan sonra gerçekten kırıldım onlara karşı ve soğudum. Şöyle ki, ailemin benim üniversite masraflarım için ayırdığı bir miktar para vardı yani çok küçük bir miktar sayılmaz ve eğitim hayatım için güvencem o diyebilirim çünkü babamın düzensiz bir işi var ve maddi anlamda hiçbir zaman geleceğimiz belli olmadı. Daha öncesinde abime ev almasına yardım etmişlerdi ve o evde de zarara girmiştik artık biraz da olsa benim hayatımla ilgilenirler sanıyordum ama yanılmışım çünkü abim gidip benim okumak istediğim şehirde ev bulmuş ve satın almak için ailemi ikna etmiş. Yani o evi satın almak istiyorsak benim eğitim için olan tüm paramı vermek zorundayız. Annem de benim okuyacağım şehirde olduğu için eğitim masraflarımın düşeceğini söyledi ve kendileri de o şehire taşınma planı yapmış ama aileme zaten sürekli üniversite için en önemli şeyin başka şehirde okumak olduğunu söylüyordum. Ailemin yanında hiç üniversite okumak istemedim çünkü ailem benden büyük hiçbir kardeşimin tek başına bir birey olmasına izin vermedi hep aileye bağlı yaşattılar.
Ben de anneme bu paranın benim olduğunu o yüzden de söz hakkım olduğunu söyledim ve annem seni ilgilendirmez aslında bu zaten bizim paramız dedi. Normal şartlarda bu evi alıp üstüne beni rahat bir şekilde okutabileceklerini bilsem inanın bir şey demem ama eminim ki üniversite hayatım çok zor geçecek ev alınırsa çünkü üstüne bir sürü borca girilecekmiş. Ailemin diğer kardeşlerime yaptığı şeylerin hesabını yapıp bunları düşünmek çok çirkince geliyor ama gerçekten onlara kıyasla bana sürekli haksızlık yapıldı. Bir kardeşimi özel üniversiteye gönderdiler diğerine iş yeri açıldı birine ev alındı ama bana gerçek anlamda hiçbir şey yapmadı ailem. Lisede bile burslu okudum ve kendi bursum dışında bana neredeyse hiçbir masraf yapmadılar ama diğer kardeşlerim ne isterlerse bir şekilde oldu. Ailem bunları söyleyince sen yokken bizim durumumuz çok kötüydü onlar da çok sıkıntı çekti sen zorluk bilmediğin için böyle davranıyorsun diyorlar. Onlar kadar sıkıntı çekmediğim için çoğu zaman nankör olarak algılanıyorum ama ailem diğer çocuklarına bu kadar sıkıntı yaşattıysa en azından başka bir çocuk daha yapmayı düşünmeselerdi böyle olmazdı.

Kısacası ben de ne olursa olsun onlardan ayrı okuyacağımı söyledim ki gerçekten öyle yapacağım. Gerekirse sürünürüm ama kimsenin benim hayatımı benim yerime planlamasına izin vermem. Ailem de paranı biz vereceğiz okurken o yüzden biz ne dersek o olur dedi. Gerçekten çok üzüldüm çünkü diğer kardeşlerime yapılan hiçbir şeyin yüzlerine vurulduğunu görmemiştim ama bana daha bir şey yapmadan hatırlatmaya başladılar. Ev alınırsa da okumayı düşündüğüm şehirden vazgeçip başka bir şehire giderim ve ailemin maddi desteği olmadan tek başıma çalışarak kendime yeterim diye düşündüm ama fazla mı hayalci davranıyorum sizce? Açıkçası ailem maddi destek verse bile istemiyorum artık çünkü ileride seni okuttuk cümlesini çok duyarım gibime geliyor.

Aile destegi almadan okuyan cok kisi var. o yola gireceksiniz. Tam anlamiyla ayaklariniz uzerinde durur, birey olursunuz. Abiniz ev alma hakkini kullanmis zaten. Haksizlik.

