Vallahi hiç bunların ardına sığınmayın benim babam var ama hiç olmadı benim için öldü. Bize hayal edemeyeceğin şeyler yaşattı keşke vefat etseydi saygıyla hatırlasaydım diyeceğim şeyler ama bana babam sorulduğunda yok demeye hiiiiiiiç utanmıyorum herkes çeşit çeşit acılar yaşıyor hırpalanıyor aileden utanmayı gerektirmiyor. Acıların ardına kurban rolüne bürünmüş insanlar sığınırEvet bir çoğu öyle bir şey demez belki. benim kendi kuruntum olabilr. Çocuk yaşta yaşadığım kayıbın sonucu böyle bir psikolojik problemim olabilir. Çünkü o süreci de fazla hırpalanmadan atlattım. Hep içime mi attım acaba diyorum
Çünkü lisede bunun sıkıntısını çok çektim, çok pişmanlık duyuyorum, artık içmde en ufak bir şüphe duymadan yeni tanıştığım insanlara ailemden bahsetmek istiyorum.Eger boyleyse neden o kadar dramatize ettiniz...
Teşekkür ederim bu güzel yaklaşımınız için.. Dediğiniz şeyleri yapmaya çalışıyorum, bunu ona yansıttığımı da sanmıyorum.Şu an onun için öl deseler inanın bir dakika bile düşünmem. Zaten bu kadar çok sevip de böyle düşündüğüm için kendimi suçluyorum, yiyip bitiriyorum hep.Oyle mükemmel hayatlar lanse ediliyor ki televizyonda, sosyal medyada... Haklisin kendince... Farklı hissediyor olabilirsin. Suclu degilsin. Kendini uzme.
Düzelmez bir sorun degil bu. Seni kabul eden her halinle sen olarak kabul etmeli. Once bunu bilerek davran. Bu kiz ya da erkek arkadas olsun durum boyle. Aslinda once sen kabul et gercek seni.
Annenle yapabileceğin seyler bul. Ortak bir seyler çıkacaktır mutlaka. Al sen onu kuafore gotur mesela. Ya da alisverise. Bir yerlerden baslamak lazim, gec degil hic bir sey icinbir yerden baslamak lazim
Memleket ya da koken konusu hic tartisilmaz.
Anne babamizi secemeyiz. Memleketimizi, kardeşimizi.
Sen dogru arkadaşlar sec kendine. Ve dogru seni sec bence. Cunku tek secilebilir bunlar
En guzeli..
Evet biraz utaniyorsun. Burada pek yardımcı olunabilecek bir konu degil. Belki bu durumu asmak icin uzman yardımı almalısın. Okurken sanirim ergen bu tur duygular bu yaslarda olabiliyor diye düşünmüştüm ama yasinda buyukmusBu arada herkes ailenden utanıyosun diye yargılamaya başlamış. Ama ben bu problemleri aşmaya çalışıyorum. Ünv den tanıştığım insanlara ailemi tanıtıyorum. Fakat bunu yaparken lisedeki gibi zorluk yaşıyorum. Sziden bu konuda yardım istedim.
Söylediklerinizin bazılarına katılıyorum. Ben kendim sorunlu olabilirm. etrafımdakilerden farklı olmak istemiyorum bu da bende bir sorun olduğunu gösterir belki de.5 kardes olmanin nesi sende ozguven eksikligi yaratiyor afedersin? Yani mantik bunun neresinde? Tek cocuk olanlar ya da 2 kardes olanlar nasil ozguven sahibi olabiliyorlar? Acayip sacmaladiginin farkinda misin? Anneyle kuafore gidince basin goge mi erecek?
