Ailenizden birini kaybettiğinizde bununla nasıl baş ediyorsunuz?

11 ay oldu abimi canımı ciğerimi kaybedeli. Kanserdi.. Gencecik yasta üç kucuk cocugunu annem babam kardeslerinin yuregini daglayıp gitti.. Kan revan içindeyiz.. Bas etmek değilde yasamak zorunda oldugumuz için devam ediyoruz bir sekilde. İnancımız bir tek bizi ayakta tutan. Her gece öldüğüm günü hayal ediyorum abim beni karşılamaya gelmiş sarılıyoruz.. Ağlamadıgım onunla konusmadıgım tek gün yok.. Bu satırları da aglayarak yazıyorum. Allahım bizden daha çok sevmiş yanına almıs diye teselli ediyorum kendimi. Gün be gun artan acı ve özlem.. Bir yanın hep eksik gülüşler yarım.. Dünyaya hayata karsı guzel hayaller kuramamak. Yaşamıyorsun da debelenip duruyorsun sanki..
Sizin ve burada yazan yakınlarını kaybeden herkese sabırlar diliyorum

Sevdiklerinize sıkı sıkı sarılın

A R Y A .!.:

Sabah babamı ziyarete gideceğim, 11 aydır her cuma mezarına gidiyorum, çiçeklerini suluyorum, dua ediyorum, ağlıyorum.
Eminim beni bekliyordur, Her cuma mezarının kapısından içeriye girdiğimde "Gülümseyerek Arya'm geldi, ah benim vefalı kızım, çok özledim diyip gözlerinin dolduğunu" biliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel en azından her cuma yanında olabilecek mesafedesiniz. Ben babamın mezarını ancak yılda bir kez göreceğim