Ailesinde herkes evliliğimize karşı...

Kızlar bir yılı geçen bir ilişkim var ve erkek arkadaşımla uzak şehirlerde olmamıza rağmen birgünden bir güne sorunumuz olmadı. Ta ki ailesi erkek arkadaşımın evlenmek istediğini öğrenene kadar. Farklı memleketlerdeyiz benim ailem bunu sorun etmemesine rağmen onlar dinimden başlayıp (belirtmek isterim sırf izmirliyim diye bunu bahane ederek) eğitim durumuma kadar (ben de üniversite mezunuyum bankacıyım ancak erkek arkadaşım çok iyi bir üniversitede okumuş ve aynı kurumda benim amirim konumunda)problem ettiler. Sebep birbirimize uymayacağımızı düşünmeleri ! kültür farkımız varmış ayrı yerlerde farklı kültürlerde yetişmisiz... sevgilim bunun çok saçma olduğunu bir türlü anlatamadı onlara... çoğu zaman da bunaldı ve ayrılmamız gerektiğini söyledi onlar yüzünden tam üç kere ayrıldık ! hem de gülüm balım diye diye ağlaya ağlaya... telefonda birbirimizi nasıl unutacağımızı düşündük durduk... seviyoruz aşk bitecek diyorlar ne dersek bir bahaneleri var abisiyle konuştum karar kardeşimin diyor ama herbiri ona öyle baskı yapıyor ki düşün taşın ayrıl diyorlar bana resmen diyor... ben çok yoruldum, sabredin demiş Rabbimiz diye dayanıyorum onun beni çok sevdiğini bildiğimden affetmeiştim onu ki ben onsuz bir hayat düşünemiyorum... onun bir gülüm deyişine dünyayı elimin tersiyle iterim gözümde yok... ama keşke sevgilim bana beni bırakmayacağını hissettirse ve iradeli olsa... şimdi yaşamıcaz bi daha o günleri diyor ama korkuyorum çünkü onu destekleyen kimse yok... evleneceği insan memleketlerinden olsunmuş, ben seni istiyorum ne daha kariyerlisini ne de memleketlimi diyor ama ilişkimiz de çok zedelendi. zamana bıraktık şimdi bir süre ailesiyle bu konuyu konuşmucak huzurumuz kaçmasın diye ama nereye kadar onlar böyle devam edecek... yorumlarınızı bekliyorum..

benim yaşım yirmiüç onun yaşı yirmisekiz, çok teşekkür ederim inanın içimi rahatlattınız... sürekli dua ediyorum Rabbim bi kapı aç çözülsün bu düğüm diyorum... birbuçuk ay ayrı kalmıştık sonra babasıyla konuşup anlatmıştı ben bu kızı istiyorum hangi birinizi memnun edeyim beni de düşün demiş babası sen istiyorsan olur oğlum demişti... o da bir buçuk ay hiç görüşmezken aradı beni öyle mutluyduk ki...sonra babası tekrar ayrılalım diye araya bir diğer abisini soktu huzurumuz kaçtı yeniden... bi sözüm vardır yusufuna kavuşamayan yakup gibiyim bugünlerde, vuslatı yalnızca Allah tan diliyorum, inşallah sevdiğim de iradeli olur sahip çıkar sevgimize, teşekkür ederim...

karadenizli... kültür farkı olduğunu düşündüklerinden siz uyuşamazsınız diye bir hüküm koymuşlar... aslında ilk mesele erkek arkadaşımın evlendikten sonra izmire taşınmak istediğini söylemesiyle başladı kendisi de ailesiyle aynı ilde değil hatta farklı bölgede... neymiş emekli olduktan sonra memlekete dönmezmiş bi daha da illa memleketten evlensinmiş...yarına çıkacağımız belli değilken yıllar sonrasını kurguladılar bile ...kaldı ki ben hiçbir zaman benim yaşadığım ile tayin iste sen gel demedim aklımdan bile geçmedi bunu kendi düşünmüş hatta ben bile bu tartışmalarını anlatırken öğrendim beni düşünerek zorluk çekmeyim diye benim yaşadığım ile yerleşmeyi düşündüğünü. annem hep kızım mutlu olsun ben aradığımda sesini neşeli duyayım da isterse kilometrelerce uzakta olsun der ama onun ailesi hiç düşünmüyor ya alacağımız kız memleketten olur da ya bize pabucumuzu ters giydirirse diye. kültür farkı dedikleri bahane yani kızlar, onlar önyargılarıyla bizim önümüzü kapıyorlar...