Biz 6 kardestik, en kucuk kardesim vefat etti 5 kardes kaldik. Hicbir zaman ama hicbir zaman cok kardesiz, utaniyorum bu durumdan gibi birsey hissetmedim. Cok kardesim olunca benim neden ozguven eksikligim olsun ki zaten. Aksine kotu bir durumda sirtini yaslayabilecegim, guvenebilecegim, her ne olursa olsun kardesim diye bana kol kanat gerecek genis bir ailem oldugu icin ozguvenim cok iyiydi. Benim annemde okuma yazma bilmiyor, dedem yollamamis kardeslerine bakacak diye okula. Cok okumak istedi ama sinir hastasi oldugu icin fazla ilerletemedi. Ama cocuklugumdan itibaren bizleri okuyun cocugum, ne olursa olsun okuyun, ekmeginizi elinize alin diye tesvik etti. Ilkokulda zorlandigimiz yerlerde o hic bilmedigi halde bizlere yardim etti. Bugun universiteyi bitirmissem bu annemin bana verdigi ozguven sayesindedir.
Ve senin dusuncenin aksine cevremde universiteyi bitirdigimi, annemin okuma yazmasi olmadigi halde hep en buyuk destekcim oldugunu dile getirdigimde anneme hayran oluyor, takdir ediyor insanlar. Ben mezuniyet torenimde konusmami yaparken ilk tesekkurumu anneme yaptim, hicte utanmadim. Ayrica yurtdisindayim bahsettigim insanlarda yabanci. Elim para tutmaya baslayinca ben aldim annemi goturdum gezmelere. O anne ki, kucukken bana sacini supurge etmis, sirtimda tasisam hakkini odeyebilir miyim? Sen aldin mi anneni, goturdun mu birgun dolasmaya? Gel anne dedin mi bakalim.
Sizin derdiniz ne biliyor musunuz? Siz ezik bir kisilige sahipsiniz. Bosu bosuna ozguven eksikligi felan diye suslemeye calismayin ezikliginizi. Gercekten su an cok kizginim ya. Yazik size emek vererek buyuten o anneye. Yazik ki ne yazik!
Çünkü lisede bunun sıkıntısını çok çektim, çok pişmanlık duyuyorum, artık içmde en ufak bir şüphe duymadan yeni tanıştığım insanlara ailemden bahsetmek istiyorum.
Canım ya ailesinden utanan insan en büyük sosyokültürel şoku yaşamıştır.aklıma sen yazdıkça İlyas salmanın Hababam filmi geldi. Öğretmendi lisede.anne babası köyden gelmişti de nasıl gurur duymuştu onlarla.Merhabalar,
Öncelikle ailemin durumundan kastım maddi durum değil.
Her ne kadar ben büyük bir şehirde doğup büyümüş, yetişmiş olsam da doğu kökenliyiz.
5 kardeşiz, ben en küçükleriyim, arkadaşlarımın annesi yaşında ablam var,
benimle yaşıt yeğenim var ( annem çok küçük yaşta evlenmiş, ablamı 16 yaşında; beni ise 38 yaşında dünyaya getirmiş.)
İşte tüm bunlar yeni bir ortama girdiğim zaman, herkes ailesinden bahsetmeye başladığı zaman bende bir özgüven eksikliği yaratıyor. Çünkü etrafımdaki neredeyse tüm arkadaşlarım ya tek kardeş ya da en fazla iki.
Çoğunun annesi-babası ünv mezunu, benimse annem okula hiç gitmemiş. Babam da memurdu, ben ortaokuldayken rahmetli oldu ( O da başka bir problem çünkü mesela yeni tanıştığım insanlara direkt babam yok diyemiyorum, bu konu hiç açılmasın istiyorum , anne baba mesleklerini kimse sormasın istiyorum.)
İşte ne bileyim herkes annesiye alışverişe, kuaföre gidiyor kız kıza. Bense annemle hiç bu tarz şeyler paylaşmadım yaş/jenerasyon/eğitim farklarımızdan dolayı.
Özetlemem gerekirse bu özellikle biriyle flört etmeye başlayınca sorun yaratıyor ve ben ailelerimizden konu açılır, bu bariz farklar ortaya çıkar diye kendimi geri çekip konuşmayı hemen kesebiliyorum.
Ailemi de çok seviyorum,hepsi ayrı ayrı benim için o kadar değerliler ki. Ama işte liseye kadar bu problemi hiç yaşamazdım, tüm arkadaşlarımla ailelerimiz tanışırdı .Sonra çok farkı sosyokültürel düzeyde bir liseye başladım ve bence benim asıl psikolojik şokum o zaman oluşmaya başladı.