Ben hem çalıştım hem okudum çok zor değil.
Zaten okuduğun yerde çalışıyorsan çok yardımcı oluyorlar.
Ayrıca kendi ayaklarının üstünde durunca inan bana kimsenin parasını istemeyeceksin :)

Yıllar önce abim üniversiteyi şehir dışında kazanmıştı.Ona rahat etsin diye o şehirde ev aldılar,o ev arkadaşı vs. buldu yanına öyle okudu...Sonra ben aynı okulu kazanıp o eve geldim annemle..Yurtta kalan arkadaşlarım “ayy çok şanslısın” diye bi başlıyorlardı geçinememekten,oda arkadaşı sorunlarından,çalınan eşyalarına kadar bir sürü dert tasa sayıyorlardı..Ailenizden bağımsız olma isteğinizi anlıyorum ama bence bunu kendiniz için bir avantaja çevirmeye bakın..Okuldan çıkıp sıcacık evinize geleceksiniz,yemeğiniz hazır olacak,çamaşırlarınızı yıkamanız dert olmayacak,eşyalarınızı odanızda bırakırken gözünüz arkanızda kalmayacak...Yani yurtta kalan arkadaşlarımdan öyle sorunlar dinledim ki...İsterseniz yine part time vs. çalışırsınız harçlığınızı kazanırsınız...

Başarabilirseniz iyi bir bölüm kanazip iyi burslar almaya calisin, yine de aileniz bir miktar yollar.

Bu sekilde en azindan başınıza kakacak bir miktar vermis olurlar size.

Tamamen rest cekmeyin, tamamen herseyi siz karsilayin da demeyin ailenize.

Anne baba bile olsa bir yaştan sonra borçlu/alacakli iliskisi oluyor ve uzub vadede cok sorunlar cikiyor.

Babamin bana ev almasini istemezdim sahsen, ister istemez sonsuza kadar minnet bekliyor aile.

Sonra gelin/damat bu minneti kaldiramiyor ve sorun cikiyor.

Akrabamiz oğluna ev aldi, yarisini kendiler ödediler yarisini oglu+gelini kredi ile ödeyecek.

Sorsan ev verdik gelinimize diyorlar, ama tapuyu babasi ölmeden üstlerine vermem diyorlar.

Ayni mahalleden aldilar sırf gelini yakinda tutmak icin.

Uzun vadede illa bir sorun cikacaktir, basa kakma olacaktir.

Simdi kim kime iyilik yapiyor belli degil.

Kisaca bir yastan sonra (yaklasik ünv. yaslari) aileden hicbisey almamak lazim

bikergirlaea .!.:

Yıllar önce abim üniversiteyi şehir dışında kazanmıştı.Ona rahat etsin diye o şehirde ev aldılar,o ev arkadaşı vs. buldu yanına öyle okudu...Sonra ben aynı okulu kazanıp o eve geldim annemle..Yurtta kalan arkadaşlarım “ayy çok şanslısın” diye bi başlıyorlardı geçinememekten,oda arkadaşı sorunlarından,çalınan eşyalarına kadar bir sürü dert tasa sayıyorlardı..Ailenizden bağımsız olma isteğinizi anlıyorum ama bence bunu kendiniz için bir avantaja çevirmeye bakın..Okuldan çıkıp sıcacık evinize geleceksiniz,yemeğiniz hazır olacak,çamaşırlarınızı yıkamanız dert olmayacak,eşyalarınızı odanızda bırakırken gözünüz arkanızda kalmayacak...Yani yurtta kalan arkadaşlarımdan öyle sorunlar dinledim ki...İsterseniz yine part time vs. çalışırsınız harçlığınızı kazanırsınız...

Genişletmek için tıkla...

Yaşadıkları aynı zamanda arkadaşlarınıza hayat tecrübesi de olmuştur eğer başka şehirde okumazsam ailem sonrasında asla benim tek başıma bir birey olmama izin vermez. Yani annem 'albertine hariç diğerleri umarım evlenir onun evlenmesini istemiyorum' gibi bir cümle kuran insan. Evliliğin belki de hayatımda hiçbir zaman yeri olmayabilir ama sözün özü onlara göre sadece onların kızıyım tek başıma ayrı bir insan değilim ve eminim ki sorunlu bir insan olsaydım ailem bana karşı bu kadar rahat olmazdı. Diğer kardeşlerimin aksine sürekli başlarına bir şey açmıyorum diye beni bu kadar kolayca yok saydıklarını fark ettim. Bundan sonra öyle davranmak istemiyorum.

