Senin de başın sağolsun canımBaşın sağolsun canım. Ben de babamla olan son arama kayıtlarının ekran görüntüsünü aldım. Bakıp bakıp ağlıyorum. Babamın bir huyu vardı, telefonu açana kadar üst üste arardı, merak ederdi birşey mi oldu diye.
Ah benim canımşimdi nerelerdesin
Sizin de başınız sağ olsundedim ki acaba bu yazıyı ben mi yazdım. o kadar benzer ki yaşadıklarımız. Benim babam da 13 gün yoğun bakımda kaldı. Çok acı çekti mi , birşey demek istedi mi bize , Ağladım ı çok , hissetti mi gideceğimi. Ben 5 ay bitti babam gideli ama hala o 13 günde neler oldu ne hissetti bize küstü mü kızdı mı acaba , o na kötüsün dediler mi diye diye kendimi yedim. Babam da çok gariban gitti . cenazesi apar topar gömüldü , kefen üstünde torba sonra taput tu , sırtı toprak yüzü bile görmedi. Bir gün ölürsem anca o gün unuturum bunları. eşim psikiyatrıye götürmek istedi. dedim babamı unutmak için ilaç mı içeceğim deyip kabul etmedim. Rabbim kandım diyene kadar rahmet eylesin babanıza...
Şöyle düşün annesi babası olmadan bir ömür sürenler var. Onlara göre çok çok şanslısın. Bir gün anne babamızı kaybedeceğim ve kaybediyoruz da.. Allah sıralı ölüm versin gerçekten. 5 yıl öncede babamı kaybettim. Ama kardeşimin acısı tarif edilemez. Babamda bu kadar kaybetmedim kendimi. Ama kızkardeşimde kendime gelemedim... çok ağır.. yazarken gözlerim doluyor...Ben de her cuma babamın mezarına gidiyorum, 12 ay oldu gitmediğim hafta yoktur diyebilirim. Gülleri çok severdi, güller ektim mezarına, çiçekler ektim. Suluyorum onları sevgiyle, Kuran okuyorum, ağlıyorum. Ölümle ilk babamı kaybedişimle tanışmak çok acı verici oldu.
Benim eşimin de babası yok, hatta hatırası bile yok hiç babasıyla. Onu görünce haksızlık ediyormuşum gibi geliyor, bilmiyorum çok karışık duygular...
Kardeş acısı ve evlat acısı en büyük acılar... ben de kızkardeşimi kaybettim.Kardes acisi kadar kptu oldugunu dusunmuyorum
Ayni karindan çıkıyoruz sonucta
Annem babam yasiyor
Yasamadan bilemem ama benim en buyuk acim kardesimin vefat etmesiydi
Ustelik 5 6 aylik gebeydim
Keske daha fazla zaman gecirseydim
Annem benden sonra olmesin derdi
Engelliydi.
Ben bakardım ama rabbim yanina almayi uygun gormus ne gelir elden
Boyle yazilar okudukca daha kotu olurum ..
Allah sabir versin cumlemize..
Selam arkadaşlar,
Bu gece yine çok bunaldım, 11 ay önce babamı ani bir kalp krizi ile kaybettim, babam ölmeden 1 gün önce hastaneden yeni taburcu olmuştum covid dolayısıyla tedavi görüyordum. Eve geldiğim günün ertesi sabahı babamın ölüm haberiyle uyandım. Covid olmasın diye gözümden sakındığım babam, aylarca öpüp koklamadığım babam benim hastaneden çıkıp onu görmeye gitmemi beklemeden bir kuş gibi uçtu gitti bu dünyadan. Ben daha önce yakınımdan kimseyi kaybetmemiştim, oyüzden çok ağır oldu benim için. Çok üzüldüm, hatıralarımızın olduğu yerlere gidip hüngür hüngür ağladım.Halâ şaka gibi, çok zor günler geçirdim. Babam biraz kiloluydu, (120 kg), yürüsün hareket etsin daha fazla kilo almasın diye kısa mesafelere arabayla değil, yürüyerek gitmesini istiyorduk.Yemesine müdahale ediyorduk, çok sigara içiyordu. Nefes problemi yaşadığı için az sigara alıyorduk. Hepsi onun iyiliği içindi ama şimdi hepsi bana öyle dert oldu ki. Anneme kızıyorum, neden sen babama karışıyordun diyekeşke daha çok yeseydi, daha çok sigara içseydi, hiç yürümeseydi evde otursaydı ama sağ olsaydı diye. Hep keşke keşke keşke.... Onu hep tekerlekli sandalyeye bindirip doktor doktor gezdiriyordum şekeri, tansiyonu, dizleri için. Şimdi o hastanelere gidemiyorum.Kalbim onsuz çok acıyor, halâ alışamadım. Son yıllarda zaten hep maddi sıkıntılar yaşıyordu, babam son zamanlarında hiç maddi yönden rahat etmedi. Ben okudum ama bir işe giremedim üniden sonra... Sanki ben kötü - faydasız evlatmışım gibi geliyor, gurur yapmayıp sekreterlik kasiyerlik bile yapabilirdim evlilik öncesi. Onlara faydam olurdu en azından...