Yaptığımın yanlış olduğunun farkındayım zaten düzeltmek için buraya yazdım .Onlardan utanıyor olabilir miyim düşüncesi bile beni kahrediyor bundan kurulmak istiyorum.
Önerileriniz için şimdiden teşekkürler..
Teşekkür ederim bu güzel yaklaşımınız için.. Dediğiniz şeyleri yapmaya çalışıyorum, bunu ona yansıttığımı da sanmıyorum.Şu an onun için öl deseler inanın bir dakika bile düşünmem. Zaten bu kadar çok sevip de böyle düşündüğüm için kendimi suçluyorum, yiyip bitiriyorum hep.
Aslında konuyu açarken tepki alacağımı biliyordum. Ama bu kadarını ben de tahmin etmedim. Konu hep annemin şartlarından dramatize edilmiş. Belki de ben yanlış lanse ettim. Bunlar benim daha çok içimde yaşadığım problemler ve bir çoğu lisede kaldı.ümv başlarken bu konuda kendime söz verdim. Elimden geldiği kadar babamı kaybettiğimiz anlatmaya çalıştım yeni tanıştıklarıma.Kizin üstüne cok sert gitmişsiniz. Farkında durumun ve aşmak istiyor. İnşallah bu yipratici duygulardan kurtulabilirsinpemberuzgargulu
Teşekkür ediyorum yorumunuz için..Biraz sakin; kız hissettiklerinden memnun değil zaten, böyle hissetmek istemediğini de belirtmiş.
Konu sahibi, ailelerimiz üzerinde bu anlamda söz sahibi değiliz. Anne babanız veya abi-ablalarınız yüz kızartıcı bir şey yapmamış. Hayatlarının şartları gereği anneniz okuyamamış, bugün bizim imkanlarımız annenize sunulsa anneniz de okurdu. Babanız vefat etmiş, Allah rahmet eylesin. Ama babası hayatta olmayan tek insan siz değilsiniz, artık babası-annesi vefat etmiş kimseye sizin çekindiğiniz şekilde acıyan olmuyor. Kaldı ki babanız olmasa da bu yaşa gelmiş, liseyi bitirmişsiniz. Kimsenin acıyacağı bir şey yok.
Yaşantınızdan çok uzak bir çevreye girmişsiniz ve çevrenizdeki insanların ailesinin sizinkinden üstün olduğunu düşünüyorsunuz. Öyle bir şey yok. Kimsenin ailesi kimseden üstün değil, sadece farklı.
Benim babam doktor, annem iki üniversite mezunu. Dedelerim bile üniversite mezunu insanlar. Flört ettiğim adamlardan biri doğulu, annesi okumamış, babası ortaokul mezunu, 4 kardeş bir adamdı. Hiçbir zaman benim ailemin onunkinden üstün, değerli olduğunu düşünmedim. Sadece yaşam tarzlarımız farklıydı, uyuşamadık, o kadar.
Eğer çevrenizde ailesinin sahip olduğu diploma yüzünden sizi küçümseyecek insanlar varsa, çevrenizde tutmayın.
Mantık yok saçma olduğunun farkındayım. Ben sadece etrafımdaki herkes gibi olmak istiyorum. Annen kaç yaşında evlenmiş, o yaşta çocuk mu doğurulurmuş ya da anneannen gibi duruyor tarzı yorumlar olmasın istiyorum.Noluyo 5 kardeş olunca, baban olmayınca?? Mantık??
Söylediklerinizin bazılarına katılıyorum. Ben kendim sorunlu olabilirm. etrafımdakilerden farklı olmak istemiyorum bu da bende bir sorun olduğunu gösterir belki de.
Ama ben anneme asla kötü davranmıyorum Kendi harçlıklarımdan biriktirip beraber tatile de gittik. Lütfen hemen kızıp yargılamadan önce olayın daha derin boyutunu düşünün. Buraya olabilidğince kısa özetlemeye çalıştım. Tabi ki bazı detayları, olayları atlamam normal. Yine de teşekkürler..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?