RedDesertRose .!.:

Başarabilirseniz iyi bir bölüm kanazip iyi burslar almaya calisin, yine de aileniz bir miktar yollar.

Bu sekilde en azindan başınıza kakacak bir miktar vermis olurlar size.

Tamamen rest cekmeyin, tamamen herseyi siz karsilayin da demeyin ailenize.

Anne baba bile olsa bir yaştan sonra borçlu/alacakli iliskisi oluyor ve uzub vadede cok sorunlar cikiyor.

Babamin bana ev almasini istemezdim sahsen, ister istemez sonsuza kadar minnet bekliyor aile.

Sonra gelin/damat bu minneti kaldiramiyor ve sorun cikiyor.

Akrabamiz oğluna ev aldi, yarisini kendiler ödediler yarisini oglu+gelini kredi ile ödeyecek.

Sorsan ev verdik gelinimize diyorlar, ama tapuyu babasi ölmeden üstlerine vermem diyorlar.

Ayni mahalleden aldilar sırf gelini yakinda tutmak icin.

Uzun vadede illa bir sorun cikacaktir, basa kakma olacaktir.

Simdi kim kime iyilik yapiyor belli degil.

Kisaca bir yastan sonra (yaklasik ünv. yaslari) aileden hicbisey almamak lazim

Genişletmek için tıkla...

Ben de sizin gibi düşünüyorum eğer kendi ayaklarım üstünde durabilirsem ailem çok zengin olsa bile umrumda olmaz ya da kardeşlerim için yapılanlar da gözüme gelmez belki ama benim yaşım henüz küçük. En azından üniversite bitene kadar bana destek olmayı düşünebilirlerdi.

Okurken çalışan arkadaşlarım vardı kesinlikle düşünüldüğü kadar zor değil. Hatta çoğu üniversite sene başında okulda yarı zamanlı çalışacak, evrak işlerine yardımcı olacak öğrencileri işe alıyorlar. Bunu da takip edebilirsiniz gittiğiniz zaman

girlolita .!.:

Okurken çalışan arkadaşlarım vardı kesinlikle düşünüldüğü kadar zor değil. Hatta çoğu üniversite sene başında okulda yarı zamanlı çalışacak, evrak işlerine yardımcı olacak öğrencileri işe alıyorlar. Bunu da takip edebilirsiniz gittiğiniz zaman

Genişletmek için tıkla...

Umarım öyle olur çünkü okurken çalışma durumunu kafamda hep çok zor bir şeymiş gibi kurmuştum. Bir de ailemin biz seni prenses gibi yetiştirdik üniversite bitince de muhtemelen yanımıza dönersin tarzı söylemleri oldu hep o yüzden emin olamıyorum kendimden. Hiç iş tecrübem olmadı ve gerçek anlamda beceriksizim. Elma bile soyamıyorum öyle söyleyeyim. Küçükken hiç öğretmedi annem ondan mıdır bilmiyorum ama şimdi öğrenmek istesem bile beceremiyorum küçük şeyleri bile.

ah aileler ah,
simdi buyuk kardeslerinizle kendinizi kiyaslarken biraz da uysalliga gore kiyaslayin,
belki de onlara ev alinmis, okutulmus veya isyerini acilmistir, ama bir sekilde sart vardir, bizim dedigimiz olacak sarti.

o yuzden sizi muhtemelen caydirmak icin sart kosuyorlar,
ama caymazsaniz da tamamen ellerini cekmeyeceklerdir ustunuzen, sanslarini deniyorlar kisaca.

o yuzden siz bence yine de hala cok sansli kesimdesiniz,
bir cogumuz oyle kenarda paralar olmadan ay sonunu getirip getiremeyecegimizi bilemeden okumusuzdur.
Hatirliyorum cebimde 5 tl ile tum hafta gezdigimi, otobuse vermeye bile param yok yuruyorum yarim saat, o 5 tl de artik acil durum param dusunun. Acil durumda otobuse binebileyim diye

albertinekayip .!.:

Umarım öyle olur çünkü okurken çalışma durumunu kafamda hep çok zor bir şeymiş gibi kurmuştum. Bir de ailemin biz seni prenses gibi yetiştirdik üniversite bitince de muhtemelen yanımıza dönersin tarzı söylemleri oldu hep o yüzden emin olamıyorum kendimden. Hiç iş tecrübem olmadı ve gerçek anlamda beceriksizim. Elma bile soyamıyorum öyle söyleyeyim. Küçükken hiç öğretmedi annem ondan mıdır bilmiyorum ama şimdi öğrenmek istesem bile beceremiyorum küçük şeyleri bile.