Üniversite okurken hep çalıştım, burs falan aldım ama ailemden bi kuruş almadım. Aksine onlara faydam oldu ama üniden sonra ben şu okul mezunuyum, basit işlerde çalışmam diyip gurur yaptım. Şimdi diyorum ah keşke keşke keşke.... Sürekli gözlerim doluyor, boğazım düğümleniyor. Allahım ne olur bari annemi bize bağışla diyorum. O da babamdan sonra çok bozuldu... Hep korkuyorum ona da birşey olacak diye. Eşim psikiyatriye götürmek istedi ama ben ilaç kullanmak istemediğim için gitmedim. Siz nasıl baş ediyorsunuz bunlarla? Ben çok yoruldum.
Çok çok teşekkür ederim. İnsan aynı yerden yara alınca anlıyor değil mi birbirini. Dezavantajım iş yerimde neredeyse tüm gün yanlızım ve sürekli kafamda aynı sorular karşımda bana bakan resmi kulağımda elbet bir gün buluşacağız sarkısı. Toparlanamıyorum. Ben de ne zaman isterseniz sizi dinlerim. Rabbim Sabırlar versin HAYATINI kaybeden herkese...Sizin de başınız sağ olsun
Evet, aynı düşünceler içindeyim. Artık daha az düşünmeye çalışıyorum ama aslında hiç aklımdan çıkmıyor.
Beni dışarıdan gören belki ne iyi toparlamış diyordur. Fakat ben neredeyse her akşam yalnızken ağlıyorum. Onunla ilgili her anımda gözlerim doluyor, boğazım düğümleniyor.
İnsan nasıl yanında olamadım, neden cenazesi böyle olmalıydı diye diye daha çok kahrediyor kendini. Sizi çok iyi anlıyorum.
Psikiyatri olmasa da bir psikolog ile konuşabilirsiniz. İlaç vermez psikolog zaten. Konuşmak iyi gelir. Ablam da aylarca gitti ve iyi geldiğini söyledi.
Yine de istemezseniz tabi ki sizin kararınız. Kendinizi çok yıpratmayın. Maalesef hiç bir şey çare değil.
Birileri ile bir şeyler paylaşma ihtiyacı duyarsanız, ben seve seve dinlerim.
Evet sizi çok iyi anlıyorum.Çok çok teşekkür ederim. İnsan aynı yerden yara alınca anlıyor değil mi birbirini. Dezavantajım iş yerimde neredeyse tüm gün yanlızım ve sürekli kafamda aynı sorular karşımda bana bakan resmi kulağımda elbet bir gün buluşacağız sarkısı. Toparlanamıyorum. Ben de ne zaman isterseniz sizi dinlerim. Rabbim Sabırlar versin HAYATINI kaybeden herkese...
Başka bir forumda daha yazmıştım hep bu dilimde...
Bir plak olsam
Zeki Müren çalsam
Bozulsam
Aynı yerde takılsam
Hep tekrarlasam
BABAM elbet birgün buluşacağız......
Allah rahmet eylesin babanıza rabbim sabır versin benimde gözlerim doldu okurkenSelam arkadaşlar,
Bu gece yine çok bunaldım, 11 ay önce babamı ani bir kalp krizi ile kaybettim, babam ölmeden 1 gün önce hastaneden yeni taburcu olmuştum covid dolayısıyla tedavi görüyordum. Eve geldiğim günün ertesi sabahı babamın ölüm haberiyle uyandım. Covid olmasın diye gözümden sakındığım babam, aylarca öpüp koklamadığım babam benim hastaneden çıkıp onu görmeye gitmemi beklemeden bir kuş gibi uçtu gitti bu dünyadan. Ben daha önce yakınımdan kimseyi kaybetmemiştim, oyüzden çok ağır oldu benim için. Çok üzüldüm, hatıralarımızın olduğu yerlere gidip hüngür hüngür ağladım.Halâ şaka gibi, çok zor günler geçirdim. Babam biraz kiloluydu, (120 kg), yürüsün hareket etsin daha fazla kilo almasın diye kısa mesafelere arabayla değil, yürüyerek gitmesini istiyorduk.Yemesine müdahale ediyorduk, çok sigara içiyordu. Nefes problemi yaşadığı için az sigara alıyorduk. Hepsi onun iyiliği içindi ama şimdi hepsi bana öyle dert oldu ki. Anneme kızıyorum, neden sen babama karışıyordun diyekeşke daha çok yeseydi, daha çok sigara içseydi, hiç yürümeseydi evde otursaydı ama sağ olsaydı diye. Hep keşke keşke keşke.... Onu hep tekerlekli sandalyeye bindirip doktor doktor gezdiriyordum şekeri, tansiyonu, dizleri için. Şimdi o hastanelere gidemiyorum.Kalbim onsuz çok acıyor, halâ alışamadım. Son yıllarda zaten hep maddi sıkıntılar yaşıyordu, babam son zamanlarında hiç maddi yönden rahat etmedi. Ben okudum ama bir işe giremedim üniden sonra... Sanki ben kötü - faydasız evlatmışım gibi geliyor, gurur yapmayıp sekreterlik kasiyerlik bile yapabilirdim evlilik öncesi. Onlara faydam olurdu en azından...
