- 21 Temmuz 2016
- 45
- 17
- 3
- Konu Sahibi pemberuzgargulu
-
- #1
Merhabalar,
Öncelikle ailemin durumundan kastım maddi durum değil.
Her ne kadar ben büyük bir şehirde doğup büyümüş, yetişmiş olsam da doğu kökenliyiz.
5 kardeşiz, ben en küçükleriyim, arkadaşlarımın annesi yaşında ablam var,
benimle yaşıt yeğenim var ( annem çok küçük yaşta evlenmiş, ablamı 16 yaşında; beni ise 38 yaşında dünyaya getirmiş.)
İşte tüm bunlar yeni bir ortama girdiğim zaman, herkes ailesinden bahsetmeye başladığı zaman bende bir özgüven eksikliği yaratıyor. Çünkü etrafımdaki neredeyse tüm arkadaşlarım ya tek kardeş ya da en fazla iki.
Çoğunun annesi-babası ünv mezunu, benimse annem okula hiç gitmemiş. Babam da memurdu, ben ortaokuldayken rahmetli oldu ( O da başka bir problem çünkü mesela yeni tanıştığım insanlara direkt babam yok diyemiyorum, bu konu hiç açılmasın istiyorum , anne baba mesleklerini kimse sormasın istiyorum.)
İşte ne bileyim herkes annesiye alışverişe, kuaföre gidiyor kız kıza. Bense annemle hiç bu tarz şeyler paylaşmadım yaş/jenerasyon/eğitim farklarımızdan dolayı.
Özetlemem gerekirse bu özellikle biriyle flört etmeye başlayınca sorun yaratıyor ve ben ailelerimizden konu açılır, bu bariz farklar ortaya çıkar diye kendimi geri çekip konuşmayı hemen kesebiliyorum.
Ailemi de çok seviyorum,hepsi ayrı ayrı benim için o kadar değerliler ki. Ama işte liseye kadar bu problemi hiç yaşamazdım, tüm arkadaşlarımla ailelerimiz tanışırdı .Sonra çok farkı sosyokültürel düzeyde bir liseye başladım ve bence benim asıl psikolojik şokum o zaman oluşmaya başladı.
Yaptığımın yanlış olduğunun farkındayım zaten düzeltmek için buraya yazdım .Onlardan utanıyor olabilir miyim düşüncesi bile beni kahrediyor bundan kurulmak istiyorum.
Önerileriniz için şimdiden teşekkürler..
Öncelikle ailemin durumundan kastım maddi durum değil.
Her ne kadar ben büyük bir şehirde doğup büyümüş, yetişmiş olsam da doğu kökenliyiz.
5 kardeşiz, ben en küçükleriyim, arkadaşlarımın annesi yaşında ablam var,
benimle yaşıt yeğenim var ( annem çok küçük yaşta evlenmiş, ablamı 16 yaşında; beni ise 38 yaşında dünyaya getirmiş.)
İşte tüm bunlar yeni bir ortama girdiğim zaman, herkes ailesinden bahsetmeye başladığı zaman bende bir özgüven eksikliği yaratıyor. Çünkü etrafımdaki neredeyse tüm arkadaşlarım ya tek kardeş ya da en fazla iki.
Çoğunun annesi-babası ünv mezunu, benimse annem okula hiç gitmemiş. Babam da memurdu, ben ortaokuldayken rahmetli oldu ( O da başka bir problem çünkü mesela yeni tanıştığım insanlara direkt babam yok diyemiyorum, bu konu hiç açılmasın istiyorum , anne baba mesleklerini kimse sormasın istiyorum.)
İşte ne bileyim herkes annesiye alışverişe, kuaföre gidiyor kız kıza. Bense annemle hiç bu tarz şeyler paylaşmadım yaş/jenerasyon/eğitim farklarımızdan dolayı.
Özetlemem gerekirse bu özellikle biriyle flört etmeye başlayınca sorun yaratıyor ve ben ailelerimizden konu açılır, bu bariz farklar ortaya çıkar diye kendimi geri çekip konuşmayı hemen kesebiliyorum.
Ailemi de çok seviyorum,hepsi ayrı ayrı benim için o kadar değerliler ki. Ama işte liseye kadar bu problemi hiç yaşamazdım, tüm arkadaşlarımla ailelerimiz tanışırdı .Sonra çok farkı sosyokültürel düzeyde bir liseye başladım ve bence benim asıl psikolojik şokum o zaman oluşmaya başladı.
Yaptığımın yanlış olduğunun farkındayım zaten düzeltmek için buraya yazdım .Onlardan utanıyor olabilir miyim düşüncesi bile beni kahrediyor bundan kurulmak istiyorum.
Önerileriniz için şimdiden teşekkürler..