Genişletmek için tıkla...

Albertine ben okurken çaycılık bile yaptım düşün :)
İlk başlarda zor evet utanıyorsun da ama inan bana insanın kendi parasını kazanıp, yemesi kadar güzel bir şey olamaz

albertinekayip .!.:

Umarım öyle olur çünkü okurken çalışma durumunu kafamda hep çok zor bir şeymiş gibi kurmuştum. Bir de ailemin biz seni prenses gibi yetiştirdik üniversite bitince de muhtemelen yanımıza dönersin tarzı söylemleri oldu hep o yüzden emin olamıyorum kendimden. Hiç iş tecrübem olmadı ve gerçek anlamda beceriksizim. Elma bile soyamıyorum öyle söyleyeyim. Küçükken hiç öğretmedi annem ondan mıdır bilmiyorum ama şimdi öğrenmek istesem bile beceremiyorum küçük şeyleri bile.

Genişletmek için tıkla...

Ben de her şeyi üniversiteye geçince öğrenmiştim :) beceriksiz değilsiniz sadece pratiğiniz yok o kadar. Unutmayın üniversite kendimizi de keşfettiğimiz bir yer, kim bilir hiç farkında olmadığınız ne becerileriniz ortaya çıkacak

İyi de okumak istediğiniz şehir belki de okuyacağınız şehir olmayabilir. Oraya gideceğiniz kesin değil ki? Hem abinizin ikamet ettiği şehirde de olsanız neden onla kalasınız. Saçma planlar. O şehirden vazgeçtiğinizi söyleyin bakalım ne diyecekler?

Annen yanlış bir şey dememiş ki, para onların parası. Uzulsen de böyle, hoşlanmasan da böyle.
Devlet kredisi ceker, okursun bir sekilde. Bazen birkaç aylık işlere girersin part time, kazandığın parayı zor zamanlar için , ekstra istekelr için harcarsin.
'onemli olan şehir dışında okumak, birey olmak' diye konuşan birisinin böyle yapması lazım.
Yoksa hem şehir dışında oku, hem para aksın aileden. Aman da nasıl birey oldun, çok bağımsız aileden
Vallahi benim görüşüm bu yönde.
Ailenin de gelmesine engel ol. Bari gölge yapmasınlar. Kendin çalış,kendin harca,ara sıra da harçlık al.
Gerçekten ayaklarının üzerinde durmak isteyen insan böyle yapar .
Ben öğrenciyken yüz boyama palyacoluğu, düğünlerde hosteslik yapardım mesela, seyehat paramı çıkarmak için
böyle ajanslarda çalışabilirsin. Hem çok vaktini almaz,hem iyi para veriyorlar

forewamorrenk .!.:

Albertine ben okurken çaycılık bile yaptım düşün :)
İlk başlarda zor evet utanıyorsun da ama inan bana insanın kendi parasını kazanıp, yemesi kadar güzel bir şey olamaz

Genişletmek için tıkla...

Lisede aldığım burs sayesinde ailemden para istemek zorunda kalmıyordum pek ama şimdi o kadar zor geliyor ki insan ailesi bile olsa kimseye bağlı kalmadan yaşamak istiyor. Tebrik ederim sizi de, kendi ayakları üstünde duran kadınlara hayranım.

albertinekayip .!.:

Lisede aldığım burs sayesinde ailemden para istemek zorunda kalmıyordum pek ama şimdi o kadar zor geliyor ki insan ailesi bile olsa kimseye bağlı kalmadan yaşamak istiyor. Tebrik ederim sizi de, kendi ayakları üstünde duran kadınlara hayranım.

Genişletmek için tıkla...

Sende yaparsın çok zor değil.