Üniversite okurken hep çalıştım, burs falan aldım ama ailemden bi kuruş almadım. Aksine onlara faydam oldu ama üniden sonra ben şu okul mezunuyum, basit işlerde çalışmam diyip gurur yaptım. Şimdi diyorum ah keşke keşke keşke.... Sürekli gözlerim doluyor, boğazım düğümleniyor. Allahım ne olur bari annemi bize bağışla diyorum. O da babamdan sonra çok bozuldu... Hep korkuyorum ona da birşey olacak diye. Eşim psikiyatriye götürmek istedi ama ben ilaç kullanmak istemediğim için gitmedim. Siz nasıl baş ediyorsunuz bunlarla? Ben çok yoruldum.
Sizin de başınız sağ olsun
Evet, aynı düşünceler içindeyim. Artık daha az düşünmeye çalışıyorum ama aslında hiç aklımdan çıkmıyor.
Beni dışarıdan gören belki ne iyi toparlamış diyordur. Fakat ben neredeyse her akşam yalnızken ağlıyorum. Onunla ilgili her anımda gözlerim doluyor, boğazım düğümleniyor.
İnsan nasıl yanında olamadım, neden cenazesi böyle olmalıydı diye diye daha çok kahrediyor kendini. Sizi çok iyi anlıyorum.
Psikiyatri olmasa da bir psikolog ile konuşabilirsiniz. İlaç vermez psikolog zaten. Konuşmak iyi gelir. Ablam da aylarca gitti ve iyi geldiğini söyledi.
Yine de istemezseniz tabi ki sizin kararınız. Kendinizi çok yıpratmayın. Maalesef hiç bir şey çare değil.
Birileri ile bir şeyler paylaşma ihtiyacı duyarsanız, ben seve seve dinlerim.
Sabah babamı ziyarete gideceğim, 11 aydır her cuma mezarına gidiyorum, çiçeklerini suluyorum, dua ediyorum, ağlıyorum.Başedemiyorum.
Düşünmemeye çalışıyorum aklımı dağıtıcak şeylerle kendimi oyalamaya çalışıyorum.
Düşünüp kendimi bıraktığımda günlerce toparlanamıyorum ağlamaktan yorgun düşüyorum.
9 ay önce annemi kaybettim covidden. Yerdeki çöp onu hatırlatıyor. Elim gidiyor telefona aramak için.
Hiç bir şey yaşanmamış gibi düşünmeye çalışıyorum. Gülüyorum konuşuyorum elbet zaten bunu yapmasak ottan farkımız yok.
Anlamsızlaştı telaşlar diğer sevdiklerimizi kaybetme korkusu başladı.
Ben koca kadın oldum çocuklarım var böyle yokluk çekiyorum.
diyorum ya küçük yaşta anne babasını kaybedenler nasıl yaşıyor o yokluğu nasıl dolduruyor.
Kendi halim iyi geliyor bu sefer gözüme.
Yok çaresi işte gittiler... Ömürlük yara kaldı içimizde.
Yanlış ama böyle durumlarda insanlar icinin acisini dindirmek için birbirini suçlar yillarca annemi aldatan babama ofkem o olunce anneme yöneldi keşke bosansaydinda istedigiyle olsaydi belki yasardi okadar saçma ki ama söyledim annemde bana keşke o suprizi yapmasaydin kalkp hastasi adam belkide ondan gitti dedi ki arasında 10 gün var benim suprizimle ölmesinin ahh ahh çok zor ama iste zamanla alisiyorumBaşıniz sagolsun annenize de çok yüklenmeyin bu sefer de keske anneme bunu demeseydim dersiniz Allah korusun. Piskologa gidin iyi gelir belki. Benimde annem öldü hiç bilmiyorum keske yaşasaydı da anne sevgisi anne sıcaklığı neymis görseydim diyorumBaşıniz sagolsun rabbim sabır versin.