Universitede calisabilirsin tabi, hatta calissan super olur ama hic destek almayacagim diye de kasma kendini bence. Onlar aile , destek olmalari lazim. Sonradan basina kakarlarsa da kaksinlar, ne olacak ki? Okul sonrasinda is bulursun, o zaman da aileden ayri yasarsin. Uzulme daha hayatta deneyim kazanmak icin cok vaktin var.

Ben liseyi yatili, universiteyi aile yaninda okudum, harclik almiyordum, bursum vardi ve ozel ders veriyordum (tabi o zamanlar ekonomi bu kadar korkunc da degildi). Sonra kendi parami kazanmaya basladim ayri eve ciktim tamamen. E hala karisiyorlar. Anneme sorsan 32 degil 12 yasindayim. Ailenin karismasi paradan bagimsiz biraz kanimca... Tabi ekonomik bagimsizlik da onemli ama para verdiler diye de her seylerini evet demek zorunda degilsin. Bir sekilde onlarin dediginiz kafaya cok takmamayi sinir cizmenin ogrenmek lazim. Takma kafana bu kadar Bence.

yenGEnC .!.:

Annen yanlış bir şey dememiş ki, para onların parası. Uzulsen de böyle, hoşlanmasan da böyle.
Devlet kredisi ceker, okursun bir sekilde. Bazen birkaç aylık işlere girersin part time, kazandığın parayı zor zamanlar için , ekstra istekelr için harcarsin.
'onemli olan şehir dışında okumak, birey olmak' diye konuşan birisinin böyle yapması lazım.
Yoksa hem şehir dışında oku, hem para aksın aileden. Aman da nasıl birey oldun, çok bağımsız aileden
Vallahi benim görüşüm bu yönde.
Ailenin de gelmesine engel ol. Bari gölge yapmasınlar. Kendin çalış,kendin harca,ara sıra da harçlık al.
Gerçekten ayaklarının üzerinde durmak isteyen insan böyle yapar .
Ben öğrenciyken yüz boyama palyacoluğu, düğünlerde hosteslik yapardım mesela, seyehat paramı çıkarmak için
böyle ajanslarda çalışabilirsin. Hem çok vaktini almaz,hem iyi para veriyorlar

Genişletmek için tıkla...

Sanırım öncesinde verilen sözlere göre beklenti yaptım o yüzden bu duruma üzüldüm hem de ortada bariz bir haksızlık da var bana göre ama bundan sonra eğer başarabilirsem ailem destek olmayı teklif etse bile reddedip çalışarak okumayı düşünüyorum. Bir de ülkenin durumu da endişelendiriyor biraz beni. Yola yaparım ederim diye başlayıp iş bulamayıp ailemin desteğine bağlı durumda kalmak çok kötü olur çünkü 'bak bizsiz yaşayamıyorsun' diye hayatımın sonuna kadar söylenirler. Aileme karşı tutumumu kesin olarak belirlemeden önce realist bir şekilde düşünmek de istedim. Üstelik diyelim o şehir değil başka yere gidiyorum desem ailem yine önüme set çekecek gibi hissediyorum.

En buyuk kk .!.:

Ben liseyi yatili, universiteyi aile yaninda okudum, harclik almiyordum, bursum vardi ve ozel ders veriyordum (tabi o zamanlar ekonomi bu kadar korkunc da degildi). Sonra kendi parami kazanmaya basladim ayri eve ciktim tamamen. E hala karisiyorlar. Anneme sorsan 32 degil 12 yasindayim. Ailenin karismasi paradan bagimsiz biraz kanimca... Tabi ekonomik bagimsizlik da onemli ama para verdiler diye de her seylerini evet demek zorunda degilsin. Bir sekilde onlarin dediginiz kafaya cok takmamayi sinir cizmenin ogrenmek lazim. Takma kafana bu kadar Bence.

Genişletmek için tıkla...

Aileme göre para verdikleri sürece her şeylerine evet demek zorundayım ki bence parayı da bahane ediyorlar gibi geliyor. Yani diğer kardeşlerim hep onların yanında onların istedikleri şekilde yaşamış bir şekilde ama benim isteklerim farklı olunca önüme sürecekleri tek şey para oluyor.